ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ

Γράφει η συντρόφισσα :
Dr Άννα Μαρ…….
Εκπ/κός ΠΕ70
Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών
Επίτιμη Διδάκτωρ Κοινωνικών και Παιδαγωγικών Επιστημών
του Univ. de Montpellier

Ζούμε σε καιρούς δύσκολους για την επιβίωση της χώρας όπου κάποιες αλήθειες είναι αναμφισβήτητες και ………
αυταπόδεικτες .

Αυτή τη στιγμή η χώρα μας κινδυνεύει ΑΜΕΣΑ με αποβολή από τη ζώνη του Ευρώ!
Αυτή τη στιγμή η χώρα μας κινδυνεύει ΑΜΕΣΑ να μη λάβει την 7η δόση των 80 δις Ευρώ από την οικονομική βοήθεια που , με πνεύμα αλληλεγγύης και αγάπης μας προσφέρουν οι φιλεύσπλαχνοι εταίροι μας στην Ε.Ε. !
Αυτή τη στιγμή η χώρα μας κινδυνεύει ΑΜΕΣΑ να χάσει για πάντα την ευκαιρία για ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΎΘΜΙΣΗ της λειτουργίας του κράτους , ώστε αυτό να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών και όχι την πολυτελή διαβίωση των δημοσίων υπαλλήλων και των οικογενειών τους!
Αυτή τη στιγμή η χώρα μας κινδυνεύει ΑΜΕΣΑ να χάσει την ευκαιρία για την ανάπτυξη , για μια ουσιαστική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας από έμπειρους γνώστες (και όχι συντεχνιακούς μαφιόζους) και για την ΑΝΑΣΤΑΣΗ της ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ μέσα από μια πραγματική αναθεώρηση του πνεύματος των παρωχημένων για τον 21ο αι. εργασιακών σχέσων!
Αυτή τη στιγμή η χώρα μας κινδυνεύει ΑΜΕΣΑ να βρεθεί στη δυσάρεστη θέση ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΜΙΣΘΟΥΣ , ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΚΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ !!!

Αυτή είναι η στιγμή για ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ !

Θα προχωρήσουμε ΟΛΟΙ οι ΠΟΛΙΤΕΣ αποφασισμένοι , σα μια γροθιά , απαιτώντας ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ και ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΊΣΕΙΣ ..ή για μια ακόμα φορά η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ του 95% θα υποκύψει στις ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ και στους ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ των πάσης φύσεως συντεχνιών , “συνδικάτων” , “συνδικαλιστών” , βολεμένων δημοσίων υπαλλήλων ;

Σε προηγούμενο post μου αναφέρθηκα αναλυτικά σε ένα ρόλο που θα έπρεπε να κληθεί και να διαδραματίσει το Νέο Σχολείο ως μέρος της νέας δομής ενός εξορθολογισμένου κρατικού μηχανισμού.

Επανέρχομαι σήμερα και μιλώ για τον ίδιο χώρο , αυτόν της εκπαίδευσης , τον οποίο γνωρίζω ΑΡΙΣΤΑ σε κάθε του πτυχή , θέτοντας κάποιους προβληματισμούς σχετικά με τη συνεισφορά και το ρόλο του χώρου της Παιδείας στη συνολική προσπάθεια της ΜΕΤΑΡΡΎΘΜΙΣΗΣ!
Τη στιγμή που η χώρα κινδυνεύει με καταποντισμό ….
Τη στιγμή που οι πλήρεις φιλελληνικών αισθημάτων-πλην όμως αγανακτισμένοι από την κοροϊδία-εταίροι μας απαιτούν το αυτονόητο , απολύσεις δηλ. στο Δημόσιο …….. πως αντιδρούν οι υπεύθυνοι ;

Είναι ορθό να ανακοινώνεται από τα χείλη υπεύθυνου Υπουργού η ΕΞΑΙΡΕΣΗ του κλάδου των εκπαιδευτικών (ενός κλάδου – ορισμού της παθογένειας του Δημοσίου Τομέα) από τις απολύσεις ;

Είναι δυνατόν να εξαιρεί ο αρμόδιος υπουργός κος Ρέππας , έτσι απλά , 300.000 δημοσίους υπαλλήλους και την ώρα της Μητέρας των Μαχών για την επιβίωση της χώρας να τους τοποθετεί στα μετόπισθεν ; Πάλι καλά που ο υφυπουργός κος Ρόβλιας έσωσε τα προσχήματα και επανέφερε τον κλάδο των εκπαιδευτικών στην πρώτη γραμμή των υπό απόλυση δημοσίων υπαλλήλων.

Α. Μιλώντας για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση αρκεί να υπενθυμίσουμε πως μία τάξη πρέπει να έχει αυστηρά ως 25 παιδιά! Αν τα παιδιά γίνουν 26 το τμήμα διαιρείται σε δύο των 13 !!!
Άλλος ένας εκπαιδευτικός , άλλο ένα βαρίδι στον κρατικό προϋπολογισμό άλλη μία επιβάρυνση για τον φορολογούμενο!! Αυτό δεν είναι δείγμα σωστής οικονομικής πολιτικής ούτε μελετημένης εκπειδευτικής πολιτικής.
Θυμίζω πως η Νορβηγία , η οποία έχει το βέλτιστο εκπαιδευτικό σύστημα παγκοσμίως , ορίζει το τμήμα κατα μέσο όρο στα 29 παιδιά!
Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση αυτή τη στιγμή απασχολούνται -με μετριοπαθείς υπολογισμούς- 50.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί περισσότεροι από όσους χρειάζονται τα σχολεία για μία σωστή και άψογη λειτουργία.
Δεν πρέπει αυτοί οι πλεονάζοντες να πάρουν το δρόμο της ΑΜΕΣΗΣ ΕΞΟΔΟΥ;

Μιλώντας για εκπαιδευτικούς , δεν μπορούμε να προσπεράσουμε και το καταπληκτικό που συμβαίνει σε αυτόν τον κλάδο του Δημοσίου και αφορά το ωράριο εργασίας τους,όπως λανθασμένα καθιερώθηκε εδώ και δεκαετίες και ρίζωσε ακόμα και στην ιδιωτική εκπαίδευση , δυστυχώς.

Β. Οι κύριοι και κυρίες αυτοί λοιπόν ,τους οποίους ΑΠΑΞΙΩ να ονομάζω “συναδέλφους” , μέσα από διεκδικήσεις και ιταμούς συνδικαλιστικούς εκβιασμούς κατόρθωσαν να εργάζονται από 21 έως 24 ώρες εβδομαδιαίως (Α/θμια εκπαίδευση) και 14 έως 20 ώρες εβδομαδιαίως (Β/θμια εκπαίδευση) !!!!!!
ΚΑΛΩΣ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ….. 14 ώρες μίνιμουμ έως 24 μάξιμουμ !!!
Φυσικά με ΠΛΗΡΕΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ , ΠΛΗΡΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ (σε βάρος κάποιων που πληρώνουν αγόγγυστα τη διαφορά 40ωρης απασχόλησης με τη 14ωρη) και συνολικές καθαρές μέρες εργασίας 180-190 το έτος. (Αφαιρούμε Σ/Κ , αργίες επίσημες , τοπικές , 20μέρες προβλεπόμενες άδειες , 6-8ημέρες άδειες παρακολούθησης(;) τέκνων και χωρίς να υπολογίζονται δεκάδες άλλες μέρες άδειες από μία ατελείωτη λίστα προβλεπόμενων μεν,απίθανων δε “αδειών”)

Έχουμε λοιπόν έναν πληθυσμό 300.000 υπαλλήλων οι οποίοι εργάζονται 180 ημέρες το χρόνο , σε τάξεις με 11-20 παιδιά κατά μέσο όρο και απολκαμβάνουν μισθούς , επιδόματα και άδειες διπλάσιες(!!!!) σε σχέση με τον μέσο εργαζόμενο (των 40+ ωρών) του ιδιωτικού τομέα , ακόμα και από πολλούς αντίστοιχους του Δημοσίου !!!!
Κακά τα ψέμματα…Ο μέσος δημόσιος υπάλληλος κάνει τις κοπάνες του , παίρνει τα φακελλάκια του έχοντας κατά βάθος συναίσθηση της παρανομίας του και αναλαμβάνοντας ….. έστω κάποιο μηδαμινό ρίσκο.
Ο χώρος της εκπαίδευσης όμως αποτελεί από μόνος του μία ΑΠΟΛΥΤΑ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ και ΠΑΡΑΝΟΙΑ κρατικής πολιτικής !!!

Γ. Ένα θέμα που καταδεικνύει περίτρανα την παράνοια του εκπαιδευτικού χώρου είναι και η πολυδιάπαση των αντικειμένων.