Ο ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

Ζούμε μια περίοδο καταχρηστικής άσκησης εξουσίας και καταπάτησης συνταγματικών διατάξεων, που δεν ξανάζησε ο τόπος αυτός στην ……
πρόσφατη του ιστορία.
Ένα από τα θύματα αυτής της κατάχρησης εξουσίας του Κράτους, αποτελεί η Εργατική Εστία και ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας.
Το Κράτος, στο οποίο εμπιστεύτηκαν εργοδότες και εργαζόμενοι την κεντρική διαχείριση και την κοινωνική πολιτική των δύο οργανισμών ιδιοκτησίας των, σφετεριζόμενο αυτή την εμπιστοσύνη, ως κοινός λωποδύτης, ως κοινό κλεφτρόνι, ως κοινός εγκληματίας, ιδιοποιήθηκε τα αποθεματικά του αλλά και την σύσταση των δύο οργανισμών, καταργώντας ταυτόχρονα με νόμο την υπόσταση τους.
Οι εργαζόμενοι στις συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν μείνει επτά μήνες τώρα απλήρωτοι.
Τα λειτουργικά έξοδα των κτιριακών εγκαταστάσεων, φως – νερό – τηλέφωνο, παραμένουν επίσης απλήρωτα.
Η χρηματοδότηση των οργανώσεων έχει σταματήσει και οι οργανώσεις ( Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες ) , δυσκολεύονται να οργανώσουν την δράση τους.

Παράλληλα, και στον αντίποδα των προβλημάτων αυτών, υφίσταται μια κατάσταση διαμάχης μεταξύ των εργαζομένων -υπαλλήλων στην Εργατική Εστία και των υπολοίπων στις συνδικαλιστικές οργανώσεις αλλά και μια εχθρική εναντίωση των εργαζομένων στην Εργατική Εστία προς τις ίδιες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, που δημιουργούν μια έκρυθμη κατάσταση με απρόβλεπτες συνέπειες.

Οι εργαζόμενοι στην Εργατική Εστία, αντιλαμβάνονται εκ του χαρακτήρα της σύμβασης εργασίας τους, τους δικαιούχους, το σύνολο δηλαδή των εργαζομένων, αλλά και τους εργαζόμενους στις συνδικαλιστικές οργανώσεις καθώς και τις ίδιες, ως εχθρούς των συμφερόντων τους.

Έχουν την ίδια αντίληψη και επιθυμούν την ίδια πρακτική με αυτή του Κράτους – σφετεριστή της περιουσίας των εργαζομένων και των εργοδοτών που από κοινού έχουμε δημιουργήσει.
Αυτή η περιουσία, αποτελεί ένα τμήμα της υπεραξίας της συνεργίας των συντελεστών ( εργαζόμενος – εργοδότης) στην παραγωγή προϊόντων, η οποία δομείται με την υποχρεωτική εισφορά ποσοστού τόσο επί του μισθού των εργαζομένων όσο και επί των υποχρεώσεων του εργοδότη προς τους εργαζόμενους.

Η δημοσιοϋπαλληλική σχέση εργασίας των εργαζομένων στην Εργατική Εστία, δεν αποτελεί καθεστώς που υποβάλει τους ιδιοκτήτες της Εργατικής Εστίας και της Εργατικής Κατοικίας, στην υποχρέωση να τους αναγνωρίσουν δικαιώματα επί των αποθεματικών στους δύο οργανισμούς, ώστε να μένουν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και να υπολειτουργούν και οι Οργανώσεις. Το Υπουργείο Εργασίας μπορεί να τους εγγυηθεί τους μισθούς και τα επιδόματα ή και το εφ’ άπαξ τους, ως υπαλλήλους του Υπουργείου.
Σε καμιά περίπτωση όμως δεν θα μπουν αυτοί εμπόδιο στην μην πληρωμή των δεδουλευμένων των συναδέλφων εργαζομένων στις σ.ο. ούτε και εμπόδιο στην χρηματοδότηση των οργανώσεων.

Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει η ΓΣΕΕ, ο ΣΕΒ, ο Σύλλογος Μηχανικών του ΤΕΕ, οι Βιοτέχνες και οι Έμποροι, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να σταματήσουν να αλληθωρίζουν, είτε αποφεύγοντας είτε προς το Κράτος -Απατεώνα.
Να καθίσουν στο τραπέζι και να συμφωνήσουν όχι μόνο για την σημασία της Εργατικής Εστίας και του ΟΕΚ, αλλά και για την Αυτοδιαχείρισή πλέον των δύο αυτών οργανισμών, από την στιγμή κατά την οποία το Κράτος αποδείχθηκε απατεώνας και κοινό κλεφτρόνι.

Το έργο τόσο της Εργατικής Εστίας όσο και του ΟΕΚ, αποτελεί Κοινωνική προσφορά και υποχρέωση των συντελεστών της οικονομίας και της ασφάλειας των εργαζομένων και της εργασίας, που πρέπει να εξακολουθούν να το εγγυώνται τόσο οι Εργοδοτικές Οργανώσεις όσο και οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις των Εργαζομένων.

Είναι έργο ανθρωπιστικό αλλά και ταυτόχρονα έργο οικονομικής υποβοήθησης της πραγματικής οικονομίας. Και ως τέτοιο δημιουργεί την υποχρέωση στις οργανώσεις των Εργαζομένων και των Εργοδοτών να προσφύγουν δικαστικά εναντίον του σφετερισμού και της ιδιοποίησης της Εργατικής Εστίας και του ΟΕΚ από το Κράτος.

Να προσφύγουν και στα Ελληνικά Δικαστήρια αλλά και στα Ευρωπαϊκά.
Όμως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να επιτραπεί στο Κράτος οποιαδήποτε άσκηση εξουσίας σε περιουσία που ούτε είχε, ούτε έχει, ούτε επειδή την έκλεψε μπορεί να διατείνεται πως του ανήκει.
Vangelis Konstantinou