ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΝΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

«ΟΧΙ» ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ

του Γιάννη Ελαφρού

«Όχι» από τη σκοπιά της ρήξης, «Όχι» στο ευρώ και στην ΕΕ

Η αιφνιδιαστική κίνηση του Αλ. Τσίπρα να προκαλέσει δημοψήφισμα πάνω στην πρόταση της τρόικας είναι μια πολιτική ντρίμπλα, αλλά μέσα στο προαύλιο της ευρω-φυλακής, εντός του ασφυκτικού αντιλαϊκού και αντιδραστικού πλαισίου που καθορίζεται από το ευρώ και την ΕΕ, την εξυπηρέτηση του ληστρικού και χιλιοπληρωμένου χρέους και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και του κεφαλαίου.
Παρότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιδιώκει να ελέγξει, αξιοποιήσει και τελικά εκτονώσει τη λαϊκή αντίσταση στα μνημόνια (παλιά και νέα), η οποία πλέον στρεφόταν και εναντίον της, ο ελιγμός αυτός ανοίγει αντικειμενικά δυνατότητες για να εισβάλλει το εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο «όχι» στο προσκήνιο, να οξύνει τις αντιφάσεις και τις δυσκολίες της κυρίαρχης πολιτικής, να απαιτήσει τη συνολική ρήξη με την ΕΕ, το ΔΝΤ, τα συμφέροντα του κεφαλαίου και την μνημονιακή καπιταλιστική βαρβαρότητα.

«Μια συμφωνία είναι δυνατή, είμαστε πλέον πολύ κοντά» ,έλεγε την Παρασκευή το απόγευμα, λίγο πριν την κυβερνητική σύσκεψη που αποφάσισε το δημοψήφισμα ο Γ. Βαρουφάκης. Και με βάση όσα βγήκαν στη δημοσιότητα, οι προτάσεις της τρόικας και της συγκυβέρνησης βρίσκονταν σε διαρκή πορεία σύγκλισης, κυρίως στους στόχους και στην κατηγορία των μέτρων που πρέπει να ληφθούν (βλ. και σελίδα 5) σε μια κατεύθυνση αντιλαϊκών μέτρων, έκφραση του σύγχρονου σφαγείου της ΕΕ και των αντιδραστικών αστικών αναδιαρθρώσεων. Πού χάλασε, προς το παρόν τουλάχιστον, η συμφωνία; Πρώτον, στην άρνηση Βερολίνου, Βρυξελών και Ουάσινγκτον να δώσουν εκείνο το πολιτικό πλεονέκτημα που θα επέτρεπε στην κυβέρνηση Τσίπρα να διαχειριστεί πολιτικά τη συμφωνία (καταρχήν μια σαφέστερη από προηγούμενες δήλωση για ρύθμιση του χρέους). Καθώς επίσης και στην ασφυκτική διαδικασία (με αυστηρούς ελέγχους) για την δανειοδότηση της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να μην δημιουργείται το «αναπτυξιακό σοκ» που ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα δύο αυτά σημεία αποτελούν και σημαντικές διεκδικήσεις μερίδας του ελληνικού κεφαλαίου, που δεν ικανοποιούνται. Ταυτόχρονα, βέβαια, οι αντιδράσεις στην κοινωνική και πολιτική βάση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ολοένα και πιο οξυμένες, δείχνοντας πως η κυβέρνηση θα βγει σοβαρά πληγωμένη από τη διαδικασία ψήφισης νέας συμφωνίας μνημονιακού τύπου. Γιατί βεβαίως οι μαχόμενοι αριστεροί εντός του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ακολουθούσαν προτροπές να παραμείνουν σιωπηλοί στις θέσεις τους για να παρέμβουν από τα μέσα και να μην συμβάλλουν σε «αριστερή παρένθεση».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ