Η Ελλάδα μπήκε στην Ευρώπη σαν ένας βαθύπλουτος κληρονόμος.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες, όταν μπήκαν στην ΕυρωπαϊκήΈνωση, είχαν μια πολύ συγκεκριμένη περιουσία.

Μια περιουσία, η οποία μπορούσενα καταμετρηθεί με πολύ απλό τρόπο. Δεν ήταν αφηρημένη.

Υπήρχε η ατομικήπεριουσία των Ελλήνων και η συλλογική περιουσία των Ελλήνων. Ο λαός των Ελλήνωνφημίζονταν εκείνη την……
εποχή για τις αποταμιεύσεις του.

Φημιζόταν για τηνπαθιασμένη προσκόλλησή του στην ακίνητη περιουσία του.

Σε μια εποχή ευρωπαϊκήςακμής, κατά την οποία οι ισχυροί ευρωπαϊκοί λαοί “κατανάλωναν” τηνακμή τους, οι Έλληνες “αποταμίευαν” με πάθος. Δεν είχαν τηνπολυτέλεια να αφεθούν στην ασφάλεια ενός συστήματος, που φρόντιζε για τα μέλητου. Αυτά, που έναν Γερμανό του τα “εγγυούταν” το κοινωνικό κράτοςτης Γερμανίας, για τον Έλληνα ήταν κρυμμένα κάτω από το “μαξιλάρι”του.

Ταυτόχρονα όμως οι Έλληνες, ως λαός, είχαν και μιατεράστια συλλογική περιουσία. Περιουσία, την οποία δεν διέθεταν άλλοι λαοί σεσυλλογικό επίπεδο. Περιουσία, η οποία προέκυψε από τις ιδιομορφίες τωνπολιτικοκοινωνικών δεδομένων που αφορούσαν την Ελλάδα.

Περιουσία, πουδημιουργήθηκε μέσα από συλλογικές θυσίες. Περιουσία, που σε άλλες χώρες —πολύισχυρότερες— ανήκε στη σφαίρα των ιδιωτικών συμφερόντων, εφόσον δενεπιτρέπονταν στα κράτη να κάνουν επενδύσεις σε χώρους οι οποίοι ενδιέφεραν τονιδιωτικό τομέα. Το αποτέλεσμα ήταν η συλλογική περιουσία του ελληνικού λαούνα είναι τεράστια και αμύθητης αξίας.

Εταιρείες-κολοσσοί ανήκαν στουςΈλληνες πολίτες.

Εταιρείες όπως η ΕΛΠΕ, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, ο ΟΠΑΠ, η ΕΥΔΑΠ, η ΑΓΕΤΗΡΑΚΛΗΣ, η Εθνική Τράπεζα, η Ολυμπιακή, οι οποίες, αν ανήκαν σε ιδιώτες, θατους καθιστούσαν μεγιστάνες παγκοσμίου βεληνεκούς.

Εταιρίες πανάκριβες μεκεφάλαιο όλων των τύπων και μορφών. Με άπειρο κεφάλαιο σε ακίνητη περιουσία—που απαιτούσαν οι υποδομές τους— αλλά και με κεφάλαιο σε έμψυχο δυναμικό, μετο άρτια εκπαιδευμένο και εξειδικευμένο προσωπικό τους. Τόνους χρήματος είχανξοδέψει οι Έλληνες όχι μόνον για να “χτίσουν” αυτές τις εταιρείες,αλλά και για να εκπαιδεύσουν το προσωπικό τους.

Κοντά σ’ αυτό το κεφάλαιο υπήρχε καιένα άλλο κεφάλαιο εξίσου μυθικής αξίας.

Η Ελλάδα, ως φυσικός χώρος, ήταν πάνταένα από τα πιο γνωστά “φιλέτα” στον Πλανήτη. Ήταν ένα”οικόπεδο” στη μέση της Μεσογείου.

Στη μέση του μέσου της Γης.

Έναανεκμετάλλευτο “φιλέτο”, το οποίο περίμενε ανά πάσα στιγμή νααποδώσει χρυσάφι από την ανάπτυξή του. Ένα “φιλέτο”, του οποίου ηεκμετάλλευση εκείνη την εποχή ήταν μηδενική και “εκφραζόταν” από τηγριά του rooms to let και από το καμάκι, που αναζητούσε το εύκολο σεξ. Τοσυλλογικό κεφάλαιο των Ελλήνων, το οποίο αφορούσε την ακίνητη περιουσία του λαού,ήταν τερατωδών διαστάσεων.

Το “μαγαζί” ήταν “γωνία” καιανήκε εξ’ ολοκλήρου στον ελληνικό λαό. Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για ιδιομορφίαπολιτικοκοινωνικών δεδομένων.

Η σύγχρονη Ελλάδα προερχόταν από “απελευθέρωση”και δεν ήταν η τελική “μετάλλαξη” κάποιου φεουδαρχικού συστήματος,όπως συνέβαινε με άλλα ευρωπαϊκά συστήματα. Δεν ήταν το τελικό αποτέλεσμα μιαςδύσκολης “διαπραγμάτευσης” μεταξύ λαού και “γαλαζοαίματων”,όπως συνέβαινε με τη Βρετανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία ή τη Γερμανία.

Τα βουνά,τα δάση ή οι ακτές της δεν ανήκαν σε κάποιους “γαλαζοαίματους”.

Ανήκαν στον λαό της και ήταν αμύθητης αξίας.

Μιας αξίας, η οποία ήταν”ορατή” για εκείνους που έβλεπαν τις οικονομικές εξελίξεις του τότεάμεσου μέλλοντος. Ήταν “ορατό” για τους γνωρίζοντες ότι ο τουρισμόςθα γινόταν η βαριά βιομηχανία της επόμενης ημέρας της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Η Ελλάδα μπήκε στην Ευρώπη σαν ένας βαθύπλουτοςκληρονόμος.

Πανίσχυρη και με όλα τα δεδομένα να μπορούν να λειτουργήσουν υπέρτης.

Είχε τεράστιο συλλογικό κεφάλαιο, είχε αποταμιευμένους πόρους και διάθεσηνα επενδύσει στην ανάπτυξή του. Ταυτόχρονα είχε και ένα άλλο προσόν, που έκανετη διαδικασία ακόμα πιο εύκολη.

Είχε “φθηνά” λειτουργικά.

Είχε ένανκρατικό μηχανισμό πολύ “σφικτό” στα έξοδά του, σε βαθμό που ναχαρακτηρίζεται “μίζερος”. Είχε ανύπαρκτη διαφθορά. Οι κρατικοίυπάλληλοι ήταν από τους χειρότερα αμειβόμενους εργαζόμενους στη χώρα και ηδιαφθορά τιμωρούνταν σκληρά, με αποτέλεσμα να μην υφίσταται αυτή στον βαθμό πουνα δημιουργεί κοινωνικό πρόβλημα.

Τι έγινε λοιπόν και μέσα σε λίγες δεκαετίες όλα αυτάάλλαξαν κατά τρόπο τραγικό για τους Έλληνες;

Πώς δηλαδή ένας λαός, με”παράδοση” στη συγκέντρωση περιουσιακών στοιχείων, εμφανίζεται”νταντέλα”;

Ένας λαός, ο οποίος είχε υπό την κατοχή του δεκάδες τρισεκατομμύριαδραχμές σε καταθέσεις —τα οποία μεταφράζονταν σε δισεκατομμύρια του δολαρίουεκείνης της εποχής—, βρέθηκε να χρωστά άλλα τόσα και με την υπόλοιπη περιουσίατου να έχει “χαθεί”. Τι απέγινε εκείνο το μυθώθες συλλογικό κεφάλαιο;

Πώς ξαφνικά ο ΟΤΕ βρέθηκε υπό γερμανική ιδιοκτησία;

Πώς ξαφνικά το μεγάλολιμάνι της χώρας έχει γίνει κινέζικο και το μεγάλο αεροδρόμιο της χώρας έγινεγερμανικό;

Πώς βρέθηκαν πάνω από δύο εκατομμύρια ξένων ατομικών ιδιοκτησιώνμέσα σε μια τόσο μικρή χώρα;

Πώς κατάφεραν οι πολυεθνικές του τουρισμού ν’αποκτήσουν ιδιοκτησίες “πλακών” χιλιάδων στρεμμάτων πάνω στο”μπαλκόνι” του Αιγαίου;

Γιατί ξαφνικά οι δημόσιοι υπάλληλοι των “τρεις κιεξήντα”, που δεν διαφθείρονταν όταν ήταν φτωχοί και είχαν ανάγκη ταχρήματα, άρχισαν να διαφθείρονται όταν έγιναν υψηλόμισθοι προνομιούχοι; Ποιοιεισέπραξαν εκείνα τα χρήματα της διαφθοράς;

Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε;

Καταλαβαίνει τον λόγοπου κάποιοι στην Ευρώπη “φωνάζουν”;

Φοβούνται μήπως οι Έλληνες”ξυπνήσουν” και “δουν” αυτά τα οποία δεν πρέπει …

Δουν ότιγια πέντε δρόμους, μερικές ψηφιακές συνδέσεις και υποβρύχια που”γέρνουν” έχασαν ολόκληρη την πατρίδα τους.

Φοβούνται κάποιοιΕυρωπαίοι μην θυμώσουν οι Έλληνες και κάνουν αυτό το οποίο δεν τους συμφέρει.

Φοβούνται μην κάνουν καταμέτρηση της ζημιάς και τους αποκαλύψουν. Φοβούνται τον”κερατά” και τώρα τον απειλούν και με “ξυλοδαρμό”.

fnous

Το “μυστικό” κράτος της Ευρώπης
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΙΑΝΟΥ