Η Κίνα χαλαρώνει την πολιτική του «ενός παιδιού»

Ανεμος αλλαγών φύσηξε στην κομμουνιστική Κίνα. Ιστορικές αποφάσεις ελήφθησαν κατά την τετραήμερη σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος, που κρατήθηκαν -ως είθισται- μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ανάμεσα σε αυτές η χαλάρωση της πολιτικής του «ενός παιδιού ανά οικογένεια», η κατάργηση των «στρατοπέδων εργασίας» και η μείωση των εγκλημάτων που τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών.

Οι αποφάσεις αυτές εντάσσονται στο πακέτο των πολιτικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκαν κατά τη μυστική σύσκεψη της Τρίτης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του κινεζικού ΚΚ (CPC), όπως μετέδωσε το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Νέα Κίνα.
Στο πλαίσιο των κοινωνικών αλλαγών, τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης, αναφέρουν ότι περιλαμβάνεται η απόφαση να επιτραπεί στα ζευγάρια να αποκτούν δύο παιδιά, αν ένας από τους γονείς προέρχεται από οικογένεια με ένα μόνο τέκνο. Πρόκειται, ουσιαστικά, για την χαλάρωση μιας πολιτικής που ισχύει στην Κίνα εδώ και 33 χρόνια.
Ως μεγάλη νίκη του προέδρου Σι Τζινπίνγκ και μια απάντηση στη δημόσια κατακραυγή για ένα σύστημα που κρίνεται ξεπερασμένο και επιρρεπές στις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θεωρείται και η απόφαση της κινεζικής κυβέρνησης να καταργήσει το σύστημα των στρατοπέδων εργασίας.
Την περασμένη εβδομάδα, το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, επικαλούμενο πηγές στα ανώτερα ηγετικά κλιμάκια, ανέφερε ότι οι προσπάθειες που έκανε ο Σι για την αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος, δηλαδή την “επανεκπαίδευση” μέσω της εργασίας, συναντούσαν εμπόδια παρά την προσωπική απέχθεια του προέδρου στην πρακτική αυτή.
Κατά τα φαινόμενα ο Σι, που ανέλαβε τα ηνία του Κόμματος και της χώρας πριν από έναν χρόνο, φαίνεται ότι έχει υπερνικήσει την εσωτερική αντιπολίτευση για την κατάργηση των στρατοπέδων εργασίας η οποία είναι μία από τις βασικές αλλαγές που θέλει να προωθήσει και να εφαρμόσει η κυβέρνηση μέχρι το 2020.
“Η νομική μεταρρύθμιση είναι ένα από τα βασικά στοιχεία αυτής της ευρείας μεταρρύθμισης”, δήλωσε ο πρόεδρος, σύμφωνα με το Νέα Κίνα.
Μια άλλη ουσιαστική μεταρρύθμιση αφορά την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Με βάση τις προτεινόμενες αλλαγές, τα δικαστήρια θα διαχωριστούν από τις τοπικές αρχές και οι δικαστές θα έχουν μεγαλύτερη εξουσία και ευθύνη στη λήψη των αποφάσεών τους. Το κινεζικό πρακτορείο δεν διευκρίνισε το πότε θα εφαρμοστεί αυτή η αλλαγή.
Τον περασμένο μήνα, μια έκθεση που αναρτήθηκε στον επίσημο ιστότοπο του Ανωτάτου Λαϊκού Δικαστηρίου ανέφερε ότι η Κίνα πρέπει να εξαλείψει τη διαφθορά από τα δικαστήριά της και να σταματήσει τις παρεμβάσεις των αξιωματούχων στη λήψη αποφάσεων.
Ο Νικολά Μπεκελέν, ερευνητής σε ασιατικά θέματα για λογαριασμό της οργάνωσης Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στη Νέα Υόρκη, χαρακτήρισε τις ανακοινώσεις αυτές “πολύ θετικό βήμα”, σημειώνοντας ότι οι μεταρρυθμίσεις “αντικατοπτρίζουν το γεγονός ότι ο Σι Τζινπίνγκ κατά κάποιο τρόπο περιορίζει τις εξουσίες των μηχανισμών ασφαλείας”.
Το σύστημα “επανεκπαίδευσης μέσω της εργασίας” εφαρμόζεται από το 1957 και επιτρέπει στην αστυνομία να καταδικάζει μικροπαραβάτες σε ποινές που φτάνουν ακόμη και τα 4 χρόνια, χωρίς να προσφεύγει στα δικαστήρια.
Πολλοί επικριτές του υποστηρίζουν ότι με τον τρόπο αυτό υπονομεύεται το κράτος δικαίου, αφού συχνά το σύστημα χρησιμοποιήθηκε εναντίον πολιτικών ακτιβιστών ή οπαδών της εκτός νόμου θρησκευτικής οργάνωσης Φαλούν Γκονγκ.
Οι κατάδικοι στέλνονταν σε ένα από τα 350 στρατόπεδα εργασίας που υπάρχουν σε όλη τη χώρα και μπορούν να φιλοξενήσουν μέχρι και 160.000 κρατούμενους. Δεδομένου ότι φέτος οι αστυνομικές αρχές δεν έστελναν κρατούμενους στα στρατόπεδα, ο αριθμός τους είναι πολύ μικρότερος, ανέφερε ο Που Ζιτσιάνγκ, ένας γνωστός δικηγόρος για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων ο οποίος αγωνιζόταν για να σταματήσει αυτή η πρακτική.
Ένας συνάδελφός του, ο Λι Φανγκπίνγκ, που επίσης διαφωνούσε με το σύστημα αυτό, είπε ότι η κυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή παρά να καταργήσει τα στρατόπεδα εργασίας γιατί έχει δεχτεί σφοδρή κριτική για αυτά και αν τα διατηρούσε “θα αντιμετώπιζε ολοένα και μεγαλύτερες πιέσεις από την κοινωνία”.
Από την άλλη πλευρά, η Κορίνα-Μπάρμπαρα Φράνσις της οργάνωσης Διεθνής Αμνηστία εξέφρασε το φόβο ότι το Πεκίνο “θα βρει άλλους τρόπους για να τιμωρήσεις τους ίδιους ανθρώπους” που στέλνονταν στα στρατόπεδα εργασίας.
Οι περισσότεροι από τους κρατούμενους είναι τοξικομανείς, ιερόδουλες και μέλη της Φαλούν Γκονγκ, σύμφωνα με ακτιβιστές. Οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν καταγγείλει τις συνθήκες κράτησής τους, σημειώνοντας ότι συχνά οι φυλακισμένοι υποχρεώνονται να εργάζονται “πολύ σκληρά” χωρίς μέτρα ασφαλείας για την προφύλαξη της υγείας τους ή της ζωής τους.
Κορίτσι χωρίς ταυτότητα: Η ζωή του δεύτερου παιδιού στην Κίνα
Χαρακτηριστική είναι η ιστορία που ακολουθεί σχετικά με τις δραματικές συνέπειες της πολιτικής του «ενός παιδιού» που βίωσε η κινεζική νεολαία τις τελευταίες δεκαετίες:
Η 20χρονη Λι Ξου, έχει όρεξη για μάθηση, αλλά δεν πήγε ούτε μία μέρα στο σχολείο. Ο μόνος τρόπος για να μάθει γράμματα και να μελετήσει είναι με τα δανεικά βιβλία από την κάρτα που έχει η αδερφή της για τη δημόσια βιβλιοθήκη.
Ως δεύτερο παιδί που γεννήθηκε υπό την αυστηρή πολιτική του «ενός παιδιού», δεν έχει δικαίωμα στη δημόσια εκπαίδευση.
Δεν έχει επίσης πρόσβαση στην επιδοτούμενη ιατρική περίθαλψη, που οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης απολαμβάνουν. Συνήθως χρησιμοποιεί την ταυτότητα της μητέρας της ή της αδερφής της για να αγοράσει φάρμακα.
«Δε σταματά να με ρωτά γιατί δεν μπορεί να πάει σχολείο, γιατί αυτή δεν μπορεί ενώ όλοι οι άλλοι μπορούν και δεν ξέρω τι να της απαντήσω, εκτός από το να της επαναλαμβάνω διαρκώς πως είναι το ‘δεύτερο παιδί’» δήλωσε η μητέρα της Μπάι Ξιουλίνγκ, πρώην εργάτρια σε εργοστάσιο.
Η 20χρονη Λι λέει πως δεν ζηλεύει την αδερφή της, αλλά της είναι ευγνώμων γιατί της μαθαίνει όσα ξέρει στον ελεύθερο χρόνο της. «Θέλω να μάθω όλα όσα ξέρει κι αυτή, αλλά είναι διαφορετικό γιατί αυτή πηγαίνει σχολείο ενώ εγώ όχι».
Η μητέρα της έμεινε απροσδόκητα έγκυος το 1993. Παρά τους κινδύνους αποφάσισε να μη διακόψει την εγκυμοσύνη της. Η πολυομυελίτιδα της είχε καταστρέψει το πόδι και ήθελε ένα ακόμη παιδί για να αναλάβει τη φροντίδα της.

Η νομοθεσία του οικογενειακού προγραμματισμού της Κίνας απαιτεί από τις οικογένειες που ζουν σε αστικές περιοχές να αποκτήσουν μόνο ένα παιδί. Η πολιτική είναι πιο χαλαρή στις αγροτικές περιοχές σε εκείνους που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το πρόστιμο των 5.000 γιουάν (περίπου 820 δολάρια). (ethnos)

Use Facebook to Comment on this Post