Τα τρία κακά της μοίρας

Πριν ξεκινήσω, οφείλω να ενημερώσω όσους απέμειναν να διαβάζουν το μπλογκ, ότι αυτή η διεύθυνση είναι προσωρινή έως ότου η Google αποφασίσει να ακούσει τα μπινελίκια που της έχω ρίξει κι ανοίξει ξανά τον ….
Πολύφημο που λίγοι αγαπήσατε.
Τώρα στα δικά μας.

Τις δύο τελευταίες εβδομάδες ζούμε ένα πολιτικό και μιντιακό δράμα χωρισμένο σε τρεις βασικούς άξονες. Ο πρώτος αφορά τις διαπραγματεύσεις για τη δόση της τρόικας, η οποία πρέπει να έρθει υπό τον όρο να στάξει εργασιακό αίμα στους δρόμους της βιοπάλης, των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών και των οικοδόμων, όπως λένε και οι σύντροφοι του ΚΚΕ στα διαλείμματα της φύλαξης της βουλής.

Το αίμα αυτό είναι αναγκαίο να τρέξει, επειδή σε διαφορετική περίπτωση το ζήτημα των τραπεζών θα κολλήσει και καμιά κυριακάτικη εφημερίδα δεν θα έχει πλέον διαφημίσεις του Σάλλα και του Κωστόπουλου, κι έτσι θα αναγκαστούν να γεμίσουν τα εξώφυλλα τους με έξυπνες σίτες, λάστιχα ποτίσματος που σουφρώνουν σα μαραμένη ψωλή μέσα στο καταχείμωνο, και μασαζοκαλσόν που δεν σκίζονται ούτε με ακονισμένο κατάνα.

Όπως κάνουν ήδη τα κανάλια, με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Το διακύβευμα είναι τεράστιο και, όπως καταλαβαίνουμε, πρέπει να λυθεί πριν ο Ολλανδός κηπουρός αποφασίσει να τελειώσει την Ελλάδα σαν τις τράπεζες της πατρίδας του όταν ανέλαβε υπουργός Οικονομικών και νόμιζε ότι το κλάδεμα και η “γκωνεμένη κοπριά” είναι μέθοδος αναζωογόνησης της οικονομίας.

Ο δεύτερος άξονας είναι η επόμενη πολιτική ημέρα των αρθρογράφων της Καθημερινής και του ΔΟΛ. Το λέω αυτό, γιατί οι όμιλοι βρέθηκαν προ μιας πολύ ξαφνικής εκπλήξεως. Ο κόσμος έχει χεσμένο το ΠΑΣΟΚ και τα απολειφάδια του σημιτισμού και ψάχνει εναγωνίως να αγκαλιάσει πολιτικά ένα κράμα Ελένης Μενεγάκη και Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Γι’ αυτό και η ύπαρξη του Ποταμιού του Σταύρου Θεοδωράκη ήρθε για να ταράξει το βούρκο της κεντροαριστερής ονείρωξης και να δώσει λόγο ύπαρξης στα 120 καθημερινά λεπτά βαθιάς ανατρεπτικής μαλάκυνσης του Νίκου Ευαγγελάτου.

Ο Σταύρος σέρνει από πίσω του την τελική λύση της πολιτικής κουλτούρας που εγκατέστησε στη χώρα ο Πέτρος Κωστόπουλος – χωρίς όμως να προλάβει να τη χαρεί επειδή αναγκάστηκε να κάνει πρωινάδικα παρέα με την Τζένη Μπαλατσινού και τα μαθήματα επιμήκυνσης βλεφαρίδας με τυφλό σύστημα μετά από χανγκόβερ μοριακών κοκτέιλ.

Είναι κρίμα κι άδικο όμως να τα ρίχνεις όλα στον Σταύρο, όταν από πίσω βλέπεις ότι ακόμη κι οι ίδιοι οι βουλευτές δεν μπορούν να αναγνωρίσουν πότε ένας αρχηγός κόμματος στήνει ένα πραγματικό προφίλ στο twitter, και πότε ένας μόνο χρήστης κάνει πλάκα στο ελληνικό διαδικτυακό σύμπαν, όπου το highlight της ζωής του ήταν όταν ο Νίκος Αλιάγας έκανε favourite μια φωτογραφία στο Instagram μετά από τρία απειλητικά e-mail και μία απόπειρα αυτοκτονίας έξω από το διαμέρισμά του στο Παρίσι.

Ο τρίτος και τελευταίος άξονας είναι το μεγάλο μυστικό της χώρας που όλοι το ξέρουν, αλλά μια αόρατη συνωμοσία μας έχει επιβάλει να το ξεχάσουμε: Ό,τι εφαρμόζεται τώρα, έχει ήδη ψηφιστεί από το 2012.

Για όσους έχουν ξεχάσει, ή ρωτάνε συνεχώς την ίδια μαλακία “πού είναι ο κόσμος ρε; γιατί δεν βγαίνουμε έξω να τους σταματήσουμε”, πρέπει να θυμηθούν ότι το 2012 ήμασταν στο δρόμο, βγήκαμε κατά χιλιάδες έξω, γιατί τότε ήταν η ώρα που όλα αυτά γίνονταν νόμοι. Το αποτέλεσμα, βέβαια, είναι -τουλάχιστον σε εμάς- γνωστό. Μας έπνιξαν στα χημικά, μας σάπισαν στο ξύλο κι από πάνω είχαμε τους ίδιους επαναστάτες του σχολίου στον ραδιοφωνικό σταθμό της καρδιάς τους και στο φόρουμ του Ζούγκλα να λένε πως “αυτοί οι μπάχαλοι χαλάνε την εικόνα της πόλης στους τουρίστες”.

Ε, λοιπόν, αυτοί οι μπάχαλοι δεν ήταν και τόσο μαλάκες όσο οι ανύπαρκτοι ψηφοφόροι του Ποταμιού νομίζουν. Γι΄αυτό κι όλα εκείνα τα σιγανά ποταμάκια της περιόδου 2010 – 2012 βρίζανε και φωνάζανε κι αποκτούσανε βήμα σε ότι κυκλοφορούσε στην πιάτσα. Για να μάθεις τώρα πως η λίβρα σάρκας που έρχονται να εισπράξουν δεν είναι κάτι που βγήκε από τρία δραματοποιημένα μεταμεσονύκτια ραντεβού της μιας ώρας, αλλά από μια σειρά αποφάσεων που πάρθηκαν πριν δυο χρόνια.

Κι αν δεν πιστεύει κάποιος εμένα, ας πιστέψει τη μία και μόνη ειλικρινή δήλωση των σημερινών ΠΑΣΟΚων: Ο Σαμαράς δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εφαρμόζει την κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

http://polyfimoss.wordpress.com/