Η ΘΛΙΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΧΑΜΟ

Χτες περάσαμε όλα τα συναισθήματα μαζί μιας και ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα για όλους τους Έλληνες.Αυτό το πολύχρωμο ποτάμι της οργής που πλημμύρισε τους δρόμους , μας έκανε να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε ότι τίποτε δεν τελείωσε. ΕΙΜΑΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ; Και μετά ήρθε η θλίψη, η πίκρα, η αγανάκτηση. Η ΟΡΓΗ ΓΙΑ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ.
Ο άδικος χαμός τους δεν μπορεί να….
.

ξεχαστεί με δυο λέξεις παρηγοριάς ,ούτε και με την ενος λεπτού σιγή απο τους πολιτικους μας.Ούτε τα βουρκωμένα μάτια των ανθρώπων της Ελλάδας είναι ικανά να απαλύνουν τον πόνο των δικών τους ανθρώπων.
Και δεν νομίζουμε ότι υπάρχει μεγαλύτερη κατάρα για μια μάνα να βλέπει το παιδί της να κλείνει τα μάτια πριν από αυτή .
Εμείς, νέοι από την Κω που δεν ντρεπόμαστε να κλάψουμε ,σας φωνάζουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας. ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΣΙΩΠΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΛΑΜΑ, ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ.

www.filoianthropinispolis.blogspot.com