Αυτά που έγραψε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος για “sex on line” αφορούσαν τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη ; ; ; ;

Βοθρολύματα της παραδημοσιογραφίας ή μήπως έλλειψη στοιχειώδους σοβαρότητας;

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

Μια ιδιαίτερη και πολύ λεπτή υπόθεση που σέρνεται ακόμα, άρχισε την πορεία της με ανάρτηση που υπογράφει ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος τρία μόλις εικοσιτετράωρα πριν από τις επαναληπτικές Δημοτικές εκλογές της 25ης Μαΐου 2014, με τίτλο «Το κάνει μπροστά στην κάμερα και ζητάει την ψήφο μας!». Στο κείμενο αυτό αναφέρονται, μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Όταν πήρα στα χέρια μου το υλικό από ιντερνετική συνεύρεση πολιτικού προσώπου, το οποίο πρωταγωνιστεί το….
τελευταίο διάστημα στα πράγματα, δεν πίστευα στα μάτια μου. Η ιντερνετική συνεύρεση δεν αφορούσε στα κοινωνικά ή πολιτικά δρώμενα, ούτε περιείχε τις πολιτικές του θέσεις.

Επρόκειτο για συνεύρεση του εκλεκτού με φοιτητές οι οποίοι είχαν μπει σε chat ευκαιριακών σχέσεων για να διασκεδάσουν κάνοντας φάρσες.

Είχαν, λοιπόν, την τύχη να πέσουν επάνω στον δικό μας άνθρωπο, τον σωτήρα, τον εθελοντή, τον ανιδιοτελή, την ελπίδα της κοινωνίας και της πατρίδας, ο οποίος τι νομίζετε ότι έκανε; Άνοιξε την κάμερα του κομπιούτερ του, στήθηκε μπροστά της, γδύθηκε με τις οδηγίες της φοιτήτριας και αυτοϊκανοποιήθηκε δημόσια, παραδίδοντας την ιδιωτική του ζωή βορά σε άτομα που δεν γνώριζε! Τόσο… υπεύθυνο άτομο. Όμως, η περιπέτειά του δεν τελείωσε εκεί. Η άλλη πλευρά, διαπιστώνοντας την ανευθυνότητα και το έλλειμμά του, αποθρασύνθηκε και άρχισε να ζητάει περισσότερα.

Σκεφθείτε ότι η φοιτήτρια είχε περισσότερο μυαλό από τον ανόητο πολιτικό και δεν άνοιξε την κάμερά της προσποιούμενη ότι έχει βλάβη.

Απτόητος ο σωτήρας παραδόθηκε στις ορέξεις μιας παρέας φοιτητών και άρχισε να χαϊδεύει ένα καρότο, να το βάζει στο στόμα του, αφού είχε γδυθεί, προχωρώντας εν συνεχεία σε καταστάσεις και πράξεις τις οποίες ούτε η πιο αρρωστημένη φαντασία μπορεί να συλλάβει….

….. Προετοιμαστείτε ψυχολογικά για ό,τι πρόκειται να αντικρίσετε αμέσως μετά τις εκλογές, αφού πρώτα διασταυρώσουμε για τυπικούς λόγους και μόνον κάποιες λεπτομέρειες του ρεπορτάζ….».

Οι εκλογές έγιναν, οι μέρες πέρασαν και το «αμέσως μετά τις εκλογές» έμεινε στα λόγια. Επειδή όμως ο δημοσιογράφος που υπέγραψε την ανάρτηση είναι πολύ παλιά καραβάνα με μεγάλη εμπειρία σε ανάλογα θέματα, η καθυστέρηση αυτή είναι απίθανο να οφείλεται σε «διασταύρωση για τυπικούς και μόνο λόγους κάποιων λεπτομερειών του ρεπορτάζ».

Στις 17 Ιουνίου 2014, είκοσι τρείς μέρες μετά στις Δημοτικές εκλογές της 25ης Μαρτίου 2014, ο μόλις 24 ετών παρ΄ ολίγο Δήμαρχος Αθήνας Γαβριήλ Σακελλαρίδης (πήρε ποσοστό 48,58%) σε ανάρτηση του στο Facebook γράφει τα εξής:

«Το τελευταίο διάστημα, και αμέσως μετά τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, σχεδιάστηκε και εξαπολύθηκε εναντίον μου επίθεση με όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού εκβιασμού. Δεν ενέδωσα και δεν πρόκειται να ενδώσω σε τέτοιες πρακτικές. Από την πρώτη στιγμή επιλέξαμε να μην συνδιαλλαγούμε με όσους επιδιώκουν τον εκφασισμό της πολιτικής ζωής και την επιβολή του νόμου της ζούγκλας. Η επίθεση αυτών των μηχανισμών που παραπέμπουν σε μεθόδους παρακράτους και πολιτικού περιθωρίου, εμφανιζόμενες μάλιστα με δήθεν δημοσιογραφικό μανδύα, στοχεύει στη χειραγώγηση τη δική μου και του κόμματός μου. Αυτοί οι όροι δημόσιας συζήτησης δεν πρέπει να γίνουν ανεκτοί ούτε για εμένα, ούτε για κανέναν πολίτη. Τέτοιες σκοτεινές πρακτικές δε θα επικρατήσουν στην πολιτική ζωή. Η Αριστερά δεν εκβιάζεται».

Την αμέσως επόμενη ημέρα (18/6/2014) το δημοσιογραφικό όργανο του Θέμου Αναστασιάδη, πρώην συνέταιρου και νυν μισητού εχθρού του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, σε ανάρτηση με τίτλο «Ποιος εκβιάζει τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη;» (υπογράφει ο Γιάννης Μακρυγιάννης) γράφει, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

«Μια πολύ σοβαρή καταγγελία έκανε δημοσίως ο νέος επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο δήμο της Αθήνας και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Κατήγγειλε ότι δέχεται «πολιτικό εκβιασμό» και μίλησε για «εκφασισμό της πολιτικής ζωής», για «μεθόδους παρακράτους και πολιτικού περιθωρίου, εμφανιζόμενες μάλιστα με δήθεν δημοσιογραφικό μανδύα», για «νόμο της ζούγκλας» και για «σκοτεινές πρακτικές»…

…Το θέμα είναι σοβαρό γιατί τέτοια φαινόμενα δεν είναι νέα στη δημόσια ζωή, φοβάμαι δε ότι εάν δεν αντιμετωπιστούν και χτυπηθούν ανηλεώς θα φουντώσουν. Κάποιοι έχουν μάθει να «επιβιώνουν» και να κάνουν καριέρα με αυτό τον τρόπο, με εκβιασμούς και με ποδοπάτηση των άλλων. Που επιμένουν, παρά την καταφανώς αηδιαστική, αλλά και παράνομη πρακτική τους να λανσάρονται ως «αποκαλυπτικοί», ακόμη και υπερασπιστές ή και «σωτήρες» του δημόσιου συμφέροντος, ενίοτε και των… ηθών της κοινωνίας.

Αλλά (και) τούτη τη φορά την πάτησαν. Γιατί χτύπησαν σε λάθος πόρτα, φαίνεται. Επιχείρησαν να πλήξουν ένα νέο πολιτικό της αριστεράς, που όμως αρνείται να γίνει «κιμάς». Που δεν θέλει να υποκύψει σε νόμους της ζούγκλας. Και τους καταγγέλλει δημοσίως. Η συνέχεια δεν μπορεί παρά να είναι απλή και φυσικά το λόγο την έχει και η δικαιοσύνη πλέον. Τη γενικότερη ευθύνη όμως για την «επιβίωση» τέτοιων πιράνχας, δυστυχώς και στο χώρο της δημοσιογραφίας (αν αυτό το πράμα μπορεί να λέγεται δημοσιογραφία, καθώς προφανέστατα και δεν είναι δημοσιογραφία), την έχουν και οι αναγνώστες ή καλύτερα οι καταναλωτές αυτών των υποπροϊόντων…»

Την ίδια ημέρα (18/6/2014), ο πολιτικός που κάποτε καυχήθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή πως «πήδηξε την μισή Αθήνα» (Πέτρος Τατσόπουλος), σε ανάρτησή του αναφέρει λακωνικά τα εξής: «Καθαρή και γενναία απάντηση του Σακελλαρίδη στα βοθρολύματα της παραδημοσιογραφίας. Respect, Γαβριήλ».

Στις 19 Ιουνίου 2014 η κυρία που ήθελε να διδάξει στις νέες γενιές των Ελλήνων πως κατά την Μικρασιατική Καταστροφή στην παραλία της Σμύρνης έγινε ένας απλός …. συνωστισμός (Μαρία Ρεπούση) έσπευσε στο Twitter για να εκφράσει την απόλυτη στήριξη της στον κ. Σακελλαρίδη σημειώνοντας πως η «δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας» είναι «πληγή της δημοκρατίας» και πως «Είμαστε όλοι και όλες με τον Σακελλαρίδη».

Συμπέρασμα: Ένας νέος και συμπαθέστατος άνθρωπος που θέλει να κάνει καριέρα στον πολιτικό στίβο πρέπει να διαθέτει, εκτός από κομματικές προσβάσεις και «κοινωνικούς αγώνες», μια στάλα μυαλό και στοιχειώδη σοβαρότητα. Όσο καλή διάθεση και να έχει ο μέσος Έλληνας να υποστηρίξει ένα νέο πολιτικό που θέλει να ανανεώσει την πολιτική ζωή του τόπου, να εμπνεύσει νέα πολιτικά ήθη και έθιμα μακριά από μίζες, διαπλοκές και συντεχνίες που διέλυσαν την Ελλάδα, δεν μπορεί να αγνοεί την συμπεριφορά ή την επιπολαιότητα που επιδεικνύει στην προσωπική του ζωή για τον απλούστατο λόγο ότι σαν δημόσιο πρόσωπο αποτελεί –θέλει δεν θέλει- «πρότυπο» της κοινωνίας!

Αν ένας υπουργός, ένας περιφερειάρχης ή ένας δήμαρχος, την ημέρα ασκεί υποδειγματικά τα καθήκοντα του αλλά την νύχτα περιφέρεται σαν τραβεστί για να ικανοποιηθεί στην προσωπική του ζωή, δεν γίνεται ανεκτός γιατί δεν αποτελεί αποδεκτό πρότυπο της πλειοψηφίας της κοινωνίας και αποσύρεται «υποχρεωτικά» ώστε να αφοσιωθεί σε αυτό που του αρέσει, χωρίς να τον ενοχλεί κανείς. Δεν μπορεί όμως να θέλει και τα δύο ταυτόχρονα. Καλώς ή κακώς η κοινωνία σκέφτεται και συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο – όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε κάθε δημοκρατικό κράτος του κόσμου!

Αν αυτά που έγραψε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, χωρίς να κατονομάσει τον πολιτικό, δεν αφορούσαν τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, ο παρ΄ ολίγο Δήμαρχος της Αθήνας δεν είχε κανένα λόγο να κάνει δηλώσεις.

Αν πάλι αυτά που έγραψε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος αφορούσαν πράγματι τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, τότε δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν:

Είτε είναι ψέματα και συκοφαντίες, οπότε τον λόγο πρέπει να έχει η δικαιοσύνη. Είτε είναι αλήθεια που ίσως χρησιμοποιήθηκε και για «πολιτικό εκβιασμό» χωρίς επιτυχία. Στην περίπτωση όμως αυτή, ο νεαρός πολιτικός θα πρέπει να περιμένει καμιά δεκαριά χρόνια μέχρι να «ωριμάσει» λίγο τόσο το μυαλό όσο και η νεανική του ελευθεριότητα, μέχρι να αποκτήσει ένα στοιχειώδες αίσθημα αυτοπροστασίας της ιδιωτικής του ζωής!