Περί έθνους

” Να λυπάστε το έθνος που είναι γεμάτο πίστη, μα άδειο από θρησκεία.

Να λυπάστε το έθνος που φορά ένα ρούχο που δεν το έχει υφάνει, που τρώει ψωμί που δεν το έχει θερίσει και πίνει κρασί που δεν έχει τρέξει από το πατητήρι του.

Να λυπάστε το έθνος που…..
ονομάζει τον βίαιο άνθρωπο ήρωα και βλέπει τον λαμπροφορεμένο κατακτητή γενναιόδωρο.

Να λυπάστε το έθνος που δεν υψώνει τη φωνή του παρά μόνο σε κηδεία΄ δεν περηφανεύεται παρά μονάχα σα βρίσκεται στα αρχαία μνημεία του, και δεν ξεσηκώνεται παρά μονάχα όταν ο λαιμός του βρίσκεται ανάμεσα στο σπαθί και στην πέτρα.

Να λυπάστε το έθνος που ο κυβερνήτης του είναι αλεπού, ο φιλόσοφος του ταχυδακτυλουργός, κι η τέχνη του, τέχνη μπαλώματος και μιμικής.
Να λυπάστε το έθνος που οι σοφοί του είναι βουβοί από τα χρόνια και που οι δυνατοί του άντρες ακόμα στην κούνια.
Να λυπάστε το έθνος που είναι χωρισμένο σε κομμάτια, και που κάθε κομμάτι θεωρεί τον εαυτό του ένα έθνος. “
(απόσπασμα από το βιβλίο ” Ο Προφήτης” του Χαλίλ Γκιμπραν)

http://ta-anilia.blogspot.com/

Use Facebook to Comment on this Post