Δε θέλει και πολύ….

Γράφει: ο Λεωνίδας Μαρτέλος

Βρήκα στο δρόμο σα χαμένη μια γειτόνισσα
παλιά αρχόντισσα
μου ‘λεγε διάφορα τρελά
κι εγώ συμφώνησα………
Ήταν η σκέψη της θολή
κι είπα: “-Δε θέλει και πολύ….”

Σαν μου μιλούσε κάτι έβλεπε στα πέρατα
κάτι σαν τέρατα
Διάβολοι τόσοι στη σειρά
κι όλοι με κέρατα!
Κάποιοι την είπανε τρελή
κι είπα: “-Δε θέλει και πολύ….”

Είχε προβλήματα πολλά κι έκανε διάνοιξη
μέσα την Άνοιξη…
σε μονοπάτια σκοτεινά!
Γύρω κατάνυξη,
η φύση ήταν λαμπερή
κι είπα: “-Δε θέλει και πολύ….”

Σαν μου μιλούσε κάτι έβλεπε στα πέρατα
κάτι σαν τέρατα
Διάβολοι τόσοι στη σειρά
κι όλοι με κέρατα!
Κάποιοι την είπανε τρελή
κι είπα: “-Δε θέλει και πολύ….”

Use Facebook to Comment on this Post