Παχουλή; ε, και;

Σε όλες μου τις φίλες που έχουν πάρει μερικά κιλά και είναι στα πατώματα, τους λέω:
-Η Αφροδίτη της Μήλου εδώ τριγύρω έκανε καριέρα.
Mία με πολύ χιούμορ με αποστόμωσε: “Γι’αυτο της κόψανε τα χέρια… για να μην τρώει.”

ΟΛΕΣ οι υπόλοιπες χαμογελάνε ελαφριά και προς στιγμή και αμέσως μετά συνεχίζουν να κλαίνε στα πατώματα. Και αντε να τις σηκώσεις μετά… θα σου πέσει το νεφρό… Ελάτε…ελάτε ένα κρυο αστειάκι έκανα.
Ηξερα μία που όταν ζυγιζόταν στέκοταν στις άκρες των δακτύλων της. Χαμπάρι η ζυγαριά.

Δεν έχουν καμμιά αντίρρηση να με αφήσουν να δω την ταυτότητά τους, τον λογαριασμό τους στην Τράπεζα ή στα βάθη της ψυχής τους…αλλά με τίποτα δεν με αφήνουν να δω τι λέει η ζυγαριά τους όταν αυτές είναι πάνω.
Γνωρίζω επίσης μερικές (και εσείς γνωρίζετε επίσης μερικές) που κάθε 6μηνο πληρώνουν το γυμναστήριο της γειτονιάς τους, αλλά το επισκέπτονται μόνο κάθε 6μηνο για να ανανεώσουν την εγγραφή τους.

Ως άνδρας τις διαβεβαιώνω ότι δεν παίζει κανέναν ρόλο (στα ματια μας) αν είστε 60 κιλά ή 68. Κα-νέ-να ρόλο… Μόνο που δεν με φτύνουν κατάμουτρα. Τους εξηγω ότι επίσης δεν μας χαλάει να φεγγίζει το μαύρο στρινγκ τους…και τότε με φτύνουν κατάμουτρα,.
Δεν ξέρω γιατί ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ μπερδεύομαι σε τέτοιες κουβέντες… αν και ως γνωστόν αμα μπλέξεις με τα πίτουρα (sometimes στην κυριολεξία) θα σε φάνε οι κότες,

Μια φορά που έβγαινα με μια παχουλή/κούκλα μου είχε σπάσει τα νεύρα: όπου πηγαίναμε έτρωγε μονο την άκρη από τη σαλάτα της… ήμουν σίγουρος ότι σπίτι της είχε ειδικές κρυψώνες με τάπερ… αλλά δεν της το’χα πει ποτέ.
Δεν άντεξα και κάποτε που ήταν πολύ στα up της, της είπα:
-Ωραία, θα’ταν να πάρεις 5-6 κιλά.

Με κοίταξε λες και της πρότεινα να μην ξαναφορέσει ποτέ γόβες στη ζωή της.
Τη διαβεβαιωσα ότι θα μ΄άρεσε πολύ. Ψέματα της έλεγα, αλλά και από την άλλη είχα βαρεθεί να τρωω μόνος μου κάθε φορά. Εβαλα τα δυνατά μου και την έπεισα.
Μαύρη ώρα! Αρχισε να τρώει το καταπέτασμα, αλλά ώ του θαύματος δεν πάχαινε… αντιθέτως έχασε 1 ½ κιλό. Ο Μέρφι δεν ήταν με το μέρος μου. Μου δημιουργείς άγχος …μου πέταξε και με χώρισε.

Δεν μπορω να δω τα παρανίσια κιλά με γυναικεία λογική… πώς να γίνει αυτό άλλωστε;
Ναι είναι όντως ωραίο να’χει κορμάρα μια γυναίκα. Μη λέμε ο,τι θέλουμε… αλλά δεν είναι αρκετό. Ξέρω και ξέρετε παχουλές που είναι απολύτως ερωτεύσιμες και θεές που είναι εντελώς ξενέρωτες… Το’χουμε ξαναγράψει αυτό… μη λέμε τα ίδια και τα ίδια.

Χαλαρώστε, ο άνδρας σας στην παραλία κοιτάζει αυτές που παίζουν σαν αερικά ρακέτες από κεκτημένη ταχύτητα… θα τις κοιτάει ακόμα και αν γίνετε 45 κιλά… ή αντιθέτως και σούμο να κάνανε…πάλι θα τις κοίταζε.

Γιατί;
Α, είναι δυσκολο να σας εξηγήσω και ο Παπαθεοδώρου μ’ εχει παρακαλέσει να μην γράφω μεγάλα κείμενα.
Trust me!Μην το παραγαμήσετε στο φαηγτο…αλλά trust me!

YΓ. Αντιπαθώ μόνο τις ξινές γυναίκες όσα κιλά κι αν είναι.

ΥΓ2. Λατρευω τις γυναίκες που αυτοσαρκάζονται όσα κιλα κι είναι…

ΥΓ3. Ολα θα τα κρυφοκοιτάξουμε εμείς οι ματάκηδες οι άνδρες… αλλά όχι τη ζυγαριά σας. Σιγουράκι!

sdna.gr

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *