Η Δύση γνώριζε τι θα συμβεί στην Ουκρανία

Η Ευρώπη έχει καταστεί όμηρος στον αδυσώπητο ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Και είναι αναμενόμενο, αυτός που βρίσκεται στη μέση, πολλές φορές «να τρώει» και περισσότερο ξύλο. Αυτό συμβαίνει τώρα με τη Ευρώπη, που
υφίσταται την μεγαλύτερη ζημία. Περί τα πέντε δισ. ευρώ μέχρι στιγμής, για όσους ενδιαφέρονται μόνον για οικονομικά μεγέθη, αλλά ανυπολόγιστη ζημία από την επαναφορά του ψυχροπολεμικού κλίματος, που έγινε πιστευτό κάποια στιγμή ότι θα εκλείψει.

Βεβαίως, υπό την επήρεια αυτού κλίματος, οι Αμερικανόφιλοι θα θεωρήσουν κατ’ εξοχήν υπεύθυνο της σημερινής έκρυθμης κατάστασης τον Ρώσο πρόεδρο -ιδίως όσοι ζουν ακόμη στην σκιά της έντασης μεταξύ καπιταλιστικού και κομμουνιστικού κόσμου (ΗΠΑ κατά ΕΣΣΔ, και αντιστρόφως)- και δεν πρόσεξαν ότι άλλο είναι ο Μπρέζνιεφ και άλλο ο Πούτιν (κάτι που έγινε πλήρως κατανοητό στο ΚΚΕ, που διέκοψε σχέσεις με την σημερινή Ρωσία).

Όσοι πάλι έχουν απομακρυνθεί από την παλαιά αμερικανόφιλη προσέγγιση (το 63% των Ελλήνων, λένε οι δημοσκοπήσεις, το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη) δεν βλέπουν κάτι αρνητικό στην Ρωσία, και τα αποδίδουν όλα στις ΗΠΑ. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Και πρέπει ο αναλυτής να αποστασιοποιηθεί από τα συναισθήματα, αλλά και από τις καφενειακές αναλύσεις, όπου υπάρχει το μαύρο και το άσπρο και τίποτε ενδιάμεσο.

Για την Ελλάδα, η προσάρτηση της Κριμαίας στην Ρωσία, όπως κάθε απόσχιση εδάφους, δεν είναι με κανένα τρόπο επωφελής. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί, ότι δεν θα είναι μακρύς ο χρόνος, όπου θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στην Θράκη (αφού Τούρκοι και Έλληνες συνεργάζονται επ’ αυτού), αλλά και ως προς την «Αιγαιακή Μακεδονία», όπου η Θεσσαλονίκη αποτελεί προαιώνιο στόχο ισχυρών οικονομικών κύκλων.

Το κακό είναι, ότι όπως έγιναν τα πράγματα, λες και η Δύση η ίδια τα έσπρωξε προς τα εκεί, αφού γνώριζαν άπαντες -μόνον οι ανόητοι και οι φανατικοί δεν το αντελήφθησαν- ότι δε άφησαν περιθώριο στον Πούτιν να πράξει διαφορετικά.
Η υπόθεση της Κούβας πριν από δεκαετίες, είναι γνωστή. Η υφήλιος είχε τρομοκρατηθεί στην ιδέα, ότι θα ξεσπούσε τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, όταν οι ΗΠΑ δεν επέτρεψαν στους Σοβιετικούς να εγκαταστήσουν πυραύλους στην Κούβα. Το θεώρησαν άμεση απειλή για την ασφάλειά τους. Το αντίστροφο συνέβη στην Ουκρανία. Και βεβαίως, αν επανεμφανισθεί η Ρωσία στην Κούβα (υπόθεση είναι, αφού η Κούβα από δεκαετίες ελέγχεται από τις ΗΠΑ, όπως και ο Τίτο όταν παρίστανε τον κομμουνιστή, αλλά τα γιουγκοσλαβικά εργοστάσια παρήγαγαν όπλα για το ΝΑΤΟ) τι θα κάνουν οι ΗΠΑ; Θα δεχθούν τους Ρώσους στην αυλή τους χωρίς να αντιδράσουν;

Αυτό είναι το ερώτημα, λοιπόν. Γνώριζαν τι θα συμβεί, αλλά το επιδίωξαν. Με αφορμή τα γεγονότα στην Ουκρανία, ο Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα θέματα διεύρυνσης, κ. Στέφαν Φούλε, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποστήριξε ότι ο κ. Πούτιν είχε προειδοποιήσει εμμέσως την ΕΕ, σε ανύποπτο χρονικό διάστημα, για όσα βλέπουμε σήμερα να συμβαίνουν.

Ο κ. Φούλε «κατηγόρησε» την Ένωση σε συνέντευξη στο RFE/RL (Radio Free Europe / Radio Liberty), ότι δεν κατόρθωσε να αποκωδικοποιήσει και να κατανοήσει τα λόγια του Ρώσου προέδρου για την «κληρονομιά της ΕΣΣΔ», αποκαλώντας την διάλυσή της ως τη «μεγαλύτερη καταστροφή του 20ου αιώνα». Με αποτέλεσμα να μην λάβει τις προειδοποιήσεις σοβαρά υπόψη ώστε να μην αιφνιδιαστεί…

Ο κ. Φούλε είπε πως ήταν μέσα στην αίθουσα στο Βουκουρέστι το 2008 όταν ο Πούτιν αποκάλεσε την Ουκρανία «τεχνητή χώρα», με μισούς από τους παριστάμενους να γελούν και τους άλλους μισούς να μην έχουν καν καταλάβει.

«Τώρα καταλαβαίνουμε. Δεν γελάμε πια», είπε χαρακτηριστικά.
Αλλά, και ο Αμερικανός πρέσβης στην Μόσχα, είχε προειδοποιήσει για την Ουκρανία. Στα απόρρητα έγγραφα που αποκάλυψαν τα Wikileaks περιλαμβάνεται και μια αναφορά του, η οποία σ΄ ένα σημείο της μοιάζει προφητική. Ο κ. William Burns γράφει στην ανάλυσή του.

«Οι φιλοδοξίες του NATO για ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας αγγίζουν μια πολύ ευαίσθητη χορδή της Ρωσίας και γεννούν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τις συνέπειες για τη σταθερότητα στην περιοχή.

» Δεν είναι μόνο ότι η Ρωσία το αντιλαμβάνεται ως περικύκλωσή της, και ως προσπάθεια για να υπονομευτεί η επιρροή της στην περιοχή, αλλά φοβάται για απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες συνέπειες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν σοβαρά τα ρωσικά συμφέροντα ασφαλείας και στο εσωτερικό της».

Και τώρα, η κυβέρνηση της Ουκρανίας χάνοντας και την Μαριούπολη, ζητά εκεχειρία. Άγνωστο, τι θα συμβεί. Αυτήν την στιγμή πάντως, η Κριμαία ενώθηκε και οδικώς με την Ρωσία, μέσω της Μαριούπολης.

Ο Μακεδών