Σήμερα ἡ ἐπίσημη προσφυγή τῆς χῶρας μας στὸ ΔΝΤ.

Ἀθῆναι, 23 Ἀπριλίου 2010

Σήμερα ἡ ἐπίσημη παράδοσις τοῦ ἱεροῦ μας τόπου καὶ τῶν ἀγαθῶν του καὶ τῶν ἀνθρώπων του στὰ ἁρπακτικά νύχια τοῦ παγκοσμίου ἡγέτου, τοῦ δίχως πρόσωπο, ταυτότητα καὶ συνείδησι.

Σήμερα ὃλα τὰ κεφάλια τῶν Ἑλλήνων πρέπει νὰ κύπτουν ἀπὸ ντροπὴ καὶ ἐνοχὲς καὶ πόνο.

Σήμερα ὃλοι πρέπει νὰ ἀναλογιστοῦμε τὰ λάθη μας. Τὴν ἀδιαφορία μας. Τὰ ὃσα ἀδίκως πράξαμε κατὰ Πατρίδος, συμπολιτῶν, ἒθνους, προγόνων κι ἀπογόνων. Κυρίως πρέπει νὰ ἀναλογιστοῦμε ὃμως τὰ ὃσα δὲν πράξαμε ὃλοι μας, τὰ ὃσα δὲν τολμήσαμε ὃλοι μας, τὰ ὃσα δὲν….
.

σκεφθήκαμε ὃλοι μας.

Ἡ ἀκεραιότητα τῆς ζωῆς μας, τῆς τροφῆς μας, τῆς ἀνεξαρτησίας μας δὲν εἶναι συνταγματικὸ μας δικαίωμα πλέον. Εἶναι κάτι ποὺ ἀπωλέσαμε διὰ τῆς ὑπογραφῆς τῶν κυβερνώντων μας.

Ὃταν κάποτε θὰ διηγούμαστε μὲ θλίψη στὰ παιδιὰ μας καὶ στὰ ἐγγόνια μας τὰ ὃσα ζοῦμε σήμερα, νὰ θυμόμαστε καλὰ τὰ ὃσα δὲν ἀντιληφθήκαμε ἐγκαίρως καὶ σὲ πόσο βαθύ ὓπνο μᾶς ἒπιασαν…
Νὰ θυμόμαστε ὃλα τὰ λάθη καὶ τὶς ἂνευ Ἑλληνικῆς κρίσεως ἀποφάσεις ποὺ λάβαμε….
Νὰ θυμόμαστε ὃλα ἐκείνα ποὺ δὲν κάναμε γιὰ νὰ ἀποφύγουμε τὴν παράδοσι τοῦ τόπου μας καὶ τῆς ζωῆς μας στὰ ἁρπακτικὰ νύχια τῶν καλικατζάρων καὶ τῶν ἀσυνειδήτων….
Νὰ θυμόμαστε ὃτι δὲν σταθήκαμε στὸ ὓψος τῶν περιστάσεων καὶ τῆς φυλῆς μας….
Νὰ θυμόμαστε ὃτι δὲν σηκώσαμε ἀνάστημα οὖτε κἂν στὰ στοιχειώδη….
Ἲσως, κάτι καταφέρουμε νὰ διασώσουμε στὴν δικὴ τους συνείδησι καὶ στὴν δικὴ τους ζωὴ….
Ἲσως ὃταν ὃλα θὰ ἒχουν χαθεῖ γιὰ πάντα νὰ καταφέρουμε νὰ κρατήσουμε ζωντανὴ τὴν μνήμη….
Καὶ ποιὸς ξέρει; Ἲσως νὰ μὴν χρειαστοῦν ἀκόμη 400 χρόνια γιὰ νὰ ἐπανακτίση ὁ τόπος τὴν ἐλευθερία του……..

Σήμερα λοιπὸν, ἡμέρα θλίψεως καὶ περισυλλογῆς, ἡμέρα ἐθνικοῦ πένθους καὶ ἐσωτερισμοῦ.

Ἂς εὐχηθοῦμε νὰ εἶναι ἡ τελευταῖα ἧττα ποὺ βιώνουμε. Ἂς εὐχηθοῦμε νὰ μὴν εἶναι ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους γιὰ ὃλα.

Ἂς εὐχηθοῦμε ὃτι κάθε αὐριανὸ μας βῆμα θὰ εἶναι βῆμα πρὸς τὴν συνειδητοποίησι καὶ τὴν αὐτογνωσία.

Ἂς εὐχηθοῦμε ὃτι ἡ ἱστορία μας θὰ γίνει ὁδηγὸς ψυχικῆς ἀνατάσεως καὶ ἀφυπνήσεως.

Ἂς εὐχηθοῦμε ὃτι γιὰ ἂλλη μία φορὰ στὸν πλανήτη θὰ καταφέρουμε νὰ σηκώσουμε τὸ βάρος τῆς ἐπανασυνειδητοποιήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους κι ὃτι μὲ τὶς δικὲς μας πράξεις θὰ ξαναγίνουμε φῶς, δρόμος καὶ παράδειγμα γιὰ ὃλη τὴν ἀνθρωπότητα ποὺ θὰ στενάζει ὑπὸ τοῦ νέου ἀπροσώπου, ἀπλήστου καὶ πανταχοῦ παρόντος δυνάστου.

Φιλονόη