Δύστυχη πατρίδα με τους πολιτικούς που έχεις.

Βρισκόμαστε στην εποχή της καταστροφής, της κτηνωδίας, της γενικής επίθεσης κατά της πατρίδας, από τους εχθρούς μας, που με προβιές φίλων έρχονται, ως γράφει ο ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης. Κι εκεί που ο προδότης πρώην πρωθυπουργός έφαγε τις σφαλιάρες της ζωής του κι έτρεχε σαν λαγός να παραιτηθεί, νάσου κι εμφανίζεται το σωσίβιο, ο κ. Σαμαράς. Τι είναι αυτός ο άνθρωπος; Αντί να κρατήσει αντίσταση στα μνημόνια και τις ……….
δανειακές συμβάσεις, γιατί ασφαλώς αυτός διάβασε το άρθρο 14 παράγραφος 5 που δίνει παράνομα και αντισυνταγματικά αμετάκλητα την εθνική μας κυριαρχία, να πει όχι σε όλα και να γίνει έτσι εθνικός ηγέτης, απλώνει το χέρι και γίνεται μέρος του προβλήματος του μνημονικού Πασοκ. Ύψιστε κύριε, είναι χαζός ή δόλιος; Τι κρύβει με τη συμμετοχή του στην δοτή κυβέρνηση; Τον κ. Βαρουφάκη δεν τον άκουσε ποτέ στα οικονομικά; Τον κ. Χρυσόγονο δεν τον άκουσε ποτέ στα αντισυνταγματικά; Αν βρίσκονταν στη ζωή τα παλιά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, δεν θα τον είχαν πετάξει από την καρέκλα του αρχηγού με καρπαζιές; Τι στηρίζει; Τι υπογράφει; Τι πουλάει; Το άρθρο 120 του συντάγματος δεν το έχει διαβάσει; Δέχεται ο δυστυχής τα τέσσερα κατοστάρικα για τα νέα παιδιά. Πόσα δέχεται για τα δικά του; Επιλήσμων; Διαπλεκόμενος; Τι από όλα είναι αυτός ο κύριος;

Ο Παπανδρέου ξέρουμε είναι δοσίλογος και κάποτε θα δικαστεί. Για τον Καρατζαφέρη μια λέξη αρκεί για να τον χαρακτηρίσει, επαίσχυντος. Κι αυτός τι υπογράφει; Τι πουλάει; Ότι θέλει, μήπως είναι δικά του; Αυτός δεν έχει διαβάσει τίποτα και σαν παλιός σανοπώλης νομίζει πως τρωμε άχυρα. Ο αφελής, ο δυστυχής.

Όσο για την αντιπολίτευση όταν έχουμε πόλεμο οι δυνάμεις είναι ενωμένες. Όταν είναι διασπασμένες ανατρέπονται εύκολα, όσος κι αν είναι ο ηρωισμός των αγωνιστών. Προέχει η σωτηρία της πατρίδας έναντι όποιου άλλου οράματος.

Δυστυχισμένοι εμείς οι Έλληνες με τους τιποτένιους πολιτικούς που μας αντιπροσωπεύουν στο κοινοβούλιο.

Δυστυχισμένοι όσοι δεν αναγνωρίζουμε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.

Μέχρι πότε θα περιμένουμε; Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε; Η πατρίδα είναι δική μας. Αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες μας, με τους νόμους τους και με τα κόλπα τους, είναι απάτριδες, μόνο για τα φράγκα τους νοιάζονται. Γιατί τους αφήνουμε; Να τους υποχρεώσουμε να μας πουν από πού δανείστηκαν, γιατί δανείστηκαν, πού τα έδωσαν, πόσα επιστρέψανε, πόσα μένουν, και γιατί ακόμα δανείζονται; Σιγά που θα μας απαντήσουν. Και κάτι ακόμα, το δόγμα του σοκ εφαρμόζεται σε μια χώρα, μόνον εάν υπάρχουν προδότες πολιτικοί. Κι εδώ, στον τόπο μας τους έχουμε σε αφθονία.

Νίκος Καραγιάννης