Οι καταθέσεις ασφαλέστερες ή οι μετοχές και ο χρυσός;

1) Οι καταθέσεις ασφαλέστερες ή οι μετοχές και ο χρυσός;
Τον παλιό καιρό οι μεταλλωρύχοι κουβαλούσαν μαζί στα έγκατα της γης ένα κλουβί μ’ ένα καναρίνι. Το καναρίνι επειδή ήταν
ευαίσθητο στις μεταβολές του αέρα της στοάς προειδοποιούσε με τη ζωή του, για την παρουσία δηλητηριωδών αερίων.
Η ελληνική κρίση αποτελεί, τρόπον τινά το καναρίνι στο ορυχείο της Ευρωπαϊκής και Παγκόσμιας οικονομίας.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει σε μικρογραφία και τηρουμένων των αναλογιών και των ιδιαιτεροτήτων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κατά μέσο όρο οι υπερχρεωμένες χώρες της Δύσης:
Υψηλά χρέη που εμποδίζουν τη συνέχιση του της ανάπτυξης μέσω της κατανάλωσης. Μετανάστευση των παραγωγικών θέσεων εργασίας στις αναπτυσσόμενες χώρες. Επίθεση στα πολιτισμικά χαρακτηριστικά από την μεταναστευτική πίεση των πιο φτωχών και καθυστερημένων πληθυσμών του πλανήτη. Δημογραφική γήρανση με ανάλογες επιπτώσεις στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και τα αντανακλαστικά της κοινωνίας.
Οι πρώτες επιπτώσεις της πρόσκρουσης της κοινωνίας στο «τείχος» της κρίσης είναι η κοινωνική ένταση και η άνοδος των πολιτικών άκρων της «παλαβής» αριστεράς και δεξιάς, από το περιθώριο στο επίκεντρο με μηδενιστική ρητορική ικανή να επιδεινώσει μια ήδη ιδιαίτερα ασταθή ισορροπία.
Έχουμε αναφερθεί συχνά στα πιθανά σενάρια των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων που θα δρομολογήσει η επίλυση του σύγχρονου κομβικού προβλήματος.
Πολλοί είναι οι αναγνώστες που ρωτάνε συχνά για τις πιθανές επιπτώσεις στα περιουσιακά τους στοιχεία και τους πιθανούς τρόπους διασφάλισης αυτών ή και της επαύξησης μέσω της κερδοσκοπίας, γιατί εκεί που χάνονται περιουσίες συνήθως εκεί είναι που κερδίζονται άλλες…
Στην Ελληνική περίπτωση της κρίσης χρεοκοπίας, μέχρι τώρα είχαμε σαν μεγάλους χαμένους τους μετόχους των τραπεζών, του ομολογιούχους κρατικού χρέους, τους φορολογούμενους και τους ασφαλισμένους…
Αλώβητοι από τη κρίση βγήκαν οι καταθέτες και οι μέτοχοι μη τραπεζικών εταιρειών.
Οι μετοχές των μη τραπεζικών εταιρειών που δεν χρειάστηκαν ανακεφαλαίωση, πιέστηκαν γράφοντας τεράστιες απώλειες, αλλά με την πρώτη ευκαιρία ανέκαμψαν φτάνοντας στα προ χρεοκοπίας επίπεδα ( ή και υψηλότερα) αποκαθιστώντας κατ’ αυτό τον τρόπο την περιουσία των κατόχων τους.
Οι μετοχές των εταιρειών που χρεοκόπησαν (τυπικά ή ουσιαστικά) δεν ανέκαμψαν ποτέ στα προ χρεοκοπίας επίπεδα. Επιπλέον σύντομα οι τράπεζες θα χρειαστεί να αναδιαρθρώσουν πολλές από αυτές τις εταιρείες με αυξήσεις κεφαλαίου σε βάρος των παλιών μετόχων, οι οποίες έτσι θα οριστικοποιήσουν τις απώλειές τους.
Οι τράπεζες και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θα χρειαστεί να διαγράψουν χρέη και να αναδιαρθρώσουν ολόκληρους επιχειρηματικούς κλάδους.
Στην πρώτη φάση αντιμετώπισαν την εμφάνιση αρνητικών ιδίων κεφαλαίων με την ανακεφαλαίωση με κεφάλαια που προστέθηκαν στο δημόσιο χρέος. Ήδη, μετά τις εξελίξεις της Κύπρου, έχει ωριμάσει η άποψη πως στις επόμενες ανακεφαλαιώσεις θα χρειαστεί να βάλουν το χέρι στη «τσέπη» και οι καταθέτες.
Στο μέλλον λοιπόν οι καταθέσεις είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν το κίνδυνο ενός «κουρέματος». Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη.
Πριν τη κρίση του 2008 η λέξη ομόλογο αποτελούσε συνώνυμο της ασφάλειας. Μετά το 2008 η Ελλάδα απέδειξε πως δεν αποτελεί πλέον. Ο κύκλος τη χαμένης τιμής των κρατικών ομολόγων μάλλον δεν έχει λήξει ακόμη.
Ο χρυσός αφού έλαμψε όλη την προηγούμενη δεκαετία, τα τελευταία χρόνια έχει θαμπώσει. Σε ένα τόσο ασταθές διεθνές περιβάλλον με τις πληθωριστικές πιέσεις της υπερβάλλουσας ρευστότητας να αφορούν προς το παρόν μόνο τις μετοχές, τα εμπορεύματα και τα υπόλοιπα αξιόγραφα, το πιθανότερο είναι πως ο χρυσός θα ξαναβρεί τρόπο να λάμψει…
Στην Ελλάδα παρατηρήσαμε πως τα πρώτα χρόνια της κρίσης υπήρξε αύξηση τα ζήτησης για χρυσό και στη συνέχεια όταν τα νοικοκυριά είχαν ανάγκη, πωλούσαν κοσμήματα και λίρες και να καλύψουν ανάγκες.
Aν το μοντέλο αυτό επαναληφθεί σε μεγαλύτερη κλίμακα, οι διακυμάνσεις της προσφοράς και τη ζήτησης θα παίξουν ρόλο στη διαμόρφωση της τιμής του κίτρινου μετάλλου.
Αν λοιπόν στη πρώτη φάση της κρίσης οι καταθέσεις έμειναν αλώβητες, αυτό δεν τις εξασφαλίζει και σε επόμενες φάσεις αν υπάρξουν.
Το μήνυμα των μετοχών είναι πως οι μέτοχοι εταιρειών που θα χρειαστούν ανακεφαλαίωση καταστρέφονται ολοσχερώς και σχεδόν ολοσχερώς, αλλά οι μέτοχοι των υγιών εταιρειών στο τέλος αναπληρώνουν τις απώλειες ή βγάζουν και κέρδος…
Για τον χρυσό οι ενδείξεις συγκλίνουν πως θα ‘χει την ευκαιρία να ξαναλάμψει πριν τελειώσει η κύκλος της κρίσης.
2) Στη σκιά των εκλογικών αδιεξόδων…
Η τάση των διεθνών αγορών δεν έχει διαταραχτεί, αλλά τα γεγονότα της εβδομάδας που πέρασε με την Πορτογαλική τράπεζα του Αγίου Πνεύματος, έδειξαν πόσο εύκολα από ένα τυχαίο γεγονός, χωρίς άμεση εμπλοκή μπορεί να προκληθεί μια «συμπλοκή» στο διεθνές σύστημα.
Βλέπε: Στη σκιά των εκλογικών αδιεξόδων…
3) Περισσότερα για τη επόμενη κρίση…
Κε Στούπα,
Καταρχάς συγχαρητήρια για τη στήλη σας. Πιστεύω πως είναι μια όαση στην ελληνική αρθρογραφία.
Πιστεύω πως πολλοί άνθρωποι, είτε υποσυνείδητα ή όχι, αντιλαμβάνονται πως η επόμενη διεθνής κρίση είναι κοντά. Θα ήθελα να σας ζητήσω να γράψετε περισσότερα για την προσεχή διεθνή κρίση ώστε να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε κατάλληλα.
Π.χ. γιατί πιστεύετε ότι θα έρθει κρίση; Ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά της; Που θα ήταν καλό να επενδύσουμε; Τι θα πρέπει να αποφύγουμε; Σε επίπεδο κρατών, τι θα συμβεί; Ποιες χώρες είναι καλύτερα προετοιμασμένες και ποιες όχι; Κλπ
Με τιμή,
Νίκος Κ.
ΥΓ. Εαν δημοσιευτεί το email μου, σας παρακαλώ να αναρτήσετε μόνο τα αρχικά μου.
Απάντηση: Μια πρώτη απάντηση εμπεριέχει το σημερινό άρθρο, ενώ στοιχεία μια ακόμη επιστολή «Την διαφορά την κάνει η διαφθορά» του φίλου της στήλης Κώστα Ατσωκοβίδη.
4) Την διαφορά την κάνει η διαφθορά.
Αγαπητέ κύριε Στουπα,
Επιτρέψτε μου να προσθέσω την δική μου πινελιά…
…Διότι οι ΗΠΑ και μέρος του δυτικού κόσμου , στον οποίο εμείς σαν χωρα δεν συμπελαμβανομαστε, έχει σαν βασικο του πλεονεκτημα την αξιοκρατία, τους θεσμούς και εν γένει την πάταξη της διαφθοράς.
Οσο η αυθαιρεσία και η αυταρχικότητα και πάνω απ ολα η διαφθορά χαρακτηρίζουν τις αναπτυσσόμενες κοινωνίες δεν φαινεται πως θα μπορούσαν να αποτελέσουν ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ απειλή για την Αμερική των οπλων.
Βλέπε: Την διαφορά την κάνει η διαφθορά
5) Ας τους ονομάσουμε “δημιουργούς”…
Από τον τοίχο τους Aristotelis Aivaliotis στο φ/β
Το σκέπτομαι καιρό. Συνήθως δίνουμε επιχειρηματικά βραβεία με βάση τα οικονομικά αποτελέσματα των επιχειρηματικών προσπαθειών. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που ενώ τα οικονομικά αποτελέσματα είναι αρνητικά (ζημιές), το συνολικό κοινωνικό αποτέλεσμα είναι παραπάνω από θετικό. Όπως στην περίπτωση του Κωνσταντακόπουλου και του Costa Navarino. Η δημιουργία του άλλαξε την περιοχή και έδωσε δουλειές και μέλλον.
Υπάρχει λοιπόν μία κατηγορία επιχειρηματιών που οραματίζονται νέα, μεγάλα πράγματα, τα οποία μερικές φορές είναι μπροστά από την εποχή τους, οικονομικά πρόωρα.
Ας τους ονομάσουμε “δημιουργούς”.
Ποιος μπορεί να μην θυμηθεί τον Γάλλο Λεσέψ που έκανε την διώρυγα του Σουέζ. Μία οικονομική αποτυχία και αυτή, στον καιρό της δημιουργίας της, αλλά πόσο άλλαξε τον κόσμο ολόκληρο…
Έχω αρχίσει να διακρίνω μια σειρά από τέτοιους “δημιουργούς”, επιχειρηματίες που σε πείσμα της οικονομικής δυσκολίας αλλάζουν τον κόσμο γύρω τους.
Σε αυτούς, πως θα δώσουμε “βραβείο”;…