Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Τα Τάγματα Ασφαλείας ως κατοχικές δυνάμεις

Απόσπασμα από το βιβλίο του Παντελή Μούτουλα «Πελοπόννησος 1940-45. Η περιπέτεια της επιβίωσης, του διχασμού και της απελευθέρωσης», που κυκλοφόρησε το χειμώνα του 2004-2005 από τις εκδόσεις Βιβλιόραμα.

Από το φθινόπωρο του 1943 έως την Απελευθέρωση, δύσκολα ξεχώριζαν τα Ες Ες από τη Βέρμαχτ. Διατεταγμένοι δολοφόνοι και τακτικός στρατός συναγωνίζονταν σε εγκλήματα υπό την καθοδήγηση ναζιστών αξιωματούχων. Η απαρίθμηση των ομαδικών δολοφονιών, καθώς και των περιστασιακών εγκλημάτων που διέπραξαν οι δυνάμεις Κατοχής στην Πελοπόννησο, θα απαιτούσε ξεχωριστό βιβλίο. Ωστόσο, η βασική διαπίστωση από αυτό το όργιο βίας είναι ότι οι ….
.

Γερμανοί δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο αποτελεσματικοί, χωρίς τη βοήθεια των ανδρών των Ταγμάτων Ασφαλείας. Η καθοδήγηση των Γερμανών στρατιωτών μέσα από άγνωστα σ’ αυτούς μονοπάτια, η υπόδειξη των ενεργών μελών του ΕΑΜ και των συγγενών ανταρτών του ΕΛΑΣ στα χωριά από ντόπιους καταδότες, η τακτική κάλυψη των γερμανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων και η μεθοδική ενασχόληση με τη δημιουργία αγεφύρωτων χασμάτων ανάμεσα σε συντοπίτες αποτελούν μερικές μόνο πλευρές της συνεισφοράς των Ταγμάτων Ασφαλείας στην ιστορία της περιόδου.
Στις 22 Οκτωβρίου 1943 Γερμανοί στρατιώτες με οδηγούς μασκοφόρους συνέλαβαν εκατοντάδες κατοίκους της συνοικίας Ράχη της Καλαμάτας και τους οδήγησαν σε φυλακές και στρατόπεδα, ακόμα και της Γερμανίας.
Στα τέλη του 1943, μαζί με τα Καλάβρυτα, οι Γερμανοί καίνε δεκάδες χωριά της περιοχής, οδηγημένοι πάλι από Έλληνες συνεργάτες τους.
Τον Δεκέμβριο του 1943 και στις αρχές του Ιανουαρίου του 1944 εξαρθρώνονται οι οργανώσεις του ΕΑΜ της Πάτρας, σε επιχειρήσεις υπό τη διεύθυνση καταδοτών της Ειδικής Ασφάλειας της πόλης.
Στις 27 Ιανουαρίου το Τάγμα «Ο Λεωνίδας» εισβάλλει στην Καλαμάτα, όπου οι άνδρες του, μετά από ένα όργιο βίας, συλλαμβάνουν περί τους 200 πολίτες και τους παραδίδουν στους Γερμανούς. Αρκετοί συλληφθέντες Καλαματιανοί και στα δύο κύματα συλλήψεων οδηγούνται από τους Γερμανούς, μαζί με μερικούς Αρκάδες, στις 24 Φεβρουαρίου 1944, στη θέση Βίγλες, όπου την προηγούμενη ο ΕΛΑΣ είχε προσβάλει γερμανική φάλαγγα, και εκτελούνται επιτόπου, 204 τον αριθμό.
Στις 21 Μαρτίου 1944, εκτελούνται από τους Γερμανούς στο Περιβόλι του Νέγρη, στην Κόρινθο, 39 μέλη του ΚΚΕ που έχουν εντοπιστεί από ντόπιους καταδότες.
Το πρώτο κύμα των γερμανικών εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Ιανουαρίου του 1944, που διεξήχθησαν στον Πάρνωνα και στον Ταΰγετο με οδηγούς ταγματασφαλίτες, προκλήθηκε από την αυταπάτη των ναζιστών ότι μπορούσαν να ξεριζώσουν τις βάσεις των ανταρτών του ΕΛΑΣ, ακόμα και πληθυσμούς ολόκληρους. Το δεύτερο μεγάλο κύμα, του Ιουνίου-Ιουλίου στις ίδιες περιοχές, και στην ορεινή Πελοπόννησο, προκαλεί ακόμη μεγαλύτερες καταστροφές, γεγονός που οφείλεται, μεταξύ άλλων, στο μεγαλύτερο πλήθος των ταγματασφαλιτών, στη διασπορά των βάσεών τους και στην εμπειρία που έχουν αποκομίσει στην κύρια αποστολή τους. Ολόκληρες περιοχές, όπως η Βόχα, καταβάλλεται προσπάθεια να εκκαθαριστούν από το εαμικό στοιχείο. Μεμονωμένα χωριά, όπως η Λυκοποριά στην παραλιακή Κορινθία, εξοπλίζονται για στραφούν σύσσωμα εναντίον γειτονικών χωριών. Οι επιδρομές στις Λίμνες Κορινθίας, στις 27 Μαΐου 1944 και στη Ζούπαινα Λακωνίας, στις 5 Ιουνίου 1944, καταλήγουν σε πυρπόληση δεκάδων και εκατοντάδων σπιτιών, πολλές φορές με τους ενοίκους μέσα.
Η ιδεολογική σκευή του αντιστράτηγου Άουγκουστ Βίτμαν, ο οποίος διαδέχτηκε τον κυρίως υπεύθυνο του ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων στρατηγό Λε Σουΐρ, στις 10 Ιουλίου 1944, έφερε της εξής θεμελιώδη, για τον κόσμο που εκπροσωπούσε, αντίληψη ως προς την αντιμετώπιση των ανταρτών: «Θα πρέπει να επιδιώκεται συνεχώς η εξόντωση των ανθρώπων». Η εφαρμογή αυτής της αντίληψης υποστηριζόταν από την προσπάθεια του στρατηγού Φέλμυ να στρατολογήσει ντόπιους συνεργάτες στην Πελοπόννησο. «Θα μπορούσα να έχω στρατολογήσει ακόμη και 10.000 άνδρες, αν είχα τα απαραίτητα όπλα». Η εξέταση των στοιχείων αυτής της διαπίστωσης, που είναι όχι μόνο απαραίτητη, αλλά και επείγουσα, θα έπρεπε, πιστεύω, να υποστηριχθεί από προσεχείς έρευνες σχετικά με την κοινωνική προέλευση των ανδρών των Ταγμάτων Ασφαλείας.

Chris S