Μαρτυρία από το Athens Gay Parade 2014

Το παρακάτω κείμενο (παραθέτουμε μέρος του) δημοσιεύθηκε σε “συστημικό” site, σημαντικής επισκεψιμότητας από έναν συντάκτη που αυτοσυστήνεται ως “ομοφυλόφιλος” και σχολιάζει το πάρτι στο Athens Gay Parade στην πλατεία Κλαυθμώνος.Το παραθέτουμε χωρίς σχόλια:
“Παλιοπούστη Θεέ, δεν ξέρω αν υπάρχεις, αλλά
αν υπάρχεις, ευλογημένη τόση χαρά. Ευλογημένη η οικογένεια της φυλής μου. Και μόνο ομορφιά να ζήσουν όλοι τους”. Γιατί οι gay το έχουμε αυτό, ακόμα και στις κακίες μας, αλλά περισσότερο στις χαρές μας.

(…) Mε πλησιάζει ένας πιτσιρικάς. Μου λέει “σε διάβαζα από μικρός στο Nitro. Kαι ακόμα και το Θέμα που δεν το γουστάρω, το έπαιρνε ο πατέρας μου και πήγαινα στη σελίδα σου”. Τον κοιτάζω με ντροπή, πάντα ντρέπομαι για το καλό ή το κακό που μπορεί να έχω κάνει σε κάποιον με τις βλακείες που γράφω.

Για να σπάσω την αμηχανία μου του λέω, “ευχαριστώ για το κοπλιμέντο, μολονότι ακούγεται σαν αυτό που λέει η Βανδή για τη Βίσση: ‘Εγώ την Άννα τη θαύμαζα από μικρή’”.

Σκάει στα γέλια.

Όμορφο χαμόγελο, αθώο σαν αγαπημένου.

Του ξαναλέω: “Παιδί μου σταμάτα να διαβάζεις άρθρα μεσόκοπων αδερφών και πήγαινε βρες κάποιον στην πλατεία που έχει τόσο κόσμο να πηδηχτείς”. Μου απαντάει, “Καλέ μόλις το έκανα, με κάποιον πέρα σε ένα δρομάκι”. Τον χαϊδεύω με ευγνωμοσύνη.

“Μόλις το έκανα με κάποιον πέρα σε ένα δρομάκι”.

Απλό, ευθύ, ελεύθερο, χαρούμενο κι απενεχοποιημένο”.