“Σαν να μην πέρασε μια μέρα…”

κανε κλικ στη φωτο

Και να φανταστείτε ότι ο Τρικούπης ήταν ένας απ’ τους πιο σοβαρούς πολιτικούς, που πέρασαν απ’ τη χώρα μας.
Κι όμως, ούτε κι εκείνος ο αξιόλογος Έλληνας πολιτικός κατάφερε τελικά ν’ αντισταθεί στις επιβουλές των μοχθηρών “εταίρων” (βέβαια, τότε οι “εταίροι” δεν χωρατεύαν: σαν δεν πλήρωνες σου στέλνανε τις μπομπάρδες τους στον Πειραιά και σε κανονιοβολούσαν…έμπλεοι αλληλεγγύης!).
Κι έτσι, ο Τρικούπης κατέληξε να πληρώνει στους “εταιρικούς” τοκογλύφους το 30% των εσόδων του ελληνικού δημοσίου…
Διαχρονικό το βιλαέτι…
Ακολούθησε ο…Θεόδωρος Δηλιγιάννης κι ο διαβόητος “δηλιγιαννισμός”, που έφερε την Ελλάδα πίσω, στον γραικυλισμό του Κωλέττη.
Κι έτσι, το 1897, στο δηλιγιαννικό βιλαέτι ενέσκηψε το τότε ….
.

ΔΝΤ!
Και κάτι ακόμα συνέβη το 1897.
Κάτι τραγικό.
Θυμάστε τι;
Έχουν περάσει 113 χρόνια απ’ την τραγωδία του 1897 και, και, αν και δεν υπαινίσσομαι σε καμιά περίπτωση ότι κ. Παπανδρέου είναι είτε Τρικούπης είτε Δηλιγιάννης, οι ομοιότητες των γεγονότων μοιάζουν να είναι ανατριχιαστικές.
Σαν ιστορικό deja vous, ένα πράγμα…

Albatros