Aκονίζουν τα… μαχαιροπίρουνα

Βγαίνουν τα μαχαίρια στην ενεργειακή αγορά, με όλους τους «παίκτες» να προετοι­μάζονται για τις καθοριστι­κές μάχες, όταν η κυβέρνηση αποφα­σίσει να υλοποιήσει το πρόγραμμα απο­κρατικοποιήσεων.

Ξένοι κι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι ετοιμάζονται για τη μάχη της Μεγαβατώρας, οι συνδικαλιστές έχουν δη­λώσει την πρόθεσή τους για μακρόχρο­νους αγώνες, ώστε να αποτρέψουν την παράδοση των κρατικών επιχειρήσεων σε ιδιώτες, και ο μέσος καταναλωτής παρακολουθεί τις εξελίξεις χωρίς να γνωρίζει την έκβαση της….
σύγκρουσης. Το μόνο βέβαιο γι’ αυτόν είναι πως σε κάθε περίπτωση θα κληθεί να πληρώνει ακριβότερα την κάθε κιλοβατώρα που καταναλώνει!

Ωστόσο, το ενδιαφέρον στρέφεται πλέον στους συσχετισμούς δυνάμεων, με βάση τους οποίους οι μονομάχοι θα κατέβουν στον στίβο, για να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή πιθανότητα επιτυ­χίας στη διεκδίκηση των ενεργειακών επιχειρήσεων.

Σύμμαχό τους έχουν την τακτική της απαξίωσης, που προσπαθούν να πε­ράσουν διάφορα κέντρα, ούτως ώστε να αποδυναμώσουν το «μέτωπο» των αντιδράσεων και των αντιστάσεων στο ξεπούλημα. Τρανό παράδειγμα η με­θοδευμένη και συνεχής προσπάθεια να πληγεί η αξιοπιστία της ΓΕΝΟΠ, η οποία εξ αρχής είχε δηλώσει πως δεν θα απο­δεχθεί τη μείωση του ποσοστού που κα­τέχει το δημόσιο στη ΔΕΗ, από το 51% που είναι σήμερα.

Επικοινωνιακά τρικ
Όσα κέντρα εξουσίας θέλουν να μει­ώσουν ή και να εξαλείψουν την αντίστα­ση των συνδικαλιστών της επιχείρησης άρχισαν να δίνουν στη δημοσιότητα δι­άφορα στοιχεία, για περίεργες υποθέ­σεις, που δημιουργούσαν την εντύπω­ση ότι όσοι τάχθηκαν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των συναδέλφων τους είναι ιδιοτελείς και βουτηγμένοι στα σκάνδαλα.
Έτσι, η όποια αντίδραση στο ξεπού­λημα της δημόσιας περιουσίας θα είχε και τη ρετσινιά των «βρόμικων» συνδι­καλιστών.
Η ενορχηστρωμένη επίθεση, ωστό­σο, δεν έχει καταφέρει και πολλά, κα­θώς η κοινή γνώμη είναι θυμωμένη με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και δεν περνούν πλέον επικοινωνιακά τρικ.

Έπειτα από αυτά, λοιπόν, μπαίνει σε ισχύ το επόμενο σχέδιο, ώστε να ανοί­ξει ο δρόμος για την υλοποίηση της πο­λιτικής που μας επιβάλλουν οι δανειστές μας μέσω της τρόικας: τώρα πιάνουν δουλειά τα λόμπι των πολυεθνικών.

Με τον γνωστό και δοκιμασμένο σε άλλες χώρες τρόπο, οι μεγάλες δυνά­μεις του κλάδου, που θέλουν να απο­κτήσουν τα ενεργειακά πάγια της χώ­ρας μας για ένα κομμάτι ψωμί, βάζουν τους δικούς τους ανθρώπους να προε­τοιμάζουν το έδαφος, ώστε να διαμορ­φώσουν την αντίληψη πως το ξεπού­λημα των κρατικών ενεργειακών επιχειρήσεων είναι σχεδόν ανα­πόφευκτο κι ό,τι είναι να γίνει ας γίνει γρήγορα.

Στις αρχές της εβδομάδας πο­λύ γνωστός παράγων του εγχώριου ενεργει­ακού συστήματος, που στο παρελθόν διατηρούσε και θεσμικό ρόλο, προ­σπαθούσε να πείσει τους συνομιλητές του πως μόνο ένας ξένος επενδυτής θα σώσει τη ΔΕΗ από την καταστροφή και επιπλέον θα μπορέσει να υλοποιήσει τις μεγάλες επενδύσεις σε δίκτυα κι άλλες υποδομές που έχει ανάγκη η χώρα.

Το επιχείρημα του συγκεκριμένου ανθρώπου ήταν απλό και λογικοφανές στην επιφάνειά του: σήμερα η ΔΕΗ δεν μπορεί να βρει κεφάλαια για να δανει­στεί, καθώς ακολουθεί την αξιολόγηση του ελληνικού Δημοσίου, με αποτέλε­σμα τα επιτόκια που της προσφέρουν να είναι τουλάχιστον απαγορευτικά.

Σε περίπτωση που πουληθεί ένα ση­μαντικό ποσοστό μετοχών της επιχείρη­σης ηλεκτρισμού σε ξένο ενεργειακό όμιλο, τότε ο τελευταίος θα μπορεί να εξασφαλίσει χρηματοδότηση με τους όρους της δικής του χώρας, για παρά­δειγμα της Γερμανίας ή της Γαλλίας.

Γενικά, η παρατήρηση είναι σωστή, ωστόσο κανείς δεν εγγυάται πως ο στρατηγικός επενδυτής που θα μπει στη ΔΕΗ θα προχωρήσει και σε επενδύσεις για την ενίσχυση της παραγωγής και των δικτύων, καθώς το πρώτο που θα τον εν­διαφέρει είναι πώς η επιχείρηση θα εμ­φανίσει μεγάλα κέρδη, ώστε με τα με­ρίσματα να αποσβέσει τα κεφάλαια που διέθεσε. Τρανό παράδειγμα η τακτική που ακο­λούθησαν οι Γερμανοί στον ΟΤΕ τα τελευταία χρό­νια… Το ίδιο λόμπι υπο­στηρίζει μάλιστα πως στους ξένους θα πρέπει να πουλη­θούν και τα δίκτυα μεταφοράς ενέρ­γειας καθώς κι άλλες υποδομές κρίσι­μης σημασίας, για να αποτελέσουν το κίνητρο, ώστε οι μεγάλοι ενεργειακοί όμιλοι να επιδείξουν ενδιαφέρον.

Όλοι αυτοί που υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη θεωρία κάνουν σαν να τους τσίμπησε καρφίτσα όταν κάποιος τους αντιτείνει πως όλα αυτά τα επι­βάλλει το μνημόνιο και επιμένουν πως μόνον έτσι θα σωθεί η χώρα.

Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, απο­φεύγουν να απαντήσουν στο τι θα γίνει την επόμενη ημέρα. Πώς, δηλαδή, η οποιαδήποτε κυβέρνηση θα ασκήσει ενεργειακή πολιτική όταν όλα θα έχουν ξεπουληθεί και θα δουλεύουν με βάση τα συμφέροντα των γιγαντιαίων ξένων ομίλων, οι οποίοι δεν θα έχουν την πα­ραμικρή ευαισθησία για να εξυπηρετή­σουν τα εθνικά συμφέροντα…

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως ετοι­μάζει την πώληση του 17% της ΔΕΗ και του 34% της ΔΕΠΑ, χωρίς να δώσει πε­ρισσότερες λεπτομέρειες για τον τρόπο και τον χρόνο ιδιωτικοποίησης των με­γαλύτερων επιχειρήσεων στους τομείς της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσι­κού αερίου.
Τα σενάρια, λοιπόν, δίνουν και παίρ­νουν, με πιο πιθανά αυτά που έχει κα­ταγράψει το «Π» τις τελευταίες εβδομά­δες.

Η περίπτωση της νέας μετοχοποίησης (δηλ. διάθεση του ποσοστού μέσω του Χρηματιστηρίου) της ΔΕΗ απομακρύνε­ται, καθώς οι τρέχουσες χρηματιστηρια­κές τιμές μπορούν να στοιχειοθετήσουν κατηγορίες για ξεπούλημα. Αντιθέτως, ένας στρατηγικός επενδυτής θα μπο­ρούσε να δώσει επιπλέον τίμημα (premium) στην τελική προσφορά του.

Για τη ΔΕΠΑ, όπως έχουμε ξαναπεί, σημαντικό ρόλο θα παίξει η άποψη του ομίλου Λάτση, καθώς μέσω των ΕΛ.ΠΕ. ελέγχει το 35% της επιχείρησης και θε­ωρητικά έχει λόγο στην επιλογή του συνεταίρου. Πολύ περισσότερο που είναι σχεδόν βέβαιο πως και ο ίδιος ο μεγα­λοεπιχειρηματίας επιθυμεί να ενισχύσει το ποσοστό του, εφόσον συνοδεύεται και με την ανάληψη της διοίκησης.

Στην περίπτωση της ΔΕΠΑ, πάντως, είναι πιο ισχυρό το ενδεχόμενο εισα­γωγής στο Χρηματιστήριο, εφόσον δια­πιστωθεί πως δεν υπάρχει τόσο ισχυρό ενδιαφέρον για στρατηγική συνεργα­σία. Ωστόσο, η επιχείρηση δεν είναι ίδια με εκείνη του 2003, όταν έγινε ανάλογη προσπάθεια και έφτασαν μέχρι την τε­λική ευθεία οι Ισπανοί της Gas Natural . Από τότε, η ΔΕΠΑ συμμετέχει σε του­λάχιστον τρία σχέδια κατασκευής αγω­γών (Τουρκία – Ελλάδα – Ιταλία, Ελλάδα – Βουλγαρία, South Stream ), ενώ σχεδι­άζει την κατασκευή και νέων υποδομών φυσικού αερίου (αποθήκη στην Καβά­λα) για την ασφάλεια τροφοδοσίας της εγχώριας αγοράς, αλλά και για εξαγω­γές σε γειτονικές χώρες.

Μέσα στο ενεργειακό πακέτο ιδιωτι­κοποιήσεων περιλαμβάνεται και η με­ταλλευτική Λάρκο, περισσότερο γιατί είναι ένας από τους μεγαλύτερους κατα­ναλωτές. Στην περίπτωση αυτή, τη «μά­χη» θα δώσουν εγχώριοι όμιλοι (Μυτι­ληναίος, Βαρδινογιάννης) και ξένοι επι­χειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον εξορυκτικό τομέα και οι οποίοι εί­χαν ενδιαφερθεί και στο παρελθόν για τη συγκεκριμένη επιχείρηση.

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/

Use Facebook to Comment on this Post