Συντριβή της Μέλισσας

Την περασμένη εβδομάδα ο Mario Draghi, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δήλωσε ότι ο …
θεσμός «είναι έτοιμη να κάνει ό, τι χρειάζεται για να διατηρήσει το ευρώ »- και γιορτάζεται αγορές. Ειδικότερα, τα επιτόκια των ομολόγων Ισπανίας μειώθηκε αισθητά, και τα χρηματιστήρια στα ύψη παντού.

Αλλά θα το ευρώ πραγματικά να σωθεί; Αυτό παραμένει πολύ αμφίβολες.
Πρώτα απ ‘όλα, το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα είναι ένα βαθιά προβληματικό κατασκευή. Και ο κ. Draghi, προς τιμήν του, αναγνώρισε ότι στην πραγματικότητα. “Το ευρώ είναι σαν μέλισσα,” δήλωσε. “Αυτό είναι ένα μυστήριο της φύσης, επειδή δεν πρέπει να πετάξει, αλλά αντ ‘αυτού κάνει. Έτσι, το ευρώ ήταν μια μέλισσα που πέταξε πολύ καλά για αρκετά χρόνια. “Αλλά τώρα έχει σταματήσει φέρουν. Τι μπορεί να γίνει; Η απάντηση, ανέφερε, είναι «να αποφοιτήσουν σε ένα πραγματικό μέλισσα.”
 Δεν πειράζει την αμφίβολη βιολογία, παίρνουμε το σημείο. Σε μακροπρόθεσμη βάση, το ευρώ θα είναι εφικτή μόνον εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση θα γίνει πολύ περισσότερο σαν μια ενωμένη χώρα.
 Σκεφτείτε, για παράδειγμα, η σύγκριση μεταξύ της Ισπανίας και της Φλόριντα. Και οι δύο είχαν τεράστιες φούσκες στον στεγαστικό τομέα που ακολουθείται από δραματικές συγκρούσεις. Αλλά η Ισπανία είναι σε κρίση, έτσι δεν είναι Φλόριντα. Γιατί; Διότι όταν το χτύπημα ύφεση, Φλόριντα θα μπορούσε να υπολογίζει στην Ουάσινγκτον για να πληρώνουμε για την Κοινωνική Ασφάλιση και Medicare, για τη διασφάλιση της φερεγγυότητας των τραπεζών της, για την παροχή έκτακτης βοήθειας σε ανέργους του, και περισσότερο. Η Ισπανία δεν είχε τέτοια δίχτυ ασφαλείας, και σε μακροπρόθεσμη βάση, η οποία πρέπει να καθοριστεί.
 Αλλά η δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης δεν θα συμβεί σύντομα, αν όχι ποτέ, ενώ η κρίση του ευρώ είναι τώρα. Έτσι, τι μπορεί να γίνει για να σώσει το νόμισμα;
 Καλά, γιατί ήταν η μέλισσα μπορεί να πετάξει για λίγο; Γιατί το ευρώ φαίνεται να λειτουργεί για πρώτη οκτώ περίπου χρόνια του; Επειδή ατέλειες της κατασκευής του ήταν συγκαλύπτονται από μια έκρηξη στη νότια Ευρώπη. Η δημιουργία του ευρώ, έπεισε τους επενδυτές ότι ήταν ασφαλές να δανείσει σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία που είχε προηγουμένως θεωρείται επικίνδυνη, ώστε τα χρήματα χύνεται σε αυτές τις χώρες – κυρίως, από τον τρόπο, για τη χρηματοδότηση ιδιωτικών και όχι δημόσιο δανεισμό, με την Ελλάδα το εξαίρεση.
 Και για μια στιγμή ήταν όλοι ευχαριστημένοι. Στη νότια Ευρώπη, τεράστιες φυσαλίδες κατοικίας, οδήγησαν σε μια αύξηση στην απασχόληση την κατασκευή, ακόμη και η κατασκευή έγινε ολοένα και πιο ανταγωνιστική. Εν τω μεταξύ, η γερμανική οικονομία, η οποία είχε ατονήσει, Έχοντας βρεθεί χάρη στην ταχεία αύξηση των εξαγωγών προς τις οικονομίες φούσκα στο νότο. Το ευρώ, ως φαίνεται, δούλευε.
 Στη συνέχεια, οι φυσαλίδες σκάσει. Οι οικοδομικές εργασίες εξαφανίστηκαν, και η ανεργία στο νότιο στα ύψη? Τώρα είναι πολύ πάνω από 20 τοις εκατό τόσο στην Ισπανία όσο και στην Ελλάδα. Παράλληλα, τα έσοδα υποχώρησαν? Ως επί το πλείστον, μεγάλα ελλείμματα του προϋπολογισμού είναι αποτέλεσμα και όχι αιτία, της κρίσης. Παρ ‘όλα αυτά, οι επενδυτές τράπηκαν σε φυγή, αυξάνουν το κόστος δανεισμού. Σε μια προσπάθεια να απαλύνει τις χρηματοπιστωτικές αγορές, οι χώρες που πλήττονται επέβαλε σκληρά μέτρα λιτότητας που εμβάθυνε τους υφέσεις. Και το ευρώ ως σύνολο ψάχνει επικίνδυνα ασταθή.
 Τι θα μπορούσε να μετατρέψει αυτή την επικίνδυνη κατάσταση γύρω; Η απάντηση είναι αρκετά σαφής: υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να (α) να κάνει κάτι για να φέρει το κόστος δανεισμού της νότιας Ευρώπης προς τα κάτω και (β) να δώσει οφειλέτες της Ευρώπης το ίδιο είδος της ευκαιρία να εξάγουν το δρόμο τους έξω από το πρόβλημα ότι η Γερμανία έλαβε κατά τη διάρκεια των καλών χρόνων – δηλαδή, να δημιουργήσει μια έκρηξη στη Γερμανία, που αντανακλά την έκρηξη στη νότια Ευρώπη, μεταξύ 1999 και 2007. (Και ναι, αυτό θα σήμαινε μια προσωρινή αύξηση του πληθωρισμού στα γερμανικά). Το πρόβλημα είναι ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της Ευρώπης φαίνεται να διστάζουν να κάνουν (α) και εντελώς απρόθυμοι να κάνουν (β).
 Στην ομιλία του, ο κ. Draghi – που υποψιάζομαι καταλαβαίνει όλα αυτά – βασικά επέπλευσε την ιδέα της κατοχής των κεντρικών πολλά τράπεζα της Νότιας αγορά ευρωπαϊκών ομολόγων να φέρει εκείνα τα κόστη δανεισμού προς τα κάτω. Αλλά κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο ημερών Γερμανοί αξιωματούχοι φαίνεται να ρίξει κρύο νερό σε αυτή την ιδέα. Κατ ‘αρχήν, ο κ. Draghi θα μπορούσε να παρακάμψει μόνο γερμανικά αντιρρήσεις, αλλά αυτός θα είναι πραγματικά πρόθυμοι να το κάνουν αυτό;
 Και αγορές ομολόγων είναι το εύκολο μέρος. Το ευρώ δεν μπορεί να σωθεί εάν η Γερμανία είναι διατεθειμένη να δεχθεί σημαντικά υψηλότερο πληθωρισμό τα επόμενα χρόνια – και μέχρι στιγμής δεν έχω δει καμία ένδειξη ότι οι Γερμανοί αξιωματούχοι είναι ακόμα πρόθυμοι να συζητήσουμε αυτό το ζήτημα, πόσο μάλλον να αποδεχθεί ό, τι είναι απαραίτητο. Αντ ‘αυτού, όπου και αν εξακολουθεί να επιμένει, παρά το γεγονός ότι μετά την αποτυχία – θυμηθείτε, όταν η Ιρλανδία ήταν, υποτίθεται, στο δρόμο για ταχεία ανάρρωση; – Ότι όλα θα πάνε καλά όταν ο οφειλέτης απλώς να κολλήσει τους προγράμματα λιτότητας.
 Έτσι θα μπορούσε το ευρώ να σωθεί; Ναι, πιθανότατα. Μήπως πρέπει να σωθεί; Ναι, ακόμη και αν η δημιουργία του μοιάζει τώρα με ένα τεράστιο λάθος. Για αδυναμία του ευρώ δεν θα προκαλέσει μόνο οικονομική αναστάτωση? Θα ήταν ένα τεράστιο πλήγμα στον ευρύτερο ευρωπαϊκό σχέδιο, το οποίο έφερε την ειρήνη και τη δημοκρατία σε μια ήπειρο με μια τραγική ιστορία.
 Αλλά θα πραγματικά να σωθεί; Παρά την εμφάνιση του κ. Draghi του προσδιορισμού, δηλαδή, όπως είπα, πολύ αμφίβολες.