21 Απριλιού 1967 μία επέτειος….με σημασία

Πρίν από 37 χρόνια οι συνταγματάρχες μας τελείωσαν για να γεμίσει η Ελλάδα από “δεκανείς” και “λοχίες” των κομματικών στρατών που έπεσαν στην χώρα σαν τις ακρίδες και κατάφαγαν τα πάντα. Ένας νέος στρατός κατοχής. Με λόγους κούφιους, με έντονη την ανοχή στο ψεύδος και παραίτηση από κάθε απαίτηση ορθότητας τα πολιτικά σαπρόφυτα έχουν επιβάλει στους Έλληνες την πλέον στυγνή “Φαυλοκρατία”. Αν η χούντα των συνταγματαρχών είναι “η επτάχρονη δικτατορία”, τα επτά “πέτρινα” χρόνια ,αυτό που την διαδέχτηκε είναι η πλέον στυγνή “Φαυλοκρατία” που έχει γνωρίσει ο τόπος. Η πολυδιαφημισμένη Δημοκρατία έγινε ένα πρόσχημα και κενή ρητορεία, οι θεσμοί τύπος νεκρός και η……
δημοκρατία κουκλοθέατρο, ούτε καν θέατρο του παραλόγου. Η ύπαρξη βουλής, πολιτικών κομμάτων με κεντρικές επιτροπές και εκτελεστικά γραφεία δεν είναι αποδείξεις του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. “Η Πανούκλα” του Αντρέ Καμί δίνει την αγωνία της Ελλάδας σήμερα.

Σήμερα τους συνταγματάρχες του τότε διαδέχθηκαν οι “δεκανείς” και οι “λοχίες” του φαυλοκρατικού στρατού κατοχής που έχουν απλώσει τα λιμάρικα χέρια τους και αναίσχυντα “μπαχαλεύουν” την Ελλάδα και τους πολίτες της. Θυμίζουν έντονα τους δεκανείς και λοχίες των πρώην αποικιακών στρατών που μετά την ανεξαρτησία ανακηρύχθηκαν σε προέδρους, δικτάτορες, αυτοκράτορες των χωρών της Αφρικής με μόνο σκοπό να πλουτίσουν, κάνοντας δώρα στον εαυτό τους, αδιαφορώντας για την μοίρα των λαών τους.

Ο Μοπμπούτου του Κονγκό, Ο Μπαμπάγιντα της Νιγηρίας και τόσοι άλλοι καταλήστευαν τις χώρες τους με τον ίδιο τρόπο που οι δικοί μας καταληστεύουν την Ελλάδα.

Μετά 44 χρόνια η χούντα θα έπρεπε να περνάει σαν απλή υποσημείωση της ιστορίας γιατί αυτό ακριβώς ήταν. Μια υποσημείωση, ένα τίποτα. Και όμως, 44 χρόνια από την επιβολή της και 37 από την πτώση της εξακολουθεί να είναι μέγιστο πολιτικό γεγονός και να της αφιερώνονται άρθρα, επομπές, DVD και ότι άλλο έχει να προσφέρει το παζάρι των ΜΜΣ(κοταδισμού). Γιατί;

Η απάντηση είναι απλή.

Μετά την χούντα και 37 χρόνια από την πτώση της, μια μικρονοϊκή μειοψηφία, με την κάλυψη των κομμάτων της αριστεράς από το “λαϊκό” ΠΑΣΟΚ, (ΠΑνελλήνια Σοσιαλιστική. Οργάνωση. Καθαρμάτων) το απολίθωμα του ΚΚΕ, και τους αριβίστες της κοινωνικής ισότητας της ροζέ αριστεράς, – δεν μιλάμε για ΝΔ αυτή δεν υπάρχει σαν αυτόνομη πολιτική δύναμη άπλα Νυχτομένη Διαχρονικά αναμασά τις ορολογίες και το λεξιλόγιο της αριστεράς -, έχει παραμερίσει το σύνταγμα και τους νόμους και έχει μετατρέψει τα σχολεία και τα ΑΕΙ σε αρένα εξυπηρέτησης της πολιτικής των κομμάτων της και του “σοσιαλισμού” και χωματερή των ελπίδων και των προσδοκιών της ελληνικής νεολαίας που φτύνει αίμα και χύνει ιδρώτα για να “μπει” στο Πανεπιστήμιο. Όταν δε “μπει” οι προσδοκίες και οι ελπίδες της εξανεμίζονται γιατί έτσι θέλουν οι κομματικοί δεκανείς και λοχίες εγκάθετοι σύντροφοι.

Μετά την χούντα και 37 χρόνια από την πτώση της, συρρικνώνεται συνεχώς η επίγνωση του “ανήκειν”, ο αυτοπροσδιορισμός μέσω των κοινών “αξιών”, “παραδόσεων”, “ιστορικών καταβολών”. Από το 1981 το κόμμα του πατέρα του Yorgo, του “αείμνηστου” Ανδρέα, με το σύνθημα ο λαός στην εξουσία επέβαλε στην ελληνική κοινωνία πραγματική “λοβοτομή”. Γεμάτο “ηχηρό πάθος” κατάργησε κάθε θεσμό και διάκριση αριστείας, κάθε έλεγχο και κάθε αξιολόγηση της ανθρώπινης ικανότητας, ευσυνειδησίας, εργατικότητας, ευφυΐας, φαντασίας, δημιουργικότητας. Εκδημοκρατικοποίησε την διαφθορά και τον νεποτισμό. Αρκούσε μία κλαδική για να φθάσεις ψηλά, να μπουκώσεις το απύλωτο στόμα σου με το βιός των Ελλήνων και η Ελλάδα να φθάσει στο κατώτερο σκαλί του “κακού τη σκάλα”

Μετά την χούντα και 37 χρόνια από την πτώση της ο πλούτος της Ελλάδας διαγουμίστηκε κανονικά. Τα χρόνια αυτά στην χώρα μπήκανε τόσα κεφάλαια όσα δεν είχαν μπει σε όλη την ιστορία της. Η Ελλάδα δεν απέκτησε ούτε σχολεία, ούτε Πανεπιστήμια, ούτε νοσοκομεία, ούτε υποδομές. Οι δεκανείς και οι λοχίες, οι διαφορές ελίτ, πολιτικαντζήδες, δημοσιογράφοι, καθηγητές-φιλόσοφοι λαμόγιες και διάφοροι επιτήδειοι μετέτρεψαν όλο αυτό τον πλούτο διαλεκτικά σε βίλες, κότερα, κτήματα, πολυκατοικίες. για να την οδηγήσουν τελικά στην χρεοκοπία και στα του ΔΝΤ.

Μετά την χούντα και την αποκατάσταση της “Δημοκρατίας” οι πολιτικά ανύπαρκτοι και κομματικά εντεταγμένοι δεκανείς και λοχίες της πολιτικής, του εργατοπατερισμού και του φοιτητοπατέρισμού δεν έχουν να δείξουν έργο. Αντλούν από την κομματική ένταξη την μεταπρατική τους πολιτική υπόσταση, εξουσιοδοτημένοι αλλότριων ιδεών και αποφάσεων. Με χαμηλούς δείκτες κατά κεφαλήν καλλιέργεια και υψηλά ποσοστά ψυχολογικής ανασφάλειας καταφεύγουν κάθε χρόνο στην χούντα. Την χρησιμοποιούν σαν το διαφημιστικό πανό που πάνω του κολλάνε την πολιτική τους ανυπαρξία για να της δώσουν υπόσταση.

Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά την 21 Απριλίου 1967 θα μας βομβαρδίσουν με κενούς λόγους και κούφιους αφορισμούς για τους συνταγματάρχες που υποχρέωσαν έναν λαό να ζει υπό το καθεστώς απαγορεύσεων

Ας γελάσουμε! Ναι, η “χούντα” έβαλε πίσω από τα κάγκελα μερικούς και λοιπόν τί έγινε! Η δημοκρατία 74 έχει βάλει όλη την Ελλάδα πίσω από κάγκελα. Δείξτε μου ένα σπίτι χωρίς κάγκελα στα πορτοπαράθυρα. Απαγόρευσε, λένε οι διάφοροι ρέκτες, η χούντα,την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών Η δημοκρατία 74 είναι αυτή που παρέδωσε τα πάντα στους μουσάτους με τα αμπέχωνα και το στρατονισμένο ύφος, στις άλουστες με τις αξύριστες μασχάλες τα ταγάρια και το απλανές υφος που επέβαλαν στον ελληνικό λάο την στυγνή δικτατορία της μονομέρειας των συμπλεγματικών απωθημένων τους.

Για 35+1 χρόνια δημοκρατίας 74 οι Έλληνες ζούνε κάτω από το πλέον βάρβαρο απολυταρχικό καθεστώς. Δεν τολμάς να μιλήσεις για πατρίδα, θρησκεία, Έθνος πέφτεις θύμα της πλέον βάναυσης επίθεσης, λοιδορίας και συκοφαντίας. Η “χούντα” επέβαλε λογοκρισία και όλοι το ήξεραν. Η λογοκρισία της χούντας δεν εμπόδισε τον Κέδρο να εκδώσει τα “Δεκαοκτώ κείμενα” και το περιοδικό “Συνέχεια” σαν έκφραση αντίστασης στο στρατιωτικό καθεστώς, π.χ. το τεύχος 5 του παροδικού υποστήριζε το “οχι” στο στημένο δημοψήφισμα του Γ. Παπαδοπουλου. Η Δημοκρατιά 74 επέβαλε την πλέον στυγνή λογοκρισία, την λογοκρισία “να προσέχω τι θα πώ”, Όποιος τολμήσει να μιλήσει, να πάει κόντρα στις ορδές των δυστυχισμένων αουτσάιντερ της πάλης των τάξεων, στους ιδεοληπτικούς του “αντιπατριωτικού κοσμοπολιτισμού”, στους μυξοπροοδευτικούς τον έφαγε το μαύρο φίδι του φραγκοφορεμένου διεθνισμού.

Η χούντα βίασε την δημοκρατία την 21 Απριλίου 1967. Δημοκρατία που την είχαν μετατρέψει σε πόρνη οι κεκράχτες της Βουλής. Σήμερα και για 35+1 χρονια η Δημοκρατία βιάζεται καθημερινά από τις αλαλάζουσες μειοψηφίες που επιβάλουν στους Έλληνες την στυγνή δικτατορία της ψυχικής τους νύχτας.

“Τέλεια χαύνωση, παρακμή, αηδία, κατάπτωση, εξευτελισμός, θεομπαιχτισμός, του πολιτικού μας κόσμου..”

Πολιτικό Ημερολόγιο Α, 1935-1944, Ίκαρος, 1981, σελ. 257

tabouri

Use Facebook to Comment on this Post