20 χρόνια δράσης για «Το Χαμόγελο του Παιδιού» ……Μέσα από τα μάτια ενός εθελοντή του.

Είκοσι χρόνια συνεχούς παρουσίας και προσφοράς στο παιδί και στον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη….

Και πως ξεκίνησαν όλα αυτά; Από την αδυναμία ενός παιδιού να αντέξει τόση παιδική δυστυχία γύρω του. Από την επιθυμία του, ο κόσμος που ζει να είναι πιο όμορφος.
Έγραφε στο ημερολόγιό του:
«Όλοι ξέρουμε, συζητάμε για κάτι παιδιά στους δρόμους που τους λείπει το χαμόγελο. Τους λείπει το χαμόγελο γιατί δεν έχουν λεφτά, δεν έχουν παιχνίδια, δεν έχουν φαί και μερικά δεν έχουν καν γονείς. Σκεφτείτε λοιπόν και αφήστε τα λόγια. Ας ενωθούμε κι ας δώσουμε ότι μπορούμε στα φτωχά: Αλβανάκια, άσπρα και μαύρα όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο. Αυτός ο σύλλογος θα λέγεται «Το Χαμόγελο του Παιδιού».
Το «Χαμόγελο Του Παιδιού», ουσιαστικά είναι δημιούργημα των αναγκών της κοινωνίας μας. Και κάθε φορά που η κοινωνία μας είχε καινούριες ανάγκες, οι άνθρωποι του, προσέθεταν νέες δράσεις. Νέες ανάγκες, περισσότερες δράσεις, για να φτάσουμε σε αυτό που είναι σήμερα «Το Χαμόγελο του Παιδιού».
Όλοι γνωρίζουμε σήμερα το τεράστιο έργο του, αρκετοί τις δράσεις του, λίγοι όμως τους ανθρώπους του. Γιατί πίσω από όλο αυτό το τεράστιο έργο, βρίσκονται άνθρωποι. Είναι τα ανιδιοτελή στελέχη του και οι εργαζόμενοι του. Είναι όλοι εκείνοι που αποτελούν την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του. Γιατί αυτό είναι το «Χαμόγελο», μια τεράστια οικογένεια.
Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι: Όλες οι συμφορές του κόσμου είναι λίγες
μπροστά στα δάκρυα και το φόβο, στα μάτια των παιδιών. Είναι οι άνθρωποι που σχεδιάζουν, προγραμματίζουν και με την βοήθεια των εθελοντών υλοποιούν αυτό το σημαντικό και σπουδαίο έργο.
Και επειδή κάθε φορά που ο Πρόεδρος του οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού», όταν αναφέρεται σε εμάς τους εθελοντές του, μιλά πάντα με τα καλύτερα λόγια για την παρουσία μας και την πρόσφορα μας, θα ήθελα να πω και εγώ δυο λόγια για τους ανθρώπους του «Χαμόγελου», όχι γιατί τα έχουν ανάγκη, αλλά γιατί νοιώθω την υποχρέωση να τα πω.
Ίσως είναι η ευκαιρία να γνωρίσετε αυτούς τους ανθρώπους μέσα από τα μάτια ενός εθελοντή του .
Μπορεί οι ιδέες και ο σκοπός του οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού» να είναι ένα κίνητρο για όλους εμάς τους εθελοντές του, αλλά αν θέλουμε να πάμε δυο βήματα πιο πέρα, δεν αρκεί μόνο αυτό, χρειάζεται και η σπίθα, χρειάζεται και η φλόγα. Και αυτά μας τα δίνει ο πρόεδρος του, ο Κώστας Γιαννόπουλος που γνωρίζουμε όλοι, ότι γυρίζει σαν σβούρα 24ωρες το εικοσιτετράωρο για τις ανάγκες του, αλλά και οι εργαζόμενοι του, που για μένα έχουν και τις δυο ιδιότητες και του εργαζομένου και του εθελοντή.
Σας ευχαριστούμε που μας εμπνέετε.
Εγώ δεν θα σας μιλήσω για το έργο και τις δράσεις του οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού», τις οποίες, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο τις γνωρίζετε, θα επιχειρήσω όμως να μιλήσω στην καρδιά σας.
Σε μια κοινωνία δυστυχίας, μιζέριας, εξαθλίωσης και σαχλών ανθρώπων στην οποία ζούμε, που τα προβλήματα μας έχουν κάνει εγωιστές και μας έχουν εγκλωβίσει στο καβούκι μας, «Το Χαμόγελο του Παιδιού» είναι εδώ, παρόν, προστάτης, όχι μόνο όλων εκείνων των παιδιών που γνωρίζουν την σκοτεινή πλευρά της ζωής, αλλά και στήριγμα για χιλιάδες συνανθρώπους μας, που ανεβαίνουν καθημερινά, τον δικό τους Γολγοθά, της πείνας και της στέρησης και έχουν εγκαταλειφθεί χωρίς καμία πρόνοια στην μοίρα τους.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» είναι ένα φως, μέσα σε όλη αυτή την μιζέρια, είναι μια νότα αισιοδοξίας oτι δεν είναι όλα πια χαμένα.
Σε αυτόν τον καθημερινό αγώνα δεν περισσεύει κανείς. Στηρίξτε την προσπάθεια του, δώστε με την ενεργό συμμετοχή σας πνοή, στο όραμα ενός μικρού παιδιού που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει.
Γιατί τα χαμογελαστά πρόσωπα των παιδιών είναι μια εικόνα γεμάτη φως και ελπίδα που υπόσχεται θαύματα. Από εκείνα, που μόνο τα μάτια νέων και αθώων παιδιών μπορούν να δουν………
Ευχή όλων στον οργανισμό «Το Χαμόγελο του Παιδιού» είναι να φθάσει κάποτε η ημέρα, που η κοινωνία μας, να μην το έχει πια ανάγκη.
Αλλά έως να φτάσει εκείνη η στιγμή, ας μην ξεχνάμε…..
«Μέχρι να Χαμογελάσει ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ… σε αυτό το έργο δεν μένουμε θεατές.»