Σε αδιέξοδο οι σχέσεις Ρωσίας-Δύσης, εξαιτίας του Ουκρανικού

Τα γεγονότα πείθουν πως οι σχέσεις Ρωσίας-Δύσης βαίνουν συνεχώς επιδεινούμενες, με έλλειψη διάθεσης απάλειψης των αιτίων που προκάλεσαν την κρίση. Η Ουκρανία ήταν το φυτίλι που
άναψε την φωτιά, η οποία -είναι προφανές πλέον- είχε σχεδιασθεί να ανάψει από καιρό και αναμενόταν το πρόσχημα (το οποίο δεν είναι απαραίτητο να το αναμένεις, μπορείς να το κατασκευάσεις).

Αυτό σημαίνει πως οι ελληνικές δυνατότητες άσκησης ελαστικής πολιτικής -υπό την έννοια, ναι μεν «ανήκομεν εις την Δύσιν», αλλά ας υπάρχει και ένα παραθυράκι στην Ανατολή- εξανεμίζονται. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι ισχυροί απαιτούν «ή μ’ εμάς, ή με τους άλλους». Και μπορεί η Ευρώπη να εμφανίζεται διστακτική -συνορεύει με την Ρωσία- οι αδύναμες όμως χώρες, ή οι περισσότερο «πρόθυμες» σύρονται στο δυτικό άρμα, μέχρι σημείου μάλιστα να γίνονται βασιλικότερες του βασιλέως, προκειμένου να αποσπάσουν τα εύσημα της Δύσης.

Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Βουλγαρίας, το κράτος της οποίας οφείλει την ύπαρξη του στην Ρωσία, αποδεχόμενο τον πανσλαβισμό από τον 19ο αιώνα ακόμη, όταν με κείμενα των μοναχών Παϊσίου και Βενελίνου γινόταν λόγος για φυλετική ταύτιση (μέχρι σημείου να κατηγορείται η Ελλάδα, ότι έκλεψε τον πολιτισμό από τους Βουλγάρους και τον παρουσίασε για δικό της – περί αυτού όμως εν ευθέτω χρόνω) και με απόσχιση από το Πατριαρχείο ΚΠόλεως, με την δυναμική μεσολάβηση του πρεσβευτή της Ρωσίας στην ΚΠολη, Ιγνάτιεφ, το 1870, και ίδρυση της Εξαρχίας.
Σήμερα, παρά το γεγονός ότι στις εκλογές της 5ης Οκτωβρίου τα φιλορωσικά κόμματα απέσπασαν περισσότερες ψήφους, ο Βούλγαρος πρόεδρος κ. Ρόζεν Πλεβνέλιεφ περιέγραψε την Ρωσία ως ένα «εθνικιστικό και επιθετικό κράτος», λόγω της ανάμειξής της στην Ουκρανία. Ο δε απερχόμενος υπουργός Άμυνας κ. Βέλιζαρ Σαλαμάνοφ, σε συνέντευξή του στο BBC δήλωσε ότι θα είναι «καταστροφικές οι επιπτώσεις» για τις βουλγαρικές ένοπλες δυνάμεις αν δεν πάψουν να εξαρτώνται από τον παλαιό ρωσικό οπλισμό και τις επισκευές του, δήλωσε

Αφέθηκε μάλιστα να νοηθεί, ότι προτίθεται η Βουλγαρία να αγοράσει μεταχειρισμένα αμερικανικά αεροσκάφη (και από την Ελλάδα – έχουμε περίσσευμα;) για να υπάρξει το «τιτίβισμα» του Ρώσου αναπληρωτή πρωθυπουργού κ. Ντμίτρι Ρογκοζίν: «Ειδήσεις από Βουλγαρία: κάποιος Σαλαμάνοφ έπεισε τον πρωθυπουργό Μπλιζνάσκι να προδώσει άλλη μια φορά τη Ρωσία… προς όφελος αετών από δεύτερο χέρι».
Παρόμοια η στάση και της χώρας μας, χωρίς όμως επίσημες αντιρωσικές δηλώσεις, αλλά με πράξεις, και μάλιστα επώδυνες για την ελληνική εξωτερική πολιτική (η Ρωσία είναι μόνιμος υποστηρικτής των ελληνικών θέσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας, σε αντίθεση με τους «συμμάχους» μας) και την οικονομία, που θα φανούν περισσότερο τα επόμενα χρόνια (στην προχθεσινή εμφάνισή του στο Βελιγράδι, ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε ότι στα επόμενα τρία χρόνια, η Ρωσία θα επενδύσει στην Σερβία 10 δισ. δολ).

Συμφώνως προς τα συμπεράσματα Ρώσων αναλυτών, μετά και τις πρόσφατες επαφές στη Διάσκεψη Κορυφής Ευρώπης-Ασίας, στο Μιλάνο, που μετέδωσε το Reuters, τα πράγματα είναι απαισιόδοξα, ως προς την βελτίωση των σχέσεων Ρωσίας-Δύσης, που οδηγούνται σε αδιέξοδο εξαιτίας του Ουκρανικού

Ο κ. Σεργκέι Μαρκεντόνοφ. καθηγητής Πανεπιστημίου στην έδρα εξωτερικής πολιτικής υποστηρίζει ότι οποιαδήποτε πρόοδος θα είναι το αποτέλεσμα μιας σοβαρής επαναξιολόγησης. Είτε η Ρωσία θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι δεν διεκδικεί το ρόλο του κέντρου ισχύος στον μετασοβιετικό χώρο, είτε η Δύση θα πρέπει να δεχτεί ότι οι ανησυχίες της Μόσχας στις σχέσεις γειτονίας της με την Ουκρανία είναι δικαιολογημένες.
Είναι δυνατή και μια τρίτη συμβιβαστική θέση, η διεξαγωγή κάποιου είδους συνάντησης «Ελσίνκι-2», όπου τα ζητήματα θα αρχίσουν να συζητούνται και να διαμορφώνονται νέοι κανόνες του παιχνιδιού. Δεν βλέπει όμως τις δύο πλευρές να είναι έτοιμες γι’ αυτό.

Ο δε κ. Ντμίτρι Εβστάφιεφ, καθηγητής της Ανώτατης Οικονομικής Σχολής, θεωρεί ότι το κλειδί είναι ο αμερικανικός παράγων. Υποστηρίζει ότι οι Ευρωπαίοι είναι προσανατολισμένοι στους Αμερικανούς και αναμένουν την ξεκάθαρη στάση των τελευταίων. Όμως η Ουάσιγκτον για την ώρα σιωπά και ως εκ τούτου οι Ευρωπαίοι παραμένουν σε μια κατάσταση ατονίας όσον αφορά την κρίση στην Ουκρανία και τις σχέσεις με τη Ρωσία.

Μια πρόοδος είναι πιθανή μόνο το Μάιο του 2015, όταν στην Αμερική θα ξεκινήσει η προετοιμασία του μεγάλου προεκλογικού κύκλου. Προς το παρόν δε, η σύνοδος στο Μιλάνο δεν είναι άλλο παρά μια προπαγάνδα.

Τέλος, η κα. Ναντέζντα Αρμπάτοβα, επικεφαλής του τμήματος ευρωπαϊκών πολιτικών μελετών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, θεωρεί ότι δύο είναι τα πιθανά σενάρια για τις μελλοντικές σχέσεις Ρωσίας-Δύσης-Ουκρανίας μετά το Μιλάνο. Το πρώτο και περισσότερο πιθανό, είναι η «εκδοχή της Υπερδνειστερίας», με τη σύγκρουση να παγώνει. Αυτό το σενάριο όμως δεν θα οδηγήσει στην επανεκκίνηση των σχέσεων της Ρωσίας με την ΕΕ και την Ουκρανία.

Το δεύτερο, ευνοϊκότερο σενάριο, είναι η πλήρης διευθέτηση της σύγκρουσης διαμέσου της εφαρμογής των συμφωνηθέντων στο Μινσκ και με επιπρόσθετες συνομιλίες μεταξύ Μόσχας-Βρυξελλών-Κιέβου για την εξομάλυνση των σχέσεων μετά το πέρας της κρίσης.

Ο Μακεδών

http://www.voria.gr/