Η λίγη γνώση που απέκτησαν… μπαίνει σε άδειο κεφάλι!

Fulton Sheen, Καθηγητής Ψυχολογίας

Κανένας, ποτέ, δεν απομακρύνθηκε από το Θεό επειδή θέλησε να γίνει καλύτερος!
Κανένας, ποτέ, δεν έφυγε από την εκκλησία, επειδή δυσκολευόταν να κατανοήσει το πιστεύω της!

Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος ποτέ δεν ξεκόβει από την εκκλησία και από το Θεό για κάποια λογική αιτία· για κάτι το καλύτερο, το πνευματικότερο, το αγιότερο.
Τότε, γιατί φεύγει; γιατί ξεκόβει; γιατί απομακρύνεται; Απλά γιατί ο νόμος του Θεού τον «στενεύει». Και έτσι προτιμάει κάτι «άλλο»!
Ο Χριστός στην παραβολή του μεγάλου Δείπνου αναφέρει τρεις αιτίες, τρεις λόγους που κάνουν τον άνθρωπο να …

… γυρίζει την πλάτη του στο Θεό: τον εγωισμό, τα εγκόσμια, το sex.
Στην παραβολή του μεγάλου Δείπνου:

* ο πρώτος προσκεκλημένος αρνήθηκε την πρόσκληση του Άρχοντα για το Βασιλικό Δείπνο, γιατί, λέει, είχε αγοράσει χωράφι.

* ο δεύτερος, γιατί ήθελε να δοκιμάσει τα πέντε ζευγάρια βόδια· και

* ο τρίτος, επειδή παντρεύτηκε.

Σε πρώτη ματιά, αν τα δει κανείς αυτά (τις δικαιολογίες) δεν βρίσκει σ’ αυτές κάτι το μεμπτό. Τότε γιατί ο Κύριος είπε: «κανένας από αυτούς δεν θα γευθεί το Δείπνο μου» (Λουκ. 14, 24); Πού ήταν το λάθος τους; Σε τί έσφαλαν; Απλούστατα έκαμαν λάθος αξιολόγηση – λάθος ιεράρχηση- λάθος εκτίμηση. Έδωσαν προτεραιότητα σε υλικά και δευτερεύοντα· και όχι στην βασιλεία του Θεού και στη σωτηρία της ψυχής τους.

Η πρώτη αιτία, που οδηγεί τη ψυχή μακριά από το Θεό είναι η υπερηφάνεια. Όταν το εγώ του ανθρώπου γεμίζει από αυτάρκεια και αυταρέσκεια και πιστεύει ότι τα ξέρει όλα· και ότι δεν έχει ανάγκη διδασκαλίας από κανένα· ούτε από το Θεό! Η υπερηφάνεια συνήθως είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται ανάμεσα σε ανθρώπους, που η λίγη γνώση που απέκτησαν, μπαίνει σε άδειο κεφάλι, και ενεργεί όπως το κρασί σε άδειο στομάχι!

Δεύτερη αιτία είναι τα εγκόσμια-τα υλικά. Η ψυχή απορροφάται τόσο πολύ με τις δραστηριότητες, τις ηδονές, την προσωρινή ασφάλεια… που ο Θεός θεωρείται πια σαν μια περιττή, παραπανίσια, ευλάβεια. Η ζωή τέτοιων ανθρώπων καταντάει τόσο εξωστρεφής που η πνευματική ζωή (η ζωή του έσω ανθρώπου) πια αφανίζεται και ουσιαστικά εκμηδενίζεται! Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν οι πολιτικοί· οι κοινωνικά αναρριχώμενοι (εκείνοι που κυνηγάνε τα αξιώματα)· και φεύγουν από την εκκλησία γιατί τάχα με τον σταυρό δεν μπορείς να πας μπροστά.

Και τρίτη αιτία είναι η σάρκα· το sex· όταν η αισθησιακή εμπειρία έχει προβάδισμα έναντι του πνεύματος. Τότε η θυσία γίνεται όλο και πιο ενοχλητική· και το σώμα καταντάει αντικείμενο λατρείας. Και η άσχημη ζωή οδηγεί σε άρνηση του Θεού.

Όμως το κακό δεν σταματάει εδώ! Συνεχίζεται!

Και έρχεται το επόμενο βήμα…

Για να δικαιολογήσει την απομάκρυνσή του από το Θεό, ο άνθρωπος, στρέφεται εναντίον της διδασκαλίας της εκκλησίας! Θα τον ακούσεις να λέει: Εγώ δεν πιστεύω στην εξομολόγηση ! Και θέλει να πει: Ναι, το παραδέχομαι ζω στην αμαρτία, μα επειδή δεν θέλω να την διακόψω, θα καλύψω την ενοχή μου με ένα λογικοφανές κάλυμμα πολεμώντας το φάρμακο! Και όταν ειρωνεύεται εκείνους που πιστεύουν στην ύπαρξη της κόλασης και τους χαρακτηρίζει ηλίθιους, στην πραγματικότητα είναι σαν να λέει: γνωρίζω πολύ καλά πως ό,τι σπείρω θα θερίσω· και επειδή θερίζω για τον εαυτό μου κακό, κλήρος μου θα είναι η κόλαση. Μα, η σκέψη αυτή, επειδή με τρομάζει, ο μόνος τρόπος για να έχω «ήσυχη» τη συνείδησή μου είναι να αρνηθώ την ύπαρξή της (της κόλασης)!

Εκείνος που δεν έχει το θάρρος να δει την πραγματικότητα – τις αληθινές αιτίες που τον απομακρύνουν από το Θεό – θα καταφεύγει συνεχώς στο καμουφλάρισμα τους και στην δικαίωσή του!

Ας μη ξεχνάμε:
Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε ένα ορθολογιστή καθηγητή πανεπιστημίου και ένα πνευματικά καθυστερημένο, είναι ότι, από τον πρώτο θα ακούσεις πιο «παράλογες» δικαιολογίες!
( Μετ. Αρχιμ. Α. Μ)
ΠΗΓΗ: Λυχνία Νικοπόλεως