Μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα- Η ελληνική 11η Σεπτεμβρίου

“Πολιτικός είναι κάποιος που είναι πάντα έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή σας για την πατρίδα του”, το παραπάνω γνωμικό ίσως να είναι αρκετό για να περιγράψει την σημερινή “κρίσιμη” συνάντηση πολιτικών αρχηγών οι οποίοι συμφώνησαν μεταξύ άλλων και την μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα με πρόσχημα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας.

Η αλήθεια είναι πως το…
μισθολογικό κόστος αποτελεί μια παράμετρο την οποία κάθε επιχείρηση λαμβάνει υπόψη πριν απο μια επικείμενη επένδυση – αποτελώντας όμως, ικανή αλλά όχι αναγκαία συνθήκη στην εκπλήρωση ενός επιχειρηματικού σχεδίου. Ενδεικτικό παράδειγμα, είναι χώρες του τρίτου κόσμου στις οποίες υπάρχει πολύ χαμηλό εργατικό κόστος όμως δεν έχουν υλοποιηθεί επενδύσεις σε βιομηχανία υψηλής προστιθέμενης αξίας π.χ (αυτοκινητοβιομηχανία κ.τ.λ). Σαν αποτέλεσμα εκτός απο το μισθολογικό κόστος υπάρχουν και άλλοι παράγοντες ( π.χ η κοινωνικοπολιτική σταθερότητα) οι οποίοι καθορίζουν σημαντικά το αν θα γίνει μια επένδυση ή όχι.

Η πραγματικότητα της Ελλάδας
Με βάση τα σενάρια που “διαρρέουν” σχετικά με την μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα γίνεται αντιληπτό πως ποτέ δεν θα μπορέσουμε να “ανταγωνιστούμε” τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες στις οποίες ο μέσος μισθός κινείται στα 300 ευρώ περίπου. Σαν αποτέλεσμα οποιαδήποτε πραγματική μείωση στους μισθούς δεν θα οδηγήσει σε νέες βιομηχανικές επενδύσεις προστιθέμενης αξίας όχι εξαιτίας του “υψηλού” μισθολογικού κόστους σε σχέση με τις βαλκανικές χώρες αλλά σε άλλους παράγοντες όπως αυτός της κοινωνικοπολιτικής σταθερότητας.

Σύμφωνα με εκθέσεις η Ελλάδα έχει ευρωπαϊκή πρωτιά στην πολιτική διαφθορά. Ποιος σοβαρός επιχειρηματίας θα είναι εκείνος που θα έρθει να επενδύσει την στιγμή που δεκάδες χέρια θα απλώνονται ώστε να αρπάξουν οτιδήποτε προλάβουν από την τσέπη του; Η απάντηση είναι προφανής.. Συνυπολογίζοντας την “μόδα” κάθε τρεις μήνες “νέα μέτρα ή χρεωκοπία”- ενισχύοντας τον παράγοντα αβεβαιότητα – καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως καμία τύχη για ανταγωνιστικότητα δεν υπάρχει ψαλιδίζοντας αυθαίρετα και δίχως κανένα αναπτυξιακό σχεδιασμό τις αποδοχές των εργαζομένων.

Ποιους θα ωφελήσουν οι μειώσεις μισθών;
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω οι μειώσεις μισθών δεν αναμένεται να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας με την δημιουργία νέων επενδύσεων. Εκείνοι που θα ωφεληθούν σημαντικά είναι οι εταιρίες εξαγωγικού χαρακτήρα οι οποίες δεν έχουν συσχετισμούς με την εγχώρια κατανάλωση. Όλες οι άλλες επιχειρήσεις αναμένεται να είναι στο κλαμπ των μεγάλων χαμένων μαζί με τους εργαζόμενους.

Καμία νομιμοποίηση για πράξη νομοθετικού περιεχομένου
Οι πολιτικοί αρχηγοί αναμένεται να συναποφασίσουν για την μείωση μισθών προφανώς μέσω κάποιας νομοθετικής παρέμβασης. Σαν αποτέλεσμα θα επιβάλλουν μέσω μιας πρωτόγνωρης κρατικής παρέμβασης την διαμόρφωση των μισθών – καταστρατηγώντας πραξικοπηματικά την έστω και υποτυπώδη αυτορύθμιση τους μέσω της συμφωνίας εκπροσώπων εργοδοτών – εργαζομένων. Δεν θα αναλωθούμε στο αν αυτές οι μειώσεις “θα περάσουν” απο το Ελληνικό κοινοβούλιο- αυτό το οποίο έχει σημασία ειναι η ισχύς αυτών των αποφάσεων απέναντι στο Συμβούλιο της Επικρατείας ή στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με το ίδιο σκεπτικό μελλοντικά θα μπορούν να περάσουν την οποιαδήποτε πράξη νομοθετικού περιεχόμενου παραχωρώντας εδαφικές εκτάσεις ή αρχαιολογικά μνημεία με πρόσχημα την εξυπηρέτηση του χρέους.

Μειώσεις μισθών – αρχή δίχως τέλος
Εάν η αρχή γίνει και μειωθούν οι μισθοί δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα πως αυτό δεν θα ξαναγίνει. Στην επόμενη δόση θα αρχίσει πάλι η ίδια τραγωδία “μέτρα ή χρεωκοπία” ζητώντας περισσότερες θυσίες. Ας μην έχουμε αυταπάτες.

Όλοι γνωρίζουν..
Απο τις δηλώσεις Καρατζαφέρη – Σαμαρά γίνεται αντιληπτό πως σαφώς και γνωρίζουν ότι αυτή η πολιτική είναι καθαρά υφεσιακή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα προωθήσουν τέτοια μέτρα (όπως και έκαναν) των οποίων οι επιπτώσεις θα αποτελούν την ελληνική 11η Σεπτεμβρίου.

Θα επανέλθουμε με πιο λεπτομερής αναρτήσεις σύντομα για το θέμα αυτό.

narkalieutis.blogspot.com