Η ελληνική τραγικωμωδία

Αν σου το έλεγε κάποιος πριν από δέκα χρόνια θα θεωρούσες ότι πάσχει από…

καλπάζουσα νοσηρή φαντασία. Και όμως. Κάθε μέρα γινόμαστε θεατές μιας φτηνιάρικης παράστασης, ενός αξιοθρήνητου τσίρκου, που παριστάνει το θέατρο αξιώσεων. Πρωταγωνιστές του έργου θλιβεροί και επικίνδυνα ψυχασθενείς πολιτικοί, δημοσιογράφοι και κάθε είδους «σελέμπριτυ» καλικάντζαροι. Όλοι αυτοί ζουν λαθραία επάνω σε μια σκηνή φωταγωγημένη με φθόριο, που βρωμάει πτωμαΐνη και αποσύνθεση. Κομπάρσοι, τα κάθε απόχρωσης κομματικά υβρίδια που τους είπαν οι αφέντες τους ότι είναι ακόμα άνθρωποι και κυκλοφορούν από τη σκηνή στην πλατεία παριστάνοντας, ανάλογα με την περίσταση, είτε τα δευτερεύοντα πρόσωπα του έργου, είτε τους ενθουσιώδεις θεατές που χειροκροτούν υστερικά όταν οι πρωταγωνιστές βγάζουν τις παράφωνες γελοίες και υπερβολικές κορώνες τους. Πρώτος απ’ όλους ο σούπερ πρωταγωνιστής. Μαύρη «τρέντυ» αμφίεση, γελοίες κινήσεις, τόσο εμετικές και τόσο γλοιώδεις που το κοινό αρχίζει να ζαλίζεται από την αποφορά και τη δυσωδία της σήψης μιας σαπισμένης ψυχής. Η επίδειξη της βλακείας έχει ξεπεράσει τα όρια, τα έχει συντρίψει και έχει απογειωθεί, φιλοδοξώντας να ξεπεράσει και τα όρια του γαλαξία. Οι θεατές έχουν ήδη διαπιστώσει ότι έχουν εγκλωβιστεί, ότι δεν μπορούν να βγουν απ’ αυτό το χώρο, αλλά η δυσωδία της σήψης λειτουργεί σαν ναρκωτικό και τους έχει αποσβολώσει, τους έχει νεκρώσει τα αντανακλαστικά και, όπως στους εφιάλτες όταν σε ακινητοποιεί η μόρα και δεν μπορείς να μιλήσεις να κινηθείς να αντιδράσεις, κάθονται ακίνητοι στις καναπεδοθέσεις τους περιμένοντας το μοιραίο.
Εν τω μεταξύ, τα πρόσωπα στ σκηνή εναλλάσσονται. Κάποιες ομάδες προσπαθούν να κάνουν «πρωτοπορία» υποδυόμενοι τους τρομοκράτες . Κυκλοφορούν και αυτοί ανάμεσα στους θεατές, ενώ κατά διαστήματα ανεβαίνουν στη σκηνή για να δώσουν τον τόνο της παρωδίας του θρίλερ, αλλά σαν τους τρομοκράτες του θεάτρου της Μόσχας κάνουν τη βία πιο ρεαλιστική προχωρώντας σε αληθινούς φόνους ή σε εικονικές επιθέσεις, ανάλογα με τη θέληση των δημιουργών αυτού του αποτρόπαιου γκροτέσκου έργου, της άθλιας τραγικωμωδίας. Αλήθεια υπάρχει αντίδοτο στη μεθυστική δυσωδία που ναρκώνει για να απελευθερωθούν από τους τρομοκράτες που παριστάνουν τους ηθοποιούς οι άμοιροι θεατές; Και αν ναι που θα το αναζητήσουμε;

Κλωθώ

Use Facebook to Comment on this Post