Η εξήγηση μιας ήττας

Ευτυχώς η 18η Ιουνίου που ξημέρωσε για την Ελλάδα, δεν είχε καμία ιστορική σχέση με την αντίστοιχη ημερομηνία του 1815. Τότε που στο …
Βατερλό, μια μικρή πόλη έξω από τις Βρυξέλλες, ο Μέγας Ναπολέων υπέστη την τελευταία και μη αναστρέψιμη ως προς τις επιπτώσεις της ήττα του. Στη δική μας περίπτωση, η Ελλάδα δεν γνώρισε το Βατερλό της απέναντι στον λαϊκισμό.

Η ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλό είχε ως συνέπεια να τελειώσει η διαρκής προσπάθειά του να κατακτήσει την Ευρώπη, και αντί αυτής της εξέλιξης να παραδώσει το μέλλον στα χέρια του Μέτερνιχ και της Ιερής Συμμαχίας. Που επέβαλαν στους λαούς της Ευρώπης ένα δυναστικό καθεστώς ανελευθερίας, ξένο προς την κουλτούρα της αυτοδιάθεσης και την επιδίωξη της Δημοκρατίας.

Η ήττα στο Βατερλό προήλθε μετά από σειρά λαθών και συμπτώσεων. Έφταιξε φυσικά και ο άσχημος καιρός, που υποχρέωσε τον Ναπολέοντα να καθυστερήσει την τελική επίθεσή του κατά του Ουέλινγκτον, με αποτέλεσμα να προλάβει ο Μπλίχερ να ενωθεί μαζί του. Η αριθμητική υπεροχή των αντιπάλων του ήταν εκκωφαντική, και έτσι η ήττα του Ναπολέοντα ήρθε μάλλον απόλυτα φυσιολογικά.

Πάνω απ’ όλα όμως, ο Μέγας Ναπολέων δεν ήταν ο εαυτός του. Δεν ήταν ο θυελλώδης στρατάρχης που σαν αστραπή σάρωνε στο πέρασμά του τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής. Δεν ήταν ο Ναπολέων του Άουστερλιτς, και σίγουρα δεν ήταν ο Ναπολέων που ξεκίνησε να καταλάβει τη Ρωσία, για να ηττηθεί τελικά από τον χειμώνα της αχανούς χώρας.

Και μάλλον εκεί βρίσκεται η πιο εμπεριστατωμένη εξήγηση της εξέλιξης της Ιστορίας. Όταν δεν είσαι πια ο εαυτός σου, όταν έχει υποστεί την πρώτη και πιο οδυνηρή ήττα από τις δικές σου αδυναμίες, τότε ο επίλογος έχει γραφτεί.