Το βυσματικό δίκαιο έφερε το πτωχευτικό δίκαιο

Γράφει «Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ»

Όταν δούμε τα πράγματα, χωρίς παρωπίδες και κομματικούς φανατισμούς, διαπιστώνουμε ότι οι θεσμοί και όλες οι κοινωνικές λειτουργίες καταρρέουν. Κατάρρευση είναι αυτό που συμβαίνει γύρω μας, και σαν κατάρρευση πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Όμως αν πέσει το οικοδόμημα δίχως να υπάρχει πρόταση, τότε τα λαϊκά δικαστήρια περιμένουν στην γωνία, κι έτσι όπως είναι ο….
κόσμος οργισμένος, θα μας πάρει όλους η μπάλα μαζί (υπευθύνους ή ανεύθυνους, καλούς ή κακούς).
Το ζητούμενο για την δημοκρατία μας την τωρινή στιγμή, είναι να φτιάξει ενημερωμένους και μορφωμένους πολίτες, οι οποίοι ψηφίζουν κάτω από πλήρη συνείδηση των όσων διαδραματίζονται στον τόπο μας. Ακόμα και άμεση δημοκρατία να έχουμε μαζί με λαϊκή κυριαρχία, αν ο λαός δεν έχει παιδεία και μόρφωση, δεν θ’ αλλάξει τίποτα. Η απελευθέρωση του πολιτικού απ’ το ρουσφέτι και η ελευθερία των πολιτών στην αγορά εργασίας δίχως κομματικούς διορισμούς, θα άλλαζαν την κατάσταση. Η δυνατότητα του πολίτη να επιλέξει τον άξιο και τον ικανό για την διακυβέρνηση του κράτους, αυτό θ’ άλλαζε όλη την πολιτική κατάσταση στην χώρα. Επίσης, η παιδεία των πολιτών για το αγαθό της αξιοκρατίας, η απελευθέρωση της ψηφοφορίας απ’ την γκανγκστερική ψηφοθηρία των κομμάτων, η ανεξαρτητοποίηση των δικαιωμάτων του λαού απ’ τους κοινωνικούς λειτουργούς και η δυνατότητα του να καταγγείλει το «φακελάκι» και την «μίζα», όλα αυτά θα άλλαζαν την κατάσταση ριζικά. Διότι το βυσματικό δίκαιο έφερε το πτωχευτικό, και το ρουσφέτι μαζί με την ατιμωρησία, έφεραν το καθεστώς επιτήρησης. Το ότι «εγώ» ή «εσύ», έχουμε μεγαλύτερο μέσο και γνωρίζουμε πιο ισχυρούς ανθρώπους, από τους άλλους, αυτό κατέστρεψε την εργασία στην Ελλάδα και έφερε την ανεργία, διότι όπου καταργείτε η αναξιοκρατία καταργείται ουσιαστικά κι η εργασία, ο λαός γίνεται ράθυμος, δεν παράγει, και αναγκαστικά πληρώνεται ή ζει από δανεικά. Στον χορό των εκατομμυρίων που έστησαν οι πολιτικοί, φυσικά και μετείχε κι ο λαός. Αν ο λαός ανεξαρτητοποιηθεί απ’ τους πολιτικούς κι οι πολιτικοί κρίνονται από τις ικανότητες τους, όλα το σύστημα θα αλλάξει. Έτσι, λοιπόν, η μεγάλη αλλαγή στο πολίτευμα θα ήταν η εξής: βάσει συντάγματος η κυβέρνηση για να μπορεί να ασκήσει την πολιτική της να διορίζει στο κράτος έναν συγκεκριμένο αριθμό ατόμων, από εκεί και πέρα, δεν θα έχει κανένα δικαίωμα για περαιτέρω διορισμούς. Οι διορισμοί στις δημόσιες επιχειρήσεις και στα δημόσια ιδρύματα, θα γίνονται από μία άλλη ομάδα που θα εκλέγεται από τον λαό χωρίς κομματικούς μηχανισμούς, μέσα από ένα σύστημα που θα αξιολογεί το έργο τους βάσει της ποιότητας που παρέχουν οι δημόσιες υπηρεσίες στους πολίτες, την λειτουργικότητα τους μέσα στο σύνολο των ωρών εργασίας, καθώς επίσης και τα κέρδη που προκύπτουν από την παραγωγή ή τις επενδύσεις.
Όταν το δημόσιο συμφέρον έρχεται σε δεύτερη μοίρα διότι πρωτεύει η ανάγκη του πολίτη για την επιβίωση του ή το ακριβώς αντίθετο, τότε και οι δύο πλευρές έχουν δίκιο. Δίκιο έχει και ο νεαρός που φωνάζει για το μέλλον του που καταστράφηκε μέσα στο καθεστώς της διαπλοκής των κομμάτων με τους πολίτες, δίκιο έχει κι ο εργαζόμενος που δίνει το «φακελάκι» ή την ψήφο του για να επιβιώσει και να μην πνιγεί στην ανέχεια κάτω από τους στυγνούς εκβιασμούς των κομμάτων. Σ’ αυτή την περίπτωση την λύση μπορούν να την δώσουν μόνο οι θεσμοί, μία νομοθεσία δηλαδή που θα επιτρέπει στους πολίτες να βγουν ελεύθερη στην αγορά εργασίας χωρίς να εξαρτώνται από του κομματικούς «δυνάστες» που εποφθαλμιούν την ψήφο τους όπως τα ζώα το θήραμα τους στις άγριες ζούγκλες. Η ελεύθερη εργασία, θα γεννήσει ελεύθερους Έλληνες. Αυτό θα πρέπει να είναι το αίτημα των Ελλήνων, ούτε «λεφτά υπάρχουν», ούτε «μείωση του φ.π.α», «ούτε το 15% για την παιδεία», μία απλή μεταρρύθμιση στον εκλογικό νόμο και τα υπόλοιπα έρχονται. Όταν απελευθερωθεί η εργασία από τους κομματικούς δυνάστες, τότε και λεφτά θα είμαστε σε θέση να βγάλουμε, και το φ.π.α να μειώσουμε και το 30& να δώσουμε για την παιδεία. Πρώτα όμως θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο η εργασία στις δημόσιες επιχειρήσεις, καταληστεύει την ψήφο του λαού και θεσμοθετεί την αναξιοκρατία και την κομματική υπαλληλία ως διεστραμμένη πεποίθηση στο εκλογικό σώμα: ο υποκινούμενος και ετεροκίνητος απ’ τον κομματικό μηχανισμό, είναι ο πρώτος υποψήφιος για εργασία στο δημόσιο, είναι ο ΑΞΙΟΣ και ο ΚΑΤΑΛΗΛΟΣ για την θέση. Έγκλημα! Σιωπηλό και μεθοδευμένα υποκινούμενο όταν η κοινωνία απειλείται από τον φόβο της επιβίωσης, φανερό και με γυάλινα πόδια όταν ο πολίτης δεν έχει να χάσει τίποτα (όπως τώρα). Έτσι, λοιπόν, οι διορισμοί στο δημόσιο θα πρέπει να απελευθερωθούν απ’ τους κομματικούς αφέντες και τις παρακρατικές συντεχνίες που απειλούν να υποδουλώσουν τον Έλληνα βάζοντας του πράσινα ή κόκκινα ή γαλάζια δεσμά στην συνείδηση του, απαλλοτριώνοντας την εθνική του συνείδηση για χάρη της κομματικής ταμπέλας.
Συνεπώς, η πρώτη και μεγάλη αλλαγή στην πατρίδα μας (αν θέλουμε ν’ αλλάξουμε την χώρα μας), είναι η απελευθέρωση της εργασίας απ’ τους πολιτικούς στις δημόσιες επιχειρήσεις και η κατοχυρωμένη λειτουργία της με βάση τους θεσμούς, από ακομμάτιστους και αξιοκρατικά εκλεγμένους ανθρώπους, οι οποίοι θα κρίνονται με βάση την παραγωγή. Και επειδή είναι πολύ πιθανό, η παραγωγή στις Δ.Ε.Κ.Ο να είναι δυσανάλογη με τα νούμερα που έθεσαν οι υποψήφιοι ως στόχο για την εκλογή τους, κάθε δύο χρόνια θα γίνεται δημοψήφισμα για το αν ο λαός κρίνει επιτυχημένο ή αποτυχημένο το έργο τους. Αν το κρίνει θετικά («ναι» δηλαδή) συνεχίζουν το έργο τους, αν το κρίνει αρνητικά (όχι δηλαδή) τότε πάνε σπίτια τους και το κενό θα καλύπτεται με νέα εκλογική διαδικασία που θα αναδείξει τους ΑΞΙΟΥΣ για να διαχειριστούν τον αριθμό του εργατικού δυναμικού στις Δ.Ε.Κ.Ο, καθώς και την λειτουργικότητα τους μαζί με την παραγωγή και τις καλές συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων.
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ: Αυτή είναι η δική μου πρόταση, πολύ πιθανό να είναι και λανθασμένη, γι’ αυτό παρακαλώ τους Έλληνες Πολίτες να ασχοληθούν με το ζήτημα της απελευθέρωσης της εργασίας από τους κομματικούς δυνάστες, και να παρουσιάσουν τις δικές τους προτάσεις, στο διαδίκτυο ή όπου αλλού μπορούν (ο κάθε πολίτης με τα «όπλα» που διαθέτει και από το πόστο που μπορεί).