Ο Δήμος Πειραιά πυροβολεί κατά ριπάς τα περίπτερα.

Μου ζήτησαν να γράψω ένα άρθρο συμπαράστασης για τα περίπτερα, επειδή η δική τους φωνή διαμαρτυρίας πνίγεται από την θηλιά της γραφειοκρατίας και την απαξίωση λόγω της ποιότητας του επαγγέλματος. Δυστυχώς σ’ αυτή τη διαβολεμένη πατρίδα η δουλειά που επιλέγει κάποιος του προσδίδει αστέρια στην επωμίδα ή σαρδέλες στο μπράτσο σε μια ιεραρχικά δομημένη κοινωνία. Αν όμως αφαιρέσουμε το μονόκλ του καθωσπρεπισμού και της….
δήθεν ανωτερότητας που καλπάζουν στην ράχη μας , αν σκύψουμε λίγο πιο κοντά σ’ αυτά τα μικροσκοπικά <<πολυκαταστήματα>> θα διαπιστώσουμε ότι ανάμεσα σε πακέτα από τσιγάρα, τσίχλες και σοκολάτες κρύβονται αξιόλογοι και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι. Άλλοι που βρέθηκαν μέσα σ’ αυτό το περίεργο ,διαστάσεων ένα επί ένα, κελί με επιλογή τους κι άλλοι που η φυγόκεντρος δύναμη της ζωής τους πέταξε έξω απ’ το δρόμο σε μια δύσκολη κι απότομη καμπή.
Γράφω αυτό το άρθρο με αρκετή καθυστέρηση αλλά ταυτόχρονα επίκαιρα συλλέγοντας εμπειρίες καθαρά βιωματικές αφού σπατάλησα μεγάλο χρονικό διάστημα δουλεύοντας σε κάποιο απ’ αυτά( από ανάγκη ή όχι δεν αφορά τους αναγνώστες μου) Αντίθετα με κάποιους πολιτικούς αιθεροβάμονες και επικριτές κάθε επιστητού εγώ πριν γράψω το βίωσα από κάθε άποψη καλή και κακή.
Το περίπτερο είναι ένα απ’ τα λίγα επαγγέλματα που χαρακτηρίζουν την πατρίδα μας στον πλανήτη γη. Ξεφεύγει απ’ τα στενά πλαίσια μια επιχείρησης στο μέτρο που παραμένει οικογενειακό. Πολλοί από εμάς διατηρούμε μια σχέση καθημερινή , φιλική μια σχέση αμφιλεγόμενη αλλά ταυτόχρονα νοσταλγική. Ο περιπτεράς της γειτονιάς τείνει να γίνει προέκταση της προσωπικής μας ζωής όταν φυλάει για μας τα κλειδιά του σπιτιού που άφησε εκεί η μαμά φεύγοντας για δουλειές απ’ το σπίτι. Όταν φυλάει για μας ένα κινητό , ένα πορτοφόλι ή ένα ζευγάρι κλειδιά που αφηρημένοι ακουμπήσαμε στον πάγκο του. Ακούραστος ακροατής σε παραπονεμένα λόγια ή σχόλια ,ίντριγκες και κουτσομπολιά προσπαθεί να κατευνάσει θυμωμένα λόγια να εμψυχώσει θλιμμένες ψυχές να γιορτάσει μαζί μας σε μικρές ή μεγάλες χαρές.
Φυσικά για μερικούς είναι ο αντιπαθητικός άνθρωπος που αποθησαυρίζει σε βάρος τους. Κονομάει , ενοχλεί με την απλωμένη πραμάτεια του τους συνδημότες του , είναι ακριβός και εκμεταλλεύεται την ανάγκη τους σε προϊόντα που έχουν από αφηρημάδα ξεμείνει. Ναι υπάρχουν και τέτοιοι αλλά η περίοδος των παχιών αγελάδων κάποτε υπήρξε και σε άλλα πολλά επαγγέλματα και δεν έχει κανείς παρά να νοικιάσει ένα μικρό κελί σε κάποιο πεζοδρόμιο ώστε να πιάσει την καλή. Ακόμη και τα κερδοφόρα σημεία είναι και ήταν λίγα και ακριβοπληρωμένα. Αν κάποιος κουλουράς όπως υπαινίσσεται με στόμφο ο κ. Τριανταφυλλόπουλος στην <<Ζούγκλα>> του, κερδίζει μεροκάματο χιλιάδων ευρώ(πράγμα που δεν θέλω να αμφισβητήσω) ας βγεί κι ας νοικιάσει ένα πάγκο να τα βγάλει κι αυτός. Αντί να θέλουμε να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα απ’ την ζήλια μας είναι νομίζω φρονιμότερο να αποκτήσουμε μια κι εμείς. Μπορούμε; Έχουμε το ειδικό βάρος να το κάνουμε; Το επιτρέπει η μαμά μας που ονειρεύεται να μας δει με την άσπρη ρόμπα του γιατρού; Το γουστάρει η ξανθιά καλλονή που καμακώνουμε; Εάν όχι ας το βουλώσουμε κι ας αφήσουμε ήσυχους όλους αυτούς που μπορούν να το κάνουμε κι ας υποκλιθούμε μπροστά στο κουράγιο τους και την μαγκιά τους.
Αρκετά όμως με όλο αυτό τον πρόλογο. Το θέμα μου είναι η αδυσώπητη επίθεση που δέχονται τα περίπτερα απ’ την δημοτική αστυνομία κατ’ εντολή του δήμου Πειραιά σε μια προσπάθεια πανικόβλητης εισπρακτικής επιδρομής. Μια υπηρεσία ανύπαρκτη όταν το απαιτεί η ασφάλεια αυτού του επαγγέλματος που είναι ευάλωτο κι ανυπεράσπιστο σε κλοπές (κυρίως εμφανίσιμων ανθρώπων με ωραίο ντύσιμο. Ξέρετε η κλοπή είναι και αρρώστια όχι μόνο ανάγκη), σε μέθυσους και ναρκομανείς που σέρνονται απ’ έξω κυρίως μεταμεσονύχτια, που διαρρηγνύουν τα ψυγεία των παγωτών λίγο μετά την χρήση ουσιών που πήραν. Που σπάνε τις ντουλάπες των τσίπς για ένα γρήγορο κι δωρεάν γεύμα ή που με την απειλή ενός περιστρόφου αδειάζουν το ταμείο που κατά το 95% ανήκει στους προμηθευτές γιατί το πραγματικό κέρδος είναι το υπόλοιπο.
Κανείς δεν ασχολείται με την στοιχειώδη ενημέρωση αυτών των ανθρώπων όταν υποβάλλουν τον φάκελο με τα δικαιολογητικά για την αδειοδότηση του σημείου τους. Κανείς δεν μπαίνει στην διαδικασία προηγούμενης αυτοψίας και υπόδειξης σύμφωνα με τον νόμο για τις υποχρεώσεις τους. Αρκούνται μόνο στους αιφνιδιαστικούς ελέγχους και τα υπέρογκα πρόστιμα βάσει του ρητού<<δεν ήξερες; Δεν ρώταγες;>>. Απαιτούνε ετήσια εφ’ άπαξ προεξόφληση του ποσού που ανέρχεται κατά βούληση από 1000 ευρώ μέχρι και 1800 ευρώ χωρίς την παραμικρή διευκόλυνση με δόσεις την στιγμή που και το ληστρικό τραπεζικό σύστημα χαμηλώνει τις δόσεις και μειώνει τα δάνεια. Αναρωτιέται κανείς γιατί δεν γίνονται οι δόσεις σε μηνιαία βάση ώστε να κατανεμηθεί πιο δίκαιο το βάρος και ο χρόνος αποπληρωμής. Αναρωτιέται κανείς σε περίπτωση εγκατάλειψης του περιπτέρου μεσούσης της περιόδου αν θα εισπράξει ρέστα απ’ το πληρωμένο ποσό. Αναρωτιέται κανείς απ’ το σύνολο των περιπτερούχων τι ακριβώς θέλει να πετύχει ο δήμος με αυτές τις ενέργειες. Μήπως να σφάξει την αγελάδα που άρμεγε; Γιατί αν θέλει πραγματικά να βάλει λεφτά στο ταμείο του θα βοηθούσε έμμεσα όλους αυτούς τους ανθρώπους να καταβάλουν τμηματικά τις οφειλές του;.
Η λογική του παραλόγου εφαρμόζεται κι εδώ όπως σε όλο το φάσμα της δημόσιας διοίκησης. Αν αδυνατεί κάποιος να καταβάλει άπαξ 1000 ευρώ πως είναι δυνατόν να πληρώσει 5000 ευρώ ή και 12000 μαζί με το πρόστιμο. Ναι καλά διαβάσετε αυτά τα ποσά είναι πραγματικά και έχουν επιβληθεί σε περίπτερα στο πασαλιμάνι. Ένα πασαλιμάνι που μη σας ξεγελά το όνομα είναι πλέον αλλοδαπολιμάνι με εκατοντάδες ξένους από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ και δεν υπάρχει ίχνος ρατσισμού γιατί αναφέρομαι στην παρασιτική λάθρα εισροή ξένων και όχι σε φιλότιμους καλοπροαίρετους μετανάστες που τίμια εργάζονται σ’ αυτή τη χώρα.
Ελάτε να δείτε πως φωτίζεται τις νύχτες η πλατεία Κανάρη στην καρδιά της ελίτ του Πειραιά όταν πέσει η νύχτα πριν ακόμη ανάψουν με καθυστέρηση οι κολώνες της ΔΕΗ. Θα εκπλαγείτε όταν διαπιστώσετε πως αν δεν υπήρχαν τα περίπτερα να φεγγοβολούν το τοπίο θα έμοιαζε στοιχειωμένο απ’ το βαθύ σκοτάδι και την έλλειψη προστασίας.
Ελάτε να δείτε αυτούς τους επαγγελματίες όταν ρημάζεται το εμπόρευμά τους απ’ την κακοκαιρία όταν δεν ξέρουν που να αποθέσουν τα εκατοντάδες περιοδικά που πλέον έχουν στα ένθετα τους της Παναγιάς τα μάτια. Όταν δεν ξέρουν ποιόν κωδικό να πρωτοβάλουν στα ψυγεία τους από τον βομβαρδισμό καινούριων προϊόντων που δέχεται η αγορά σε μια προσπάθεια προσέλκυσης πελατών.
Ξέρετε τα περίπτερα ανήκουν σε ανάπηρους αλλά ελάχιστοι από αυτούς εργάζονται σ’ αυτά η πλειονότητα τα νοικιάζει με μίσθωμα ανάλογα με τις ορέξεις τους χωρίς πλαφόν απ’ την πολιτεία. Πυρ κατά βούληση μαζί με την αναπηρική σύνταξη ένα ωραίο ξεκούραστο εισόδημα απ’ τον καναπέ του σπιτιού. Ανάμεσα τους άνθρωποι πραγματικά ανάπηροι αλλά και άλλοι πολλοί…..ξέρετε εσείς που πολεμήσανε αντιστασιακά τον οχτρό που μπορεί να ήταν κι Έλληνας.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να θέσω κάποια γενικά ερωτήματα στον δήμαρχο Πειραιά κ. Μιχαλολιάκο έτσι από καθαρή περιέργεια.
1. Γιατί οι πολίτες του δήμου χρόνια τώρα ψιθυρίζουν ότι ο Πειραιάς είναι προτεκτοράτο της Μάνης; Τι σημαίνει αυτό;
2. Γιατί στην πλατεία Κανάρη και μπράβο σας αφού περιποιηθήκατε μετά από χρόνια τα παρτέρια, οι ψεκαστήρες του γκαζόν πετούνε το νερό νομίζοντας ότι ποτίζουν γήπεδο ποδοσφαίρου; Μένετε δίπλα μου λίγα στενά πιο πάνω δεν είδατε ότι καθημερινά το τοπίο θυμίζει λίμνη καταβρέχοντας περαστικούς περίπτερα πλακάκια και δεν ξέρω τι άλλο προκειμένου να μείνει δροσερό το χορτάρι. Δεν διορθώνεται αυτό;
3. Γιατί η δημοτική αστυνομία όταν κυνηγάει αλλοδαπούς που έχουν στημένους πάγκους με λαθραίο εμπόρευμα ξαφνικά σταματάει στο πρώτο παγκάκι της πλατείας λες κι ο άλλος πέρασε σε ουδέτερη ζώνη; Τους κούρασε το τρέξιμο δέκα μέτρων;
4. Γιατί μερικά περίπτερα όταν βγαίνει <<αιφνιδιαστικά>> για έλεγχο η δημοτική αστυνομία τυχαίνει να είναι πάντα κλειστά ή να κλείνουν άρον –άρον;
5. Μήπως πρέπει να μετονομάσετε την δημοτική αστυνομία σε εισπρακτική αστυνομία; Φαίνεται να της πηγαίνει πολύ.
6. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι αυτός που αδυνατεί να προκαταβάλει 900-1000 ευρώ θα μπορέσει να το κάνει στις 5000-12000 ευρώ; Μήπως θέλετε να καταγράψετε πλασματικά έσοδα δημιουργώντας τεχνητά οφειλέτες; Υπάρχει κάποιος λόγος;
Δεν είμαι δημότης Πειραιά παρόλο που μένω τα τελευταία πέντε χρόνια εδώ ούτε ανήκω σε κάποια πολιτική παράταξη και το αναφέρω για να προλάβω καλοθελητές. Υπάρχουν κι άλλα που μπορώ να αναφέρω για την δημοτική αστυνομία αλλά φοβούμαι ότι θα με μηνύσουν επειδή ο μάρτυρας που μου αφηγήθηκε τα ευτράπελα γεγονότα δεν κράτησε αποδείξεις παρά μόνο δυο κατασχεμένα ρολόγια από πλανόδιους που της τα δώρισαν σε κάποιο γραφείου του κτιρίου στην οδό Ευριπίδου.
Κανείς δήμαρχος μετά τον Σκυλίτση δεν άφησε καλό όνομα στον δήμο κατά ομολογία των πολιτών. Αν θέλετε να το πράξετε εσείς κύριε Μιχαλολιάκο κατεβάστε το γραφείο σας στο ισόγειο εκεί που κτυπά ο παλμός των συμπολιτών σας, στα ρετιρέ δεν φθάνουν οι φωνές.
Το άρθρο αυτό μπορεί να πάει πολύ μακριά αλλά θα γίνει κουραστικό κι αδιάφορο για πολλούς γιατί όλοι μάθαμε να αναγνωρίζουμε μόνο τα προσωπικά μας προβλήματα κλεισμένοι ανάμεσα σε γυάλινους τείχους μαζί με τα πάθη και τα λάθη μας. Λίγοι έως μερικοί σκύψαμε να αφουγκραστούμε το πρόβλημα του γείτονα επειδή πάντα υπήρχε μόνο το δικό μας.
Σήμερα που όλα καταρρέουν γύρω μας όλοι έχουν γίνει νευρικοί και τους φταίνε όλα. Η μεγαλοκαρδία του Έλληνα χάθηκε κάτω από το βλοσυρό του βλέμμα όπως χάθηκε κι η μαγκιά που επιδείκνυε στην ζεμπεκιά μιας πλούσιας εποχής και τώρα κρύφτηκε στο άδειο του πορτοφόλι.
Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να αποδείξει ότι δεν φορούσε ένα ψεύτικο προσωπείο χουβαρντοσύνης και έξω καρδιάς. Τώρα που το βάρος στους ώμους προσπαθεί να τον κοντύνει.
Τώρα έστω τώρα γυρίστε στο πλάι να δείτε ότι υπάρχουν κι άλλοι που σας χρειάζονται κι ας γίνουμε όλοι μια γροθιά. Ειδάλλως ας βγάλουμε όλοι τον σκασμό κι ας ψιθυρίσουμε ένοχα ότι οι ήρωες γεννιούνται, δεν γίνονται κι από ότι φαίνεται στα δημοτολόγια αυτής της χώρας δεν εγγράφηκε προς το παρόν κανείς τέτοιος. Αφήστε την μισαλλοδοξία επιτέλους και μη γίνεστε μόνιμοι πορτιέρηδες κάποιας κερκόπορτας.
Να είστε καλά. Σμιξιώτης Κωνσταντίνος για τις Αιχμές και Απόψεις.

Υ.Γ Σελ λίγο που θα πλησιάζουν οι εκλογές κύριοι της πολιτικής θα μας θυμηθείτε όλοι, ας δούμε για ποιους λόγους θα σας θυμηθούμε εμείς. Πιστεύω ότι θα βρούμε πολλούς.

http://smixiotis-konstantinos.blogspot.com