Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ “ΖΩΝΤΑΝΩΝ”

Θα σου πω μια ιστορία που η πραγματικότητά της ξεπερνά και την πιο τρελή συνωμοσία. Όλοι μας πιστεύουμε πως ζούμε μέσα σε μια κοινωνία. Μια κοινωνία με νόμους, γραμμένους ή άγραφους. Επίσης το ίδιο το σύστημα μας έχει μάθει πως κοινωνίες μπορούν να υπάρχουν μόνο με ζωντανούς οργανισμούς. Γιατί όμως θες να συνεχίζεις να πιστεύεις ό,τι σου έχουν μάθει και το οποίο έχει αποδειχτεί ότι είναι ένα μεγάλο ψέμα; Γιατί όμως συνεχίζεις να κλείνεις τα μάτια σου σε αυτά που είναι μπροστά σου; Όταν θέλεις να κρύψεις κάτι, το καλύτερο σημείο για να το κρύψεις είναι μια τόσο φανερή κρυψώνα που κανείς δεν θα την βρει, γιατί πιστεύει πως είναι αδιανόητο κάτι να είναι κρυμμένο εκεί, μπροστά στα μάτια του!
“Όταν η κοινωνία των νεκρών δει ξανά το φως της ζωής, τότε όλα θα παγώσουν και ο χρόνος θα αρχίσει να τρέχει ανάποδα προς το μηδέν…”
Οι παραπάνω δύο γραμμές είναι ένα απόσπασμα από ένα μεσαιωνικό χειρόγραφο που το όνομα του δεν έχει σημασία, μιας και από τώρα θα αρχίσεις να αμφιβάλλεις για το άρθρο και να το χλευάζεις. Πώς μπορεί, θα πεις, να υπάρξει κοινωνία νεκρών; Πώς μπορεί να ξαναδούν το φως της ζωής οι νεκροί και πώς μπορεί ο χρόνος να παγώσει και να φτάσει στο μηδέν; Ποιο είναι αυτό το μηδέν; Φυσικά και θα σου δώσω τις απαντήσεις που ζητάς, αλλά δεν θα περιμένω να τις κατανοήσεις για ένα λόγο. Γιατί οι δημιουργοί σου δεν σε έχουν φτιάξει για να ζητάς και να παίρνεις, να ρωτάς και να δέχεσαι την απάντηση. Δεν σου έμαθαν να παλεύεις να αποκτήσεις και να δίνεις, να μαθαίνεις και να κατανοείς. Οι δημιουργοί σου δεν έβαλαν μέσα σου αυτό που είχες αλλού: την φωτιά του Προμηθέα! Δεν σου έβαλαν τον λόγο νίκης εδώ, άρα είσαι σχεδόν χαμένος!

Ο θάνατος δεν είναι κάτι παραπάνω από μια στάση και μια αναμονή. Αυτή η αναμονή, άλλες φορές μπορεί να επιβραβευτεί από τους δημιουργούς και κάποιες φορές να είναι καταραμένη. Εσύ να ζητάς τις κατάρες τους… Μια κοινωνία δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια αδράνεια στο πνεύμα και μια αναζήτηση της ύλης. Άρα, από την φύση της η κοινωνία, μιας και έχει μέσα της ύλη, δεν μπορεί να είναι των νεκρών. Και αν, όμως, όταν πεθαίνεις σε κρατήσουν στην ύλη σε μια αιώνια αναμονή; Εάν το διαβατήριο σου για την γη, το σώμα σου, μπει σε στάση; Τότε ναι, υπάρχει αντιστροφή. Τότε υπάρχει αναζήτηση του πνεύματος και μια αδράνεια της ύλης. Τότε το λογικό μπορεί να αλλάξει και να δημιουργηθεί μια κοινωνία νεκρών. Μια κοινωνία, την οποία οι Αιγύπτιοι κυρίως και κάποιοι στην μεσαιωνική ευρώπη πέτυχαν να δημιουργήσουν! Πώς; Μα με τις μούμιες φυσικά.

Το Φως δεν θα υπήρχε εάν δεν υπήρχε το Σκοτάδι. Περισσότερο δε, εάν δεν θα υπήρχε ένωση! Η Πηγή της Ζωής, δηλαδή, έχει δημιουργηθεί από την Πηγή του Θανάτου! Δεν θα υπήρχε κανένα από όλα αυτά εάν δεν υπήρχε ύλη. Δεν θα υπήρχε Φως εάν δεν υπήρχε το Δίκτυο της Μήτρας. Άρα λοιπόν, είναι λογικό στην σκέψη του χτες και όχι του σήμερα, η κοινωνία των νεκρών να ξαναδει το φως μιας και για αυτό πέθανε!
Ο χρόνος πραγματικά δεν υπάρχει. Είναι μια δημιουργία κάποιου εκ των δημιουργών. Είναι μια δημιουργία για να μας κρατά στην κοινωνία των ζωντανών. Ο χρόνος διαρθρώνεται ως εξής: 60 δευτερόλεπτα – 6+0=6, 60 λεπτά -6+0=6, 24 ώρες – 2+4=6. Ο αριθμός 666 προκύπτει, επομένως, μέσα στην δύναμη του χρόνου. Μέσα στην δύναμη της ύλης, μέσα στην κοινωνία των ζωντάνων. Εάν παγώσει όμως; Εάν παγώσει δεν θα υπάρχει ύλη αλλά μόνο πνεύμα! Με αυτόν τον τρόπο νικάς! Το πάγωμα, όμως, σε οδηγεί στο θάνατο, δηλαδή στην κοινωνία των νεκρών. Η αντιστροφή του χρόνου είναι το κλειδί! Όταν περνά ο χρόνος, σε οδηγεί στο θάνατο μέσα όμως από τις εμπειρίες της ύλης. Εάν όμως κινηθεί αντίστροφα, η νεανικότητα σε οδηγεί στην αρχή! Άρα ο χρόνος είναι το κλειδί τού γρίφου της φυλακής μας!

Το μηδέν δεν είναι τίποτα άλλο από το στόμα και την ουρά του φιδιού. Όπως έλεγαν και οι αλχημιστές, το φίδι που δαγκώνει την ουρά του και σχηματίζει ένα κύκλο είναι σύμβολο παλλιγενεσίας. Ένα σύμβολο συνεχούς ταξιδιού, δια μέσου της ζωής και του θανάτου. Δια μέσου μιας κοινωνίας ζωντατών και νεκρών. Ένα ταξίδι ανάμεσα στο τώρα, μιας και το μηδέν είναι σύμβολο χρόνου αλλά πάντα συμβολίζει το τώρα!

Πίσω από όλα αυτά που δεν θέλω τα πιστέψεις αλλά να τα κατακρίνεις, δεν μπορεί να υπάρχει ένα ανθρώπινο μυαλό αλλά ούτε ένα καν αντρικό. Όλα αυτά είναι παιχνίδια μιας κοκκινομάλας που έχει αδυναμία σε ξανθά παιδιά με γαλάζια μάτια και θέλει, από την κοινωνία των νεκρών που ανήκουν, να ξυπνήσουν ξανά για να φτάσουμε στο τελικό μηδέν της μεγάλης μάχης! Κλείνοντας, θέλω να σου κάνω μια τελευταία ερώτηση: θα ήσουν ανοιχτός να αλλάξεις την ζωή σου με τον θάνατο και την αναμονή; Εάν όχι, απέχεις πάρα πολύ από τον τελικό στόχο!
Εάν όλα τα παραπάνω σου φαντάζουν απλά παραμύθια, δικαίωμά σου! Διάβασε ένα ακόμη παραμύθι με κάποιες ομοιότητες:
http://centralnews.gr/eidhseis-nea/kosmos/panikos-stous-archeologikous-kiklou/