Ο ΣΕΜΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΟΥ ΣΤΡΙΜΩΞΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΕΒΑΛΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Ημουν στο σχολείο όταν αναγγέλθηκε ο θάνατος του αοίδιμου Πατριάρχη Δημητρίου. Υποχρεώθηκα – παρά την απέχθεια μου για δημόσιες ομιλίες – να πω δυο λόγια, επειδή ήμουν ο μόνος θεολόγος του σχολείου. Μου το ζήτησαν επίμονα κάποιοι συνάδελφοι αλλά και μαθητές. Δεν ήμουν έτοιμος να μιλήσω. Ποτέ στη ζωή μου δεν έκανα κήρυγμα. Ούτε ψυχολογικά ούτε με άλλο τρόπο ήμουν έτοιμος να εκφωνήσω νεκρολογία μπροστά σε τόσες εκατοντάδες καθηγητές και μαθητές.

Αφού διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά είπα δυο λόγια για τον τρόπο της εκλογής του αείμνηστου Δημητρίου και διηγήθηκα το περιστατικό της συνάντησής του με τον……
Γέροντα Παίσιο όταν ο αοίδιμος Πατριάρχης επισκέφθηκε το Αγιον Ορος.

Μου έκανε εντύπωση πόσο κατενύγησαν τα παιδιά αλλά και οι συνάδελφοι από την απλή και άτεχνη διήγηση των γεγονότων.

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ
Πώς εξελέγη Πατριάρχης ο αοίδιμος Δημήτριος;

Οσον και αν φαίνεται παράδοξο τον επέλεξε το Τουρκικό κράτος, επειδή όλους τους άλλους υποψηφίους του Θρόνου τους φοβόταν ως ανθρώπους με κύρος και σχέσεις με τον έξω κόσμο. Αντίθετα ο Δημήτριος ήταν σεμνός, ταπεινός, αφανής και αθόρυβος. Η Τουρκία νόμισε ότι με την εκλογή του θα εξασφάλιζε ήσυχο το κεφάλι της.

Ο ίδιος ο αείμνηστος Πατριάρχης Δημήτριος όταν του ανεκοίνωσαν ότι εξελέγη Πατριάρχης απάντησε με σεβασμό: “Θα αστειεύεστε” και επεκαλέσθη την έλλειψη γνώσεων για τα θέματα που έπρεπε να χειριστεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Αλλά δεν υπήρχε οδός διαφυγής. Η Τουρκία έσβησε από τον κατάλογο προς αρχιερατεία όλους τους άλλους διεκδικητές του Θρόνουτο όνομα των οποίων προηγείτο του ονόματος του αείμνηστου Δημητρίου και έπρεπε να σηκώσει το Σταυρό της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Αλλες όμως οι βουλές της Τουρκίας και άλλα Κύριος κελεύει. Αντί το Πατριαρχείο να χάσει την λάμψη και την αίγλη του επί της Πατριαρχίας του Δημητρίου ισχυροποίησε όσο την αίγλη του και σφυρηλάτησε την ενότητα της Ορθοδοξίας με την ταπεινή παρουσία και το σεμνό ήθος του.

Αυτό που τελικά φοβόταν η Τουρκία το έπαθε για καλά. Ο Δημήτριος διαδέχθηκε τον Αθηναγόρα, ο οποίος με τους άκριτους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς του έφερε στο παρά ένα την Ορθοδοξία στο σχίσμα. Με την Πατραρχία του Δημητρίου όμως – έστω και αν το Πατριαρχείο δεν απέστη από τη γραμμή του Αθηναγόρου -, βρήκε άλλο βηματισμό που του έδωσε μια άλλης υφής αίγλη, που δεν μπορούσε το Τουρκικό κράτος να υποψιαστεί.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟ

Είναι χαρακτηριστικό το συμβάν στο Πρωτάτο των Καρυών όταν ο αοίδιμος Πατριάρχης επισκέφθηκε το Αγιον Ορος και οι μοναχοί περνούσαν, έβαζαν μετάνοια και έπαιρναν την ευλογία του.

Οταν ο Γέροντας Παίσιος μπήκε στην Εκκλησία ένας μοναχός (αν δεν με απατά η μνήμη ο π. Μωυσής Αγιορείτης) είπε μεγαλόφωνα στον αοίδιμο Πατριάρχη: “Παναγιότατε! Ο μοναχός Παίσιος!.”

Και ο Πατριάρχης του Γένους μας; Μόλις το άκουσε παρόλον ότι Πατριάρχης και προβεβηκυίας ηλικίας κατέβηκε από το Δεσποτικό Θρόνο και έβαλε μετάνοια στον Αγιο Γέροντα Πάισιο.!

Οσο για τον π. Παίσιο έπεσε στο έδαφος και τον έβγαλαν σηκωτό από το ναό του Πρωτάτου.!!!

Αδικείτε τα παιδιά και τους συναδέλφους μου που κατενύγησαν τόσο έστω και με την έλλειψη κάθε ρητορικής δεινότητας που με χαρακτηρίζει; Τι σημασία έχει η καλλιέπεια και η ρητορική δύναμη όταν η ταπείνωση και η σεμνότητα βοούν εκκωφαντικά;