ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΨΗΦΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Editorial από την Βένη Παπαδημητρίου για τον συγγραφέα, Κωνσταντίνο Σμιξιώτη
.. Η Αλίκη ερεθισμένη.. Είναι μηχανή θανάτων.. Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.. Του παραμυθιού η Αλίκη.. Σ’ ένα Άσυλο Ανιάτων..
“Από τις περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων”, του Λιούις Κάρολ, στην “Αλίκη στη χώρα του Facebook” από τον Κωνσταντίνο Σμιξιώτη. Κι όπως, η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων, ανακαλύπτει έναν κόσμο χωρίς λογική, τη μια μεγαλώνει την άλλη μικραίνει, ψηλώνει, κονταίνει, έτσι και η Αλίκη στη χώρα του facebook, συναντά έναν κόσμο, που υποτίθεται πως έχει λογική, αλλά καλά κρυμμένος πίσω από την….
οθόνη του υπολογιστή, εμφανίζει διάφορα προσωπεία, ίσως, σαν τα ανθρωπόμορφα ζώα της φαντασίας του παραμυθιού..
Προσωπικά, πιστεύω πως το βιβλίο με τίτλο “Η Αλίκη στο χώρο του facebooκ”, αποτελεί μια πρωτοποριακή εξέλιξη στο χώρο της λογοτεχνίας.. Ο Κωνσταντίνος Σμιξιώτης, με έντονη γραφή,
παραστατικότητα, συναισθηματισμό, φαντασία, αλήθειες και με έντονες διεισδύσεις –ψυχολογικές- μας παρουσιάζει την Αλίκη στη χώρα του face, του σημερινού τρόπου επικοινωνίας των ανθρώπων.. Ποια είναι η Αλίκη; Ο καθένας μας. Τι θα αντιμετωπίσει η Αλίκη; Ό,τι όλοι μας…

“Η Αλίκη φορτισμένη… φέρνει ίχνη εγκαυμάτων…..”…
Ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείψει από τη βιβλιοθήκη μας, αλλά κυρίως να διαβαστεί απ’ όλους μας, καθώς δίνει την πραγματική διάσταση της σημερινής πραγματικότητας, που όλοι βιώνουμε καθημερινά, καθήμενοι στον υπολογιστή και ασχολούμενοι με το face, για όποιο λόγο και αν βρίσκεται ο καθένας μας, στους χώρους κοινωνικής δικτύωσης, γενικότερα. Ο διαδικτυακός κόσμος και ο φυσικός κόσμος εναλλάσσονται.
Ο Κωνσταντίνος Σμιξιώτης, μέσα από τη συνέντευξη που μας παραχώρησε, αποκαλύπτεται, πως… πέρα από τη δυνατή γραφή του, είναι ένα άτομο με έντονο και υγιή προβληματισμό για τα δρώμενα στην ελληνική κοινωνία. Την πολιτική ζωή. Σκιαγραφεί τον Έλληνα, τους πολιτικούς, τον… εαυτό του και την Αλίκη… Πάμε να τον απολαύσουμε.. (εγώ πράγματι τον απόλαυσα)
♦ Η Βένη Παπαδημητρίου συζητά με τον Κωνσταντίνο Σμιξιώτη για το WomLand.

1) Η Αλίκη στη χώρα του facebook. Πως εμπνεύστηκες να γράψεις το βιβλίο;

Η ιστορία της Αλίκης είναι ένα μυθιστόρημα του οποίου η κεντρική ιδέα είναι μια πραγματική ιστορία που διαδραματίστηκε στο πολύ στενό κοινωνικό μου περιβάλλον πριν 3 χρόνια περίπου όταν βρισκόμουν στη συγγραφή ενός άλλου έργου που αφορούσε μια περιπέτεια στυλ Κώδικα Ντα Βίντσι ανάμεικτο με Ιντιάνα Τζόουνς. Η έμπνευση ήταν τόσο δυνατή που με έκανε να αφήσω στην άκρη αυτό το βιβλίο και να ξεκινήσω την ιστορία της Αλίκης στη χώρα του facebook. Μια χώρα, που από την δική μου εμπειρία αντανακλά σαν μαγικός καθρέφτης την πραγματική μας κοινωνίας – και λέω μαγικός, γιατί πολλά από τα είδωλα είναι ψεύτικα. Ο άνθρωπος που έχει την ανάγκη να κρυφτεί, ή να βγάλει από μέσα του απωθημένα που η κοινωνία τον αναγκάζει να κρύψει με τα πρότυπα της, μέσα εκεί θα αναζητήσει να εκδηλώσει όλα αυτά που έξω φοβάται, ή δεν μπορεί. Η φυσική επαφή απομυθοποιεί, αποκαλύπτει ξεσκεπάζει και ξεγυμνώνει πιο εύκολα, ακόμη κι αν αρχικά η ψευδεπίγραφη όψη προσπαθήσει να μας πλανέψει. Η ψηφιακή όμως, κουρτίνα του facebook, που υστερεί σε αρώματα και αισθήσεις, μπορεί να κρύψει καλά έναν ψεύτικο άνθρωπο, που θα φορέσει το πιο όμορφο προφίλ. Φυσικά, όπως προείπα, σαν αντανάκλαση υπάρχουν και αξιόλογοι άνθρωποι, που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο σαν εργαλείο επικοινωνίας προώθησης του έργου τους, κρατώντας το επίπεδο τους, όπως και στη ζωή.
2) Από την εμπειρία σου στο facebook, αντέχει μια “Αλίκη”, στο χώρο του; Ψυχικά, συναισθηματικά..

Η Αλίκη και η κάθε Αλίκη, ανεξάρτητα από φύλλο, αλλά ειδικά το “ασθενές”, αφού είναι ο συνήθης στόχος κυρίως σεξουαλικών επιθυμιών πρέπει να μπει στο παιγνίδι, υποψιασμένη αν δεν θέλει να πληγωθεί και να γίνει εύκολο θύμα επιτήδειων ανθρώπων. Τα συναισθήματα μπορεί να γίνουν όργανο ευτυχίας και ευζωίας και ταυτόχρονα, ένα θανατηφόρο δηλητήριο στο σώμα του καθενός και με βάση αυτό, θα πρέπει να προσέχουμε τι εκπέμπουμε ανά πάσα στιγμή. Το facebook κατά την άποψή μου και από τα όσα έχω δει μέσα, είναι ένα επικίνδυνο μονοπάτι διύλισης συναισθημάτων. Η ψυχολογία του “παίκτη” δοκιμάζεται καθημερινά, αναλόγως το μέγεθος χρήσης – που φυσικά μπορεί να φτάσει και στον εθισμό – και για την περίπτωση αυτή, το κέντρο απεξάρτησης βρίσκεται στον εγκέφαλο μας και πουθενά αλλού. Συνεπώς, η αποθεραπεία κρίνεται εξαιρετικά δύσκολη.
3) Ποια τα μηνύματα που θέλεις να περάσεις μέσα από αυτό το βιβλίο;

Στο βιβλίο αφήνω να αντιληφθεί ο αναγνώστης ότι το facebook μπορεί να υπάρξει και για καλό και για κακό. Η πλευρά που θα κερδίσει, εξαρτάται από το είδος του χρήστη και την ευκολία αποδοχής του απέναντι. Η παρέμβαση και η κοινωνική συνύπαρξη των γονιών είναι ορατή, καθώς και οι πιθανές ευθύνες τους για το αποτελέσματα. Καλώς ή κακώς – και θα έλεγα καλώς – οι παρενέργειες, για να υλοποιηθούν, πρέπει η δράση να περάσει στον φυσικό κόσμο. Εκεί, θα φανεί ποια είναι η κοινωνική συνοχή μιας οικογένειας, ποιοι είναι οι πραγματικοί μας φίλοι κλπ. Ο αναγνώστης θα αντιληφθεί έναν αόρατο πόλεμο μεταξύ φυσικού και ψηφιακού κόσμου, που ο καθένας για λογαριασμό του, προσπαθεί να ρουφήξει τους ήρωες του βιβλίου. Μαγευτικοί και οι δύο κόσμοι, ο καθένας με τα πλεονεκτήματά του και τα μειονεκτήματα του. Τα ακραία συναισθήματα είναι αυτά που θα μας σπρώξουν, κάπως βίαια προς τη μια πλευρά.
Σε δεύτερο πλάνο, παράλληλα με τους ήρωες βαδίζει ο κοινωνικός περίγυρος που βρίσκεται σε διαρκή διαμάχη, προσπαθώντας να ικανοποιήσει τα δικά του θέλω, με αποτέλεσμα, άθελα ή ηθελημένα, να επηρεάζει τη πορεία της ερωτικής σχέσης της Αλίκης. Αμαρτίες γονέων, παιδεύουσι τέκνα και εδώ!! Ο έρωτας ψάχνει για διέξοδο τα ανθρώπινα ελαττώματα, το ίδιο όλοι, θέλουν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο, χρησιμοποιώντας θεμιτά ή αθέμιτα μέσα.
4) Γράφεις με βάση –ας χρησιμοποιήσω τη λέξη αυτή- τον συναισθηματισμό σου και με φαντασία, ή με βάση πραγματικά γεγονότα;

Η γραφή μου είναι ανάμεικτη. Επηρεάζομαι και με ενδιαφέρει το έργο μου να ξεκινάει από μια πραγματική βάση, αλλά στη συνέχεια η φαντασία μου καλπάζει και φυσικά, τα συναισθήματα ποικίλουν, αφού μου αρέσει πολύ το χιούμορ και προσπαθώ να το χωρέσω, ακόμη και σε δύσκολες περιστάσεις. Πάντως, σίγουρα το συναίσθημα είναι έντονο, σ’ αυτό το βιβλίο και σ’ αυτό που ήδη γράφω.
5) Πως αισθάνεσαι μετά την έκδοση του βιβλίου σου; Και για ποιους λόγους… Και… θα συνεχίσεις την συγγραφή;

Η έκδοση της Αλίκης για μένα ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα και παρόλο, που όπως προανέφερα, συγγραφικά δεν ήταν το πρώτο έργο που κυοφόρησα, εν τούτοις, είναι το πρώτο που είδε το φως της ζωής και επειδή νιώθω ότι ήταν δημιούργημα φορτισμένης έμπνευσης, το λατρεύω. Αυτό που άφησα σχεδόν τελειωμένο, τώρα κρίνω ότι δεν είναι η ώρα του να εκδοθεί, καθώς το φινάλε του και τα όσα προοιωνίζει, δεν είναι ευκολοχώνευτα για τα κοινωνικά δεδομένα, αλλά λόγω υδροχοικής εποχής, μάλλον αρχές του 2013 θα το κυκλοφορήσω. Αυτό που γράφω είναι ένα ερωτικό ψυχολογικό θρίλερ, που το κρίνω αρκετά δυνατό, με πλοκή που θα ξαφνιάσει και τον πιο ευφάνταστο σκηνοθέτη και αν όλα πάνε καλά, θα εκδοθεί το φθινόπωρο του 2012.
6) Πως βλέπεις τους σημερινούς συγγραφείς και ποιητές; Είναι όλοι άξιοι και ικανοί να “σταθούν” στο χώρο της λογοτεχνίας;

Η εποχή που διανύουμε μου δίνει την αίσθηση ότι βρίθει από συγγραφείς και ποιητές -μιλάω για Έλληνες- και επιβεβαιώνει αυτό που άκουγα, ότι ο Έλληνας πιο πολύ γράφει, παρά διαβάζει. Η τελευταία διαπίστωση είναι αρκετά οδυνηρή και για το μέλλον του βιβλίου, γιατί δυστυχώς, η νέα γενιά αυτής της εκφυλισμένης κοινωνίας, δεν διαβάζει λογοτεχνικά βιβλία και για τα δε ποιήματα, ούτε λόγος, μάλλον σαρκασμός θα έλεγα. Οι συνάδελφοι δεν θα πρέπει να πτοούνται, αφού η συγγραφή και η ποίηση, είναι πηγαία κατάσταση που ξεχειλίζει και συνεπώς, η δημιουργία δεν πρέπει να συσχετίζεται με νούμερα και δείκτες πωλήσεων, αλλά πρωτίστως να είναι μια αυτοϊκανοποίηση στον εγωιστικό οργασμό. Ένα τέτοιο δημιούργημα, είμαι πεπεισμένος ότι θα τύχει ευρείας αποδοχής, ακόμη και σε ημέρες κρίσεως, όπως αυτές που διανύουμε. Η φιλοσοφία μου και το πιστεύω μου είναι πως, σε κάθε εποχή ο καθένας έχει μερίδιο στην επιτυχία και στην αποτυχία εξίσου. Από εμάς εξαρτάται ποιο δρόμο θα διαλέξουμε. Πρέπει όμως όλοι, όσοι εμπλέκονται σ’ αυτό το έργο, να αφυπνιστούν και να πράξουν τα δέοντα, έτσι ώστε το βιβλίο να ξαναβρεθεί στα χέρια των αναγνωστών. Όλοι φταίμε, από τον συγγραφέα μέχρι τον γονέα, εκδότες δημοσιογράφοι, πολιτεία, είμαστε υπόλογοι, καθώς όταν θέλουμε ένα προϊόν, π.χ. κινητό, υπολογιστής, να γίνει εθισμός ξέρουμε και το πετυχαίνουμε, άρα μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και με το βιβλίο – κι αυτό μάρκετινγκ είναι.
Πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί καλοί και αξιόλογοι συγγραφείς που μπορούν ακόμη και να προωθήσουν το έργο τους στο εξωτερικό και απορώ, γιατί διστάζουν. Εγώ ήδη ξεκίνησα συνεργασία με την Κύπρο και σύντομα θα μεταφράσω το βιβλίο και για Αγγλόφωνες αγορές.

7) Μέσα στην κρίση που ζούμε, το βιβλίο θα περνά και αυτό σίγουρα κρίση.. Όμως.. μπορεί το βιβλίο να μας βοηθήσει, σε κάποια θέματα, να ξεφύγουμε από την κρίση, ή να μας αποφορτίσει ψυχικά;

Το διάβασμα, εμένα προσωπικά, με έβγαλε από δύσκολες στιγμές στη ζωή μου. Δεν είναι ακριβώς η λέξη απέδρασα, γιατί δεν συμβουλεύω να αφήνουμε τη ζωή και να κρυβόμαστε πίσω απ’ τις σελίδες ενός βιβλίου. Αυτό όμως, που σου δίνει η ανάγνωση είναι ένα ταξίδι αναψυχής, όπως κι αυτό που θα έκανε κάποιος πραγματικά στη ζωή. Ας αναρωτηθεί ο καθένας, γιατί πάει ένα ταξίδι; Γιατί μετά, γυρίζει αναζωογονημένος γεμάτος δύναμη και όρεξη; Αυτό είναι το διάβασμα, που επιπλέον σου δίνει λύσεις, μηνύματα ιδέες, πολλές φορές και τόσο όμορφα συναισθήματα, που ίσως είχες κλειδωμένα μέσα σου. Το διάβασμα ανοίγει ορίζοντες, ανοίγει το μυαλό, εξάπτει τη φαντασία δείχνει δρόμους, που δεν μπορείς να δεις. Ίσως φτάσαμε στα χάλια που βρισκόμαστε, από έλλειψη ανάγνωσης λογοτεχνικών βιβλίων. Η Ελλάδα πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν ήταν ποτέ πλούσια, με την οικονομική σημασία της λέξης. Πάντα ήταν εξαρτημένη για διάφορους λόγους, είτε μικροπολιτικής, είτε λόγω έλλειψης πολιτικών ανδρών, είτε λόγω γεωγραφικής θέσης, είτε αθεράπευτης τεμπελιάς και ωχαδερφισμού. Αλλά, ήταν πάντα πλούσια πολιτιστικά, κάτι που σήμερα φθίνει, επικίνδυνα -ίσως και να αργοπεθαίνει- αν δεν είναι κιόλας κλινικά νεκρό. Ελεύθερος είναι αυτός που έχει δικό του πλούτο εσωτερικό και είναι αυτόφωτος. Είμαστε εδώ που είμαστε, γιατί γίναμε τενεκέδες ξεγάνωτοι και την μεγαλύτερη ευθύνη, την έχουν οι γονείς. Το πρώτο σχολείο είναι το σπίτι. Δικαιολογίες του τύπου, τρέχουμε δεν προλαβαίνουμε κλπ, είναι για μένα αστείες. Αν επενδύαμε όλοι στα παιδιά μας, θα είμαστε σήμερα πλούσιοι και δυνατοί. Μαραζώσαμε το δικό μας παρτέρι και τα βάζουμε με τον θεό, που δεν έφερε βροχή.

Η Ελληνική πολιτική ζωή είναι εκφυλισμένη, αλλά ανέκαθεν ήταν έδωσε λίγα και πήρε και ξεπούλησε πολλά, μαζί με τα υλικά και αυτά τα φώτα του πολιτισμού, που ανάβλυζαν σ’ αυτή τη πατρίδα. Μας βυθίσανε στο σκοτάδι, γιατί κι εμείς ψάχναμε το εφήμερο. Ψάχναμε με δίψα τον υλικό πλούτο και το βόλεμα, τεμπέληδες από κούνια που μας κούναγε, από γονείς πονεμένους που θέλανε το καλό μας και μας γεμίσανε κάλους στον εγκέφαλο και ωραιοπάθεια. Εμείς και κανείς άλλος. Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι. Τώρα, ας απολαύσουμε τα κατορθώματα μας. Οι υπάλληλοι μας, που εμείς βάλαμε στη βουλή, αποδείχθηκαν ανίκανοι, αλλά τόσα χρόνια ακλόνητοι. Μια μικρογραφία μας είναι η πολιτική εξουσία, γιατί καθρεφτίζουν εμάς, που τους είχαμε εκεί, όσο αυτό μας βόλευε.
8) Οι Έλληνες κατά την άποψή σου, διαβάζουν βιβλία;

Η Ελλάδα βυθίστηκε στο πνευματικό σκοτάδι κι αυτό είναι το πιο οδυνηρό, αλλά ο Έλληνας της ταβέρνας και των κοψιδιών, τι νομίζεται πως αναπολεί; Τον Καζαντζάκη, τον Καβάφη, τον Παπαδιαμάντη, ή μια καλοψημένη μπριζόλα στα κάρβουνα, με μπόλικο κρασί.Είμαστε άξιοι της μοίρας που μας σερβίρουνε και μαζί με μας, τους “Άθλιους” αυτής της εποχής, θα περάσουν δύσκολα και αθώοι συμπολίτες μας, που πάντα υπήρξαν τίμιοι και εργατικοί.
9) Πως θα σκιαγραφούσες τον Κωνσταντίνο Σμιξιώτη;

Δεν είμαι τίποτε περισσότερο από έναν μέσο κοινό άνθρωπο, που ορμώμενος απ’ την Ξάνθη, εγκλωβίστηκα για χρόνια, στην πρωτεύουσα, αναζητώντας το δρόμο της επιστροφής, στη δική μου Ιθάκη. Η πορεία μου στη ζωή, πέρασε από διάφορους επαγγελματικούς σταθμούς, άλλους αξιόλογους κι άλλους ανάξιους, λόγου με αποκορύφωμα, μια δική μου εισαγωγική εταιρεία τροφίμων, που είναι πλέον παρελθόν. Τώρα, οι ασχολίες μου επικεντρώνονται στη συγγραφή και την εξαγωγή Ελληνικών παραδοσιακών τροφίμων, με αιχμή του δόρατος, τοελαιόλαδο, ενώ παράλληλα, προσπαθώ να δημιουργήσω ένα τυποποιητήριο βιολογικού ελαιολάδου στη Λέσβο, από όπου κατάγεται η σύζυγός μου. Είμαι ανήσυχος άνθρωπος, που τα τελευταία χρόνια, έχω στραφεί στον εσωτερισμό, ερευνώντας αδιάκοπα, για την πραγματική αλήθεια αυτού του κόσμου.
10) Τι σκέφτεσαι για το μέλλον της Αλίκης, της κάθε Αλίκης; …Το μέλλον της Ελλάδας;;;;

Η Ελλάδα αυτών των Ελλήνων, δεν έχει καμία τύχη, όπως δεν έχει και καμία Αλίκη, που δεν μπορεί να διαχειριστεί τις επιθυμίες της, την λαγνεία της, την έπαρση της και δεν μπορεί να αφυπνιστεί, για να μη γίνει βορά, πρώτα του μικρού της εαυτού και δευτερευόντως των άλλων. Το μέλλον της πατρίδας μας είμαστε εμείς και ο πλούτος που βρήκαμε και πρέπει πάση θυσία, να διαχειριστούμε, πριν είναι αργά… και δεν αναφέρομαι σε πετρέλαια και χρυσάφια. Ο πλούτος μας είναι η παιδεία μας, που πυροβολήθηκε εν ψυχρώ, με αδιάφορους αυτόπτες μάρτυρες, εμάς. Αυτήν πρέπει να ανανήψουμε και να εξυψώσουμε τώρα!!

http://smixiotis-konstantinos.blogspot.com/