Το μέλλον μας είναι στα χέρια μας και μας ανήκει.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ένα απλό και συνάμα δύσκολο πράγμα.
Δεν θα σωθούμε αν δεν θέλουμε να σωθούμε. Δεν θα επιβιώσουμε σαν Έθνος αν δεν κάνουμε εμείς οι ίδιοι προσωπικά και συλλογικά, αυτά που……
δεν θέλει ή δεν μπορεί να κάνει η νομεκλατούρα που μας κυβερνάει.

Κανείς δεν θα μας υπερασπισθεί, αν εμείς δεν υπερασπίσουμε τον εαυτό μας. Χρειάζεται σάλπισμα θέλησης, αποτίναξη της υπνηλίας, της μαστούρας που μας ποτίζουν. Σημαίνει έχθρα ζωντανή, ξεχειλισμένη, βαθιά κατά οποιουδήποτε προσβάλει την υπόσταση μας.

Οι «Ευρωπαίοι» δεν θα θυσιάσουν ούτε μία σταγόνα αίμα, δάκρυα, ιδρώτα ή συμφέρον για να μας υπερασπισθούν. Ο Τούρκος, σαν καλός κουμπάρος, θα θυσιάσει τα πάντα για να μας καταβροχθίσει, ονειρευόμενος την αυτοκρατορία του. Οι Σλάβοι θα περιμένουν χαιρέκακα την συντριβή μας για να γλείψουν κάνα κοκαλάκι από τα αποφάγια του Τούρκου.

Οι πολιτικατζήδες αφου φρόντισαν για το μέλλον των παιδιών τους θα πηδήξουν στα κότερα τους και θα φύγουν νύχτα για να ξεκοκαλίσουν τα κοψίδια της αρπαχτής και της λαμόγιας τους σε άλλους τόπους. Οι διανοούμενοι ρυπαροί και τρισάθλιοι, όσοι προλάβουν να την κοπανίσουν, θα παίξουν «τον θλιμμένο και αδικημένο πρόσφυγα» και μερικοί άλλοι, που στην κωλοτσεπη ή στο ταγάρι κρατάνε και κάνα αμερικάνικο διαβατήριο θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Ποια πατρίδα; Μήπως είχανε και ποτέ.

Μόνο εμείς μπορούμε να τα ανατρέψουμε όλα αυτά…. Αν θέλουμε..

Αλλιώς η Ελλάδα, ό,τι απομείνει θα είναι η χώρα των χαμένων ευκαιριών και των χαμένων ανθρώπων που…”Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα – προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα!”

Στις εκλογές που έρχονται σπρώχνουν τους “αγανακτισμένους” να πάνε εκδρομή, για φραπέ, να κάτσουν σπίτι ……Πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες που με μαστοριά παρουσιάζουν την αποχή σαν ψήφο διαμαρτυρίας. Επιβάλλεται να ψηφίσουμε “με νύχια και με δόντια” έξω από τα εγκεκριμένα κόμματα των προπαγανδιστικών δημοσκοπήσεων, τα συνδικάτα ελέγχου της κοινής γνώμης. Κανείς αγανακτισμένος να μη πάει εκδρομή, για φραπέ να κάτσει σπίτι. Έστω και για μία φορά ας βγούμε από το μαντρί.

Πιστέψτε με! Η επόμενη μέρα θα είναι γεμάτη ικανοποίηση. Θα έχουμε πάψει να είμαστε “σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα – όπου μας εύρει μας πατεί”

 ΤΑΜΠΟΥΡΙ

Use Facebook to Comment on this Post