ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ;

Η χώρα μας τα τελευταία 30 χρόνια έχει κάνει τα πάντα να ”αναπτυχθεί” ή να ”εκσυγχρονιστεί” ή ”να προλάβει το τρένο της Ευρώπης”. Το έκανε όμως; Και εάν όχι, τι τελικά κατάφερε και συνεχίζει ακόμα να προσπαθεί να καταφέρει;
Απεμπόλησε κυρίες και κύριοι την ικανότητα να φιλοσοφεί, να σκέπτεται, να παράγει πρωτογεννή νόηση, σκέψη, ιδέες. Θεώρησε ως αξίωμα κάθε τι που ερχόταν από την ανεπτυγμένη Ευρώπη, ως προοδευτικό κάθε τι που έλεγε ή έγραφε κάθε ευρωπαίος αξιωματούχος και το….
υιοθετούσε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ακόμα και στα εκπαιδευτικά συστήματα που εφάρμοσε, αντέγραψε επ’ ακριβώς το γαλλικό μοντέλο ή τώρα προσπαθεί να αντιγράψει το φινλανδικό ή το γερμανικό μοντέλο ή δεν ξέρω κι εγώ ποιο άλλο έκρινε ή κρίνει καλό κάποιος ευφάνταστος υπουργός ή κάποιος πολυδιαβασμένος υπάλληλος του υπουργείου παιδείας.
Δεν μπήκε καν στον κόπο να σκεφτεί τι πραγματικά θέλει για τα παιδιά της. Ούτε οραματίστηκε πως θα είναι η χώρα το 2050 ή το 2100 και πως το τότε διαμορφώνεται από το τώρα.
Στο δε παραγωγικό μοντέλο που κατά καιρούς ακολουθούσε και που ποτέ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΣΤΑΘΕΡΟ, φορούσε κάθε φορά το κοστούμι που της έδιναν από την ευρωπαική ένωση. Πότε της ερχόταν στενό, πότε μακρύ, πότε κοντό, ποτέ όμως δεν ήταν αυτό που της ταίριαζε.
Όλα αυτά δεν τα αναφέρω γιατί μου αρέσει να παρελθοντολογώ, αλλά γιατι μελετώντας το παρελθόν μπορεί κανείς να σχεδιάζει με αξιώσεις το μέλλον.
Επιστρέφω στο σήμερα θέλοντας να πω αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του κειμένου. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από οικονομικό. Είναι φιλοσοφικό, είναι πρόβλημα προσανατολισμού, είναι κοινωνιολογικό, είναι πρόβλημα αυτοπροσδιορισμού, οραματισμού, ή ακόμα ακόμα και ενσυναίσθησης. Ή είναι όλα αυτά μαζί;
Ακόμα και αν τώρα αυτοστιγμής διαγραφούν όλα τα χρέη και το διεθνές οικονομικό περιβάλλον επανέλθει στα φυσιολογικά του πλαίσια και μας δώσουν απεριόριστο χρόνο και απεριόριστη ελευθερία και οι ευρωπαίοι εταίροι και η παγκόσμια κοινότητα, η ελληνική κοινωνία είναι διατεθημένη να δει τον εαυτό της στον καθρέφτη; Είναι διατεθημένη να σκεφτεί ακηδεμόνευτα το μέλλον της; Είναι διατεθημένη να στρώσει εκ νέου το δρόμο και να φτιάξει την άμαξα από την αρχή;
Βλέπετε ότι εσκεμμένα δεν αναφέρω τους πολιτικούς σε καμμία παράγραφο διότι είμαι πεπεισμένος ότι η καλοαναθρεμμένη φάρα των πολιτικών επ’ ουδενί δεν θα απεμπολήσει τα κεκτημένα της, ούτε και τις πρακτικές της, μην σας πω κιόλας ότι θα προσπαθήσει να επαναφέρει την μέθοδο και την κατάσταση που γνωρίζει.
Οι ταγοί των κλασσικών επιστημών όμως θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, θα δουν την πραγματικότητα, θα δείξουν το δρόμο;
Θα επαναπροσδιορίσουν τις πραγματικές μας ανάγκες, τις πραγματικές μας αξίες, θα ορθωθούν απέναντι στην ματαιοδοξία και την απαξίωση των ανθρώπων;
Θα καθορίσουν την αξία των αγαθών με βάση τον κόπο με τον οποίο παράγονται και την πραγματική ή πλασματική ανάγκη την οποία καλύπτουν;
Θα επαναφέρουν το εκπαιδευτικό σύστημα στο επίπεδο της ολόπλευρης ανάπτυξης της προσωπικότητας των νέων και του σεβασμού του περιβάλλοντος και όχι της κατακερματισμένης πληροφόρησης επι διαφόρων επιστημονικών πεδίων;
Θα αλλάξουμε τον τρόπο που επιλέγουμε την εργασία που κάνουμε στη ζωή μας με βάση τις κλίσεις μας και όχι με βάση τα ματαιόδοξα όνειρα των γονέων μας;
Θα σταματήσουμε σε όποιο χώρο και αν δραστηριοποιούμαστε να χρησιμοποιούμε την εξουσία που μας δίνεται προς ίδιον όφελος αλλά να τη χρησιμοποιούμε επ’ αγαθώ τις κοινωνίας με σεβασμό στην προσωπικότητα του ατόμου; Θα οργανωθούμε έτσι ως κοινωνία ώστε ο ένας να θέλει να βοηθάει τον άλλο και όχι να του δημιουργεί προβλήματα;
Κάθε κρατική υπηρεσία θα υπακούει στην νομοτέλεια, δηλαδή θα υπάρχει για τόσο χρόνο όσο είναι απαραίτητο να καλύπτει την ανάγκη που προκύπτει κάθε φορά; Και εάν εκλείψει η ανάγκη αυτομάτως θα καταργείται και η υπηρεσία;
Θα θεσμοθετήσουμε ένα τέτοιο σύστημα αμοιβών που θα είναι δίκαιο και θα καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες όλων με βάση την κατάσταση και την αρμονική συμβίωση και όχι με βάση το πτυχίο και την κοινωνική καταξίωση των ανθρώπων;
Θα προσφέρουμε απλόχερα σε κάθε έξυπνο και ευρηματικό συμπολίτη μας ότι χρειάζεται έτσι ώστε να εξελίξει την επιστήμη και κατ’ επέκταση και το βιοτικό επίπεδο όλων;
Θα έχουμε το θάρρος να αναγνωρίσουμε τους άξιους ανθρώπους και να τους τιμήσουμε ανάλογα;
Θα αποφασίσουμε να μελετάμε καθημερινά κάθε επιλογή μας και εάν δεν μας βγαίνει όπως θεωρήσαμε ότι θα βγει να αναγνωρίσουμε έγκαιρα το λάθος μας και να την αποσύρουμε;
Θα είμαστε ειλικρινείς σε κάθε δημόσια έκφρασή μας;
Θα είμαστε πραγματικοί φάροι στο μέλλον των παιδιών μας;