Ξυπνήστε Ρε πήγε 6……

tommy rot

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ

Ένα τραγούδι απόψε θα σου γράψω
τον έρωτα της καρδιάς μου για να περιγράψω
για την αγάπη μου που άνθισε σαν άνοιξης κλαδί
μια αγάπη που ‘ναι κι απ’ τη ζωή πιο δυνατή

Ένα τραγούδι απόψε θα σου γράψω
τον έρωτα μέσα στους στίχους του να καταγράψω
για την αγάπη μου που 'ναι μια μελωδία θεϊκή
και η νότα της εσύ, νότα γλυκά αγγελική

Τραγούδι σε σένα θα χαρίσω
και θα στο τραγουδήσω
για σένα(νε) χαρά μου ,
ξεδιπλώνω τα όνειρά μου
Για σένα γράφω εγώ ζωή μου,
σου παραδίνω τη ψυχή μου
έλα εδώ κοντά μου
σε ζητάει η καρδιά μου

Ένα τραγούδι σε σένα θα χαρίσω
την αγάπη μου με τους στίχους του ν’ απεικονίσω
για έρωτα με μελωδίες θεϊκές να σου μιλήσω
και την αγάπη που έχω να σιγοτραγουδήσω

Ένα τραγούδι σε σένα θα χαρίσω
και τη αγγελική μορφή σου με λόγια θα υμνήσω
δύο μάτια καστανά με τη πένα θα τα ζωγραφίσω
π' όταν δεν τα βλέπω, δεν θέλω εγώ να ζήσω

Για σε γράφω εγώ χαρά μου,
ξεδιπλώνω τα όνειρά μου
για σένα γράφω εγώ χαρά μου
και σ' ανοίγω την καρδιά μου
Το τραγούδι μου σου το χαρίζω
και με τις νότες του ελπίζω
να σε φέρω εγώ κοντά μου,
άγγελο στην αγκαλιά μου

ΟΡΕΣΤΗΣ

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Μια καλημέρα και η Αθήνα έχει ξυπνήσει,
Το ακορντεόν μέσα στα χέρια ενός παιδιού.
Εκείνη η μέρα -που’ λεγες- πως δεν θ’αργήσει
χορεύει κιόλας στο ρυθμό του τραγουδιού.

Μη με ρωτάς» αν θα σε δω μέσα στο πλήθος
Ο δρόμος» άνοιξε κι εσύ που λείπεις χρόνια
Λένε πως πέθανες μα σ’ ανασταίνει ο μύθος
-Πες μου πώς γίνεται- να ανήκεις στα αιώνια.

Εγώ σαν πόλη κουρσεμένη από πάντα
κι εσύ Ο φαντάρος που πιστά μ’ ακολουθεί
Τρέμει στα χείλη η γνώριμή σου η μπαλάντα
πικρό Νανούρισμα , σα γρίφος πριν λυθεί.

Σε τραγουδήσανε τα χείλη κάθε Έλληνα
την Όγδοη Μέρα, τα στιχάκια σου ψελλίζουν.
Κι εγώ που αινίγματα ακούγοντας σε έλυνα
με τη φωνή σου θα σου πω Όλα σε θυμίζουν.

ΟΡΕΣΤΗΣ

εφηηηηηηηηηηηη ακομα να φτιαξη το ρημαδι΄Σταυρουλα.

Ο Γιωρίκας και ο Κωστίκας δουλεύουν στη ΝΑΣΑ καθαρίζοντας πυραύλους.
Από τη πολύ κούρασή έχουν τρελαθεί στη δίψα και θέλουν κάτι να πιούν.
Βλέπουν ένα κουβά με ένα υγρό και κατεβάζουν ο καθένας από μισό.
Το βράδυ παίρνει τηλέφωνο ο Γιωρίκας τον Κωστίκα.
– "Βρε Κωστίκα, ξέρεις τι ήταν αυτό που ήπιαμε το μεσημέρι;"
– "Νερό, δεν ήταν βρε Γιωρίκα;"
– "Όχι Κωστίκα δεν ήταν νερό αλλά προωθητικό πυραύλων."
– "Ε! και τι έγινε δεν πάθαμε τίποτα."
– "Δεν πάθαμε τίποτα αλλά μην κλάσεις, γιατί εγώ τηλεφωνώ από Τόκιο!"

Κήπος είναι η ποίηση με δέντρα
οπωροφόρα μέσα εκεί τους ποιητές.
Στον κήπο τούτον ο σοφός πάντοτε παίρνει
αυτό που κάθε δέντρο από τη φύση του
έχει να του προσφέρει· δεν ζητά
μήλα απ' τη συκιά ή μανταρίνια
από την κερασιά. Όμως οι άσοφοι
κήπος της ποίησης δεν ξέρουν τι θα πει
γι αυτό κι απ' τον παράδεισο των λόγων
φεύγουνε πάντα, όπως ήρθαν, νηστικοί.

ΡΟΜΠΟΤΑΚΙΑ////ΠΑΛΙ ΕΔΩ??????????

καλημέρα στην παρεούλα μου…. να περνάτε καλά και να χαρείτε την Κυριακή σας …Και για τον αστυνομικό μας …..κάνε παλικάρι μου την δουλειά σου και μην ακούς κανέναν απατεωνίσκο που σε βρίζει η υγιής κοινωνία στηρίζει το έργο σου.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΡΕΑΚΙ ΜΟΥ ΕΦΗ ΕΤΚ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΤΣΙΚΙΣ ΖΑΧΟΣ ΛΗΤΩ ΚΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ Ξ ΠΗΓΕ 6.ΑΗΔΟΝΑΚΙΑ ΝΑ ΚΕΛΑΙΔΟΥΝ ΣΤ ΑΥΤΙΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΦΩΛΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΝΑ ΣΤΟΛΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΑΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΣΤΟ ΝΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΜΕ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΛΟΙ .ΒΙΚΥ

Φασιστακια.Μια φορα φαγατε ξυλο κι εσεις και το κανατε θεμα.

Λύσε τα μαλλιά σου
κι ας το φόρεμα στο πάτωμα να πέσει
θέλω να σε βλέπω
θέλω να μεθάω, να γίνομαι φέσι..

(Ρεφρέν)
Όμορφη,είσαι όμορφη
και δε θέλω να ξέρω όλα τ' άλλα
όμορφη, είσαι όμορφη
σε ποτήρι αν χωράς θα σε πιω στάλα-στάλα
θα σε πιω στάλα-στάλα

Κοίτα με στα μάτια
πέτα το μπουκάλι πέτα κι όπου πέσει
θέλω ό,τι έχεις
έχεις ό,τι θέλω κι ό,τι μ' αρέσει..

(Ρεφρέν)
Όμορφη,είσαι όμορφη
και δε θέλω να ξέρω όλα τ' άλλα
όμορφη, είσαι όμορφη
σε ποτήρι αν χωράς θα σε πιω στάλα-στάλα
θα σε πιω στάλα-στάλα

Σαν, σαν, σαν δροσοσταλίδα ντυμένη με ηλιαχτίδα
αυτή ήτανε η σκέψη μου όταν σε πρωτοείδα
έφερες στην καρδιά μου με τη μία καταιγίδα
κι έπεσα σαν χάνος στων ματιών σου την παγίδα
τα μαλλιά σου ήταν λυτά και τα έλουζε ο αέρας
"Όμορφη"
ήταν τα φώτα της μέρας
"Είσαι όμορφη"
είσαι στ`αλήθεια σαν τις πριγκιπέσσες που ζουν στα παραμύθια..
σαν τους ποταμούς κι όλα τα ξωτικά τους..
σαν τους θυσαυρούς κι όλα τα μυστικά τους..
είσαι όλο το φως σε μέρα σκοτεινή..
Θεέ μου..τόσο όμορφη
"Όμορφη Στη ΛΗΤΩ

Άννα δώσ' μου για να σε θυμάμαι
το μικρό χτενάκι που κρατάς
Μπήκε ο Σεπτέμβρης και φοβάμαι
τ' όνειρο πως τέλειωσε για μας

Πάρε ένα κοχύλι απ' το Αιγαίο
να 'χεις στο ταξίδι συντροφιά
Κι από το φιλί το τελευταίο
κράτησε στα χείλη τη δροσιά

Η καρδιά μου φύλλο-φύλλο
ματωμένη τριανταφυλλιά
Στο Αιγαίο και στον ήλιο
Θεέ μου πόση νοιώθω μοναξιά

Άσε την αλμύρα από τ’ αλάτι
κάτω από τα μάτια της σιωπής
Πάρε της φυγής το μονοπάτι
τέτοιαν ώρα τίποτα μην πεις

Μόνο "θα ξανάρθω" να μου τάξεις
όταν το μαντήλι θα χαθεί
Βγες στην κουπαστή ναν το φωνάξεις
σ' όλο το Αιγαίο ν' ακουστεί

Υπέροχο!!!!!!!!!!!
Να ξυπνάω και νάμαι μαζί σου Καλημέρα σου ευτυχία

καλημέρα Κώστα.Ε ακόμα και η συννεφιά είναι ωραία ΜΕΤΆ ΑΠΟ ΤΑ ΛΌΓΙΑ ΣΟΥ
Καλημέρα σε ολους kounoupi

ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕ .ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΜΟΡΦΕΣ ΑΝΕΜΕΛΕΣ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΕΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ…ΦΙΛΑΚΙΑ.
ΞΥΠΝΗΣΤΕΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

Αυτό σε πείραξε που ξυλοφορτώνεται
τους Έλληνες δεν σας πειράζει
έχεις μούτρα και μιλάς αντί να
κρύβεσαι ντροπή σας!!!!!!!!!!!!!!!!

Χαμογελάστε γύρω σας, και πείτε μια καλημέρα. Σίγουρα θα τους ανεβάσετε τη διάθεση αλλά και τη δική σας. Καλημέρα σε όλους

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ ΚΑΛΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ KΑΛΗΜΕΡΑ ΚΥΠΡΟΣ ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪

ΚΑΚΗ ΨΥΧΡΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΔΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ
300 ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ-ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ-ΠΡΟΔΟΤΕΣ

ΚΑΚΗ ΨΥΧΡΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΔΗ ΜΕΡΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝΕ
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ

Εχθές αργά στο όνειρό μου
Ήρθε μια θεά και μια θεούσα
Και μένα με πήρε η κατιούσα
Χαχαχαχα
Εεεφήήήήή ακόμη κοιμάσαι;;;;;

Μύθοι του Αισώπου
Το Άλογο, το Βόδι, ο Σκύλος και ο Άνθρωπος
Όταν ο Δίας έφτιαξε τον κόσμο και τα ζώα, που θα τον κατοικούσαν, όριζε, στο καθένα από αυτά, πόσα χρόνια θα ζούσε.
Σ' όλα, όπως στη θαλασσινή χελώνα λόγου χάριν, όρισε να ζει ως τριακόσια χρόνια, σ΄ άλλα, σαν το κοράκι για παράδειγμα, διακόσια, στον ελέφαντα εκατόν πενήντα, στη φάλαινα πεντακόσια, στις πεταλούδες τρεις μέρες.
Κι επειδή όλα ήταν για πρώτη φορά φτιαγμένα από το Δία και τότε θ' άρχιζαν να ζούνε, κανένα τους δεν περηφανεύτηκε, ούτε παραπονέθηκε για τα χρόνια που του είχε ορίσει.
Αφού έφτιαξε όλα τα ζώα, ο Δίας έφτιαξε και τον άνθρωπο. Σ' αυτόν έδωσε και κάτι, που δεν είχε δώσει στα άλλα ζώα. Του έδωσε το λογικό.
-Και πόσα χρόνια ορίζεις να ζω; Ρώτησε ο άνθρωπος.
-Σαράντα! Του απαντάει ο Δίας.
-Καλά! Λέει ο άνθρωπος.
Αμέσως, με το λογικό του, σκέφτηκε πως σαράντα χρόνια είναι πολύ λίγα, όταν ένα κοράκι, λόγου χάρη, ζει τουλάχιστον εκατό. Δεν είπε όμως τίποτα, για να μην του τα πάρει κι αυτά ο Δίας.
Όταν βγήκε στη ζωή ο άνθρωπος ήταν άνοιξη, όλα ήτανε όμορφα γύρω του, αλλά, τις νύχτες έκανε δροσιά και καθώς δεν είχε χοντρό δέρμα, όπως τα άλλα ζώα, για να προφυλάσσεται, σκέφτηκε να φτιάξει. Μάζεψε φύλλα τα ‘ραψε και τα φόρεσε. Αλλά τα φύλλα μαραίνονταν και τρίβονταν. Τότε χρησιμοποίησε προβιές αγριμιών.
Έπειτα είδε πως τα πουλιά χτίζανε φωλιά, και σκέφτηκε κι αυτός να φτιάξει μια φωλιά, αλλά να είναι σκεπασμένη από πάνω, κι όχι ξέσκεπη, όπως οι φωλιές των πουλιών.
Με το λογικό, λοιπόν, που του είχε χαρίσει ο Δίας, έφτιαξε ένα σπίτι με σκέπη, με πόρτα για να μπαινοβγαίνει και με παράθυρα, που του χρησίμευαν για να βλέπει τι γίνεται έξω, χωρίς να αναγκάζεται να βγαίνει από το σπίτι του.
Πέρασε η άνοιξη κι ήρθε το καλοκαίρι με τις ζέστες του. Τα ζώα έτρεχαν να βρούνε κανένα δέντρο για να ξαπλώσουν κάτω από τον ίσκιο του. Ο άνθρωπος, όμως, είχε το σπίτι του, κι έτσι είχε όσο ίσκιο ήθελε.
Ήρθε κι ο χειμώνας κι άρχισαν οι βροχές, τα κρύα, τα χιόνια. Τα ζώα έτρεμαν από το κρύο και στριμώχνονταν το ένα πλάι στο άλλο για να ζεσταθούν. Ο άνθρωπος όμως κλεινότανε μέσα στο σπίτι του και δεν κρύωνε καθόλου.
Ένα βράδυ, που έκανε κρύο δυνατό, χτύπησαν την πόρτα του.
– Ποιος είναι; Ρώτησε από μέσα ο άνθρωπος.
– Είμαι εγώ, το άλογο, ακούστηκε απ' έξω μια φωνή. Πάρε με μαζί σου, άνθρωπε, γιατί κρυώνω κι εγώ θα σου δουλεύω για να σε ξεπληρώσω.
-Μου χαρίζεις δέκα χρόνια από τη ζωή σου για να σε πάρω;
– Σου χαρίζω! Υποσχέθηκε το άλογο.

Κι ο άνθρωπος το πήρε μέσα στο σπίτι του και το άλογο ζεστάθηκε κι άρχισε να του δουλεύει.
Το άλλο βράδυ, παρουσιάστηκε το βόδι.
-Πάρε με άνθρωπε, να ζεσταθώ, κι εγώ θα σου δουλεύω! Τον παρακάλεσε.
– Σε παίρνω, αν μου χαρίσεις δέκα χρόνια από τη ζωή σου, είπε ο άνθρωπος.
-Μ' όλη μου την καρδιά, απάντησε το βόδι.

Κι ο άνθρωπος το πήρε μέσα στο σπίτι του και το ‘στρωσε στη δουλειά.
Το τρίτο βράδυ, ήρθε κι ο σκύλος, τουρτουρίζοντας.
– Πάρε με, άνθρωπε, στο σπίτι σου κι εγώ θα σου δουλεύω, του είπε.
– Εσύ για δουλειά δεν κάνεις, αποκρίθηκε ο άνθρωπος. Θα σε πάρω όμως για να φυλάς το σπίτι μου, όταν θα λείπω, φτάνει να μου χαρίσεις δέκα χρόνια από τη ζωή σου.
-Σου τα χαρίζω! Φώναξε ο σκύλος πρόθυμα.
Κι ο άνθρωπος τον πήρε στο σπίτι του και τον έβαλε να το φυλάει, κι εκείνος το φύλαγε πιστά.
Κι έτσι ο άνθρωπος κέρδισε τριάντα χρόνια. Μόνο που, όταν τελείωσε τα σαράντα δικά του κι άρχισε να ζει τα δέκα του αλόγου, άρχισε να καμαρώνει σαν εκείνο. Στο δέκα του βοδιού, έγινε βαρύς και στενοκέφαλος κι ήθελε να γίνεται πάντα το δικό του. Και, στα τελευταία δέκα χρόνια, που είχε πάρει από το σκύλο, έγινε γκρινιάρης και θύμωνε με το παραμικρό.
Γι' αυτό, από τότε, οι άνθρωποι έχουν τέτοιο χαρακτήρα: είναι γιατί ζούνε τα χρόνια, του αλόγου, του βοδιού και του σκύλου.