Όλι Ρεν, οι αγρότες τι σου φταίν’

Της Μ. Μητσοπούλου

Κάθε ευρώ που υπό κανονικές συνθήκες προοριζόταν για την περιφέρεια της ΕΕ (τον ευρωπαϊκό Νότο ας πούμε) μέσω κοινοτικών επιδοτήσεων για τη στήριξη πολιτικών και δράσεων αυτής της ίδιας της ΕΕ σήμερα απ’ ό,τι φαίνεται λογαριάζονται ως «πεταμένα λεφτά». Ειδικά, αν πρόκειται για χώρες με εκτροχιασμένα ελλείμματα και…
χρέη (εκτροχιασμός που συντελέσθηκε με τη βοήθεια της ΕΕ, αλλά έτερον εκάτερον) και κυρίως αδύναμη οικονομία που δύσκολα θα δει ανάκαμψει τα επόμενα χρόνια (για να μην πούμε τίποτα χειρότερο και θεωρεηθεί ότι κινδυνολογούμε), όπως εμείς καλή ώρα.

Σε αυτή τη λογική προφανώς κινούνται πλέον οι ευρωκρατούντες, τις σχετικές προθέσεις των οποίων εξέφρασε δημοσίως προσφάτως ο Επίτροπος – «Καλό Κουράγιο» – Όλι Ρεν ο οποίος ανερυθρίαστα πρότεινε για τις χώρες που το έλλειμμά τους υπερβαίνει ή προσεγγίζει το όριο του 3% του ΑΕΠ και το χρέος βρίσκεται πέραν του 60% του ΑΕΠ, με ανοδική πορεία, να μπλοκάρονται οι κοινοτικές επιδοτήσεις για αγρότες και αλιείς. Και χτες επανήλθε ο πρόεδρος της ΕΕ Βαν Ρομπάι μιλώντας για αναστολή επιδοτήσεων, μεταξύ άλλων οικονομικών κυρώσεων, στα “απείθαρχα” δημοσιονομικώς κράτη.

Πέρα από το γεγονός ότι τα παραπάνω ακούγονται σαν το τελειωτικό χτύπημα η αρχική πρόταση του Ρεν έχει και συνέχεια: το προβλεπόμενο ποσό να καταβάλλεται από τις κυβερνήσεις. Πέρα από την κοροϊδία που συνιστά – πάνω στα δύσκολα – η αντιστροφή της λογικής που μέχρι πρότινος φόρτωνε με πρόστιμα τις κυβερνήσεις όταν κατέφευγαν στη λύση εθνικών επιδοτήσεων, στην περίπτωσή μας στην ουσία σημαίνει την πλήρη καταστροφή της αγροτικής οικονομίας η οποία σήμερα φυτοζωεί στο 3% του ΑΕΠ. Και αυτό, γιατί όπως ορθώς σημειώνουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σε ερώτησή τους προς την υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Κ. Μπατζελή με δεδομένο «το καθεστώς σκληρής επιτήρησης από την τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ), και με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, στην πράξη απαγορεύεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να καταβάλει τις επιδοτήσεις από τον εθνικό προϋπολογισμό».

Οι βουλευτές Λίτσα Αμμανατίδου, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Μιχάλης Κριτσωτάκης και Ηρώ Διώτη, ρωτούν την υπουργό ποια η θέση της και ποιες οι πρωτοβουλίες της «προκειμένου να μην εφαρμοστούν οι καταστροφικές προτάσεις του κ.Ρεν» θυμίζοντάς της επιπλέον ότι «το μερίδιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) στον προϋπολογισμό της ΕΕ έχει πέσει από 75% το 1985 σε 40% σήμερα, όμως ο αριθμός των αγροτικών εκμεταλλεύσεων έχει διπλασιαστεί με τη διεύρυνση του 2004, ενώ οι κλιματικές αλλαγές και η οικονομική κρίση θέτουν νέες προκλήσεις».

Γιατί, την ώρα που η αγροτική οικονομία με τις κατάλληλες κινήσεις θα μπορούσε τόσο να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες, όσο και να συμβάλει σε μία αναπτυξιακή προοπτική, το παραπάνω ενδεχόμενο στην περίπτωση που πάρει σάρκα και οστά, ουσιαστικά ξεκληρίζει τους αγρότoκτηνοτρόφους και τους αλιεείς, μας εξαναγκάζει σε πλήρη εξάρτηση από τις εισαγωγές και μας εκθέτει σε κάθε είδους κινδύνους επισιτιστικών κρίσεων είτε λόγω μεταλλαγμένων και λοιπών διατροφικών σκανδάλων, είτε λόγω αυξομειώσεων των τιμών στη διεθνή αγορά των διαφόρων προϊόντων, ή γιατί όχι και ελλείψεων… Ή μήπως δεν υπάρχει τέτοια θέμα στη χώρα που κυβερνούν οι “σοσιαλιστές” Γιώργος και Ντομινίκ;
http://www.topontiki.gr/

Use Facebook to Comment on this Post