ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ: Ένα άρθρο για την οικονομία ηλικίας 26 ετών… (όταν δημοσιεύθηκε, τώρα βαδίζει προς τα 27 έτη…)

Το άρθρο αυτό είχε εκφωνηθεί στο δημοτικό συμβούλιο της Νέας Σμύρνης το 1985 από τον τότε δημοτικό σύμβουλο και αργότερα Δήμαρχο Νέας Σμύρνης Γιώργο Σιότροπο Οικονομολόγο ιδρυτή και Καθηγητή των Σχολών ΩΜΕΓΑ.

«ΑΚΡΙΒΕΙΑ»
Οκτώβριος 1985

«Η πολιτική είναι αναίμακτος πόλεμος και ο πόλεμος αιματηρά πολιτική.
Παραίτηση της Κυβερνήσεως με ψήφισμά του, ζήτησε ο Γιώργος Σιότροπος από το δημοτικό συμβούλιο της Νέας Σμύρνης κατά τη …..
διάρκεια συζήτησης του θέματος σχετικά με τα τελευταία μέτρα λιτότητας. Η ομιλία του κ. Σιότροπου έχει ως εξής:

Κύριοι συνάδελφοι,

ο Καρτέσιος είχε πει ότι «όταν κάτι έχει διατυπωθεί πλήρως, το να αφαιρέσουμε ή να προσθέσουμε μερικές φράσεις είναι περιττό». Ο μεγάλος δάσκαλος του χθες του σήμερα και του πάντοτε Αριστοτέλης, είχε διατυπώσει τα πάντα σε 4 έννοιες:

1. ο σκοπός της επιστήμης είναι η γνώση,
2. ο σκοπός της θρησκείας είναι η ηθική και ο σκοπός της φιλοσοφίας είναι η κοσμοθεώρηση της ζωής. Η δε πολιτική, ενώνει και κατευθύνει αυτές.

Έτσι και στο σημερινό θέμα που έχουμε προς συζήτηση, πρέπει να πάρουμε ως μπούσουλα την Επιστήμη και ειδικά την οικονομική που μας λέει πότε μια χώρα εξαρτάται από τις άλλες. Οι 4 δείκτες εξαρτήσεως είναι, να δούμε πόσες εισαγωγές έχουμε, πόσες εξαγωγές, ποιο είναι το ξένο κεφάλαιο που υπάρχει στη χώρα και το μιμητικό, ή υποδειγματικό αποτέλεσμα που είναι η άσκοπη διαρροή συναλλάγματος λόγω μιμήσεως.

Στο τέταρτο στοιχείο, πρέπει να πούμε ότι η κυβέρνηση έκανε μια προσπάθεια να αγοράσει ο κόσμος ελληνικά προϊόντα, αλλά το μήνυμα γελοιοποιήθηκε και δεν έφερε το ποθούμενο αποτέλεσμα.

Εάν ο σημερινός Πρωθυπουργός, ή οποιοσδήποτε άλλος Πρωθυπουργός, πει αυτό που είπε ο Πρωθυπουργός της Ιαπωνίας στο λαό του σε παρόμοια κρίση, «τι θέλετε δηλαδή να απολύσω 100.000 δημόσιους υπαλλήλους ή να εργαστείτε μια μέρα για το κράτος;», ο πειθαρχημένος Ιαπωνικός λαός δέχτηκε να δουλέψει για το Κράτος γιατί έχει μάθει να πειθαρχεί, εμείς έχουμε ένα λαό που έχει μάθει μόνο να ζητά, όποιος πρωθυπουργός τολμήσει να κάνει παρόμοια πρόταση, έχει πέσει.

Κύριοι συνάδελφοι,

με τα λόγια που θα σας πω επισημαίνω, δεν διακονώ τις ιδεολογικές θέσεις κανενός κόμματος, διακονώ μόνο τις θέσεις του λαού.

Δεν είμαστε οικονομολόγοι – τεχνοκράτες. Είμαστε εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού. Γι΄ αυτό δεν ανήκει σε εμάς η οικονομολογική διερεύνηση των πρόσφατων Κυβερνητικών μέτρων. Ούτε δικό μας έργο είναι η τεχνοκρατική τους ανάλυση. Άλλωστε η ουσία του θέματος δεν είναι η τεχνική. Είναι πολιτική. Μάλιστα κύριοι επαναλαμβάνω: η ουσία του θέματος είναι πολιτική. Και με αυτήν την ουσία έχουμε κάτι παραπάνω από δικαίωμα να ασχοληθούμε. Έχουμε καθήκον. Διότι τι είδους εκφραστές της λαϊκής βουλήσεως θα ήμασταν, αν αγνοούσαμε μέτρα που θίγουν άμεσα και δραστικά το βιοτικό επίπεδο του λαού; που παραβιάζουν κεκτημένα δικαιώματά τους; που επιβάλουν ένα τρόπο ζωής τον οποίο αρνείται να δεχτεί;

Έχουμε λοιπόν μια κυβέρνηση πολιτική. Η οποία από το 1981, διάλεξε μια ορισμένη πολιτική, την του λεγόμενου «Σοσιαλιστικού μετασχηματισμού». Και χάραξε μια οικονομική πολιτική, στην υπηρεσία αυτής της γενικότερης πολιτικής της. Ήθελε η κυβέρνηση να διευρύνει την πολιτική βάση της. Γι΄ αυτό προχώρησε σε:

1. Άκαιρες και χωρίς μέτρο παροχές, που τις βάφτισε κοινωνική πολιτική.
2. Κρατικοποιήσεις ζημιογόνων επιχειρήσεων, που τις βάφτισε κοινωνικοποιήσεις.
3. Προσλήψεις δεκάδων χιλιάδων αργόμισθων, που τις βάφτισε αντιμετώπιση της ανεργίας.
4. Ασφυκτική αστυνόμευση της αγοράς, που τη βάφτισε κοινωνική δικαιοσύνη.
5. Μεθοδική υπόθαλψη ταξικού μίσους, που τη βάφτισε προοδευτική πολιτική.
6. Έλεγχο των συνδικάτων, που τον βάφτισε εκδημοκρατισμό.
7. Αποπροσανατολισμό της οικονομίας από τις πραγματικότητες εντάξεως στην Ε.Ο.Κ., που τον βάφτισε υπερήφανη εξωτερική πολιτική.
8. Παραμερισμό του ιδιώτη, υπέρ του προβληματικού και αναποτελεσματικού κράτους, που τον βάφτισε πορεία προς τον σοσιαλισμό.
9. Ασύμφορες συναλλαγές με τις ανατολικές χώρες, που τις βάφτισε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.

Και στη δημιουργία ενός κράτους, απερίγραπτης σπατάλης, που το βάφτισε Κράτος – Πρόνοια.

Πολιτική, είναι το ύψιστο αγαθό της ανθρώπινης σκέψης. Εάν ο πολιτικός ενός κράτους, δεν μπορεί να ΠΡΟΒΛΕΨΕΙ την κατάσταση της χώρας του, για να προλάβει εγκαίρως κάθε επιζήμια ενέργεια εκ μέρους των συνεργατών του, είναι περιττό να ισχυρίζεται ότι έχει διεισδυτικό πνεύμα πολιτικού άνδρα.

Μέτρο αυτής της σπατάλης στέκεται η προκλητική «ντόλτσε βίτα» των κυβερνώντων. Ο Πλάτων εξηγώντας την αυστηρότητα της πολιτείας του είπε: «σχεδιάζω ένα κράτος – όχι ένα πανηγύρι».

Εδώ συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Λένε οι κυβερνώντες: δεν φταίμε εμείς. Παραλάβαμε μια οικονομία με γυάλινα πόδια. Φταίνε οι προηγούμενοι. Είπα: δεν είμαστε ειδικοί. Ή και αν δεν είμαστε, δεν μιλούμε εδώ σαν ειδικοί. Δεν μας απασχολεί λοιπόν το ζήτημα, αν πραγματικά η ως το 1981 ανάπτυξη της οικονομίας μας, ήταν, ή δεν ήταν ορθή. Το θέμα είναι ότι όταν ανέβηκε η παρούσα κυβέρνηση, δεν πήρε μέτρα διορθωτικά αυτής της εσφαλμένης κατά τα τωρινά λεγόμενα πορείας.

Αντίθετα ακολούθησε την τακτική που περιέγραψα και το έκανε με πολιτική βούληση, σαν πολιτική επιλογή, για πολιτικές σκοπιμότητες.

Η πορεία της τελευταίας 4ετίας, άσχετα προς τις τυχόν προηγούμενες ευθύνες, υπήρξε προϊόν συνειδητής πολιτικής επιλογής. «Πολιτική», είπε ο σοσιαλιστής Σαιν – Σιμόν, είναι να βλέπεις για να προβλέπεις και να προβλέπεις για να προλαμβάνεις. Αυτό δεν έγινε. Αποτέλεσμα η χρεωκοπία. Τότε οι κυβερνώντες, προσέφυγαν σε πρόωρες εκλογές, ώστε να προλάβουν την εκδήλωση της χρεωκοπίας. Και είπαν στο λαό:

• Ψηφίστε μας για ακόμη καλύτερες μέρες…
• Ψηφίστε μας για να βελτιωθεί η ΑΤΑ…
• Ψηφίστε μας και δεν θα υποτιμήσουμε ποτέ τη δραχμή…
• Ψηφίστε μας για να ολοκληρωθεί η ανάκαμψη της οικονομίας…
και μόλις ψηφίστηκαν, αποκάλυψαν τη χρεωκοπία που οι ίδιοι δημιούργησαν, που απέκρυπταν.

• Έφεραν τις χειρότερες μέρες…
• Περικόπτουν την ΑΤΑ…
• Υποτίμησαν τη δραχμή…
• Ομολόγησαν τη πτώχευση…

Έχουμε λοιπόν μια πολιτική κυβέρνηση, που εξέφρασε τη πολιτική της βούληση, επιλέγοντας ένα συγκεκριμένο δρόμο για την οικονομία. Και η οποία όταν απέτυχε, διέπραξε μια πολιτική απάτη. Ξεγέλασε το λαό και υπέκλεψε την ψήφο του.

Τώρα ο λαός εξεγείρεται. Αρνείται τη συναίνεση του στη μονόπλευρη λιτότητα. Έτσι κάνει κι αυτός μια πολιτική επιλογή. Η κοινωνική αναταραχή που κλυδωνίζει τη χώρα, εκφράζει, τη δική του πολιτική βούληση. Γι΄ αυτό η άρνησή μας προς τα μέτρα, δεν επιτρέπεται να παραμείνει σε επίπεδο τεχνικό. Πρέπει να είναι άρνηση πολιτική.

Δύο δυνατότητες υπάρχουν:

Ανάκληση των μέτρων, ή βίαιη επιβολή τους. Και στις δύο περιπτώσεις, η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί. Γιατί και οι δύο περιπτώσεις, σημαίνουν έλλειψη λαϊκής συναινέσεως. Κάτι παραπάνω: ύπαρξη λαϊκής αντιθέσεως. Άρα ύπαρξη δυσαρμονίας μεταξύ κυβερνήσεως και λαού. Και αυτό στις δημοκρατικές χώρες, σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: παραίτηση της κυβερνήσεως και απομάκρυνσή της.

Τα μέτρα ακόμη και αν ήταν οικονομολογικώς αναγκαία και τεχνοκρατικώς τέλεια, δεν θα απέδιδαν. Διότι λείπει πλέον η αρμονία μεταξύ λαϊκής και κυβερνητικής βουλήσεως. Λείπει η εμπιστοσύνη του λαού, προς εκείνους που έκλεψαν τη ψήφο τους.

Δεν υπάρχει η πολιτική αξιοπιστία.

Και δίχως αυτή, δεν επιβιώνει καμιά οικονομία. Διότι δεν θα υπάρξουν επενδύσεις. Δεν θα υπάρξουν ούτε παραγωγή, ούτε παραγωγικότητα.

Δεν θα υπάρξει έξοδος από τη λιτότητα. Δεν θα υπάρξει έξοδος από τη κρίση. Όσοι δεν το θέλουν έτσι, ή δεν κατανοούν την ουσία του προβλήματος, ή την αποκρύπτουν.

Συμπέρασμα: Αν θέλουμε να σταθούμε στο ύψος μας σαν εκπρόσωποι του λαού, οφείλουμε να ζητήσουμε την άμεση παραίτηση της κυβερνήσεως. Δεν μας ενδιαφέρει αν αυτό το ζητούν, ή δεν το ζητούν τα διάφορα κόμματα (και απ΄ όσο ξέρω δεν το ζήτησε κανένα). Διότι δεν τα υπηρετούμε. Υπηρετούμε τον λαό. Και αυτός, μόνο αυτός πρέπει να μπορεί να δώσει τη λύση. Και θα τη δώσει (στην Ιταλία για την ΑΤΑ, υπήρξε δημοψήφισμα).

Με αυτές τις σκέψεις, εισηγούμαι ψήφισμα, με το οποίο ζητείται η παραίτηση της κυβερνήσεως. Έτσι θα αρθεί η δυσαρμονία λαϊκής και κυβερνητικής βουλήσεως και θα ανοίξει ο δρόμος προς αποκατάσταση της πολιτικής αξιοπιστίας.

Για τη λύση του πληθωρισμού, που δεν είναι «φαινόμενο», ως διατείνονται μερικοί, αλλά ολέθρια παγίδα για όλους τους λαούς της οικουμένης. Αυτοί που γνωρίζουν τα αίτια του πληθωρισμού, που αποφεύγουν να τα αποκαλύψουν, είναι ασυνείδητοι και ανάξιοι να κινηθούν με ενεργητικότητα και να πολεμήσουν τον εχθρό με τον ίδιο τρόπο».

Το παρακάτω άρθρο είχε δημοσιεύθεί στο ιστολόγιο tsiapis.com στις 8 Αυγούστου 2011

http://www.tsiapis.com/