Αντώνη μας πρόδωσες ξανά!

Χιλιάδες Νεοδημοκράτες προσπαθούν από το πρωί να καλέσουν στο τηλεφωνικ΄οκέντρο της Λ. Συγγρού για να γνβστοποιήσουν την αγανάκτηση και απογοήτευσή τους. Η χθεσινή νύχτα ήταν ιστορικής σημασίας για την πατρίδα και για όλους τους Έλληνες γιατί εκτός από τα εισοδήματα που εδώ και καιρό περικόπτονται, εκτός από την αξιο΄πρέπεια που εδώ και καιρό καταπατάται, χάθηκε και η Ελπίδα.
Αυτή η Ελπίδα την οποία επικαλέστηκε πριν…………
2 χρόνια ο σημερινός Πρόεδρος της Ν.Δ και στην οποία πιστέψαμε όλοι εμείς οι Νεοδημοκράτες και στηθήκαμε σε ουρές πληρώνοντας ενα 2ευρο για να ψηφίσουμε τον Α.Σαμαρά ως τον οραματιστή πολιτικό άντρα που θα σταθεί απέναντι στα “τζάκια¨”, την οικογενειοκρατία, το εκδοτικό κατεστημένο, τις ξένες δυνάμεις και όπως ο ίδιος έλεγε θα μπορούμε να ξαναείμαστε υπερήφανοι για τις ιδέες μας, τις Αρχές μας, την ιστορία μας και την δεξιά παράταξή μας.
Τότε Αντώνη οι αντίπαλοι είχαν σαν προμετωπίδα την αποστασία σου επί Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κι όλοι εμείς προσπαθήσαμε και πείσαμε τους εαυτούς μας και τους φίλους μας ότι η πράξη σου εκείνη δεν ήταν αντίθετη στην παράταξη αλλά ότι προτίμησες να θυσιάσεις το πολιτικό σου μέλλον για τα Μακεδονικό ζήτημα. (κι ας είμασταν τότε οι μεγαλύτεροι σου πολέμιοι τότε ως πιστοί στην ενότητα της παράταξης). Το δεύτερο επιχείρημα των αντιπάλων σου ήταν η στάση σου στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας του Κ.Στεφανόπουλου που έδωσε πίστωση χρόνου στην Κυβέρνηση Παπανδρέου με συνέπεια να ανατραπεί η επάνοδος της Ν.Δ στην Κυβέρνηση. Κι εκεί όλοι εμείς βρήκαμε να αντιτάξουμε ότι ο Στεφανόπουλος ήταν ένας “δικός” μας άνθρωπος κι όπως είπε λίγα χρόνια μετά ο Καραμανλής στην επανεκλογή του το 2000 “δε χαρίζουμε κανέναν”.
Ιεραρχώ τα δύο αυτά γεγονότα επειδή αποτελούν τα δυο μελανά σημεία της τελευταίας 25ετίας καθώς επίσης έχουν σημαδέψει τη ζωή πολλών Νεοδημοκρατών που βρέθηκαν αντιμέτωποι με την Πασοκική τρομοκρατία των Σταμουλοκολάδων. Θεωρώ δεύτερης σημασίας τόσο τη συμπεριφορά σου από την ημέρα της εκλογής σου που κάποιοι παλιοι κομματικοί σου φίλοι θεώρησαν τη δική μας νίκη προσωπική τους δικαίωση, ούτε τη συμμετοχή σου στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Στην πρώτη περίπτωση είδαμε ξεχασμένους τύπους που περιφέρονταν από τους “Νέους Ορίζοντες” έως περιθωριακά σχήματα του Ν.Σαρρή κι άλλους οι οποίοι είχαν αποτύχει να εκλεγούν διαμερισματικοί σύμβουλοι στο χωριό τους να μετατρέπονται σε συμβούλους και επιτελικούς της Λ.Συγγρού έχοντας αν όχι τη συναίνεσή τουλάχιστον την ανοχή σου σε βάρος άλλων απλών αγωνιστών της παράταξης. Τον καιρό της βαρονείας όλοι οι αγνοί αγωνιστές είχαν να αντιμετωπίσουν απέναντί τους κόρες, γιούς, ανήψια και βαφτιστήρια των βαρόνων και μετά το 2009 όποιον είχε μια φωτογραφία μαζί σου από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης. Όσον αφορά για τη συγκυβέρνηση Παπαδήμου, παρά το γεγονός ότι φάνηκε σαν υποχώρηση (λόγω της επιτυχημένης επικοινωνιακής σου ομάδας πάλι) υπήρχαν σημεία αντίστασης μια που η απόφαση αυτή δεν σχετιζόταν με τη λήψη μέτρων.
Η σύσκεψη των Αρχηγών της 8 Φεβρουαρίου θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη των Ελλήνων γιατί συναίνεσες στη λήψη μέτρων που θα μετατρέψουν την ελληνική οικονομία σε σκλαβοπάζαρο χωρίς να έχεις καμία νομιμοποίηση από τον ελληνικό λαό.
Ο κόσμος της Ν.Δ σε συγχώρεσε και για τις δύο φορές που τον πρόδωσες μόνο και μόνο επειδή του έδωσες το δικαίωμα να ελπίζει. Η στάση σου στη σύσκεψη των Αρχηγών φανερώνει ότι δεν τίμησες την εμπιστοσύνη των Νεοδημοκρατών που έκαναν την “υπέρβαση”, όπως έλεγες κάποτε, και στοιχήθηκαν στο πλάι σου απέναντι στο κομματικό βόλεμα που επέβαλλε το politically correst, ούτε το γεγονός ότι όλα αυτά τα άξια στελέχη πα΄ρεμεινα δίπλα σου ανεχόμενοι όλους τους γραφικούς συνοδοιπόρους σου στην “πολιτική έρημο”. Και φυσικά είναι τιμητικό για έναν Αρχηγό να εμπιστεύεται τους πολιτικούς του φίλους, ειδικά όσους του έχουν συμπαρασταθεί στο παρελθόν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχεις το δικαίωμα να συμπαρασύρεις τη μεγάλη παράταξη των στρατηγικών επιλογών.
Έχεις ακόμη λίγες ημέρες να σκεφτείς και να μην ψηφίσεις τα μέτρα που θα σκλαβώσουν τη χώρα μα πάνω απ’όλα το λαό μας!