Τρελάναμε τον Πλανήτη

Του Θανάση Νικολαΐδη

(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)
ΕΧΕΙ παρελθόν και παρόν ο πλανήτης μας. Δεν ξέρουμε
αν έχει μέλλον. Τον ταλαιπώρησαν ανθρώπινες
δραστηριότητες και μας εκδικείται. Δυο παγκόσμιοι
πόλεμοι σε έναν και μόνο αιώνα να λιγοστεύουν τους
ανθρώπους αποδεικνύοντας την ανθρώπινη αβελτηρία.
Τις βόμβες να αλλοιώνουν τον αέρα που αναπνέουμε.
Με τους λαούς ζωσμένους στ’ άρματα και να σκοτώνονταν άνθρωποι που
δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή «δεν τα βρήκαν» κάποιοι που
γνωρίζονταν πολύ καλά μεταξύ τους. Οι χημικές βιομηχανίες δεν…

λογάριασαν έδαφος και υπέδαφος και τον έζωσαν «κατά γην, αέρα και
θάλασσα». Κι όταν ο κύκλος τέλειωσε με τη Χιροσίμα και Ναγκασάκι και
το τέλος του πολέμου, άρχισε καινούριος κύκλος.
ΤΑ πυρηνικά στην «υπηρεσία» του ανθρώπου! Τι κι αν χλόμιασε απ’
το «μανιτάρι» και τη «μπάλα φωτιάς» η ανθρωπότητα μετρώντας τον
σφυγμό της (κι ακόμα πεθαίνουν από λευχαιμία Γιαπωνέζοι); Συμμάζεψαν
το φόβο της με συμφωνίες και πρωτόκολλα οι «μεγάλοι» και η ζωή
συνεχίστηκε. Στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου με «θερμές» εστίες για…
διέξοδο και για λόγους «ιδεολογικούς», αλλά και με πυρηνικές δοκιμές,
(ελεγχόμενες από ποιους;) να ζώνουν με ραδιενέργεια τον Πλανήτη.
ΚΑΙ μέτραγαν οι «μεγάλοι» την ισχύ τους μετρώντας «κεφάλια». Τις
πυρηνικές κεφαλές, παρατεταγμένες σαν άψυχα στρατιωτάκια. Δεν έκαναν
την ανθρωπότητα ολοκαύτωμα (για ευνόητους λόγους) και ο Πλανήτης
συνέχισε, τραυματισμένος και άρρωστος. Τα’ βαλαν κάτω, αντέστρεψαν
το νόμισμα και θυμήθηκαν τη χρήση του «μαχαιριού». Ενέργεια άφθονη
και προσβάσιμη(;) κι άσε το κάρβουνο να τελειώνει και το πετρέλαιο να
δημιουργεί πολέμους. Κι έστησαν εργοστάσια πυρηνικά όσοι μπορούσαν
να αντέξουν τη δαπάνη. Οι άλλοι επιμένουν «παραδοσιακά» και οι σοφοί
ποντάρουν στον… Ήλιο.
ΕΣΤΗΣΑΝ τα πυρηνικά τους για παραγωγή ενέργειας οι φυσικά
ασφαλείς ευρωπαίοι, τα ‘στησαν και οι μακρινοί μας και «σεισμογενείς»
Γιαπωνέζοι. Για να’ χουμε φθηνότερα ηλεκτρονικά και βιομηχανικά τους
είδη στα πλαίσια ενός παγκόσμιου ανταγωνισμού που θα καλυτέρευαν
τη ζωή μας. Ωστόσο, ήρθε ο σεισμός και τα «αλυσιδωτά» του. Ξανά οι
δυστυχείς και άφρονες(;) Γιαπωνέζοι πληρώνουν το τίμημα, μαζί τους η
ανθρωπότητα και, με όλους μαζί, ο ταλαιπωρημένος Πλανήτης μας.

Use Facebook to Comment on this Post