Κομματικό χρίσμα όπως ολίγον έγκυος.

Η συμμετοχή μας σε μια πολιτική διαδικασία δεν συνεπάγεται απαραίτητα και την υιοθέτηση αυτής της διαδικασίας στο σύνολό της. Άρα λογικό είναι να μπορεί κανείς να συμμετέχει στις διαδικασίες που έχει δρομολογήσει το κόμμα του για την ανάδειξη ενός υποψηφίου δημάρχου, ….

αλλά ταυτόχρονα να αναζητά και να επιζητά μια εναλλακτική πολιτική διέξοδο.Κομματικό χρίσμα δηλαδή όπως ολίγον έγκυος.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση ευτυχώς ακόμη και σήμερα θεωρείται και είναι βέβαια, το πιο ζωντανό κύτταρο της ελεγχόμενης κατά τα άλλα και σάπιας Δημοκρατίας μας. Καλό θα είναι να το αφήσουμε να αναπτυχθεί μακριά από τον όποιο κομματικό μηχανισμό. Οι κοινωνίες των ανθρώπων ξέρετε δεν χαρακτηρίζονται από χρίσματα ή μη. Από κομματικές στηρίξεις ή ακόμη ευλογίες προέδρων νυν και πρώην. Το καλύτερο χρίσμα στο δίνει ο ίδιος ο λαός. Στο δρόμο και στα χωράφια, στα καφενεία (χωρίς κεράσματα) και στις πλατείες, μα όχι σε κομματικά γραφεία. Το καλύτερο χρίσμα στο δίνει ο λαός. Αυτό βέβαια είναι η πιο δημοκρατική επιλογή χωρίς πάντα όμως να είναι και η καλύτερη. Κλασικό παράδειγμα η περίπτωση Ψωμιάδη. Το αντικειμενικό δημοκρατικό στοιχείο του φαινομένου Ψωμιάδη είναι πως όντως τον ψηφίζουν. Το υποκειμενικό στοιχείο είναι πως ίσως τον ψηφίζουν επειδή ντύνεται ζορό, αρκούδα και κολομπίνα, επειδή πίνει γάλα στην τηλεόραση, επειδή γενικότερα τους κάνει και γελάνε. Εμείς ας βρούμε μια μέση λύση.

Οι δημοτικές εκλογές πλησιάζουν και για μια ακόμη φορά τα κόμματα κατά την άποψη μου παίζουν λάθος ρόλο. Λειτουργούν ως μηχανισμοί χειραγώγησης και υποκατάστασης της κοινωνίας. Στην κατεύθυνση αυτή δίνουν ή ετοιμάζονται να δώσουν κομματικά χρίσματα και στηρίξεις. Και μιλάω φυσικά για όλα τα κόμματα.
Οι επερχόμενες, τοπικές αυτοδιοικητικές, εκλογές αποτελούν μια χρυσή ευκαιρία για την ενεργοποίηση κοινωνικών δυνάμεων πέρα και πάνω από τα κόμματα χωρίς βέβαια να αποκλείσουμε και τα εντός κομμάτων.Μια ενεργοποίηση που θα σαρώσει το κομματικό χρίσμα. Χρίσμα που δίνεται ερήμην της κοινωνίας από κομματικούς γραφειοκράτες. Οι τοπικές κοινωνίες οφείλουν να παραμερίσουν τις κομματικές ταμπέλες και να αναδείξουν τις δικές τους προτάσεις. Προτάσεις που θα ανατρέψουν τα κομματικά κατεστημένα και τους «σωτήρες» τους.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι πολίτες δεν αγωνιούν για τις πράσινες, μπλε, κόκκινες κουκίδες πάνω στο χάρτη. Χωρίς φυσικά να αποκλείω πως όποιος πάρει το χρίσμα, ή τη στήριξη του κόμματος δεν είναι ικανός, έτσι δεν μπορώ και να αποκλείσω πως όποιος δεν πάρει κανένα χρίσμα είναι ανίκανος.
Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης