Οι αντεθνικές πολιτικές της Ε.Ε. και η Ελλάδα της κρίσης

Του Πάνου Χατζηγεωργιάδη
Μουσικοσυνθέτης, Λογοτέχνης
Και Δημοσιογράφος
Υπ. Πολιτισμού Πατριωτικού Συνδέσμου

Είναι πλέον αντιληπτό και απο τον πλέον αδαή, πως το συντομότερο
ανέκδοτο της μεταπολίτευσης , αποτελείται απο πέντε λέξεις. « Εθνική
κυριαρχία εντός Ευρωπαικής Ένωσης»…
Ήδη απο το 1979, όπου η χώρα
εντάσσεται στον «σκληρό πυρήνα» των ευρωπαικών κρατών, αρχίζουν οι
υποχωρήσεις στα διάφορα εθνικά μας ζητηματα, διότι είναι προφανές πως
όλα στην ζωή έχουν ένα αντίτιμο και τούτη εδώ η ένταξη στο μεγάλο
μαντρί των δήθεν δυνατών της Ευρώπης, σήμαινε αυτομάτως και εκχώριση
σταδιακά της εθνικής κυριαρχίας της χώρας.
Η Ελλάδα και μάλιστα η Ελλάδα της κρίσης του 2015, με όλα τα ψεύτικα
οράματα που οι πολιτικάντιδες που κυβερνούν επί σαράντα ένα χρόνια
επέβαλλαν στην συνείδηση του λαού, να έχουν καταπέσει παταγωδώς,
βρίσκεται πλέον πολιτικά, κοινωνικά και εθνικά σε ένα πολύ δύσκολο
μεταβατικό στάδιο, σε ένα σταυροδρόμι κομβικόν. Πολιτικά ζεί την
περίοδο της «μετα – μεταπολίτευσης» με το δίπολο «μνημόνιο –
αντιμνημόνιο» να έχει επίσης καταπέσει, κοινωνικά στέκει αποσαρθρωμένη
χωρίς ισχυρούς δεσμούς αναμεταξύ των κοινωνικών της ομάδων και
θεσμών, τα πάντα βρίσκονται υπό διάλυση είτε μιλά κάποιος για την
παιδεία, την υγεία, την ασφάλεια των πολιτών, την υπογεννητικότητα,
την παραγωγή σε όλους τους τομείς της οικονομίας, την ροή κεφαλαίων
κλπ και εθνικά βρίσκεται αλωμένη απο την αθρόα εισβολή
λαθρομεταναστών, οι οποίοι ενδεδυμένοι τον μανδύα του «κατατρεγμένου»,
θα δράσουν το δίχως άλλο υπομονομευτικά ως εν δυνάμει πυρήνες
κοινωνικής αναταραχής , με μοναδικό τους σύμβουλο την πείνα, αλλά και
την κοινή καταγωγή ή την πίστη.
Τι μπορεί και τι πρέπει λοιπόν, αυτή η πολύπαθη χώρα να κάνει
πρωτίστως ; Θεωρώ πως πρώτα απο όλα, θα πρέπει να ξεχάσει δια
παντός, το ψέμμα της «Ευρωπαικής προοπτικής». Η Ελληνική κοινωνία
οφείλει και πρέπει, να πετάξει απο τα μάτια της, την λάσπη της
«Ενωμένης Ευρώπης» που δεν είναι τίποτε άλλο απο μιά ένωση
τραπεζιτικών κεφαλαίων και συμφερόντων και να βαδίσει την δύσκολη, την
μοναχική, αλλά και μοναδική ατραπό και διέξοδο του ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
πρωτίστως και του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ εν ευθέτω χρόνω.
Η πολιτική βούληση του πλέον άχρηστου πολιτικού προσωπικού όλης της
αρρωστημένης και καταραμένης για τον τόπο και τα συμφέροντα του,
μεταπολιτευτικής κατάστασης, αναφορικά με το μέλλον εντός Ευρώπης,
απούσα. Ουδείς αναφέρεται στο γεγονός της καταστροφής της χώρας σε
όλους τους τομείς, απο την εμπλοκή της εντός αυτού του τραπεζιτικού
μαντριού ήδη απο το 1979 και νωρίτερα. Και ουδείς αναφέρεται εκεί,
διότι ο υπέρογκός δανεισμός προκειμένου να χτίζονται οι κομματικοί
στρατοί και το πελατειακό κράτος αλλά και οι προσωπικές περιουσίες
όλων αυτών των καθαρμάτων σε μιά τραγωδία χωρίς τέλος, ήταν, είναι και
θα είναι πάντοτε η εύκολη λύση των πολιτικών αγυρτών, οι οποίοι
ενταφίασαν και συνεχίζουν να το κάνουν με μεγαλύτερους ρυθμούς και με
μεγαλύτερη ευκολία, το μέλλον αυτής της πατρίδας και των νέων γενεών
της.
Η συμμετοχή σε οποιοδήποτε συνονθύλευμα χωρών ας είμεθα πλέον
ξεκάθαροι, σημαίνει αυτομάτως και στέρηση της Εθνικής κυριαρχίας. Τις
πολιτικές αυτές που εναντιώνονται στα εθνικά μας συμφέροντα με κάθε
τρόπο, είτε πρόκειται για την λαθρομετανάστευση που χρηματοδοτείται
αδρώς απο τα κονδύλια της Ε.Ε. , είτε για την αγροτική πολιτική, είτε
για την οικονομική κατεύθυνση της χώρας , τις ζούν καθημερινά οι
πολίτες αυτής της πατρίδας, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να διαβιούν
μια κατάσταση η οποία πριν μερικά χρόνια θα φάνταζε εντελώς
εξωπραγματική.
Το διακύβευμα κύριες και κύριοι είναι πλέον ένα και μοναδικό. Η
γέννεση νέων πολιτικών δυνάμεων οι οποίες θα εκφράσουν στον δημόσιο
λόγο και διάλογο έναν «αντιευρωπαισμό με αιτία», δεν θα τάξουν
προκειμένου να εκλεγούν υποθηκεύοντας το μέλλον των νέων μας και
παραπέμποντας τα δάνεια στις «καλένδες του μέλλοντος αιώνος» και θα
εκτρέψουν την ως τα τώρα και εκ του αποτελέσματος κρίνοντας
,καταστροφική πολιτική της ένταξης της Ελλάδας στην «Ευρωπαική
Ένωση».
Η «Ευρωπαική προοπτική» στηρίζει μόνον το πελατειακό σύστημα και την
σάπια πλέον μεταπολίτευση, η οποία απελπισμένα ψάχνει πλέον ερίσματα
στους γελοιοδέστερους των γελοίων.
Η Ελλάς δεν ανήκει είς την δύσιν, ανήκει είς τα συμφέροντα της.