«Παρτάκιας»; Δε νομίζω.

Κάθεται απέναντί μου και προσπαθεί να στρίψει τσιγάρο με τα απομεινάρια στη συσκευασία με τον καπνό της.
Σφραγίζει τις δύο άκρες του χαρτιού, ψάχνει για αναπτήρα και εγώ την παρατηρώ. Είναι μία απ’ αυτές τις βραδιές που έχει απηυδήσει, φαίνεται και δεν την έχω ξαναδεί έτσι. Το ένστικτό μου λέει να κάνω όσο περισσότερη ησυχία γίνεται και ν’ ακούσω ό, τι έχει να πει χωρίς διακοπή.

Ήρθε το απόγευμα για καφέ και τώρα έχει νυχτώσει και η συζήτηση έχει σοβαρέψει. Είναι μία απ’ αυτές τις βραδιές που θέλεις να «αδειάσεις» το κεφάλι σου από όλα εκείνα που σε ταλανίζουν καιρό και ο συντονισμός είναι τέτοιος, που υπάρχει κάποιος να τ’ ακούσει και να σε βοηθήσει να βρεις άκρη. Κι απόψε αυτός ο κάποιος είμαι εγώ.

«Ξέρεις, αυτό ίσως ακουστεί κάπως ναρκισσιστικό, αλλά έχω πάρα πολλούς φίλους. Και μπορεί να φανώ αχάριστη και σκληρή αν το πω, αλλά κανείς τους δεν έχει κάνει ποτέ τίποτα για μένα, ενώ εγώ, επειδή ως άνθρωπος χαίρομαι με τη χαρά των γύρω μου, φροντίζω πάντα να είναι εκείνοι εντάξει και να περνούν καλά μαζί μου.»

Άθελά μου αποσυγκεντρώνομαι λίγο. Ενδιαφέρεται τόσο για τους άλλους που προτεραιότητά της είναι οι δικές τους ανάγκες κι όχι οι δικές της. Έχει χτίσει έναν κοινωνικό κύκλο τέτοιο, που χρειάζεται να είναι διαρκώς υπ’ ατμών για να ισορροπήσει άλλων τα «θέλω» κι έχει αφήσει απ’ έξω το σημαντικότερο και το πιο βασικό, για να πετύχει αυτό το σκοπό: το δικό της.

Δεν ξέρω από πού σου έχει καρφωθεί αυτή η ιδέα ότι το να ζεις για τον εαυτό σου είναι εγωιστικό, αλλά πρέπει να την αποβάλλεις πάση θυσία. Τι κι αν χάσεις μερικούς «φίλους»; Τι κι αν δυσαρεστήσεις κάποιους γνωστούς; Δεν είναι κοινωνική αναπηρία να περνάς καλά και με τον εαυτό σου, γιατί στο κάτω- κάτω της γραφής, στη ζωή διαπιστώνεις πολύ εύκολα και με μεγάλη συχνότητα, ότι εν τέλει μόνο σε σένα μπορείς πραγματικά να βασιστείς.

Είναι τόσο παράλογο να μεριμνάς για την ευημερία σου όσο προσέχεις για των γύρω σου; Αν δε φροντίσεις τον εαυτό σου, κανείς δεν πρόκειται να το κάνει για σένα. Και τέλος, μόνο έτσι θα διαπιστώσεις ποιοι είναι όντως δίπλα σου επειδή το θέλουν και ποιοι απλά περνάνε τον καιρό τους, γιατί δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν. Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.

post4life.gr