ΜΑΠΑ ΤΟ… «ΚΑΡΠΟΥΖΙ»

Γράφει ο Μιχάλης Τζανάκης 
 Μεγάλο άγχος του Έλληνα θερινού καταναλωτή είναι πως θα του βγει το…
καρπούζι!!!

«Επενδύει» πάρα πολλά στο καλοκαιρινό φρούτο, για να δώσει λίγη «δροσιά» και «γεύση» στη ζωή του, την περίοδο που «υποφέρει» από τις υψηλές θερμοκρασίες και ψάχνει τρόπους να νιώσει ευχάριστα. Όταν το «καρπούζι» βγει γευστικό και δροσερό επαίρεται ότι ξέρει να «επιλέγει» το «καρπούζι», ενώ όταν βγει άνοστο και νερουλό επιρρίπτει την ευθύνη στον «πωλητή» του καρπουζιού.

Το μείζον ζήτημα που προκύπτει είναι αν ξέρει να επιλέγει το «καρπούζι» ή πάει στα τυφλά στην «αγορά» του.

Αν υποθέσουμε ότι γνωρίζει ότι αυτό το μαγαζί, που πουλά καρπούζια, τα εισάγει από τη Γερμανία, έχουν «ορμόνες», είναι «μεταλλαγμένα», δεν έχουν ωριμάσει σε «υγιείς» συνθήκες, αλλά η «εισαγωγή» τους και η «κατανάλωση» τους επιβάλλονται, από μία περίεργη και ύποπτη συμφωνία του Γερμανού «παραγωγού» και του εγχώριου «εμποράκου». Θα τα αγόραζε ποτέ; Όταν για χρόνια ψωνίζει απ τους ίδιους «εμποράκους» τα ίδια άνοστα εισαγόμενα καρπούζια, θα συνεχίσει να «επιβραβεύει» το αθέμιτο εμπόριο; Προφανώς όχι.

Θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ίσως ο «αγοραστής», αν ήταν ανυποψίαστος, αφελής και τόσο αθώος, ώστε να παγιδευτεί απ τις διαφημίσεις των «εμπόρων», άντε κι απ την ξενομανία του. Αλλά πόσες φορές θα πρέπει να «ψωνίσει» τα ίδια «μάπα» καρπούζια για να βάλει μυαλό;

Σημειωτέον ότι αυτά τα μεταλλαγμένα προϊόντα τα ακριβοπληρώνει και αποτελούν και τη μοναδική «διατροφή» του. Θα τα επέλεγε;

Πως θα χαρακτηρίζατε έναν τέτοιο «καταναλωτή» που παραμένει πιστός στη συνήθεια να ψωνίζει «μάπα καρπούζια»; Ανόητο; Αδιάφορο; Αυτοκαταστροφικό; Ή μήπως ύποπτο; Απολύτως λογικοί οι χαρακτηρισμοί.

Θα μου πει κάποιος: «μα γιατί δεν αγοράζει κομμένα καρπούζια;» να τα δοκιμάσει πριν τα πληρώσει αγοράζοντας τα. Ακόμα κι εκεί μπορεί να την «πατήσει». Μπορεί να του φανεί «γλυκό» στη δοκιμή κι όταν το πάρει σπίτι του να χει «νερουλιάσει» στη διαδρομή.

Τελικά, μήπως ο αποτελεσματικότερος τρόπος είναι να παράγουμε εμείς οι ίδιοι τα «καρπούζια» μας, να είναι αγνά και να ξέρουμε τι ακριβώς τρώμε; Είναι κρίμα τόσα χρόνια να ψωνίζουμε «εισαγόμενα» και «ξενόφερτα» καρπούζια, να τα ακριβοπληρώνουμε και να βάζουμε σε κίνδυνο την «υγεία» μας. Είναι λίγο μαζοχιστικό να επιβραβεύουμε τους ξένους «πωλητές» και τους ντόπιους «εμποράκους» και να επιμένουμε σ αυτήν την τακτική μας και να τη θεωρούμε μοναδική «λύση» για τη «διατροφή» μας. Τα αποτελέσματα αυτής της «διατροφικής» μας συνήθειας φοβάμαι ότι θα είναι είτε η «αβιταμίνωση» είτε ο σταδιακός «υποσιτισμός» μας.

Αν αναρωτιέστε προς τι η … «καρπουζολογία», ας θεωρήσετε το κείμενο ως πολιτική αλληγορία. Δώστε τη δική σας ερμηνεία στα μεταλλαγμένα, πανάκριβα εισαγόμενα καρπούζια, στον ντόπιο εμποράκο μεσάζοντα, στην επιμονή μας στην παραδοσιακή συνήθεια και κυρίως ερμηνεύστε πολιτικά το «ΜΑΠΑ ΚΑΡΠΟΥΖΙ».