ΕΥΡΩΔΡΑΧΜΗ:… ΠΟΣΟ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ….

Όταν ακούστηκε για πρώτη φορά, πριν από περίπου 2 χρόνια, από τα χείλη του Προέδρου του ΛΑΟΣ η πρόταση για κυκλοφορία διπλού νομίσματος, άλλου για το εσωτερικό της χώρας και άλλου για τις διεθνείς συναλλαγές, κάποιοι γέλασαν!
Το θεώρησαν τουλάχιστον «ουτοπικό», απαγορευμένο από την ευρωπαϊκή Συνθήκη, κοινώς αδύνατον!!!
Κι όμως, αν έμπαιναν στον κόπο να αναζητήσουν μέσω internet αν η πρόταση του Προέδρου του ΛΑΟΣ, ήταν ρεαλιστική, ή ουτοπική, με έκπληξη θα διαπίστωναν ότι όχι μόνο ήταν απολύτως ρεαλιστική και εφαρμόσιμη, αλλά κάτι παραπάνω:

Ότι ήδη σε 67 περιφέρειες της Γερμανίας, το διπλό νόμισμα όχι μόνο υπήρχε, αλλά είχε και θαυμάσια αποτελέσματα, όπως ακριβώς επέμενε και επιμένει ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, ότι θα έχει και….
στην περίπτωση της Ελλάδας η «ευρωδραχμή».
Και αν κάποιοι πιστεύουν ότι η παράλληλη κυκλοφορία νομίσματος, άλλου για την εσωτερική αγορά και άλλο για τις διεθνείς συναλλαγματικές σχέσεις, είναι εφεύρεση της κρίσης, και πάλι, θα διαπίστωναν ότι κάνουν λάθος.
Η πρώτη απόφαση για θέσπιση διπλής κυκλοφορίας νομίσματος, ελήφθη στην Αυστριακή κωμόπολη Woergl, στη περιοχή του Τυρόλου το 1932, όπου η ύφεση εξ αιτίας του μεγάλου κραχ το 1929, οδήγησε την ανεργία στο να φτάσει στο εφιαλτικό 30% του ενεργού οικονομικού πληθυσμού και το χρέος του Δήμου στο 1,3 εκατομμύρια σελίνια, όταν τα αποθέματα ήταν περίπου 40 χιλιάδες σελίνια.
Αντιμέτωπος με το φάσμα πτώχευσης του Δήμου και της γενικευμένης οικονομικής καταστροφής, ο δήμαρχος Michael Unterguggenberger υιοθετεί μία πρωτότυπη λύση: εκδίδει «πιστοποιητικά υπηρεσιών», «αξίας» 1, 5, και 10 σελινιών, ως το ύψος των 32.000 σελινιών, δηλαδή χρησιμοποίησε ως «κάλυμμα» τα αποθεματικά του Δήμου. Βλέπετε τότε, δεν είχε έρθει ακόμα στα πράγματα ο Ρήγκαν που κατήργησε την αντιστάθμιση του χρήματος σε κυκλοφορία με χρυσό, γεγονός που οδήγησε στον αλόγιστο πληθωρισμό και την σημερινή κατάρρευση των οικονομιών.
Σε πρώτη φάση λοιπόν, αυτό το δημοτικό χρήμα, ιδιότυπο, αλλά εγγυημένα μετατρέψιμο στο εθνικό νόμισμα και αποδεκτό στη καταβολή των δημοτικών φόρων, καταβάλλεται ως πληρωμή σε άνεργους που προσλαμβάνονται για κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου.
Στη πράξη όμως το νόμισμα του δήμαρχου θέτει σε κίνηση τη παγωμένη τοπική οικονομία, με αποτέλεσμα εντυπωσιακό: Σε ένα μήνα τα χρήματα αλλάζουν χέρια 20 φορές – κάτι που βάσει του απλού, νόμου της «περιστροφής του κεφαλαίου», σημαίνει ότι τα 32.000 σελίνια εικοσαπλασιάστηκαν!
Δεν είναι απλό; Πόσα Πανεπιστήμια άραγε έπρεπε να τελειώσουν όλοι αυτοί οι «εγχώριοι» οικονομικοί εγκέφαλοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που μας κατέστρεψαν ολοκληρωτικά, για να μάθουν αυτό που και ο τελευταίος χειρώνακτας της οδού Αθηνάς το ξέρει;
Η απάντηση είναι απλή και εξίσου τραγική: Κανένα! Απλά ήταν το σχέδιο, που όπως λέει και ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ εκτελέστηκε με ψυχρή επαγγελματική ακρίβεια.

Η Ομοσπονδιακή τράπεζα της Γερμανίας

Δύο μόλις χρόνια πριν η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκέλα Μέρκελ αρχίσει τους εκβιασμούς προς την Ελλάδα, συνεπικουρούμενη από τους εγχώριους υπηρέτες της στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, στα τέλη του 2006, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Γερμανίας (Deutsche Bundesbank) εκδίδει μία μελέτη για τα λεγόμενα “regio”, «περιφερειακά» (“regional”) ή τοπικά «χρηματόγραφα» – στην οποία, το ιδιαιτέρως σημαντικό σημείο είναι εκείνο στο οποίο τονιζόταν ο μη ανταγωνιστικός προς το εθνικό νόμισμα (ευρώ) χαρακτήρας τέτοιων πρωτοβουλιών!!!
Πιθανότατα, αυτήν ακριβώς την έκθεση είχε υπόψη του ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, όταν καλούσε τις παραδομένες στην Γερμανική κυριαρχία, κυβερνήσεις Παπανδρέου- Παπακωνσταντίνου να προχωρήσουν στην κυκλοφορία της ευρωδραχμής.
Τον άκουσαν; Όχι βέβαια! Αφού το σχέδιο που είχαν αναλάβει να εκτελέσουν, έλεγε εντελώς διαφορετικά
Στη Γερμανία λοιπόν, τα “regio” εμφανίστηκαν στην «μετά Ευρώ» εποχή, αλλά η κυκλοφορία δεν ξεπερνούσε το 2006 τις 200.000 ευρώ. Το γεγονός αυτό όμως, δεν στάθηκε ικανό να περιορίσει την διάδοσή του και σε άλλες ομόσπονδες περιφέρειες στη χώρα όπου το μάρκο είχε συμβολίσει το μεταπολεμικό «θαύμα», και το ευρώ τη Γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη.

ΤΟΠΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΜΕ ΠΟΣΟΣΤΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας (στοιχεία του 2010) κυκλοφορούν περίπου 67 τοπικά νομίσματα (Regionalgelder) στη Γερμανία, τα οποία ισχύουν και κυκλοφορούν μόνον τοπικά παράλληλα και συμπληρωματικά με το ευρώ, τα οποία έχουν κοινά χαρακτηριστικά, όπως την Ισοτιμία τους με το ευρώ (1:1) και το ότι αυτά που κυκλοφορούν είναι καλυμμένα ως προς την αξία διαπραγμάτευσης. Επίσης, η χρήση τους δεν είναι υποχρεωτική.
Τα «Ρέτζιοναλ Γκέντερ» κυκλοφορούν σε μορφή χαρτονομίσματος και αντιπροσωπεύουν μικρές ονομαστικές αξίες, συνήθως του 1, των 2, των 5, των 10 και των 20. Οι ονομασίες που τους δίδονται, παραπέμπουν στις περισσότερες περιπτώσεις, στον τόπο προέλευσής τους.
Έτσι συναντούσαμε (γιατί δεν κυκλοφορεί πλέον) στο Βερολίνο το Berliner Regional, το Chiemgauer στην περιοχή Χιμγκάου της Βαυαρίας, το Havelblüte στο Πότσνταμ, πρωτεύουσα του κρατιδίου του Bραδενβούργου κλπ.
Όλα τα νομίσματα διαθέτουν τα χαρακτηριστικά ασφαλείας που συνοδεύουν όλα τα επίσημα χαρτονομίσματα, όπως είναι υδατογραφίες, η ταινία ασφαλείας κ.ά., Ορισμένα μάλιστα, όπως το Berliner τυπώνονταν από την Bundesdruckerei, δηλαδή το Ομοσπονδιακό Τυπογραφείο που έχει εν τω μεταξύ ιδιωτικοποιηθεί και τυπώνει επίσης ευρώ για την Γερμανική Κεντρική Τράπεζα.

Το Chiemgauer

Το τοπικό νόμισμα Chiemgauer, ξεκίνησε την κυκλοφορία του, το 2002 στην περιοχή του Χιμγκάου της Βαυαρίας και θεωρείται το μεγαλύτερο σε κυκλοφορία τοπικό νόμισμα.
Στο Χίμγκαου κατοικούν περισσότεροι από 500.000 κάτοικοι και η κυκλοφορία του τοπικού Chiemgauer (CH) ανέρχεται σε πάνω από 550.000 CH, με ποσοστό επί των συναλλαγών της τάξεως του 8%.

Φωτογραφία του τοπικού νομίσματος Chiemgauer

Το τοπικό νόμισμα Chiemgauer, συνδυάζει το κουπόνι (δηλαδή το τοπικό χρήμα, πλαστικό χρήμα (συναλλαγές CASH CARD) και σύστημα λογαριασμών σε τοπικό χρήμα. Το ηλεκτρονικό Chiemgauer, τις πρώτες 30 μέρες δεν υφίσταται καμία υποτίμηση. Μετά, η υποτίμησή του ανέρχεται στο 0,022% την ημέρα.
Για την ανταλλαγή του Chiemgauer σε Ευρώ παρακρατείται ένα 5%+(Φόρος Συναλλαγών) και το ποσό αυτό δίδεται: 3% για κοινωφελείς δράσεις και τοπικά προγράμματα, ενώ το υπόλοιπο 2% καλύπτει τα έξοδα της πρωτοβουλίας του Ομίλου έκδοσης. Σήμερα, 689 σημεία αποδέχονται και συναλλάσσονται με το Chiemgauer.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο τζίρος των επιχειρήσεων το 2011 ανήλθε περίπου στα 6,2 εκατ, έναντι 5 εκατ το 2010 και 4 εκατ το 2009.

Φωτογραφία του τοπικού νομίσματος Chiemgauer, ονομαστικής αξίας 1,2,5,10,20,50

Το Berliner Regional

Το τοπικό νόμισμα Berliner Regional, εκδόθηκε στο Βερολίνο το 2005 με ισοτιμία 1:1 απέναντι στο Ευρώ. Για την αλλαγή από Berliner Regional σε ευρώ παρακρατείται ένα 5% εκ των οποίων το 3% πάει σε τοπικά και κοινωφελή προγράμματα και το υπόλοιπο 2% καλύπτει τα έξοδα της πρωτοβουλίας του Ομίλου έκδοσης.
Το τοπικό νόμισμα Berliner Regional, κατά την έναρξη της έκδοσής του είχε ισχύ 6 μήνες. Με τη λήξη του 6μήνου το γινόταν ανταλλαγή του «ληγμένου» κουπονιού με καινούριο, με την καταβολή ποσοστού 2% της ονομαστικής του αξίας ως τέλη ασφάλισης της νομισματικής κυκλοφορίας, δηλαδή κάτι σαν τα γνωστά μας CDS.
Τον Μάρτιο του 2007 κυκλοφορούσαν περίπου 11.000 Berliner Regional, ενώ 189 εταιρείες και ιδιώτες είχαν αποδεχθεί το τοπικό νόμισμα. Τον Απρίλιο του 2009 ανακοινώθηκε ότι διακόπτεται η κυκλοφορία του.

Φωτογραφίες του τοπικού νομίσματος VolmeTALER, ονομαστικής αξίας 1, 5, 10 και 20, που κυκλοφορεί στην πόλη Χάγκεν της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας.

Στη Γερμανία, η κυκλοφορία των τοπικών νομισμάτων, είναι εγγυημένη από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και την Γερμανική Κεντρική Τράπεζα, οι οποίες έχουν το μονοπώλιο έκδοσης νομισμάτων και ιδιαίτερα χαρτονομισμάτων. Με τα τοπικά νομίσματα, μπορεί κάποιος να πληρώσει, πέραν του ευρώ, για εμπορεύματα και υπηρεσίες που προσφέρονται από επιχειρήσεις που έχουν ενταχθεί στο δίκτυο και έχουν αποδεχτεί τους σκοπούς του.
Είναι προφανές ότι όσο περισσότεροι καταναλωτές και επιχειρήσεις είναι στο δίκτυο, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η κυκλοφορία και συνεπώς η επιτυχία κάποιου τοπικού νομίσματος.

Και στην Ελβετία
Το μεγαλύτερο συμπληρωματικό νόμισμα στον κόσμο, είναι το λεγόμενο WIR (Wirtschaftsring) που κυκλοφορεί στην Ελβετία και πρωτοεμφανίσθηκε το 1934. Από το 1936 υπόκειται στον νόμο περί τραπεζών και λειτουργεί από το 1992 ως WIR Bank, το οποίο έχει εν τω μεταξύ περισσότερα από 60.000 μέλη (20% όλων το μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων). Οι συναλλαγές γίνονται εκεί χωρίς μετρητό χρήμα, με επιταγές.

Σχέδιο του τοπικού νομίσματος Havelblüte ονομαστικής αξίας 5 και 20, που κυκλοφορεί στο Πότσνταμ, την πρωτεύουσα του κρατίδιου του Βραδεμβούργου

Τα τοπικά νομίσματα, δεν σκοπεύουν να αντικαταστήσουν το ευρώ ως επίσημο νόμισμα, αλλά προσπαθούν να στηρίξουν τις τοπικές οικονομίες απέναντι στον σκληρό ανταγωνισμό που επιβάλλει η «παγκοσμιοποίηση».
Τα τοπικά νομίσματα λειτουργούν ως εναλλακτικά νομίσματα συμπληρωματικά του ευρώ. Με την κυκλοφορία αυτών των εναλλακτικών νομισμάτων, στηρίζονται οι τοπικές οικονομικές δομές, γιατί η αγοραστική δύναμη δεν μετακινείται, διασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας με την ενίσχυση των τοπικών οικονομικών κύκλων.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι η όλη προσπάθεια δεν αποσκοπεί στην συσσώρευση κέρδους καθώς ένα ποσοστό της τάξης του 3% από τα πλεονάσματα που δημιουργούνται, διατίθενται για κοινωφελείς δαπάνες στην τοπική κοινωνία, όπως π.χ. για την ενίσχυση μιας παιδικής χαράς, ενός αθλητικού συλλόγου, την χρηματοδότηση ενός προγράμματος απεξάρτησης αλκοολικών κ.ά., ενώ το άλλο μέρος της τάξης του 2% λειτουργεί ως κίνητρο και καταβάλλεται σε κάποιον με την αλλαγή των ευρώ σε τοπικά νομίσματα.

Και στη Βρετανία και στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία
Να σημειωθεί πάντως ότι παλαιότερο από τα “regio” είναι τα βρετανικά LETS (“Local Exchange Trading System”: Τοπικό Σύστημα Συναλλαγών-Εμπορίου).
Τα LETS είναι οικονομικές μονάδες που λειτουργούν με αμοιβαίες πιστώσεις των μελών, βάσει συμψηφισμών αγαθών-υπηρεσιών.
Η αξία του «χρήματος» μετράται σε μία άυλη μονάδα, το “acorn”, και αποκτά υλική μορφή σε επιταγές. Λειτουργούν στις Αγγλοσαξωνικές χώρες αλλά και ευρύτερα.
Στις ΗΠΑ, δημιουργήθηκαν και διαδόθηκαν με απίστευτη ταχύτητα τα χρονομεριστικά δολάρια (time-dollars). Είναι τοπικά νομίσματα, που επινοήθηκαν στη πόλη «Ιθάκη» της πολιτείας της Νέας Υόρκης, με την υποστήριξη του τοπικού Εμπορικού Επιμελητηρίου και εκατοντάδων τοπικών επιχειρήσεων.
Ανάλογα εγχειρήματα τέλος, εδραιώνονται και πέραν του Ειρηνικού, στην Ιαπωνία.

Μόνη λύση για την Ελλάδα η πρόταση Καρατζαφέρη
Αξίζει να σημειωθεί πάντως, ότι μετά τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της
Πολωνίας κ. Μάρεκ Μπέλκα ο οποίος είχε δηλώσει στα μέσα Μαρτίου ότι ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί η κρίση στην Ελλάδα, είναι η καθιέρωση ενός διπλού νομισματικού συστήματος, υψηλόβαθμο στέλεχος του “New Economics Foundation”, η Κα. Άννα Πέτιφορ, σε συνέντευξή της συμφωνεί με τη θέση του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ, πως η λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα, είναι η κυκλοφορία διπλού νομίσματος.
«Αν έχετε ένα νόμισμα που θα λέγεται «το ελληνικό ευρώ», και θα δίνει τη δυνατότητα σε έναν Έλληνα αγρότη να πουλά λεμόνια σε ένα ελληνικό εστιατόριο, έτσι ώστε να κερδίζει κάποια χρήματα, και το εστιατόριο με τη σειρά του, να προσελκύει πελάτες που να τρώνε και να πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα, τότε η κίνηση αυτή του χρήματος θα έχει ως αποτέλεσμα την αναβίωση της οικονομικής δραστηριότητας.
Πιστεύω ότι η βασική προτεραιότητα για τον ελληνικό λαό αυτήν την στιγμή είναι να αναβιώσει την οικονομία του. Να αναβιώσει τη ζήτηση μέσα στην Ελλάδα και να δώσει την δυνατότητα στον κόσμο να βρει δουλειά. Ένα συντριπτικά μεγάλο ποσοστό νέων ανθρώπων δεν έχουν εργασία. Το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό κόστος αυτής της κατάστασης είναι τεράστιο» καταλήγει στη συνέντευξή της η Κα Πέτιφορ.
Η Κα Πέτιφορ είναι διευθύντρια του “Policy Research in Macroeconomics” (Prime Institute) και υψηλόβαθμο μέλος στο “New Economics Foundation”
Είναι επίσης εκτελεστική διευθύντρια στην “Advocacy International”, που αναλαμβάνει έρευνες και παρέχει συμβουλές σε κυβερνήσεις και οργανισμούς σε θέματα χρηματοδοτήσεων και βιώσιμης ανάπτυξης.
Έγινε ευρύτατα γνωστή γιατί ηγήθηκε της παγκόσμιας εκστρατείας Jubilee 2000 που απέβλεπε στην ακύρωση του χρέους, ύψους περίπου 100 δισ. δολαρίων, σε 42 από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου.