ΑΝ ΑΡΩΣΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

Πόσο αναλώσιμοι είμαστε τελικά; Μήπως οι περικοπές για το ξεπέρασμα της κρίσης δε διστάζουν να αγγίξουν εκτός από τα όρια της οικονομικής επιβίωσης και αυτά της βιολογικής για τη στρατευμένη νεολαία; Ή μήπως η προάσπιση των ανά τον κόσμο συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου επιβάλλει τη χρησιμοποίηση του ιατρικού δυναμικού του Π.Ν. σε όλα τα άλλα τα μέρη, εκτός από τους σταθμούς του Πολεμικού Ναυτικού σε νησιά;

Στο ΝΑΣΣΚΥ (Ναυτικός Σταθμός Σκύρου) δε χρειάζεται άλλο περιστατικό για να φανεί πως η έλλειψη οποιουδήποτε ιατρικού ή νοσηλευτικού προσωπικού εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τους ναύτες που υπηρετούν εκεί. Δύο περιστατικά σε διάστημα τεσσάρων περίπου μηνών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας.
Το μεν πρώτο αφορά το κάταγμα ποδιού ναύτη, ο οποίος αφέθηκε σχεδόν στη…..
μοίρα του για μια ολόκληρη νύχτα μέχρι να διακομιστεί για ιατρική φροντίδα. Το δεύτερο αφορά την επιληπτική κρίση που έπαθε ένας ναύτης και οδήγησε και στην εκδήλωση ελαφρού καρδιακού επισοδείου. Από τύχη ίσως (λόγο της μεταφοράς του με αεροσκάφος στο ΝΝΑ) η κατάσταση δεν είχε τραγική κατάληξη.
Ενώ όμως οι ναύτες της Σκύρου είναι αφημένοι στην τύχη τους ή καλύτερα «στα χέρια και τις βουλές του Υψίστου», με την έναρξη της περιόδου λειτουργίας του θέρετρου των αξιωματικών του ΠΝ στην Αγία Μαρίνα παρατηρήθηκαν εσπευσμένες αποσπάσεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο θέρετρο. Αξίζει να σημειωθεί πως καθόλη την υπόλοιπη διάρκεια του χρόνου στη ναυτική βάση που εδρεύει εκεί υπήρχε ένας μόνο νοσηλευτής, ο οποίος – συν τοις άλλοις – δεν διανυχτέρευε ποτέ. Φαίνεται μάλλον πως η ασφάλεια και η υγεία των αξιωματικών του ΠΝ και των οικογενειών τους αξίζουν περισσότερο για το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και της ηγεσία του ΓΕΝ από ότι οι ζωές των ναυτών, οι οποίοι δεν κάνουν παρεμπιπτόντως διακοπές, αλλά λιώνουν στις σκοπιές και στις καθημερινές εργασίες, παρακολουθούν στα ραντάρ κινήσεις λαθρέμπορων που κουβαλούν μετανάστες (για να τους πνίγει το λιμενικό), γενικά « υπηρετούν την Πατρίδα».
Ευθύνη για αυτή την κατάσταση έχει όλο το στρατιωτικό και πολιτικό πλέγμα. Από τους διοικητές των μονάδων (βλ. Πλωτάρχη Δραγιώτη στο ΝΑΣΣΚΥ), την ηγεσία της ΝΔΑ (Ναυτική Διοίκηση Αιγαίου), το ΓΕΝ, το Υπ. Εθνικής Άμυνας και την ίδια την πολιτική της κυβέρνησης. Έχουν ευθύνη από τη μια λόγω αδιαφορίας, μιας και το μοναδικό τους άγχος είναι η καριέρα τους στην στρατιωτική ιεραρχία, αλλά πολύ περισσότερο γιατί αντιμετωπίζουν τους στρατευμένους ως υπηρετικό προσωπικό για τις ανάγκες συντήρησης στρατοπέδων και την ψυχαγωγία τους (λέσχες αξιωματικών, θέρετρα κτλ), ως μηχανισμούς στήριξης του ιμπεριαλιστικού αξιόμαχου των αποστολών εκτός συνόρων, αλλά κυρίως ως ανθρώπους χωρίς δικαιώματα. Είναι άξιο απορίας πώς άνθρωποι με προβλήματα υγείας στέλνονται να υπηρετήσουν σε νησιά στα οποία δεν υποστηρίζονται καν από ιατρικό προσωπικό. Μάλλον για όλες τις άλλες υπηρεσίες έχουν προτεραιότητα οι γόνοι των εφοπλιστών και οι «ημέτεροι».
Τα φαινόμενα αυτά αποτελούν μια άλλη έκφραση της πολιτικής που αδιαφορεί για το αν οι εργαζόμενοι θα έχουν ιατροφαρμακευτική κάλυψη και αν θα συνταξιοδοτηθούν κάποια στιγμή. Αποτελούν έκφραση μιας πολιτικής που μετουσιώνει την ασφάλιση και τη σύνταξη σε επίδομα κηδείας. Μια πολιτική που βλέπει και τους εργαζόμενους ως αναλώσιμους μιας και οποιαδήποτε «απώλεια» θα μπορεί να την αντικαταστήσει από τις εφεδρείες από τις στρατιές ανέργων που η ίδια δημιουργεί για ακριβώς αυτό το λόγο.
Δεν είμαστε αναλώσιμα προϊόντα για την εξυπηρέτηση των ποικιλόμορφων αναγκών του κεφαλαίου, των μηχανισμών του και των κυβερνήσεών του.
Απαιτούμε άμεση και πλήρη υγειονομική υποστήριξη του Ναυτικού Σταθμού Σκύρου. Απαιτούμε άμεση και πλήρη ιατρική και νοσηλευτική υποστήριξη όλων ανεξαιρέτως των στρατοπέδων που υπηρετούν στρατευμένοι νέοι.

Να αναλάβουν τώρα οι υπεύθυνοι τις ευθύνες τους.
Δε θα στερήσουν κανένα δικαίωμα της νεολαίας με τη πρόφαση της έκτακτης ανάγκης.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ