Ἡ καταστροφὴ κάθε ἔθνους καὶ κάθε λαοῦ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΚΑ ΤΩΝ ∆ΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ

Ἡ καταστροφὴ κάθε ἔθνους καὶ κάθε λαοῦ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΚΑ ΤΩΝ ∆ΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ ΠΟΥ Α∆ΙΑΦΟΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΕΙ.

Ἡ µόνη λύση δώθηκε ἀπὸ τὸν Καποδίστρια µὲ τὸ ἀµεσοδηµοκρατικὸ Σύνταγµα στοὺς Ἐλβετούς, καὶ ἀπὸ πάµφτωχους, τοὺς ἔκανε ἐλεύθερους καὶ πάµπλουτους, ὥστε µόνο στὸ 2011 εἶχαν ἐξαγωγὲς 200δις εὐρώ.
Ἡ µόνη µας λύση εἴτε τὸ θέλουµε εἴτε ὄχι, εἶναι ἡ ἄµεση ∆ηµοκρατία.
Ἂν δεῖτε ὅτι ὁ ἀρχηγὸς ποὺ πιστεύετε δὲν προστρέχει σὲ αὐτὸ καὶ….
κάνει πὼς δὲν ἀκούει, καὶ δὲν τὸ ἔχει σὰν προτάγµα, νὰ καταλάβετε ὅτι εἶναι βαλτὸς ἂπ τὴν ἐβραιοµασσωνία ποὺ κυβερνᾶ τὸν τόπο.
Ἂν δὲν προστρέξετε σὲ αὐτὸ τὸ σύστηµα, δὲν πρόκειται νὰ δεῖτε πρόοδο εἰς τὸν αἰώνα.
∆.Κ. 5η τοῦ Νοέµβρη τοῦ 2012 Ἡ µόνη λύση στὸ πρόβληµα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Σῶστε τὸν τόπο σας. Σῶστε τοὺς ἐαυτοὺς σας. Σῶστε τὰ παιδιὰ σας. Ἢ τώρα ἢ ποτὲ, ἢ τώρα ἢ ποτὲ … Ἢ τώρα ἢ ποτὲ, ἢ τώρα ἢ ποτὲ … Ἢ τώρα ἢ ποτὲ, ἢ τώρα ἢ ποτὲ …
Τῶν δειλῶν καὶ ἀπίστων ἡ κόλασις…

ΞΕΚΙΝΑΜΕ: ΣΤΙΣ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΟΛΗ Η ΕΛΛΑ∆Α ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ.
ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.

Ἀπὸ τὸ πρωὶ τῆς 5ης Νοεµβρίου τοῦ 2012, καλούµαστε ὅλοι οἱ
Ἕλληνες, νὰ πάρουµε τὴν τύχη τῆς χώρας µας στὰ χέρια µας, µὲσυγκέντρωσή µας, ἀπὸ ὅλα τὰ σηµεῖα τῆς Ἑλλάδας, µπροστὰ στὴ Βουλὴ
καὶ µὲ συγκεκριµένους – αὐτὴ τὴ φορὰ – στόχους.
Τὸ Κίνηµα ἐκεῖνο, ποὺ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγµὴ τῆς ἵδρυσής του ἀπὸ τὸ
2009, ἔθεσε ὡς ἀρχὲς τοῦ τὸ «οὔτε δεξιά, οὔτε ἀριστερά,
Πατριωτικά, Ἑλληνικὰ καὶ Ἀµεσοδηµοκρατικὰ» καὶ τὸ «ἐπιστροφὴ στὴν
κοινωνία τῆς Ἀλληλεγγύης καὶ τῆς Ἀξιοπρέπειας», µὲ δεδοµένη πιά, τὴν
πλήρη καταστροφὴ τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ τῆς χώρας ἀπὸ τὸ σύνολο τοῦ
πολιτικοῦ συστήµατος, καλεῖ ὅλες τὶς Ἑλληνίδες καὶ τοὺς Ἕλληνες, ἀπὸ
τὴν ∆ευτέρα, 5 Νοεµβρίου 2012:
Νὰ σταµατήσουν κάθε ἐργασία, εἴτε εἶναι ἐργαζόµενοι, εἴτε
καταστηµατάρχες, εἴτε αὐτοαπασχολούµενοι, εἴτε ἀγρότες, εἴτε
βιοτέχνες.
Νὰ γυρίσουν τὴν πλάτη σὲ ὅλα τὰ κόµµατα, ἐγκαταλείποντας τὰ ὅποια
ἰδεολογήµατα καὶ ἀγκυλώσεις.
Νὰ ζητήσουν ἀπὸ ὅλους τους κοινωνικοὺς φορεῖς καὶ τὰ συνδικάτα, νὰ
πάρουν ἄµεσα θέση στὴν µαζικὴ αὐτὴ κινητοποίηση τοῦ ἑλληνικοῦ Λαοῦ.
Σὲ περίπτωση ποὺ ἀρνηθοῦν ἢ ἀρχίσουν τὶς κωλυσιεργίες, νὰ τοὺς
γυρίζουν ἐπίσης τὴν πλάτη.
Νὰ κατευθυνθοῦν µὲ κάθε µέσο πρὸς τὴν Ἀθήνα καὶ τὸ Σύνταγµα.
Νὰ προετοιµασθοῦν νὰ παραµείνουν στὸ Σύνταγµα, µέχρι νὰ
ὁλοκληρωθοῦν οἱ στόχοι µας.
Νὰ µὴν δείξουµε οὔτε στιγµὴ ὅτι δειλιάζουµε, µπροστὰ σὲ ὅλους αὐτοὺς
ποὺ ἔχουν βαλθεῖ νὰ σακατέψουν τὴν ὕπαρξή µας, τὸ µέλλον τῶν
παιδιῶν µας.
Αὐτὴν τὴν φορά, δὲν κατεβαίνουµε στὴ Βουλή, γιὰ νὰ φασκελώσουµε,
νὰ τραγουδήσουµε, νὰ διανέµουµε φυλλάδια. Αὐτὴν τὴν φορά,
προχωρᾶµε στὴν ἑπόµενη φάση. Στὴ φάση τῆς ὡρίµανσης τοῦ ἀγώνα
µας, ὅπου ἀπαιτοῦµε πιὰ καὶ ἐπιβάλλουµε µὲ τὸ δικαίωµά µας ὡς Λαοῦ,
ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗΣΗ ΜΑΣ.
Μετατρέποντας τὴν κρίση σὲ εὐκαιρία καὶ διδασκόµενοι ἀπὸ τοὺς
ἀγῶνες, τόσο τῶν προγόνων µας, ὅσο καὶ τῶν Λαῶν τοῦ Κόσµου, γιὰ
Ἐλευθερία, ∆ηµοκρατία, Ἀξιοπρέπεια, ἔχουµε πιά, ἕνα καὶ µόνον ἕνα
αἴτηµα: ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΣΕ ΕΜΑΣ. ΣΤΟΝ ΛΑΟ. Καὶ
αὐτὸ µπορεῖ νὰ ὁλοκληρωθεῖ, ἀποδεχόµενοι ὅλοι µας, ἕναν στόχο: ΤΗΝ
ΑΜΕΣΗ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Τὰ βήµατα γιὰ τὴν ἐπίτευξη αὐτοῦ του στόχου, εἶναι – γιατί πρέπει νὰ
εἶναι – ξεκάθαρα:
Συγκεντρωνόµαστε µπροστὰ στὴ Βουλή, µὲ τὸ Νέο Σύνταγµα Ἄµεσης
∆ηµοκρατίας στὸ χέρι. Ἕνα Σύνταγµα ποὺ βασίσθηκε στὰ
δηµοκρατικότερα Συντάγµατα τῆς Ὑφηλίου, συντάχθηκε ἀπὸΠρωτοπόρους Ἀγωνιστές, συµπληρώθηκε ἀπὸ τὸ Λαὸ καὶ θεωρεῖται
σήµερα, ὡς ὅτι καλύτερο ὑπάρχει παγκοσµίως, γιὰ τὴν προστασία τῶν
κατακτήσεων τῶν Λαῶν, στὸ διάβα τῶν αἰώνων.
Ὁλοκληρώνουµε σὲ Λαϊκὴ Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση, τὶς τελευταῖες
προτάσεις, ἀλλαγές, συµπληρώσεις, καὶ φυσικὰ µὲ τὴν ψήφιση τοῦ
Νέου Συντάγµατος Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας.
Παραδίδουµε στὸν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς τὸ Νέο Σύνταγµα, ἀπαιτοῦµε
τὴν ψήφισή του καὶ ἀµέσως µετά, ἀπαιτοῦµε τὴ διάλυση τῆς Βουλῆς καὶ
τὴ διενέργεια ἐκλογῶν.
Ἐκλέγουµε τὰ νέα ὄργανα, ἄµεσα ἀπὸ τὸ Ἐκλογικὸ Σῶµα καὶ ἄµεσα
ἀνακλητὰ ἀπὸ τὸ Λαό, µέσα ἀπὸ τὶς διαδικασίες ποὺ προβλέπει τὸ Νέο
Σύνταγµα Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας: Πρόεδρο ∆ηµοκρατίας, Πρωθυπουργό,
Γενικὸ Εἰσαγγελέα τῆς ∆ηµοκρατίας, Ἐπίτροπο τοῦ Λαοῦ, Προέδρους τοῦ
Ἀρείου Πάγου, τοῦ Ἀνώτατου Συνταγµατικοῦ ∆ικαστηρίου καὶ τοῦ
Συµβουλίου τῆς Ἐπικρατείας καὶ φυσικά τους 151 Βουλευτές, τῆς Ἄνω
Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων.
Ἀµέσως µετὰ τὶς ἐκλογές, εἴτε µὲ τὴ συναίνεση τῶν νέων αἱρετῶν καὶ
ἀνακλητῶν ὀργάνων, εἴτε ὄχι, µὲ τὸ δικαίωµα πιὰ ποὺ παρέχει κατ’
εὐθείαν στὸ Λαό, τὸ Νέο Σύνταγµα Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας, προχωρᾶµε
ταχύτατα σὲ δύο κατεπείγοντα ∆ηµοψηφίσµατα:
Παραµονὴ ἢ ὄχι τῆς χώρας στὴν Εὐρωζώνη, παραµονὴ ἢ ὄχι τῆς
ΤΡΟΙΚΑΣ καὶ τοῦ ∆ΝΤ, µὲ ταυτόχρονη ἀπόφαση γιὰ κήρυξη ἢ ὄχι τοῦ
χρέους ὡς ἐπαχθοῦς.
Κατάργηση ἢ ὄχι τοῦ ∆ουβλίνου 2 καὶ ὁριστικὴ ἐπίλυση τοῦ
µεταναστευτικοῦ ζητήµατος, ἀπὸ ἐµᾶς: Τὸν Λαό.
Μὲ δεδοµένη τὴν ψήφιση ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Λαοῦ, τῆς ἀποποµπῆς τῆς
ΤΡΟΙΚΑΣ καὶ τοῦ ∆ΝΤ, ὅπως καὶ τῆς κήρυξης τοῦ χρέους ὡς ἐπαχθοῦς,
προχωρᾶµε:
Στὴν καταγραφὴ καὶ τοῦ χρέους, τῶν διεθνῶν δανειστῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν
δηµόσιων ἐκείνων λειτουργῶν, αἱρετῶν ἢ διορισµένων, οἱ ὁποῖοι εἶναι
συνυπεύθυνοι γιὰ τὴ δηµιουργία καὶ τὴν ὑπερδιόγκωσή του.
Στὴν ταχύτατη ἐκδίκαση τῶν κατηγορουµένων, διεθνῶν δανειστῶν καὶ
δηµοσίων, αἱρετῶν ἢ διορισµένων λειτουργῶν, ἀπὸ τὰ Ὁρκωτὰ/Λαϊκὰ
∆ικαστήρια, τὰ ὁποῖα προβλέπει τὸ Νέο Σύνταγµα Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας.
Στὴ κατάσχεση τῶν περιουσιῶν τῶν ὑπευθύνων γιὰ τὸ χρέος καὶ
ἀπόδοση τῶν ἐκποιηµένων περιουσιῶν τους στοὺς δανειστές, ὡς
ὁλοκληρωτικὴ καὶ τελεσίδικη ἀποπληρωµὴ τοῦ χρέους.
Μὲ ἐπίσης δεδοµένη τὴν ψήφιση ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Λαοῦ, τῆς
κατάργησης τοῦ ∆ουβλίνου 2, προχωρᾶµε στὴν ἐπαναπροώθηση τῶν
λαθροµεταναστῶν, στὶς χῶρες προέλευσής τους µὲ παροχὴ κινήτρων, ἢπροώθησή τους σὲ χῶρες τῆς Εὐρώπης, ὅπου καὶ δουλειά, καὶ ψωµὶ
ὑπάρχουν.
Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα, µὲ δεδοµένο ὅτι στὴν Ἄµεση ∆ηµοκρατία, ὅλες οἱ
ἀποφάσεις κάθε µορφῆς ἐξουσίας, ἐκτελεστικῆς, νοµοθετικῆς,
δικαστικῆς, εἶναι ὑπὸ τὴν διαρκῆ καὶ µόνιµη δυνατότητα ἀκύρωσής τους
ἀπὸ τὸ Λαό, καλοῦµε τὸν Πρωθυπουργὸ ποὺ προέκυψε µὲ
ἀµεσοδηµοκρατικὲς διαδικασίες (καὶ φυσικὰ µὲ τὸ 50+1 τῶν ἐγκύρων
ψηφοδελτίων), νὰ προχωρήσει ἀµέσως στὴν οἰκονοµικὴ ἀναδιάρθρωση
τῆς χώρας. Μὲ πρῶτες προτεραιότητες:
Τὴν ἄµεση χρηµατοδότηση τῆς πρωτογενοῦς παραγωγῆς, τῆς
µικροµεσαίας ἐπιχείρησης καὶ τοῦ τουρισµοῦ.
Τὴν ἐπιβολὴ ἀντισταθµιστικῶν δασµῶν στὰ εἰσαγόµενα ἀνταγωνιστικὰ
τῶν ἑλληνικῶν προϊόντα, ἕως ὅτου τουλάχιστον ἐπιτευχθοῦν τὰ
ἰσοζύγια: ∆ιατροφικὸ καὶ ἐµπορικῶν συναλλαγῶν.
Τὸν ἔλεγχο τῶν τιµῶν τῶν βασικῶν εἰδῶν διατροφῆς καὶ οἰκιακῆς
χρήσης µὲ διατίµηση.
Τὴν κάθετη µείωση στὶς τιµὲς τῶν καυσίµων, µὲ περικοπὴ τῆς
ἀπαράδεκτης φορολόγησής τους καὶ ἔλεγχό τους στὸ διυλιστήριο.
Τὴν ἐπιστροφὴ τῆς Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος στὸν ἔλεγχο τοῦ Ἑλληνικοῦ
∆ηµοσίου, µὲ παράλληλο ἔλεγχο τῆς ρευστότητας τοῦ νοµίσµατος
(εὐρὼ ἢ ἐθνικὸ νόµισµα).
Ἁπλὲς καὶ καθαρὲς θέσεις, βγαλµένες ὄχι ἀπὸ ἰδεολογικοπολιτικὰ
φληναφήµατα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἤδη ὑπάρχουσα ἐµπειρία πολλῶν Λαῶν τῆς
Ὑφηλίου, οἱ ὁποῖοι τὰ κατάφεραν. Καὶ µὲ θεµέλιο τὴν ἀρχή:
∆ΕΝ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ∆ΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΟΥΤΕ ΜΥΤΗ.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΑΛΛΟΙ ΛΑΟΙ.
Ἐµπρὸς λοιπὸν νὰ ἀλλάξουµε τὴν πορεία πρὸς τὴν ἄβυσσο καὶ νὰ τὴ
µετατρέψουµε σὲ πορεία πρὸς τὴν ἀνάπτυξη, τὴ κοινωνικὴ συνοχή, τὴν
ἀξιοπρέπεια.
Ἀθήνα 2 Ὀκτωβρίου 2012.
ΝΑΙ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ.
Ἀπαισιοδοξία, θυµός, ὀργή, ἀγανάκτηση, σὲ κάποιες περιπτώσεις µίσος,
εἶναι τὰ κύρια χαρακτηριστικά του Λαοῦ µας, τὰ ὁποία ὀξύνονται
ὁλοένα καὶ περισσότερο, ὅσο ἡ Τρόϊκα «µπήγει βαθύτερα τὸ µαχαίρι,
στὸ σβέρκο µας». Τὴν ἴδια ὥρα φυσικὰ ποὺ οἱ ἀχυράνθρωποι
διαχειριστὲς τῆς ἐξουσίας συνεχίζουν νὰ παίζουν τὸ παιχνίδι τῶν
τοκογλύφων καταληστεύοντας τὴν κοινωνία καὶ στέλνοντας τὰ
κλεµµένα στὴν Ἐλβετία. Ἐνῶ στὴ «γωνία», περιµένουν δῆθεν ἀριστεροὶκαὶ δῆθεν ἐθνικιστές, «σωτῆρες», σὲ ἕνα καλοστηµένο σχέδιο
ἐναλλαγῆς ἐξουσίας, γιὰ ὅσο διάστηµα οἱ τοκογλύφοι κρίνουν χρήσιµο
γιὰ νὰ «τσεπώσουν» ὅσα περισσότερα εὐρὼ µποροῦν.
Ἡ «πολιτικὴ διαστρωµάτωση» τοῦ Λαοῦ µας, σὲ σχέση πάντα µὲ τὴ
στάση τοῦ ἀπέναντι στοὺς πολιτικοὺς ἀπατεῶνες, ἔχει σὲ αὐτὴν τὴν
φάση, διαµορφώσει (ὅπως πχ στὴν Ἀργεντινή του Κάρλος Μένεµ καὶ
πρὶν τὸ διώξιµο τοῦ Ντὲ Λὰ Ρούα µὲ τὸ «γνωστὸ ἑλικόπτερο»), τὰ
παρακάτω χαρακτηριστικά:
Ἡ συντριπτική του πλειοψηφία, αἰσθάνεται ἀνίσχυρη ἐµπρὸς στὶς
ἀδυσώπητες ἑρπύστριες τῶν τοκογλύφων καὶ τὴν ἀποφασιστικότητα
τῶν κυβερνώντων (ὅπως ἐκφράζεται ἀπὸ τοὺς πραιτοριανοὺς τῶν
ΜΑΤ), νὰ ἐπιβάλλουν τὸν φασισµό τους.
Ἕνα σηµαντικὸ τµῆµα τοῦ Λαοῦ, στρέφεται στὶς «ἀριστερὲς φοῦσκες»
τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, παρακαλώντας στὴν οὐσία, τὰ ψέµατα ποὺ συστηµατικὰ
λέει ὁ Τσίπρας, νὰ ἔχουν ἔστω καὶ µία δόση ἀλήθειας.
Ἕνα ἀκόµη ἐπίσης σηµαντικὸ τµῆµα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας,
«φορτώνεται» µὲ µίσος γιὰ τοὺς ὑπευθύνους της κατάντιάς του,
κατρακυλώντας στὴ λογική της ἐκδίκησης, µέσα ἀπὸ τοὺς ἐκφραστὲς
τοῦ νεοναζισµοῦ.
Ἕνα µικρότερο τµῆµα, «σέρνεται» ἀπελπισµένο, πίσω ἀπὸ γελοῖες
πρακτόρικου εἴδους «ἐπιχειρήσεις» τοῦ τύπου «θὰ σᾶς πληρώσουµε τὸ
χρέος», ἢ ἀκόµη τοῦ τύπου «…ἂν µὲ ψηφίσετε ἐµένα θὰ σᾶς σώσω».
Καὶ τέλος, ἕνα ἀκόµη µικρότερο τµῆµα, ἀναγνωρίζει τὴ δυνατότητα
ἐξόδου ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδο, ἀναφέρεται σὲ αὐτὸ σὲ κείµενα/ἀναλύσεις –
κυρίως – στὸ διαδίκτυο, ἀλλὰ ἀρνεῖται ἐπίµονα νὰ προχωρήσει στὴν
ἀναγκαία ἐκείνη γιὰ τὴν ἀνατροπή, δράση.
Κι’ ὅµως, τὰ πράγµατα εἶναι ἁπλά. Πάρα πολὺ ἁπλά:
Μποροῦµε νὰ τοὺς ἀνατρέψουµε σὲ µερικὲς µέρες, χωρὶς µάλιστα νὰ
«ἀνοίξει µύτη».
Μποροῦµε νὰ ξαναστήσουµε τὴν Ἑλλάδα ποὺ µᾶς ἔκλεψαν µὲ µερικὲς
µόνο ἁπλὲς κινήσεις.
Μὲ µία ὅµως καὶ µόνη προϋπόθεση: Νὰ ἀναζητήσουµε τὴν λύση σὲ ἐµᾶς,
στὸν ἑαυτό µας. Ὅπως ἔπραξαν π.χ. οἱ Ἰσλανδοί, ὅπως ἔπραξαν οἱ
Ἀργεντινοί, ὅπως ἔπραξε ὁ Λαὸς τοῦ Ἰσηµερινοῦ, τῆς Οὐγγαρίας κλπ κλπ
Λαοί, οἱ ὁποῖοι ἀποφάσισαν νὰ «πάρουν τὴν ὑπόθεσή τους στὰ χέρια
τους».
Τὴ ∆ευτέρα λοιπόν, 5 Νοεµβρίου:
Συγκεντρωνόµαστε ἀπὸ ὅλες τὶς ἄκριες τῆς Ἑλλάδας, µπροστὰ στὴ
Βουλή. (Προϋπόθεση: Νὰ κλείσουµε τὰ γραφεῖα καὶ τὶς ἐπιχειρήσεις µας
γιὰ µερικὲς µέρες, νὰ σταµατήσουµε νὰ ἐργαζόµαστε. Ἔτσι κι’ ἀλλιῶς,στὸ οἰκονοµικὸ χάλι στὸ ὁποῖο βρισκόµαστε, ἡ «ζηµιὰ» τὴν ὁποία θὰ
ὑποστοῦµε, εἴτε εἴµαστε ἐργαζόµενοι, εἴτε ἐργοδότες, θὰ εἶναι
ἀσήµαντη).
Προχωροῦµε σὲ Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση, µπροστὰ στὴ Βουλή.
Ὁλοκληρώνουµε-ψηφίζουµε τὸ Νέο Σύνταγµα, Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας.
(Αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε νὰ ἔχουµε ἀπὸ τὸ 1827 καὶ τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια.
Αὐτὸ ποὺ ἔχει ἐδῶ καὶ 200 χρόνια ἡ Ἐλβετία, αὐτὸ ποὺ ἀπέκτησε
πρόσφατα ἡ Ἰσλανδία).
Ἐκλέγουµε τὴν ἀντιπροσωπεία τῆς Λαϊκῆς Συντακτικῆς Ἐθνοσυνέλευσης,
ἡ ὁποία παραδίδει στὸν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς Μεϊµαράκη, τὸ νέο,
ψηφισµένο ἀπὸ τὸ Λαὸ Σύνταγµα.
∆ίνουµε µερικὲς µέρες προθεσµία στοὺς 300 τῆς Βουλῆς, νὰ ψηφίσουν
τὸ Νέο Σύνταγµα.
Μὲ τὴν ψήφιση τοῦ Νέου Συντάγµατος Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας, ἀπαιτοῦµε
τὴν ἄµεση διάλυση τῆς Βουλῆς καὶ τὴν προκήρυξη ἐκλογῶν, µέσα ἀπὸ
τὶς διαδικασίες ποὺ προβλέπει τὸ Νέο Σύνταγµα.
Μὲ τὶς ἐκλογὲς ἔχουµε:
Πρόεδρο ∆ηµοκρατίας, Ἀρχηγὸ τοῦ Στρατοῦ καὶ τῆς Παλλαϊκῆς Ἄµυνας,
ἐκλεγµένο κατ’ εὐθείαν ἀπὸ τὸν Λαό.
Πρωθυπουργὸ ἐκλεγµένο κατ’ εὐθείαν – ὡς πολίτη καὶ ὄχι ὡς κόµµα –
ἀπὸ τὸν Λαό.
Γενικὸ Εἰσαγγελέα τῆς ∆ηµοκρατίας (προϊστάµενο δηλαδὴ τοῦ
Ὑπουργείου ∆ικαιοσύνης), ἐκλεγµένο κατ’ εὐθείαν ἀπὸ τὸν Λαό.
Ἐπίτροπο τοῦ Λαοῦ, ἐπικεφαλῆς τῆς Ἐκλογικῆς Ἐξουσίας καὶ τοῦ
Σώµατος ∆ίωξης ∆ιαφθορᾶς, ἐκλεγµένο κατ’ εὐθείαν ἀπὸ τὸν Λαό.
151 βουλευτές, οἱ ὁποῖοι ἐκλέγονται ὡς πολίτες καὶ ὄχι ὡς κόµµατα,
στὶς ἐκλογικὲς περιφέρειες τῆς χώρας (51 ὑποχρεωτικὰ ἀπὸ τοὺς 51
Νοµοὺς καὶ οἱ 100 ἀναλογικὰ µὲ τὸν πληθυσµό).
Ἀµέσως µετὰ καὶ µέχρι τὸ τέλος τοῦ 2012, µὲ τὰ δικαιώµατα ποὺ
µεταβιβάζονται ἀπὸ τὸ Νέο Σύνταγµα, κατ’ εὐθείαν στὸ Λαό,
προχωρᾶµε:
Σὲ δηµοψήφισµα γιὰ νὰ ἀποφασίσουµε ἂν θὰ διώξουµε ἢ ὄχι, τὸ ∆ΝΤ,
τὴν Τρόϊκα καὶ τοὺς τοκογλύφους, µὲ παράλληλη ἐπιβολὴ ἐθνικῶς
ἐλεγχοµένου νοµίσµατος.
Σὲ δηµοψήφισµα γιὰ νὰ ἀποφασίσουµε ἂν θὰ πρέπει νὰ µείνουν ἢ νὰ
φύγουν οἱ λαθροµετανάστες.
Σὲ ἄµεση δίωξη ἀπὸ τὸ Σῶµα ∆ίωξης ∆ιαφθορᾶς, ὅλων τῶν
ἐµπλεκοµένων στὴ δηµιουργία τοῦ χρέους καὶ ἄµεση προσαγωγή τους
στὴ δικαιοσύνη.
Στὴν ἐκδίκαση ἀπὸ τὰ Ὁρκωτὰ-Λαϊκὰ ∆ικαστήρια τῆς Ἐπικράτειας, ὅλωντῶν αἱρετῶν καὶ διορισµένων δηµόσιων λειτουργῶν ποὺ ἐνεπλάκησαν
στὴ δηµιουργία τοῦ χρέους.
Στὴ λαϊκὴ ἀποφασιστικὴ συµµετοχὴ (ὅπως προβλέπει τὸ Νέο Σύνταγµα
Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας) σὲ ὅλο τὸ νοµοπαρασκευαστικὸ ἔργο τῆς νέας,
ἀµεσοδηµοκρατικῆς Βουλῆς, ποὺ ἀφορᾶ: α. Στὶς ἐργασιακὲς σχέσεις τοὺς
µισθοὺς καὶ τὶς συντάξεις. β. Στὸν καθορισµὸ τῶν τιµῶν τῶν προϊόντων
ἄµεσης ἀνάγκης, ὅπως καύσιµα, εἴδη διατροφῆς. γ. Στὸν καθορισµὸ τοῦ
ὕψους τοῦ ΦΠΑ καὶ τῶν φορολογικῶν συντελεστῶν. δ. Στὸ προσωρινὸ
δασµολογικὸ «κλείσιµο» τῶν συνόρων, ἕως ὅτου ὀρθοποδήσει ἡ
ἐγχώρια παραγωγὴ καὶ ὁλοκληρωθεῖ ἡ ἐπανεκκίνηση τῆς οἰκονοµίας.
Τὰ πράγµατα εἶναι τόσο ἁπλὰ καὶ µάλιστα χωρὶς νὰ χρειαστεῖ νὰ
ξοδευτεῖ, οὔτε σταγόνα ἑλληνικὸ αἷµα. Ἔχουν γίνει πρόσφατα σὲ ἄλλες
κοινωνίες, ἔγιναν καὶ στὴν Ἑλλάδα, τόσο τὴν 3η Σεπτεµβρίου τοῦ
1843, ὅσο καὶ στὶς 15 Αὐγούστου τοῦ 1909, ὅπου Λαὸς καὶ Στρατός,
ἔδωσαν τὴ λύση.
Ἀθήνα 27 Σεπτεµβρίου 2012.
Ἡ 5Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΑΙΩΝΩΝ.
Οἱ πρόσφατες κινητοποιήσεις τῆς 26ης Σεπτεµβρίου, οἱ ὀργανωµένες
ἀπὸ τὰ συστηµικὰ συνδικάτα, ΓΕΣΕΕ, Α∆Ε∆Υ καὶ τοὺς δορυφόρους τους
(µὲ τὶς πορτοκαλί, κόκκινες, πράσινες κλπ σηµαῖες), κατέδειξαν γιὰ µία
ἀκόµη φορᾶ τὴν πλήρη χρεωκοπία τῶν νεοχεγκελιανῶν, ἐξουσιαστικῶν
«µανιφέστων». Πάσης µορφῆς καὶ πάσης ἀπόχρωσης.
Γιὰ µία ἀκόµη φορά, ἡ κοινωνία τῶν ἑκατοµµυρίων ἀνέργων, εἴτε ἀπὸ
διαίσθηση, εἴτε ἀπὸ κούραση στὸ συνεχές, µονότονο καὶ ὡς ἀπὸ
περιφορὰ «ἐπιτάφιου» σύνθηµα, «Λαέ, ἐµπρός, µὴ σκύβεις τὸ κεφάλι, µὲ
τὰ συνδικάτα (ἢ ἀριστερά, ἢ ΚΚΕ κλπ) ἀντίσταση καὶ πάλι», δὲν
κατέβηκε στὸ Σύνταγµα.
Ἔτσι ἔφτασαν µερικὲς διµοιρίες πραιτοριανῶν, µερικὲς βόµβες κρότου-
λάµψης καὶ χηµικῶν, γιὰ νὰ διαλύσουν τὶς δεκάδες χιλιάδες, τῶν
ἀπελπισµένων, ὀργισµένων, πεινασµένων, ἐξαθλιωµένων ἀπὸ τὴν
ἀνεργία καὶ τὴν ἀνέχεια, πολιτῶν/διαδηλωτῶν. Γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ γιὰ µία
ἀκόµη φορὰ πὼς οἱ συλλογικὲς ὑποστάσεις, (κόµµατα, συνδικάτα κλπ),
ἔτσι ὅπως τουλάχιστον διαµορφώθηκαν ἀπὸ τὸν Χέγκελ καὶ τοὺς
ὀπαδούς του, δὲν ἔχουν τίποτε νὰ προσφέρουν πιά, στὶς κοινωνίες τῶν
ἀνθρώπων.
Ὁ χεγκελισµὸς καὶ τὰ νεοχεγκελιανὰ δόγµατα ποὺ προέκυψαν ἀπὸ αὐτόν,
ἀπὸ τὸν 18ο αἰώνα καὶ ἐντεῦθεν (µαρξισµός, λενινισµός, σοσιαλισµός,
µπολσεβικισµός, ἐθνικοσοσιαλισµός, ναζισµός, φασισµὸς καὶ ἄλλοι–ἰσµοί), πνέει – ἐπιτέλους – τὰ λοίσθια. Ἐξαπάτησε, χειραγώγησε,
κατέστρεψε ὄνειρα γενιῶν καὶ γενιῶν, ἀλλὰ τελειώνει. Ξεθωριάζει
ὅπως ὅλα τὰ κάλπικα κατασκευάσµατα, τὰ ὁποῖα φτιάχτηκαν γιὰ νὰ
ὑπηρετοῦν τὰ ὀργανωµένα συµφέροντα καὶ ὄχι τοὺς Λαούς.
Ἡ κεντρικὴ θεώρηση τοῦ Χέγκελ, «περὶ τῆς ἰσχυρῆς συλλογικῆς
ὀντότητας ἡ ὁποία θὰ ἀναλάβει νὰ λύσει γιὰ λογαριασµὸ τοῦ Λαοῦ τὰ
προβλήµατά του», ἀποδείχθηκε πὼς τὸ µόνο τὸ ὁποῖο µπορεῖ νὰ παράγει,
ἦταν καὶ εἶναι, συγκεντρωτικά, ἀπολυταρχικά, ἀντιλαϊκά, ἀντιπολιτισµικὰ
καὶ ἀντιανθρώπινα τέρατα.
Στὰ τελευταῖα 200 χρόνια της ἱστορίας τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν,
εἴδαµε τὸ «πρόσωπο τοῦ τέρατος», τὴ θεώρηση περὶ ὑπεροχῆς τῆς
«συλλογικῆς ὑπόστασης» τοῦ Χέγκελ, µὲ διάφορες
ὀνοµασίες/προσωπεῖα, νὰ καταλαµβάνει τὶς ἐξουσίες, πάντα µὲ τὸ
αἰτιολογικό, τῆς ὑπεράσπισης τοῦ Λαοῦ καὶ τοῦ βιοτικοῦ – κυρίως –
ἐπιπέδου του.
Εἴδαµε τὸν φασισµὸ καὶ τὸ ναζισµὸ νὰ ὁδηγοῦν ὁλάκερους Λαοὺς σὲ
ἐγκλήµατα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας, στὴν αὐτοκτονία καὶ στοὺς
ἐµφύλιους (Γερµανία, Ἱσπανία, Πορτογαλία, Ἰταλία, Ἑλλάδα,
λατινοαµερικάνικες, ἀφρικανικὲς καὶ ἀσιατικὲς στρατιωτικὲς δικτατορίες
κλπ κλπ).
Εἴδαµε τὸν ἐφαρµοσµένο µαρξισµό, τὸν «ὑπαρκτὸ σοσιαλισµό», νὰ
ὁδηγεῖ ὁλόκληρες κοινωνίες στὸ πανανθρώπινο ὅραµα τοῦ «δίκαια
µοιρασµένου ψωµιοῦ» καὶ στὴ συνέχεια νὰ τὶς πετὰ στὴ χωµατερὴ τῆς
σκληρότερου τύπου κεφαλαιοκρατικῆς κοινωνίας, τοῦ κρατικοµαφιόζικου
µάλιστα τύπου.
Ἀκόµη σήµερα βλέπουµε θλιβερὰ ἀποµεινάρια τοῦ «σοσιαλιστικοῦ
ἰδεώδους», νὰ ἐκφράζονται ἀπὸ ἡγέτες γαντζωµένους στὴν ἐξουσία, µὲ
χαρακτηριστικότερο τὸν «Θεὸ ἐπὶ τῆς Γῆς» τῆς Βόρειας Κορέας, Κὶµ Ἲλ
Σούνγκ, ποὺ παρέδωσε τὸ «θεϊκὸ δαχτυλίδι» στὸν γιό του, Κὶµ Γιονκ Ἴλ.
Τὴν ἴδια ὥρα, βλέπουµε µία χώρα, τὴν Ἐλβετία, ἡ ὁποία σὲ ἀντίθεση µὲ
ὅλες τὶς ἄλλες χῶρες τοῦ κόσµου, ἐπέλεξε τὴν Ἄµεση ∆ηµοκρατία ὡς
πολιτικό της σύστηµα, ἀπὸ τὸ 1848. Καὶ ἐπίσης τὴν ἴδια ὥρα, νὰ
προκόβει ὡς πολυπολιτισµικό, πολύγλωσσο καὶ πολυθρησκευτικὸ ἔθνος,
νὰ ἰσχυροποιεῖ «τὸν ἑλβετικὸ ἱστορικὸ/δηµοκρατικὸ πατριωτισµὸ» καὶ
τοὺς «πατριωτικοὺς δεσµοὺς» µεταξὺ τῶν κοινωνικῶν της ὁµάδων. Καὶ
φυσικά, νὰ ἔχει τοὺς πιὸ χορτασµένους καὶ ἀξιοπρεπεῖς πολίτες στὸν
κόσµο.
Ἡ χώρα αὐτὴ ποὺ ἀπάντησε µὲ ἕνα κάθετο ΟΧΙ, στὸ «κόψιµο» τοῦ
νήµατος τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας, µὲ τὶς κοινωνίες
τῆς εὐρωπαϊκῆς Ἀναγέννησης, κατάφερε νὰ κρατήσει συνδεδεµένη, τὴνἀρχαία ἑλληνικὴ σκέψη (κυρίως τοῦ Ἀριστοτέλη) µὲ τὴ δική της ἐπιλογή.
Ἕνα νῆµα τὸ ὁποῖο ἔκοψε καὶ µετέτρεψε σὲ θηλιὰ τῶν κοινωνιῶν, ὁ
Γκέοργκ Βίλχελµ Φρήντριχ Χέγκελ, στὰ τέλη τοῦ 1700, γεννώντας ἀπὸ
τὰ σπλάχνα τῆς θεώρησής του, τὰ διαφόρων τύπων «µπάσταρδα
παιδιά», τῆς οἰκογένειας Rothchild. Τὰ ὁποία χρηµατοδότησαν (Α΄καὶ Β’
Παγκόσµιο Πόλεµο) καὶ χρηµατοδοτοῦν µέχρι σήµερα, τὶς
νεοχεγκελιανὲς «ἐπαναστάσεις» τῶν -ἰσµῶν ἀλλὰ καὶ τὶς «πορτοκαλὶ
ἐπαναστάσεις» (βλέπε Σόρος): Τύπου Otpor στὴ Σερβία τοῦ Μιλόσεβιτς,
Kmara στὴ Γεωργία (ἦταν ἐν µέρει ὑπεύθυνη γιὰ τὴν πτώση τοῦ
προέδρου Ἔντουαρντ Σεβαρντνάτζε), Pora (µέρος τῆς Πορτοκαλὶ
Ἐπανάστασης) µὲ διαδηλώσεις στὴν Οὐκρανία ὑπὲρ τῆς Τιµοσένκο, Zbur
στὴ Λευκορωσία µὲ διαδηλώσεις κατὰ τοῦ προέδρου Ἀλεξάντερ
Λουκασένκο, Oborona στὴ Ρωσία µὲ διαδηλώσεις κατὰ τοῦ Προέδρου
Vladimir Πούτιν, KelKel στὴν Κιργιζία (συνέβαλε στὴν πτώση τοῦ
προέδρου Ἀσκὰρ Ἀκάγιεφ), Bolga στὸ Οὐζµπεκιστᾶν µὲ διαδηλώσεις
κατὰ τοῦ προέδρου Ἰσλὰµ Καρίµοφ, τὴν «Ἀραβικὴ Ἄνοιξη», σὲ Αἴγυπτο,
Τυνησία, Λιβύη, καὶ Συρία (τὴν ὁποία βιώνουµε µέχρι σήµερα). Καὶ φυσικά,
κάποιες ἀπὸ τὶς Συνιστῶσες τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, (γιὰ νὰ ἔλθουµε στὰ δικά µας)
ποὺ ἀκόµη δὲν κατάφεραν νὰ στήσουν πορτοκαλὶ ἐπανάσταση, στὴν
Ἑλλάδα.
Ἡ Ἐλβετία λοιπόν, ἡ κάποτε πάµπτωχη ὀρεινὴ χώρα τῆς Κεντρικῆς
Εὐρώπης, µὲ τοὺς ταλαιπωρηµένους κτηνοτρόφους καὶ τοὺς
ἐνοικιαζόµενους-µισθοφόρους στρατιῶτες της, εἶπε ΟΧΙ στὸν Χέγκελ,
ὄχι στοὺς Μαρξισµούς, στοὺς Μπολσεβικισµούς, στοὺς Ναζισµούς, στοὺς
Φασισµοὺς τῶν γειτονικῶν της χωρῶν.
Εἶπε ὅµως ΝΑΙ στὸν Ἰωάννη Καποδίστρια ποὺ κλήθηκε ἀπὸ τοὺς
Ἐλβετοὺς ὡς διπλωµάτης γιὰ νὰ βοηθήσει στὴ συγκρότηση τοῦ
ἑλβετικοῦ κράτους τὸ 1815, ἐφαρµόζοντας στὴν πράξη, τὴν
θεµελιώδη ἀρχὴ τῆς ἀρχαιοελληνικῆς Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας: Τὴν ἐπιδίωξη
δηλαδὴ τῆς ἀέναης ἰσορροπίας µεταξὺ τῶν δικαιωµάτων καὶ
ὑποχρεώσεων τοῦ ἀτόµου-πολίτη, µὲ τὰ δικαιώµατα/ὑποχρεώσεις τῆς
ὀργανωµένης κοινωνίας, τὴν ὁποία οἱ δυτικὲς κοινωνίες, ἀποκαλοῦν
«κράτος».
Ἀπὸ τὸ 1848 µέχρι σήµερα, µὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις ὅπως πχ
πρόσφατα ἡ Ἰσλανδία, οἱ ἐπαναστάσεις τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν,
βασίζονταν σταθερὰ στὸ νεοχεγκελιανὸ µοτίβο: Μανιφέστα
συλλογικῶν ὑποστάσεων «σωτηρίας» (τὰ ὁποία ὑπηρέτησαν εἴτε
ἄδολοι εἴτε ὑστερόβουλοι ἡγέτες), καὶ τὰ ὁποία ὅµως µὲ τὸ πέρασµα
τοῦ χρόνου, µετατράπηκαν σὲ θηλιὲς στὸ λαιµὸ τῶν κοινωνιῶν. Μὲ –
δυστυχῶς – ἑκατόµβες ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων, µὲ τὸν ἐξευτελισµὸ τῶνὁραµάτων γιὰ µία ἀνθρώπινη κοινωνία, µὲ φυλακίσεις, ἐκτοπίσεις στὰ
Γκούλακς, βασανιστήρια στὰ κρατηρήτια τῶν δικατόρων, φούρνους
ἀερίων στὰ Ἄουσβιτς κλπ κλπ.
Ἔτσι καὶ σήµερα, τὸ ὑποτιθέµενο «ἀντιµνηµονιακὸ µπλὸγκ» τῶν
διαφόρων κοµµάτων καὶ κοινωνικῶν φορέων ὅπως τὰ τριτοβάθµια
συνδικάτα, στηριζόµενο ἀκόµη στὸ νεοχεγκελιανὸ µοτίβο, ἐπιµένει νὰ
λέει στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία: “Ψήφισέ µε γιὰ νὰ σὲ σώσω. Ἔλα στὴ
διαδήλωση γιὰ νὰ σοῦ λύσω τὸ πρόβληµα”. Μὲ τὴν κοινωνία νὰ
ἀντιλαµβάνεται πιὰ ἀπὸ διαίσθηση καὶ µόνο, τὸ «κάποιο λάκκο ἔχει ἡ
φάβα» καὶ νὰ µὴν συµµετέχει στὰ στηµένα τους παιχνίδια.
Ὡστόσο σήµερα, ἡ πανανθρώπινη κοινωνία, σὲ Καναδά, ΗΠΑ, Αὐστραλία,
Νέα Ζηλανδία, Ἰσηµερινό, Βενεζουέλα, Ἰσλανδία, Τσεχία, Νότιο Ἀφρικὴ
καὶ σὲ ὅλα τὰ µήκη καὶ τὰ πλάτη τοῦ κόσµου, στέκεται ἀπέναντι στὴ
νέα τάξη καὶ στοὺς συνεργαζόµενους ἐγκληµατίες τοῦ
χρηµατιστηριακοῦ/στρατιωτικοβιοµηχανικοῦ συµπλέγµατος. Γυρίζοντας
τὸ βλέµµα της µετὰ ἀπὸ 200 χρόνια καὶ πάλι στὴν ἀρχαιοελληνικὴ
Ἄµεση ∆ηµοκρατία, στὸν Ἀριστοτέλη, στὸν Σόλωνα, στὴν Ἐλβετία τοῦ
Ἰωάννη Καποδίστρια.
Ἡ 5η λοιπὸν Νοεµβρίου, µπορεῖ νὰ γίνει πέρα ἀπὸ µία ἑλληνικὴ πράξη
ἀντίστασης σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ µᾶς ἐπέβαλαν ἡ νέα τάξη, οἱ διεθνεῖς
τοκογλύφοι καὶ οἱ ντόπιοι ἀριστεροδέξιοι ἀτζέντηδές τους. Μία ΠΡΑΞΗ
ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ∆ΙΕΘΝΟΥΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ.
Παράλληλα, µπορεῖ νὰ στείλει ἕνα µήνυµα νίκης στοὺς ἀγωνιζόµενους
Λαοὺς τῆς Ἱσπανίας καὶ τῆς Πορτογαλίας. Καλώντας τους νὰ πράξουν
αὐτὸ ποὺ πράττουµε ἐµεῖς:
ΟΧΙ στὶς διαρθρωτικὲς ἀλλαγὲς στὰ χρεωκοπηµένα, νεοταξίτικα,
κοµµατικά, ψευδοδηµοκρατικά, πολιτικά µας συστήµατα.
ΝΑΙ στὸ πέρασµα – ἐπιτέλους – ὅλων τῶν ἐξουσιῶν, µέσα ἀπὸ
διαδικασίες Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας στοὺς Λαούς.
Γιὰ νὰ ἀποφασίσουµε ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΜΑΣ, ὅπως γίνεται ἐδῶ καὶ 150 χρόνια
στὴν Ἐλβετία, ὅπως ἔγινε πρόσφατα στὴν Ἰσλανδία.
Οἱ προϋποθέσεις γιὰ τὴ νίκη µας ὅµως εἶναι:
Νὰ ἀφήσουµε – ἔστω προσωρινὰ – στὴν ἄκρη τὶς ἰδεολογικοπολιτικές
µας διαφορές.
Νὰ µὴν κρατᾶµε στὰ χέρια µας παρὰ µόνο τὴν σηµαία µας, σύµβολο τῶν
ἐθνικοαπελευθερωτικῶν καὶ κοινωνικῶν ἀγώνων τοῦ Λαοῦ µας.
Νὰ ἔχουµε ἕνα καὶ µοναδικὸ αἴτηµα: Τὴν ψήφιση τοῦ Συντάγµατος
Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας.
Νὰ ξεκαθαρίσουµε στὸ σύστηµα πὼς δὲν ἐπιθυµοῦµε νὰ χυθεῖ σταγόναἑλληνικὸ αἷµα.
Νὰ ξεκαθαρίσουµε στὸ σύστηµα πὼς δὲν θὰ φύγουµε ἀπὸ τὸ Σύνταγµα,
ἂν δὲν ψηφισθεῖ τὸ Σύνταγµα Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας.
Νὰ ξεκαθαρίσουµε στὸ σύστηµα πὼς ἂν ἐπιχειρήσει νὰ µᾶς «χτυπήσει»,
θὰ τὸ πάρει ὁ διάολος καὶ θὰ τὸ σηκώσει.
Νὰ συµπαραταχθοῦµε ὅλοι δίπλα ὁ ἕνας στὸν ἄλλο: Ἀριστεροί, δεξιοί,
ἀντιεξουσιαστές, ἐθνικιστὲς κλπ, ἀναβάλλοντας γιὰ µετὰ τὶς
ἀµεσοδηµοκρατικὲς ἐκλογές, τὴν ἐπίλυση τῶν διαφορῶν µας. Μέσα
φυσικὰ ἀπὸ τὶς διαδικασίες τῶν λαϊκῶν δηµοψηφισµάτων ποὺ
προβλέπονται ἀπὸ τὸ Σύνταγµα Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας.
Νὰ προχωρήσουµε ἀµέσως σε ἐλεγχόµενες καὶ ἐποπτευόµενες ἀπὸ
ὅλους ἐµᾶς, τὸ Λαό, ἀµεσοδηµοκρατικὲς ἐκλογές. Οἱ ὁποῖες
παρεµπιπτόντως, δὲν ἀναγνωρίζουν ὡς ὑποψηφίους κόµµατα, ἀλλὰ
πολίτες.
Νὰ ὑλοποιήσουµε/ἐπιβάλλουµε τὴν Ἄµεση ∆ηµοκρατία, τῆς ὁποίας οἱ
θεµελιώδεις ἀρχές: ∆ὲν ἀναγνωρίζουν µονιµότητα ἀλλὰ ἀνακλητότητα
σὲ κάθε µορφὴ αἱρετῆς ἀρχῆς. ∆ὲν ἀναγνωρίζουν νόµους καὶ διεθνεῖς
συµφωνίες, ποὺ δὲν µποροῦν νὰ ἀκυρωθοῦν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Λαό. ∆ὲν
ἀναγνωρίζουν ἄσυλα σὲ καµία κοινωνικὴ τάξη, ἀλλὰ καθορίζουν τὴ
σαφὴ καὶ κάθετη ἰσονοµία καὶ ἰσοπολιτεία, γιὰ ὅλους τους πολίτες. ∆ὲν
ἀναγνωρίζουν δικαιοσύνη τῆς ἕδρας, ἀλλὰ δικαιοσύνη τοῦ Λαοῦ, µέσω
τῶν Ὁρκωτῶν ∆ικαστηρίων (Βλ. ἀρχαία Ἠλιαία καὶ δικαιοδοτικὸ σύστηµα
τῶν Madison καὶ Jefferson στὶς ΗΠΑ). ∆ὲν ἀναγνωρίζουν σὲ κανένα
ὄργανο τοῦ κράτους, τὸ δικαίωµα νὰ συλλαµβάνει ἀδιακρίτως, νὰ
χρησιµοποιεῖ χηµικά, νὰ χρησιµοποιεῖ βία. ∆ὲν ἀναγνωρίζουν κάρτα τοῦ
πολίτη, Codex Alimentarius, Monsanto καὶ Gargill.
Νὰ ἑτοιµασθοῦµε νὰ προχωρήσουµε ἀµέσως µετὰ τὶς ἐκλογὲς σὲ
δηµοψηφίσµατα: ∆ιώχνουµε ἢ ὄχι ∆ΝΤ καὶ ΤΡΟΙΚΑ, κηρύσσουµε ἢ ὄχι τὸ
χρέος ἐπαχθές, ἀποφασίζουµε γιὰ τὸ φορολογικὸ καθεστὼς καὶ τὴν
οἰκονοµία, ἀποφασίζουµε γιὰ τὴ λαθροµετανάστευση, ἀποφασίζουµε γιὰ
τὴν ἀνασυγκρότηση τῆς χώρας.
Ὅλα τὰ συστατικά του περάσµατος τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας ἀπὸ τὸ
κοµµατικό, παρασιτικό, ὑδροκέφαλο, διεφθαρµένο κράτος, στὴ κοινωνία
τῆς Ἀλληλεγγύης καὶ τῆς Ἀξιοπρέπειας, εἶναι ἐδῶ. Τὸ µόνο ποὺ λείπει,
εἶναι ἡ ἀποφασισµένη Λαοθάλασσα. Αὐτὴ ποὺ ἄλλαξε τὴν πορεία τῆς
χώρας τὸ 1843, αὐτὴ ποὺ ξαναέστησε τὴν Ἑλλάδα τοῦ 1909.
Αὐτὴ ποὺ τὴν 5Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
ΓΙΑ ΝΑ ∆ΙΕΚ∆ΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΑΜΕΣΗΣ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
ΝΑ ΞΑΝΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑ∆Α ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.Ἀθήνα 25 Σεπτεµβρίου 2012.
Ο∆ΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ 5Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΝΑΙ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ∆ΙΩΞΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ∆ΝΤ.
Ὁ µπαµπούλας τῆς χρεωκοπίας ποὺ ἀνακάλυψε ὁ ΓΑΠ, ἀφοῦ ἐξαπάτησε
τὸν ἑλληνικὸ Λαὸ µὲ τὸ «λεφτὰ ὑπάρχουν», ἀκόµη χρησιµοποιεῖται ἀπὸ
τὸν «συνασπισµὸ τῶν ὀλίγιστων», Ν∆, ΠΑΣΟΚ, ∆ΗΜΑΡ.
Οἱ λόγοι ποὺ τὸ κεντρικὸ διαχειριστικὸ σύστηµα, ἐπιµένει στὸ νὰ κρατᾶ
αἰχµάλωτους τὸ Λαὸ καὶ τὴ χώρα, εἶναι γνωστοί: Ὅσο οἱ διεθνεῖς
τοκογλύφοι «παίζουν» στὴ χώρα, τόσο τὰ κεφάλια ὅλων αὐτῶν ποὺ
κατάκλεψαν τὸ δηµόσιο χρῆµα, παραµένουν στοὺς ὤµους τους. Ὑπὸ
αὐτὴν τὴν ἔννοια, οἱ κ.κ. ποῦ εἶναι ἐµπλεκόµενοι στὴ µεγάλη ἀπάτη, θὰ
συνεχίσουν νὰ χρησιµοποιοῦν, ὅλων τῶν τύπων τὰ ἐπιχειρήµατα, κατὰ
τῆς κήρυξης τοῦ χρέους ὡς ἐπαχθοῦς. Εἴτε χρησιµοποιώντας τὰ ΜΜΕ µὲ
τοὺς «οἰκονοµολόγους» τους, εἴτε ἐκβιάζοντας, εἴτε ἀπειλώντας.
Ἂς δοῦµε λοιπὸν τὰ ἐπιχειρήµατα τὰ ὁποῖα ἀκούγονται, ἐναντίον τῆς
κήρυξης τοῦ χρέους ὡς ἐπαχθοῦς ἀφοῦ θυµηθοῦµε, τί σηµαίνει αὐτό:
Ὡς «ἐπαχθὲς» λοιπὸν ὁρίζεται τὸ χρέος ποὺ ἃ) ἔχει συναφθεῖ χωρὶς τὴ
συγκατάθεση τοῦ ἔθνους, β) τὰ ποσὰ ποὺ εἰσέρευσαν ἀπὸ τὸ δάνειο
σπαταλήθηκαν µὲ τρόπο ποὺ ἀντιβαίνει στὰ συµφέροντα τοῦ ἔθνους καὶ
γ) ὁ πιστωτὴς εἶναι ἐνήµερος γιὰ τὰ παραπάνω.
Αὐτὴ ἡ θεωρητικὴ προσέγγιση, γιὰ τὸ πῶς µπορεῖ νὰ χαρακτηρισθεῖ τὸ
δηµόσιο χρέος µίας χώρας ὡς ἐπαχθές, βρῆκε τὴν ἐφαρµοσµένη της
µορφή, σὲ διάφορες φάσεις τῆς ἱστορίας τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν
καὶ µὲ διαφορετικὲς µορφὲς ἐφαρµογῆς της. Γιὰ τὴν ἱστορία, νὰ
προσθέσουµε πὼς ἡ πρώτη προσέγγιση αὐτοῦ του τύπου ἔγινε µετὰ τὴ
ρωσικὴ ἐπανάσταση, ὅποτε καὶ ἡ νέα ἡγεσία τῆς χώρας,
ἐπαναδιαπραγµατεύθηκε τὰ τσαρικὰ χρέη. Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα καὶ σὲ
διάφορες περιπτώσεις – ἰδιαίτερα σὲ δηµοκρατικὲς κυβερνήσεις ποὺ
προέκυψαν στὴ Λατινικὴ Ἀµερική, οἱ ὁποῖες ἀρνήθηκαν τὰ χρέη ποὺ
δηµιούργησαν διεφθαρµένοι δικτάτορες – τὸ µέτρο αὐτό, ἂν καὶ µὲ
ἰδιαίτερη δυσαρέσκεια, ἔγινε τελικὰ ἀποδεκτὸ ἀπὸ τὶς διεθνεῖς
τράπεζες.
Τέτοια παραδείγµατα – καὶ µάλιστα πρόσφατα – εἶναι τῆς Ἀργεντινῆς,
τοῦ Ἰράκ, τῆς Τυνησίας, καὶ τὸ πιὸ κλασικό, τοῦ Ἰσηµερινοῦ.
Ἂς πάρουµε τώρα ἕνα-ἕνα, τὰ ἐπιχειρήµατα τῶν νεοταξιτῶν,
ἀριστερῶν καὶ δεξιῶν, γιὰ νὰ τὰ ἀπαντήσουµε µὲ ἐπιστηµονικὴ ἀλλὰ καὶ
ἐκλαϊκευµένη µέθοδο:
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 1Ο: Τὸ ἑλληνικὸ χρέος, δὲν εἶναι µπορεῖ νὰ ὁρισθεῖ,
«νοµίµως ἐπαχθές».
ΨΕΥ∆ΕΣΤΑΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΟΓΟΥΣ:1.Τὸ νέο χρέος, ἰδιαίτερα αὐτὸ ποὺ δηµιουργήθηκε ἀπὸ τὸ Μάιο τοῦ
2010, συνδέεται µὲ τοὺς ὅρους ποὺ ἐπιβλήθηκαν ἀπὸ τὴν Τρόϊκα καὶ οἱ
ὁποῖοι συνεπάγονται παραβίαση οἰκονοµικῶν καὶ κοινωνικῶν δικαιωµάτων
τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Αὐτὴ ἡ πρακτική, εἶναι ἀπὸ µόνη της, ἀπόλυτα
ὑποστηρικτικὴ γιὰ τὸν προσδιορισµὸ τοῦ χρέους, ὡς ἐπαχθοῦς.
2. Τὸ πρῶτο Μνηµόνιο, δὲν κυρώθηκε ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο.
Αὐτὸ σηµαίνει µὲ ἁπλὰ νοµικὰ (τὰ ὁποῖα γνωρίζει καὶ ὁ πρωτοετὴς
φοιτητὴς τῆς Νοµικῆς), πώς, ὅτι «χτίσθηκε» πάνω στὸ πρῶτο, παράνοµο
µνηµόνιο (ὅλα τὰ ὑπόλοιπα µνηµόνια καὶ συµφωνίες δηλαδή), εἶναι
παράνοµο.
3. Ὁ µηχανισµὸς παροχῆς τῶν δανείων, σὲ πολλὲς περιπτώσεις, δὲν
ἦταν νόµιµος. ∆εδοµένου ὅτι, οἱ ἰδιωτικὲς τράπεζες τῆς Γερµανίας, τῆς
Γαλλίας, τοῦ Βελγίου, τῆς Ὀλλανδίας καὶ τοῦ Λουξεµβούργου, ἔδωσαν
αὐτὰ τὰ δάνεια γιατί ἦταν ἰδιαίτερα ἐπικερδῆ καὶ ἀφ’ ἑτέρου,
ποντάριζαν στὸ ὅτι σὲ περίπτωση δυσχερειῶν, θὰ τοὺς διέσωζε ἡ
Εὐρωπαϊκὴ Κεντρικὴ Τράπεζα.
Ἐδῶ λοιπὸν διακρίνουµε καὶ πάλι τὴν «ὕπαρξη ἐγνωσµένου δόλου» σὲ
ὅλη τὴ διαδικασία αὐτῆς τῆς συναλλαγῆς, µεταξύ του κοµµατικοῦ
ἑλληνικοῦ κράτους καὶ τῶν ἰδιωτικῶν τραπεζῶν. Καὶ σὲ τέτοιες
περιπτώσεις, τὰ νοµικὰ ὁπλοστάσια τῶν δυτικῶν χωρῶν, ἀναιροῦν
νοµιµοφανεῖς πράξεις, ἡ ὁποῖες στηρίζονται σὲ ἐγνωσµένο δόλο.
Κλασικὸ παράδειγµα εἶναι ἡ π.χ. ἡ νόµιµη δικαιοπραξία στὴν ἀγορὰ ἑνὸς
ἀκινήτου τὸ ὁποῖο ὅµως εἶναι ὑποθηκευµένο, ἢ ἔχει νοµικὰ κωλύµατα,
ὅπως κατασχέσεις, πλειστηριασµούς, προσωρινὰ συµβόλαια γονικῆς
παροχῆς κλπ κλπ. Τὰ δικαστήρια, ἀκόµη καὶ τὰ ἑλληνικά, ἀποφαίνονται
πάντα σὲ τέτοιες περιπτώσεις πὼς ἡ δικαιοπραξία εἶναι «µὴ σύννοµη»
καὶ ὁ νέος ἰδιοκτήτης, αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἀγόρασε τὸ ἀκίνητο, χάνει τὰ
λεφτά του. Ἀκόµη χειρότερα γιὰ τὸν ἀγοραστή, ἐξετάζεται καὶ ἂν
συµµετεῖχε στὴν ὅλη ὑπόθεση µὲ δόλια πρόθεση, ἔτσι ὥστε νὰ διωχθεῖ
καὶ ποινικά.
Ἐδῶ λοιπόν, στὸν δανεισµὸ ἀπὸ τὶς ἰδιωτικὲς τράπεζες, ἔχουµε
ἀποδεδειγµένο καὶ ἐγνωσµένο δόλο, µὲ πρόθεση δηµιουργίας ἰδίου –
παράνοµα µάλιστα – ὀφέλους καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρές. Καὶ ἀπὸ τὴν
πλευρὰ τῶν τραπεζῶν καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν Ἑλλήνων αἱρετῶν ἢ
διορισµένων δηµόσιων λειτουργῶν οἱ ὁποῖοι συνῆψαν τὶς συµφωνίες.
4. Ὑπάρχει σαφὴς παραβίαση τῶν κανόνων δικαίου ἐµπορίου καὶ
πλουτισµοῦ µὲ καταχρηστικὸ τρόπο ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Εὐρωπαϊκῆς
Κεντρικῆς Τράπεζας. Ἀπὸ τὸ ∆εκέµβριο τοῦ 2011 ἕως τὸ Φεβρουάριο
τοῦ 2012 ἡ ΕΚΤ ἔδωσε συνολικὰ δάνεια 1 τρὶς εὐρὼ µὲ ἐπιτόκιο 1%
γιὰ νὰ βοηθήσει τὶς εὐρωπαϊκὲς τράπεζες καὶ τὶς µεγάλες τράπεζες τῆςΓερµανίας, τῆς Γαλλίας, τοῦ Βελγίου, τοῦ Λουξεµβούργου, τῆς Ὀλλανδίας,
τῆς Αὐστρίας, καθὼς καὶ τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Ἰταλίας». Στὴ συνέχεια, οἱ
τράπεζες αὐτὲς δάνεισαν τὰ χρήµατα αὐτά, σὲ περιφερειακὲς χῶρες µὲ
4, 5, 6 καὶ 7% ἐπιτόκιο. Στὸ Ἐµπορικὸ ∆ίκαιο ὅλων ἐπίσης τῶν ∆υτικῶν
κοινωνιῶν, αὐτὴ ἡ τοκογλυφικὴ πρακτική, θεωρεῖται ὅτι παραβιάζει τοὺς
κανόνες δίκαιου ἐµπορίου καὶ στοιχειοθετεῖ τὴ δηµιουργία πλουτισµοῦ,
µὲ καταχρηστικό, ἄρα παράνοµο τρόπο. Ἑποµένως, τὸ τελικὸ προϊὸν
αὐτῶν τῶν τοκογλυφικῶν δανεισµῶν, εἶναι παράνοµο, ἄρα
στοιχειοθετεῖ καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν πλευρά, τὸν χαρακτηρισµὸ τοῦ
χρέους, ὡς ἐπαχθοῦς.
5. Ὁ στόχος τοῦ ∆ΝΤ – ἔτσι ὅπως ἐκφράζεται τουλάχιστον στὸ
καταστατικό του – εἶναι ἡ ἀνάπτυξη θέσεων ἐργασίας, στὶς χῶρες στὶς
ὁποῖες ἐπεµβαίνει. Στὴν πραγµατικότητα ὅµως, συνέβη στὴν Ἑλλάδα
(ὅπως καὶ σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς χῶρες ὅπου τὸ ∆ΝΤ ἐπενέβη), τὸ
ἐντελῶς ἀντίθετο. Πράγµα ποὺ νοµικὰ σηµαίνει, ἐπίσης ἐξαπάτηση.
Ἀκόµη ἕνα στοιχεῖο ὑποστήριξης τῆς νοµιµοποίησης τῆς χώρας µας γιὰ
τὴν κήρυξη τοῦ χρέους ὡς ἐπαχθοῦς.
6. Τὰ δάνεια ἀπὸ τὶς ἰδιωτικὲς τράπεζες πρὸς τὴν Ἑλλάδα,
συνοδεύτηκαν µὲ «µίζες». Παράνοµο δηλαδὴ χρηµατισµὸ Ἑλλήνων
αἱρετῶν καὶ διορισµένων δηµόσιων λειτουργῶν. Ἤδη, στὴν περίπτωση
τῆς Siemens Hellas, ἡ ἑλληνικὴ ∆ικαιοσύνη ἀπέδειξε ὅτι δόθηκαν µεγάλα
ποσὰ σὲ δωροδοκίες Ἑλλήνων πολιτικῶν γιὰ νὰ δεχθοῦν νὰ ὑπογράψουν
συµβόλαια µὲ τὴ Siemens. Ἀκόµη ἕνα σοβαρότατο καὶ συντριπτικὸ
ἐπιχείρηµα, γιὰ τὴν ὑποστήριξη τοῦ χαρακτηρισµοῦ τοῦ χρέους, ὡς
ἐπαχθοῦς.
ΕΠΕΙΧΗΡΗΜΑ 2Ο: ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΑΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΣΕ
ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ∆ΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.
ΨΕΜΜΑ- ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ: Ἡ διεθνὴς ἐµπειρία δείχνει πὼς στὶς πρόσφατες
τουλάχιστον περιπτώσεις µονοµεροῦς διαγραφῆς τοῦ χρέους, τῆς
Ἰσλανδίας, τῆς Ἀργεντινῆς καὶ τοῦ Ἰσηµερινοῦ, δὲν ὑπῆρξε κανένα
ἀντίποινο. Γιατί πολὺ ἁπλά, ὅπως γίνεται καὶ στὶς περιπτώσεις τῶν
ἰδιωτῶν οἱ ὁποῖοι δὲν µποροῦν νὰ ἀποπληρώσουν δυσβάστακτο χρέος
ποὺ προέκυψε ἀπὸ παράνοµους ἀνατοκισµούς, τόκους ὑπερηµερίας κλπ
γνωστὰ «τερτίπια» τῶν τραπεζῶν, ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.
Φυσικὰ ἡ Ἑλλάδα, θὰ δυσκολευθεῖ ἀπὸ τὴ στιγµὴ ποὺ ἐπιλέξει τὸν
ἔλεγχο καὶ τὴ διαγραφὴ τοῦ χρέους, νὰ ἀπευθυνθεῖ στὶς
«χρηµαταγορές». Ἂς µὴν ξεχνᾶµε ὅµως πὼς στήριξη τῆς ρύθµισης τοῦ
χρέους πρὸς τὴν χώρα µας, ἔδωσαν καὶ ἡ Ρωσία καὶ ἡ Κίνα. Μία κίνηση
ποὺ οἱ κ.κ. Παπανδρέου καὶ Σαµαράς, ἀρνήθηκαν καὶ ἀρνοῦνται ἐπίµονα
µέχρι σήµερα.Ἀκόµη, τὴν ἴδια ὥρα, νὰ µὴν ξεχνᾶµε πὼς µὲ τὴν µονοµερῆ παραγραφὴ
τοῦ χρέους, πολὺ ἁπλά, θὰ ἔχουµε τὴν ἀπαιτούµενη ρευστότητα, γιὰ τὴ
ρύθµιση τῆς ἐσωτερικῆς οἰκονοµίας τῆς χώρας καὶ τὴν ἐπανεκκίνησή της.
Εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ἡ Ἀργεντινὴ ἔκανε ἀφοῦ σταµάτησε νὰ
ἀποπληρώνει τὸ χρέος µετὰ τὸ 2001. Ἀπὸ τὸ 2001 οἱ Ἀργεντίνοι,
δὲν ζητοῦν χρηµατοδότηση ἀπὸ τὶς ἰδιωτικὲς τράπεζες καὶ τὶς
χρηµαταγορές. Αὐτὸ ποὺ ἔκανε ἡ Ἀργεντινὴ καὶ ὁ Ἰσηµερινὸς εἶναι ἡ
ἀνάκαµψη τῆς οἰκονοµίας, µὲ τὴ φορολόγηση τῶν µεγάλων
ἐπιχειρήσεων καὶ φυσικὰ τῶν πολυεθνικῶν.
Τὸ κεντρικὸ πρόβληµα ποὺ ἴσως ἀντιµετωπίσουµε, εἶναι αὐτὸ τῆς
εἰσαγωγῆς πετρελαιοειδῶν. Μὲ ξεκαθαρισµένη ὅµως τὴ θέση τῆς
Ρωσίας, ὅτι θὰ στηρίξει τὴν Ἑλλάδα σὲ µία τέτοια περίπτωση, ὁ
συστηµατικὰ καλλιεργούµενος αὐτὸς ἐκβιασµός, δὲν ἔχει τουλάχιστον
τὴ τροµακτικὴ διάσταση ποὺ τοῦ δίνουν οἱ νεοταξίτες, ὑπέρµαχοι τῆς
ἀποπληρωµῆς γιὰ τὰ ἑπόµενα… 300 χρόνια, τοῦ στηµένου ἀπὸ αὐτοὺς
χρέους.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑ∆ΙΚΗ: ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΗΡΥΞΟΥΜΕ ΜΕ
ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΚΡΑ∆ΑΣΜΟΥΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΩΣ ΕΠΑΧΘΕΣ.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Ἂς περάσουµε τώρα στὸ ἐρώτηµα γιὰ τὸ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ,
ἁπλουστεύοντας στὸ µέγιστο δυνατὸ βαθµὸ τὴ διαδικασία προσέγγισης
τοῦ πραγµατικὰ σοβαροῦ αὐτοῦ καὶ καίριου ἐρωτήµατος, ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ
ΚΑΝΟΥΜΕ: Μὲ τὴν γνώριµη φυσικὰ διαδικασία τῶν ἐρωτήσεων-
ἀπαντήσεων:
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορεῖ νὰ προκύψει µέσα ἀπὸ τὸ ὑπάρχον πολιτικὸ σύστηµα,
µία κυβέρνηση ἡ ὁποία θὰ προχωρήσει σὲ Λογιστικὸ Ἔλεγχο τοῦ χρέους,
στὸν χαρακτηρισµό του ὡς «ἐπαχθὲς» καὶ στὴ µονοµερῆ διαγραφή του;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σαφῶς ὄχι.
1. Τὰ τρία κόµµατα, ΠΑΣΟΚ, Ν∆, ∆ΗΜΑΡ, ἔχουν ξεκαθαρίσει τὸν
προσανατολισµό τους, σὲ σχέση µὲ τὴν ἀναγκαιότητα, πάση θυσία,
ἀποπληρωµῆς τοῦ χρέους.
2. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ἤδη ἔχει κάνει ξεκάθαρη τὴν πρόθεσή
του, νὰ µὴν προχωρήσει σὲ µία τέτοια ἐπιλογή. Μιλώντας προεκλογικὰ
µὲ µασηµένα λόγια καὶ λαϊκισµοὺς περὶ «ἀριστερῆς ἐπίλυσης τῶν
προβληµάτων», ποὺ θυµίζουν ὁλοένα καὶ ἐντονότερα Ἀνδρέα
Παπανδρέου, τῆς δεκαετίας τοῦ ’80 καὶ κάνοντας µάλιστα µία
θεαµατικὴ µετεκλογικὴ κωλοτούµπα, ὁ ΣΥΡΙΖΑ, διὰ στόµατος Λαφαζάνη
πρόσφατα, ξεκαθαρίζει πὼς «ὁµιλεῖ σαφῶς γιὰ ἐπαναδιαπραγµάτευση
τοῦ χρέους».
3. Σχετικὰ τώρα µὲ Καµένο, Χρυσὴ Αὐγὴ καὶ ΚΚΕ, ἐδῶ ἔχουµε µίαδιάχυτη λαϊκίστικη προσέγγιση κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ κατὰ περίπτωση,
δεδοµένου ὅτι, δὲν ὑπάρχουν ἢ δὲν µποροῦν νὰ ὑπάρχουν συγκροτηµένες
θέσεις/προτάσεις γιὰ τὸ χρέος. Λόγω φυσικά της φύσης καὶ τῆς
διαθρωσης τῶν πολιτικῶν αὐτῶν χώρων (παλαιοκοµµατικὸς
καιροσκοπισµός, ἀκραῖες ἀντιδηµοκρατικὲς ἕως φασιστικὲς θέσεις,
σταλινογενὴς µονολιθικότητα).
4. Ἀκόµη καὶ στὸν ἐξωκοινοβουλευτικὸ χῶρο, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ, τὸ ὁποῖο
στήριξε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγµὴ τὴ διαγραφὴ τοῦ χρέους ὡς ἐπαχθοῦς,
οὐδεὶς ἄλλος ἔχει τεκµηριωµένες καὶ συγκροτηµένες θέσεις γιὰ τὴν
ὑπόθεση αὐτή. (Ἂν ἑξαιρέσουµε φυσικὰ κάποιους ἐξωκοινοβουλευτικοὺς
καὶ περιφερόµενους ψυχωτικοὺς τσαρλατάνους, οἱ ὁποῖοι µὲ ἄνωθεν
ἐντολὴ καὶ οἰκονοµικὴ στήριξη τῶν οἰκονοµικῶν «ἀφεντικῶν» τῆς
χώρας, δηµιούργησαν διάφορους κλώνους/ἀντίγραφα τοῦ ΠΑΜ. Μὲ
µοναδικὸ στόχο νὰ ἐπιφέρουν σύγχυση στὸν ἤδη ἔντονα «µπερδεµένο
καὶ µπαϊλντισµένο ἑλληνικὸ Λαὸ» καὶ κάνοντας «copy/paste»
(ἀντιγραφὴ/ἐπικόλληση/ἀνάγνωση/δηµοσίευση), τῶν θέσεών µας).
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορεῖ ἕνας «µεσσίας/σωτήρας», νὰ σώσει τὴν Ἑλλάδα καὶ
νὰ τὴν ὁδηγήσει σὲ δρόµους ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ χρέος καὶ
ἐπανεκκίνησης τῆς οἰκονοµίας, ὅπως πχ ὁ Πρόεδρος τῆς Ἰσλανδίας
Ὄλαφουρ Ράγκναρ Γκρίµσον ἢ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰσηµερινοῦ Ραφαὲλ Κορέα ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὄχι. Ὅποτε ὁ ἑλληνικὸς Λαὸς ἐπέλεξε «σωτῆρες καὶ
µεσσίες» γιὰ νὰ τὸν «σώσουν», ὁδηγήθηκε σὲ περιπέτειες.
Ἐκτὸς αὐτοῦ, ὁ ἑλληνικὸς Λαός, κουβαλᾶ στὴν τρισχιλιόχρονη ἱστορία
του, τὴν ἐγγενῆ του ἀδυναµία νὰ συµπαραταχθεῖ δίπλα στοὺς
πραγµατικοὺς καὶ φυσικούς του ἡγέτες. (Ἀντιθέτως µάλιστα, συνήθιζε
νὰ στέλνει στὴ φυλακὴ ἢ νὰ ἐπιτρέπει νὰ δολοφονηθοῦν οἱ γενναῖοι
του ἄνδρες, ἥρωες, πολιτικοὶ κλπ, ὅπως ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καὶ ὁ
Ἰωάννης Καποδίστριας).
Συµπαρατάξεις π.χ. ὅπως αὐτῆς τοῦ Ἀργεντίνικου Λαοῦ δίπλα στὸν
Κίρχνερ, τοῦ Ἰσλανδικοῦ δίπλα στὸν Γκρίµσον, τοῦ Ἰσηµερινοῦ δίπλα στὸν
Κορέα, τοῦ Οὐγγρικοῦ δίπλα στὸν Ὄρµπαν κλπ κλπ, στὴν Ἑλλάδα,
νοοῦνται ἀκόµη ὡς «ἄγνωστη χώρα». Μὲ πιὸ χαρακτηριστικὸ τρόπο
ἀντιµετώπισης, ὅσων ὑπηρέτησαν ταπεινὰ ἀλλὰ καὶ µὲ πάθος αὐτὸν τὸν
τόπο, τὸ «σιγὰ µωρὲ τὸν ἔξυπνο ποὺ τὰ ξέρει ὅλα!».
Ἀντιθέτως, ὅποτε ὁ ἑλληνικὸς Λαός, ἐπέλεξε τὸν δρόµο τοῦ
περάσµατος ἀπὸ τὸ «ἐγὼ» στὸ «ἐµεῖς», ἔκανε θαύµατα. Θαύµατα ὅπως
τοῦ Συντάγµατος τοῦ 1843 καὶ τοῦ 1909 καὶ τὰ ὁποία θαύµατα,
πρέπει καὶ ὑποχρεοῦται νὰ ξανακάνει σήµερα.
Ὁδεύοντας λοιπὸν πρὸς τὴν 5η Νοεµβρίου, ἡµέρα κατὰ τὴν ὁποία σπᾶµε
τὰ δεσµά, ὄχι µόνο τῶν µνηµονίων, τοῦ ∆ΝΤ καὶ τῆς Τρόϊκας, ἀλλὰ καὶτοῦ παλαιοκοµµατικοῦ κράτους τῶν συνεχιστῶν τῶν Μαυροκορδάτων
καὶ τῶν Κωλέτηδων, ζητᾶµε χωρὶς «περικοκλάδες καὶ παραπανίσια»:
Ψήφιση τοῦ Συντάγµατος Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας/πέρασµα τῶν ἐξουσιῶν
στὸ Λαό.
∆ιάλυση τῆς Βουλῆς.
Ἐκλογὲς µὲ διαδικασίες Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας.
Ἄµεσα δηµοψηφίσµατα γιὰ τὸ χρέος καὶ τὴ λαθροµετανάστευση.
Μὲ πρῶτο ∆ηµοψήφισµα τὴν κήρυξη τοῦ χρέους ὡς ἐπαχθοῦς, τὸν
λογιστικό του ἔλεγχο καὶ τὴν ἐκδήλωση τῆς ἀποφασιστικότητάς µας,
νὰ βάλουµε ἐπιτέλους τάξη στὸ σπίτι µας ποὺ λέγεται Ἑλλάδα.
Στέλνοντας ἕνα σαφὲς καὶ καθαρὸ µήνυµα στοὺς τοκογλύφους: Ναί. Θὰ
σᾶς παραδώσουµε τὶς περιουσίες αὐτῶν ποὺ δανείστηκαν γιὰ «µᾶς
χωρὶς ἐµᾶς», ὡς ἀντίτιµο γιὰ τὸ χρέος. Ἐντελῶς νόµιµα, ὅπως ἐδῶ καὶ
δεκάδες χρόνια ἔχει ἐπανειληµµένα γίνει, σὲ διάφορες χῶρες τοῦ
κόσµου.
Ἔτσι, κάνουµε µία ἀπαραίτητη «καινούργια ἀρχή», µὲ τοὺς ἐνόχους
τιµωρηµένους ἀπὸ τὰ ὁρκωτὰ δικαστήρια τοῦ Λαοῦ, µὲ τοὺς ἀγρότες νὰ
ἐπιστρέφουν στὰ χωράφια τους, τοὺς βιοτέχνες/βιοµήχανους νὰ
ξανανοίγουν τὶς δουλειές τους, µὲ τὸ Λαό µας χορτάτο καὶ ἀξιοπρεπῆ
καὶ µὲ µία Ἑλλάδα χωρὶς χρέος σὲ κανέναν τοκογλύφο. Σὲ ἕνα φιλόξενο
σπίτι γιὰ τὶς γενιὲς ποὺ ἔρχονται καὶ οἱ ὁποῖες δὲν µᾶς χρωστοῦν
τίποτε.
Στὶς 5 Νοεµβρίου λοιπόν, µὲ µία εἰρηνικὴ Λαοθάλασσα µπροστὰ στὴ
Βουλή, ΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΟΛΑ. Κάνοντας τὴν Ἑλλάδα µας, αὐτὸ ποὺ
θάπρεπε νὰ εἶναι ἀπὸ τὸ 1831, ἀπὸ τὴν χρονιὰ τοῦ µαρτυρικοῦ
θανάτου τοῦ Κυβερνήτη, Ἰωάννη Καποδίστρια: Πρότυπο ∆ηµοκρατίας,
Ἐλευθερίας, ∆ικαιοσύνης, Ἰσονοµίας, Ἰσοπολιτείας, Ἀξιοπρέπειας,
Πνεύµατος, Ἐπιστηµῶν καὶ Πολιτισµοῦ. ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΜΗΝ
ΞΕΧΝΑΤΕ ΠΩΣ ΠΙΑ, ∆ΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ
ΑΛΥΣΙ∆ΕΣ ΜΑΣ.
Ἀθήνα 22 Σεπτεµβρίου 2012.
Ο∆ΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ 5Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΝΑΙ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ∆ΙΩΞΟΥΜΕ
ΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ.
Ὅταν τὸ 1999, ὁ ὑπογράφων, σὲ συγκέντρωση ἀγροτικῶν φορέων τῆς
Κεντρικῆς Μακεδονίας, ἀναφέρθηκε µὲ δραµατικοὺς τόνους στὴ
µετατροπὴ τῆς πρωτογενοῦς παραγωγῆς σὲ ἕνα παρασιτικὸ σύστηµα,
κλεφτῶν καὶ ἀπατεώνων, ποὺ δὲν νοιάζονται γιὰ τὴν παραγωγὴ τοὺς
ἀλλὰ ἔχουν ὡς πρῶτο µέληµα, «νὰ κλέψουν τοὺς κουτόφραγκους»,
προπηλακίσθηκε: «Ἄσε τὶς ἐξυπνάδες καὶ ἄσε τὸ Λαὸ νὰ φάει κανὰφράγκο ρὲ Βιτάλη», ἦταν ἡ σύσσωµη καὶ «ἐν χορῶ» ἐπωδὸς τῶν
ΠΑΣΟΚάνθρωπων τῶν Ν∆άνθρωπων ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπολοίπων
κοµµατάνθρωπων τότε (ποὺ διετέλεσαν µάλιστα καὶ ἀνώτατα στελέχη
τῆς ΠΑΣΕΓΕΣ, βουλευτὲς καὶ Ὑφυπουργοί).
Ὅταν τὸ 2001, ὁ ὑπογράφων, κλείδωσε στὸ γραφεῖο τοῦ Νοµάρχη
Πέλλας, δύο Νοµάρχες (Πέλλας & Ἠµαθίας), ἕναν Εἰσαγγελέα, ἕναν
ἀστυνοµικὸ Ὑποδιευθυντή, δύο ∆ιευθυντὲς ∆ιευθύνσεων Γεωργίας,
(Πέλλας & Ἠµαθίας), κρατώντας στὰ χέρια τοῦ ἕνα τεράστιο «βιβλίο»
µὲ δισεκατοµµύρια ἀπάτες ψεύτικων ἐπιδοτήσεων ἀγροτῶν καὶ κατὰ
τῶν φορολογούµενων πολιτῶν, ὅλοι σφύριζαν ἀδιάφορα. Ὁ
εἰσαγγελέας δὲν ἔδωσε ἐντολὴ νὰ συλληφθοῦν οἱ ὑπεύθυνοι, ὁ
ἀστυνοµικὸς Ὑποδιευθυντὴς ἀπειλοῦσε νὰ συλλάβει τους…
καταγγέλλοντες τὴν ἀπάτη καὶ οἱ δύο «νοµάρχες», Πέλλας καὶ Ἠµαθίας,
ἐπανεξελέγησαν πανηγυρικὰ ἀπὸ τὸν «ἄφρονα» Λαό.
Ὅταν τὸ 2004, ὁ ὑπογράφων, στάθηκε στὶς Βρυξέλλες, ἐνώπιον τοῦ
Βοηθοῦ Ἐπιτρόπου Γεωργίας κ. Kummer, παραδίδοντάς του µερικὲς
δεκάδες χιλιάδες ἀπὸ τὶς ἀπάτες σὲ βάρος τοῦ Εὐρωπαίου (ἀλλὰ καὶ τοῦ
Ἕλληνα) φορολογούµενου πολίτη, ὁ Γερµανός, χαµογέλασε µὲ κατανόηση
ἀλλὰ καὶ µὲ νόηµα, λέγοντας ἀφοπλιστικὰ στὴν ἐπιτροπή µας: Ναί.
Γνωρίζουµε γιὰ τὶς ἀπάτες! Καὶ δὲν ἔκανε τίποτε ἀπολύτως.
Ὅταν τὸ 2005, ὁ ὑπογράφων, ὁδηγήθηκε (ὡς Πρόεδρος τοῦ «Μαρίνου
Ἀντύπα», τοῦ ἀνεξάρτητου συνδικαλιστικοῦ ὀργάνου τῶν Ἀγροτῶν
Πέλλας καὶ Ἠµαθίας) στὶς φυλακὲς τῶν ∆ιαβατῶν, µετὰ ἀπὸ 12 χρόνια
ἀσταµάτητων ἀγώνων κατὰ ὅλων αὐτῶν ποὺ «χαντάκωσαν» µία
ὁλόκληρη κοινωνικὴ τάξη, τοὺς ἀγρότες, αὐτοὶ γιὰ τοὺς ὁποίους
ἀγωνίσθηκε, οἱ ἀγρότες, τὸν ἐγκατέλειψαν µόνο του στὴ φυλακή. (Οὔτε
λόγος φυσικὰ γιὰ τοὺς ἐπαγγελµατίες «προοδευτικάριους», ΚΚΕ,
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, Ἀριστερὰ κάθε εἴδους, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης «ἐν χορῶ»,
σφύριζαν ἀδιάφορα γιὰ τὸν συνδικαλιστὴ ποὺ ἦταν στὴ φυλακή. ∆ὲν
ἦταν «δικός τους» βλέπετε).
«Περσινὰ ξινὰ σταφύλια» θὰ ποῦν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι µονίµως ξεχνοῦν,
µονίµως ἀσχολοῦνται µὲ τὸ «τώρα τί κάνουµε», «τί θὰ φᾶµε, τί θὰ
πιοῦµε καὶ τί θὰ ἁρπάξει ὁ κ… µᾶς».
∆υστυχῶς ἡ ἱστορία ἔχει ἀποδείξει πὼς γράφεται κατὰ κανόνα ὡς
τραγωδία καὶ σπάνια σάν… φάρσα. Καὶ δυστυχῶς πάντοτε σὲ βάρος
τῶν «ἀφρόνων» Λαῶν, ποὺ «δὲν ἄκουσαν τὶς φωνὲς καὶ τοὺς
κτιστάδες, τὴν ὥρα ποὺ γύρω τους κτίζανε τείχη», ὅπως γράφει καὶ ὁ
µεγάλος Κ.Π. Καβάφης.
Ἔτσι, σήµερα ποὺ οἱ «Γερµανοὶ ξανάλθαν», χωρὶς Γκεστάπο καὶ Ἒς-Ἔς,
ἀλλὰ µὲ τὸ καλὰ στηµένο παιχνίδι τῶν «δανεικῶν» καὶ µὲ τὶςπολυεθνικές τους, τὸ ἐρώτηµα παραµένει ἐκεῖ, βασανιστικὸ καὶ
ἀπειλητικό: Μποροῦµε νὰ ἀλλάξουµε τὴν πορεία τῆς χώρας καὶ τοῦ Λαοῦ
µας πρὸς τὴν ἄβυσσο; Μποροῦµε τώρα νὰ ἀπαλλαγοῦµε ἀπὸ τὶς
πολυεθνικὲς καὶ τὰ σκουπίδια τους; Μποροῦµε νὰ διώξουµε τοὺς
Γερµανούς;
Ἡ ἀπάντηση καὶ πάλι εἶναι – ἔστω σὲ αὐτὴν τὴν πάρα πολὺ δύσκολη γιὰ
τὴν Πατρίδα καὶ τὸν Λαὸ µας συγκυρία – ΝΑΙ! Μποροῦµε νὰ διώξουµε
τὶς πολυεθνικές. ΝΑΙ! Μποροῦµε νὰ ἀνατρέψουµε τὴν πορεία πρὸς τὴν
πλήρη – καὶ διατροφικὴ – ὑποτέλεια καὶ τὴν καταστροφή µας. ΝΑΙ!
Μποροῦµε νὰ διώξουµε τοὺς Γερµανούς.
ΑΡΚΕΙ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ.
Τὰ ἀρνητικὰ πρόσηµα καὶ στὸν διατροφικὸ τοµέα, δυστυχῶς, εἶναι
τροµακτικά:
Τὸ διατροφικὸ ἔλλειµµα τῆς χώρας, ξέφυγε πάνω ἀπὸ τὰ 2 δὶς εὐρώ.
Τὰ 2/3 τῶν βασικῶν διατροφικῶν ἀγαθῶν, ὅπως τῶν σιτηρῶν, τῶν
ὀσπρίων καὶ τοῦ βοδινοῦ κρέατος, εἰσάγονται ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό.
Οἱ µὴ καλλιεργούµενες ἀγροτικὲς ἐκτάσεις, πλησιάζουν ἕως καὶ τὸ 50%.
Ἀπὸ τοὺς 130 χιλιάδες τόνους κατεψυγµένων τροφίµων ποὺ
καταναλώνονται ἐτησίως στὴν Ἑλλάδα, µόνο 30 χιλιάδες τόνοι εἶναι
ἑλληνικῆς παραγωγῆς.
Ἡ αὐτάρκεια τῆς χώρας στὸ µαλακὸ σιτάρι ἀνέρχεται µόνο στὸ 32%,
στὰ ὄσπρια φθάνει µόνο τὸ 39%
καὶ πάει λέγοντας, ὁ µακρὺς πίνακας τῆς ἰδιότυπης αὐτῆς,
αὐτοκαταστροφικῆς µας µανίας.
Ἀπὸ τὴν πλευρά τους, οἱ πολυεθνικὲς – ὅπου πάντα χωµένοι εἶναι οἱ
Γερµανοὶ – µᾶς δουλεύουν καὶ µᾶς κατακλέβουν «χοντρά». ∆εῖτε µερικὲς
ἀπὸ τὶς τιµὲς τῶν εἰσαγόµενων κυρίως προϊόντων τους ἀλλὰ καὶ τὸν
παραλογισµὸ ποὺ ἐπικρατεῖ ἀκόµη καὶ στὶς τιµὲς τῶν ἑλληνικῶν
προϊόντων:
Τὸ καθαριστικὸ γενικῆς χρήσης ὁ Ἕλληνας τὸ ἀγοράζει 1,62 εὐρώ, ὁ
Γερµανὸς 0,75 καὶ ὁ Βούλγαρος 0,85 εὐρώ.
Τὸ ἐπιδόρπιο γιαουρτιοῦ ἔχει τιµὴ στὴν Ἑλλάδα 0,58 εὐρώ, στὴ
Γερµανία 0,27 καὶ στὴ Βουλγαρία 0,42 εὐρώ. ∆ηλαδὴ εἶναι ἀκριβότερο
µέχρι 115%.
Τὸ τυρὶ γκούντα σὲ φέτες 400 γραµµαρίων πωλεῖται στὴν Ἑλλάδα µὲ
τιµὴ 2,38 εὐρὼ καὶ στὴ Γερµανία 1,49 εὐρώ.
Οἱ σακοῦλες ἀπορριµµάτων (30 τεµάχια) πωλοῦνται στὴ Γερµανία µὲ
0,58 εὐρώ, στὴ Βουλγαρία µὲ 0,84 εὐρὼ καὶ στὴν Ἑλλάδα 108,6%
ἀκριβότερα, δηλαδὴ 1,21 εὐρώ.
Οἱ πάνες 56 τεµαχίων γιὰ µωρὰ στὴν Ἑλλάδα ἔχουν τιµὴ 7,85 εὐρώ,στὴ Βουλγαρία 6,80 εὐρώ, στὴ Γερµανία 5,45, στὴν Ἰταλία 7,43 καὶ
στὴ Γαλλία 6,01 εὐρώ. Οἱ Ἕλληνες τὶς ἀγοράζουν ἀκριβότερα κατὰ
30%.
Ἀκριβότερα κατὰ 35,6% πωλεῖται στὴν Ἑλλάδα τὸ ἀπορρυπαντικὸ γιὰ
πλύσιµο ρούχων στὸ χέρι. Ἡ τιµὴ τοῦ ἐδῶ εἶναι 1,98 εὐρώ, ὅταν στὴν
Ἱσπανία εἶναι 1,46 εὐρὼ καὶ στὴ Γαλλία 1,75 εὐρώ.
Τέλος, ἀκόµη καὶ ὁ ἑλληνικὸς καφὲς στὴ συσκευασία τῶν 200
γραµµαρίων ἔχει τιµὴ ὑψηλότερη κατὰ 7%. Ἐδῶ πωλεῖται 1,29 εὐρὼ καὶ
στὴ γειτονικὴ Βουλγαρία 1,20 εὐρώ.
Καὶ ἑκατοντάδες ἀκόµη “τιµὲς” προϊόντων ποὺ διαχειρίζονται οἱ
πολυεθνικές, σὲ ἕνα σκηνικὸ ἀπὸ ἔργο φρίκης, µὲ τὸν… Jason, νὰ κρατᾶ
τό… ἁλυσοπρίονο, πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι ἑνὸς Λαοῦ, τὸν ὁποῖο καὶ
σπρώξανε συστηµατικὰ στὰ δανεικὰ καὶ στὴν κλοπὴ καὶ τὸν
κατακλέβουν ἀδίστακτα. (Κάτι σὰν «καὶ κερατὰς καὶ δαρµένος» δηλαδή).
Ἂς ἔλθουµε ὅµως στὸ κεντρικὸ ἐρώτηµά µας:
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ∆ΙΩΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ
ΤΟΥΣ;
Τὴν ἀπάντηση σὲ αὐτὸ τὸ ἐρώτηµα, τὴν ἔδωσε ἐδῶ καὶ καιρό, τὸ
«Ἀλληλέγγυον». Τὸ δίκτυο ∆ίκαιης Ἐµπορικῆς Πρακτικῆς καὶ Ἀλληλεγγύης,
τὸ ὁποῖο ἀπέδειξε, τρία πάρα πολὺ σηµαντικὰ πράγµατα:
Ἡ Ἑλλάδα, µπορεῖ νὰ ἐπιστρέψει στὴν πρωτογενῆ παραγωγή, καὶ στὸν
ἀγροτικὸ τοµέα καὶ στοὺς τοµεῖς τῆς οἰκοτεχνίας, τῆς βιοτεχνίας, τῆς
βιοµηχανίας.
Ἡ Ἑλλάδα µπορεῖ νὰ ἀποκτήσει δίκτυο πώλησης διατροφικῶν ἀγαθῶν καὶ
εἰδῶν νοικοκυριοῦ, µὲ αὐτάρκεια κοντὰ στὸ 100%.
Ὁ ἑλληνικὸς Λαός, µπορεῖ νὰ ἀγοράζει προϊόντα, φθηνότερα καὶ
ποιοτικότερα, πάντα µὲ γνώµονα τὴν τιµαριθµική τους διάσταση.
Τὸ «Ἀλληλέγγυον», ἀπέδειξε πὼς ἡ πανέµορφη αὐτὴ Πατρίδα, εἶναι
ἀκόµη ὁ τόπος ἐκεῖνος, ποὺ µπορεῖ νὰ παράγει τὰ πάντα:
Κορυφαία λάδια (ὅλων τῶν εἰδῶν καὶ ὅλων τῶν ποικιλιῶν).
Νοστιµότατα κρέατα καὶ παράγωγά του (µὲ κορυφαῖες βιοτεχνίες καὶ
βιοµηχανίες ἀλλαντικῶν),
Τὰ καλύτερα στάρια (ζέα, µαυραγάνι, δίµηνο, πελοποννησιακὸ κλπ) γιὰ
τὸ ψωµὶ καὶ τὰ ζυµαρικά µας.
Ἁγνὰ γαλακτοκοµικά (της Κρήτης, τῆς Μυτιλήνης, τῆς Λήµνου, τοῦ
Ὀλύµπου, τῆς Ἠπείρου κλπ καὶ ὄχι τὰ «κίτρινα» µὲ τὶς σκόνες γάλακτος
τῶν πολυεθνικῶν).
Πεντανόστιµα ὄσπρια, κηπευτικὰ καὶ φροῦτα (καὶ ὄχι τὰ τῶν χηµικῶν
καλλιεργειῶν ποὺ ἔρχονται ἀπὸ τριτοκοσµικὲς χῶρες).
Ὅλων τῶν εἰδῶν καὶ µὲ διεθνῶς ἀναγνωρισµένη ποιότητα,φρουτοσαλάτες, κοµπόστες, κατεψυγµένα.
Ἄριστης ποιότητας προϊόντα οἰκιακῆς χρήσης: Χαρτικά, ἀπορρυπαντικά,
εἴδη νοικοκυριοῦ, καὶ πάει λέγοντας, σὲ πολὺ καλύτερη ποιότητα ἀπὸ
αὐτὰ ποὺ πωλοῦν οἱ πολυεθνικὲς µὲ τὰ χηµικά τους σκουπίδια καὶ σὲ
τιµὴ ἐλκυστικότατη.
Γιὰ νὰ διώξουµε τὶς πολυεθνικὲς καὶ τοὺς Γερµανούς, δὲν χρειάζεται νὰ
«ξεχυθοῦµε στοὺς δρόµους» σὲ αἱµατηρὲς κινητοποιήσεις καὶ
συγκρούσεις µὲ τὰ ΜΑΤ.
Τέσσερα ἁπλὰ πράγµατα πρέπει καὶ µποροῦµε νὰ κάνουµε:
Νὰ κόψουµε τὰ χέρια τῶν µεσαζόντων, δίνοντας στοὺς ἀνθρώπους τῆς
πρωτογενοῦς παραγωγῆς, τῆς οἰκοτεχνίας, τῆς βιοτεχνίας καὶ τῆς
βιοµηχανίας, τὸ σύνολο τῆς πραγµατικῆς ἀξίας τῶν προϊόντων τους.
Νὰ δώσουµε κίνητρα, στὸν ἀγρότη νὰ ἐπιστρέψει στὸ χωράφι του,
στὸν βιοτέχνη νὰ ξαναβάλει µπρὸς τὴ βιοτεχνία του. Κίνητρα, τὸ
σηµαντικότερο τῶν ὁποίων εἶναι νὰ ἀγοράζουµε τὰ προϊόντα τους, στὸ
πλαίσιο τῆς ∆ίκαιης Πρακτικῆς, σὲ ἱκανοποιητικὴ καὶ γι’ αὐτοὺς καὶ γιὰ
µᾶς τιµή.
Νὰ ἀναπτύξουµε τὸ δίκτυο «Ἀλληλέγγυον», µὲ καθαροὺς καὶ σαφεῖς
ὅρους, µὲ κέρδος (µόνο λειτουργικὰ ἔξοδα), ὄχι πάνω ἀπὸ τὸ 20% ἐπὶ
τῆς τιµῆς τῶν προϊόντων καὶ χωρὶς ἄλλη ἐπιβάρυνση ὅπως «ἡ ἐνοικίαση-
ἐκβιασµὸς τοῦ ραφιοῦ» τῶν πολυεθνικῶν. Μία πρακτική, ἡ ὁποία καὶ
µεροκάµατα ἀξιοπρεπῆ θὰ βγάλει γιὰ τοὺς ἐργαζόµενους στὸ ∆ίκτυο καὶ
ἕνα λογικὸ κέρδος γιὰ τὸν διαχειριστή του.
Νὰ ὁρίσουµε ἐµεῖς ὡς Ἕλληνες, τί ἐννοοῦµε «ποιοτικὸ προϊὸν» καὶ ὄχι τὰ
διάφορα διεθνῆ «standards», µὲ τὰ Codex Allimentarius, τὴ Monsanto,
τὴν Gargil, τὰ Hasp καὶ τὰ Iso τους.
Ἔτσι θὰ ἀναγκάσουµε τὰ πολυεθνικὰ τέρατα, νὰ πᾶνε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ
ἦλθαν. Καὶ παράλληλα, θὰ δοῦµε χορτάτους ἀγρότες, χαµογελαστοὺς
βιοτέχνες, ἱκανοποιηµένους πολίτες/καταναλωτές.
Ἔτσι θὰ στείλουµε τοὺς Γερµανοὺς καὶ τὰ διατροφικά τους σκουπίδια,
στὴ χωµατερή, ὄχι τῶν Λιοσίων, ἀλλὰ τῆς Ἱστορίας.
Τὸ «Ἀλληλέγγυον», ἔστω σὲ µικρογραφία, ἀπέδειξε πὼς µποροῦµε νὰ τὰ
καταφέρουµε. Οἱ ἀγρότες ἔφαγαν ἕνα κοµµάτι γλυκὸ ψωµί, οἱ βιοτέχνες
χαµογέλασαν ὅταν εἶδαν τὸν κόπο τους νὰ πληρώνεται δίκαια. Ἀπέδειξε
πὼς δὲν χρειάζεται νὰ µποῦµε στὶς «οὐρὲς τῆς ζητιανιᾶς», τῶν
θλιβερῶν πολιτικάντηδων, ἀριστερῶν καὶ δεξιῶν, µὲ τὶς κάµερες νὰ µᾶς
καταγράφουν, ὡς Λαὸς «ζήτουλων». Ἀπέδειξε πὼς µποροῦµε νὰ
συνυπάρξουµε µὲ ἀξιοπρέπεια, ἀναγνωρίζοντας τὰ κόπια καὶ τὴν δουλειὰ
τοῦ συµπατριώτη µας, τοῦ γείτονά µας, τοῦ ξεχασµένου στὶς ἐσχατιὲς
τῆς Πατρίδας, ξωµάχου µας.Ἂν µόνο πιστέψουµε στὸν ἑαυτό µας καὶ ξαναπάρουµε «τὰ πάνω µας»,
ΜΠΟΡΟΥΜΕ. ΝΑ ΤΟΥΣ ∆ΙΩΞΟΥΜΕ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΜΑΛΙΣΤΑ
ΡΟΥΘΟΥΝΙ.
Στὶς 5 λοιπὸν Νοεµβρίου, µαζὶ µὲ τὴ θεσµικὴ/πολιτειακὴ ἀλλαγή, τὸ
πέρασµα τῶν ἐξουσιῶν στὸ Λαό, µὲ διαδικασίες Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας,
βάζουµε καὶ τὸ θεµέλιο γιὰ τὴν ἀπεξάρτησή µας ἀπὸ τὶς πολυεθνικὲς καὶ
τοὺς Γερµανούς.
ΤΟ ΠΡΑΞΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ:
Ἐµπρὸς ἀδέλφια Ἕλληνες, νὰ πάρουµε τὴν ὑπόθεσή µας, ἀπὸ τὰ χέρια
τῶν ἐπαγγελµατιῶν πολιτικῶν, (φιλελεύθερων, νεοφιλελεύθερων,
σοσιαλιστῶν, κοµµουνιστῶν, νεοναζιστῶν, πατριδοκάπηλων κλπ), ἀπὸ
τὰ χέρια τῶν τοκογλύφων, ἀπὸ τὰ χέρια τῶν πολυεθνικῶν, στὰ χέρια
µας. Η ΩΡΑ Η ΚΑΛΗ, Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΕΡΧΕΤΑΙ.
Ἀθήνα 20 Σεπτεµβρίου 2012.
Ο∆ΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ 5Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΝΑΙ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ
ΕΛΒΕΤΙΑ.
Εἰρωνικὰ µειδιάµατα, χαµόγελα µὲ ὑπονοούµενα κάτω ἀπὸ τό… µουστάκι,
«σιγὰ µὴν γίνονται αὐτὰ στὴν Ἑλλάδα», «εἴµαστε ἀνώριµος Λαὸς» καὶ
λοιπὰ παρόµοια, εἶναι ἡ ἀντιµετώπιση – ἐδῶ καὶ χρόνια – τῆς
ἀταλάντευτης θέσης (µας), ὅτι «ἡ Ἑλλάδα, θὰ ἔπρεπε ἀπὸ τὸ 1827,
νὰ ἔχει τὸ πολιτικὸ σύστηµα ποὺ εἶναι δικό της παιδί: τὴν Ἄµεση
∆ηµοκρατία». Ἕνα σύστηµα ποὺ ἀπὸ τὸ 1848, ἔχει ἡ Ἐλβετία τοῦ
Ἰωάννη Καποδίστρια, µετατρέποντάς τήν, στὴν πιὸ εὐνοµούµενη χώρα
στὸν κόσµο, µὲ ἱκανοποιηµένους καὶ ἀξιοπρεπεῖς πολίτες.
Ὁδεύοντας λοιπὸν πρὸς τὴν 5η Νοεµβρίου, ἂς ἐπιχειρήσουµε, ὅσο πιὸ
ἁπλουστευµένα γίνεται νὰ δοῦµε, ἂν µποροῦµε “νὰ γίνουµε Ἐλβετία” ἀπὸ
τὴν ἑπόµενη κιόλας µέρα τῆς ὁλοκλήρωσης τῶν κινητοποιήσεών µας
στὸ Σύνταγµα.
Καὶ πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ἂς δοῦµε κάποιους «ἀστικοὺς µύθους» γιὰ τὴν
Ἐλβετία. (Σὰν αὐτὸν ποὺ κυκλοφορὰ πιὰ σὲ κάθε γειτονιὰ ἀνὰ τὴν
Ἐπικράτεια, ὅπου κάποιοι «ὑπερπατριῶτες», διώχνουν τὸν κακοπληρωτὴ
ἐνοικιαστὴ λαθροµετανάστη ἀπὸ τὸ σπίτι τῆς κυρίας Ταδοπούλου, τὸ
βάφουν µὲ Ἃ΄ ποιότητας ὑδατόχρωµα, καὶ τῆς παραδίδουν τὰ κλειδιὰ
µαζὶ µὲ τὰ νοίκια, – κούνια ποὺ µᾶς κούναγε, παλαβώσαµε ἐντελῶς σὲ
αὐτὸν τὸν τόπο).
1. ΜΥΘΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: Ἡ Ἐλβετία εἶναι µία πλούσια χώρα.
ΨΕΜΜΑ: Ἡ Ἐλβετία, εἶναι µία πάµπτωχη ὀρεινὴ χώρα, µὲ ἐλάχιστες
πλουτοπαραγωγικὲς πηγές. Ἕως µάλιστα τὰ τέλη τοῦ προπερασµένου
αἰώνα, οἱ Ἐλβετοὶ ἦταν οἱ «περιπλανώµενοι ἐπαῖτες τῆς Εὐρώπης», γι’αὐτὸν τὸν λόγο ἐθεωροῦντο, «ἐνοικιαζόµενοι στρατιῶτες-µισθοφόροι».
Ἡ εἰκόνα αὐτὴ ἀντιστράφηκε ἀπὸ τὸ 1848, ὅταν οἱ Ἐλβετοὶ
ἀποφάσισαν νὰ ὑλοποιήσουν/ἐφαρµόσουν τὴν πολιτικὴ πρόταση τοῦ
Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν της Ρωσίας, τοῦ «δικοῦ µας» Ἰωάννη Καποδίστρια
καὶ νὰ προχωρήσουν στὸ πρότυπό της Ἄµεσης Ἀρχαίας Ἀθηναϊκῆς
∆ηµοκρατίας. (Τὸν ὁποῖο παρεµπιπτόντως, µέγιστο Καποδίστρια, «ἐµεῖς»,
ἐπιτρέψαµε νὰ δολοφονηθεῖ, µὲ τὸν πλέον ἄνανδρο καὶ αἰσχρότερο
τρόπο).
2. ΜΥΘΟΣ ∆ΕΥΤΕΡΟΣ: Ἡ Ἐλβετία, στηρίζεται στὶς καταθέσεις τῶν
ἀπατεώνων ὅλου του κόσµου.
ΨΕΜΜΑ ΜΕΓΙΣΤΟ: Ὁ χρηµατοπιστωτικὸς τοµέας κατέχει µόνο τὸ 11,6%
τοῦ ΑΕΠ τῆς Ἐλβετίας στὸν ὁποῖο καὶ ἀπασχολοῦνται περίπου
196.000 ἄτοµα (136.000 ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐργάζονται στὸν
τραπεζικὸ τοµέα). Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει µόνον ἐπίσης τὸ 5,6% τοῦ
συνολικοῦ ἐργατικοῦ δυναµικοῦ τῆς χώρας.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ αὐτὴ ἡ φτωχὴ καὶ ὀρεινὴ χώρα, ἔχει ἐκτεταµένο
βιοµηχανικὸ τοµέα, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι γνωστὸς – τροµάζει φαίνεται ἡ
Ἄµεση ∆ηµοκρατία τῆς µικρῆς αὐτῆς χώρας τῶν 8 ἑκατοµµυρίων
κατοίκων. Ἡ Ἐλβετία λοιπόν, διαθέτει βιοµηχανικοὺς κολοσσούς. Ὅπως
στὴν ἐπεξεργασία τροφίµων πχ ἡ Nestle, στὰ χηµικὰ προϊόντα γιὰ
βιοµηχανικὴ χρήση ἡ Siga AG, στὰ φαρµακευτικὰ ἡ Novartis, στὶς
κατασκευὲς ἡ Samafil καὶ πάρα πολλὲς ἄλλες, γνωστὲς καὶ ἄγνωστες
στὸ εὐρὺ κοινό. Γιὰ νὰ γίνουν µάλιστα σαφῆ τὰ µεγέθη τῆς ἐξαγωγικῆς
δραστηριότητας τῆς Ἐλβετίας, νὰ ὑπενθυµίσουµε πὼς σύµφωνα µὲ τὰ
ἐπίσηµα στοιχεῖα τῶν Ἀµερικανῶν, οἱ ἐξαγωγὲς τῆς τὸ 2011, ἔφθασαν
στὸ ἰλιγγιῶδες ποσὸ τῶν 308.3 δισεκατοµµυρίων δολαρίων.
3. ΜΥΘΟΣ ΤΡΙΤΟΣ: Ἡ Ἐλβετία εἶναι µία «συµπαγὴς» χώρα, γὶ αὐτὸ καὶ
συνεννοοῦνται µεταξύ τους.
ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑ: Ὁ ἑλβετικὸς Λαός, εἶναι ἕνα πολυποίκιλο
µίγµα θρησκειῶν καὶ δοξασιῶν: Τὸ 39% εἶναι καθολικοί, τὸ 31% εἶναι
προτεστάντες, τὸ 12% δηλώνει ἄθρησκο, τὸ 4,5% µουσουλµάνοι, τὸ
1,8% Ὀρθόδοξοι καὶ πάει λέγοντας µὲ ἄλλες µικρότερες θρησκευτικὲς
ὁµάδες, ὅπως Πεντηκοστιανοί, Μεθοδιστές, Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά,
Ἑβραῖοι κλπ κλπ.
Σχετικὰ τώρα µὲ τὶς γλῶσσες ποὺ ὁµιλοῦνται καὶ εἶναι µάλιστα
ἐπίσηµες στὴ Ἐλβετία ἔχουµε ἐπίσης µία «πανσπερµία γλωσσῶν»: Τὶς
τέσσερις ἐθνικὲς γλῶσσες τῆς Ἐλβετίας ποὺ εἶναι τὰ Γερµανικά, τὰ
Γαλλικά, τὰ Ἰταλικὰ καὶ τὰ Romansh. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια τὰ 4,6 ἑκατοµµύρια
Ἐλβετῶν µιλοῦν Γερµανικά, τὰ 1,5 ἑκατοµµύρια µιλοῦν Γαλλικά, µισὸ
ἑκατοµµύριο Ἐλβετῶν µιλοῦν Ἰταλικά, µερικὲς δεκάδες χιλιάδες µιλοῦνRomansh, ἐνῶ ὑπάρχουν ἀρκετὲς ἀκόµη ὑποοµάδες ποὺ ὁµιλοῦν
διαλέκτους, οἱ ὁποῖες µάλιστα, δὲν µποροῦν νὰ χρησιµοποιηθοῦν οὔτε
καν γιὰ ἐπικοινωνία µεταξὺ τῶν Ἐλβετῶν.
Τίποτε ὅµως ἀπὸ τὰ παραπάνω δὲν τοὺς ἐµποδίζει, εἴτε εἶναι καθολικοί,
εἴτε προτεστάντες, εἴτε µιλοῦν γερµανικά, γαλλικά, ἰταλικὰ κλπ, νὰ
δηλώνουν µὲ περηφάνια στοὺς Ὀλυµπιακοὺς Ἀγῶνες π.χ. ἀλλὰ καὶ σὲ
ἄλλα διεθνῆ fora, “εἶµαι Ἐλβετός”. Καὶ αὐτὸ ἐπίσης, εἶναι γέννηµα
θρέµµα, τοῦ ἁγνοῦ καὶ ἄδολου πατριωτισµοῦ τους, ποὺ προκύπτει ἀπὸ
τὴν κοινωνικὴ γειτνίαση ποὺ τοὺς προσφέρει ἁπλόχερα, ἡ Ἄµεση
∆ηµοκρατίας τους.
4. ΜΥΘΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ: Ἡ Ἐλβετία δὲν ἔχει ἐχθρικοὺς γείτονες.
ΨΕΜΜΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟΝ: Μέχρι τὸ 1848, ὅποτε ἡ Ἐλβετοὶ ἀποφάσισαν νὰ
προχωρήσουν σὲ Ὁµοσπονδοποίηση τῆς χώρας τους καὶ σὲ πολιτικὸ
καθεστὼς Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας, ἡ ὀρεινὴ αὐτὴ περιοχή, ἦταν ἕνα
διαρκὲς πεδίο συγκρούσεων καὶ διεκδικήσεων. ∆ὲν ὑπῆρξε γειτονικὸς
Λαός, ποὺ νὰ µὴν τοὺς ἐπιτεθεῖ: Γάλλοι, Γερµανοί, Ἰταλοί, Αὐστριακοὶ καὶ
πάει λέγοντας. Σὰν νὰ µὴν ἔφτανε αὐτό, εἶχαν καὶ ἀλλεπάλληλους
ἐµφύλιους καὶ φονικοὺς πολέµους, ὅπως πχ ἡ αἱµατηρότατη ἐξέγερση
τῶν ἀγροτῶν, κατὰ τῶν γαλλόφωνων Ἐλβετῶν, ποὺ συµµάχησαν µὲ τὸν
Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τὸ 1653.
Ἀπὸ τὸ 1848 ποὺ ἐφάρµοσαν τὴν πρόταση Καποδίστρια καὶ κυρίως ἀπὸ
τὸ 1874 ποὺ ὁλοκλήρωσαν τὸ Ἀµεσοδηµοκρατικὸ Σύνταγµά τους, δὲν
ἔχουν δεχθεῖ καµία ἐπίθεση, οὔτε ἐνεπλάκησαν σὲ κανέναν πόλεµο.
∆εδοµένου ὅτι, ἡ Ἄµεση ∆ηµοκρατία, παρέδωσε στὰ χέρια τοῦ Λαοῦ, τὴ
σηµερινὴ µορφὴ Ἄµυνας, τὴν «Παλλαϊκή». Ἡ ὁποία κινητοποιεῖ µέσα σὲ
µερικὲς ὧρες, ἕως καὶ 4 ἑκατοµµύρια Ἐλβετούς, ἔνοπλους πολίτες-
µαχητές. (∆ιασταυρῶστε τὸ µὲ ὅποιον γνώστη τακτικῶν ἄµυνας
γνωρίζετε: ∆ὲν ὑπάρχει τροµακτικότερος ἀντίπαλος, ἀπὸ τὸν ὁπλισµένο
καὶ ἀποφασισµένο Λαό, ποὺ ὑπερασπίζεται µὲ τὸ ὅπλο του, τὸ σπίτι καὶ
τὴ χώρα του).
5. Τελικὰ τί πολιτικὸ σύστηµα ἔχει ἡ Ἐλβετία; ∆εξιὸ ἢ ἀριστερό;
ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑ∆ΙΚΗ: Οὔτε δεξιὸ οὔτε ἀριστερό.
Ἀµεσοδηµοκρατικό, ὅπου τελικὸς κριτὴς τῶν πάντων, εἶναι ὁ ἑλβετικὸς
Λαός.
Στὴν βαριὰ ἀρρώστια ποὺ κουβαλᾶνε οἱ δυτικὲς κοινωνίες, µὲ τὸ
ψευδεπίγραφο νεοχεγκελιανὸ καὶ µαρξογενὲς ἀλλὰ καὶ
ἀγγλοσαξωνογενές, «ἀριστερὸς-δεξιός», ἀπάντησαν – καὶ µάλιστα πολὺ
χαρακτηριστικὰ καὶ µόλις πρόσφατα οἱ Ἐλβετοὶ – µὲ δύο
δηµοψηφίσµατα:
Α. Στὴν πρόταση τῆς κυβέρνησής τους νὰ ἐπιτραποῦν οἱ ἐξορύξειςχρυσοῦ ἀπὸ τὰ βουνά τους, εἶπαν ἕνα συντριπτικὸ ΟΧΙ. Χαιρετίστηκε
τότε ἡ ἀπόφαση αὐτὴ τοῦ ἑλβετικοῦ Λαοῦ, ὡς «οἰκολογική,
προοδευτική, ἀριστερὴ» καὶ µὲ λοιποὺς προσδιορισµούς, ποὺ µόνο µὲ τὶς
ἀγκυλώσεις τῶν «ἀριστεροδέξιων» κοινωνιῶν µας, ἔχουν νὰ κάνουν.
Β. Στὴν πρόταση τοῦ Ἀνώτατου ∆ικαστηρίου τους, νὰ ἐπιτραποῦν οἱ
µουσουλµανικοὶ µιναρέδες στὴ χώρα τους, οἱ Ἐλβετοί, εἶπαν πάλι ἕνα
µεγαλόπρεπο καὶ ξερὸ ΟΧΙ. Πάλι οἱ «διεθνεῖς κύκλοι», αὐτὴν τὴν φορά,
χαρακτήρισαν τοὺς Ἐλβετοὺς ὡς «ἀκροδεξιούς, ἐθνικιστὲς» καὶ λοιπὲς
νεοταξίτικες ἀνοησίες.
Οἱ Ἐλβετοὶ ἀπάντησαν ἀπὸ τὴν πλευρά τους: ∆ὲν παίρνουµε ἀποφάσεις
µὲ τὴ µεζούρα σας, δεξιὲς ἢ ἀριστερές. Οἱ ἀποφάσεις µας, ἔχουν ἕνα καὶ
µόνο παρανοµαστή: Τὸ συµφέρον τῆς κοινωνίας µας. Ἐσεῖς µπορεῖτε νὰ
χωρίζεστε σὲ κοµµουνιστές, σοσιαλιστές, νεοφιλελευθεριστές,
ναζιστές, ἐθνικοσοσιαλιστές, σταλινιστές, χιτλεριστὲς καὶ ὅτι ἐν πάση
περιπτώσει τραβάει ἡ ψυχή σας. Ἐµεῖς, εἴµαστε ἁπλά, Ἐλεύθεροι,
Ἀξιοπρεπεῖς καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα Ἀνθρωποκεντρικοί, ΕΛΒΕΤΟΙ.
Ἀναφερθήκαµε στοὺς πέντε κύριους «ἀστικοὺς µύθους», ποῦ ἐπικρατοῦν
διεθνῶς γιὰ τὴν Ἐλβετία, γιὰ νὰ περάσουµε στὸ κυρίως ἐρώτηµά µας:
Μποροῦµε νὰ γίνουµε Ἐλβετία; Ὄχι φυσικὰ µὲ τὴ λογική του «νὰ γίνουµε
Ἐλβετοί», ἀλλὰ µὲ αὐτήν, τοῦ νὰ διαµορφώσουµε ἐπιτέλους τὴ χώρα
µας, σὲ αὐτὸ ποὺ ἀπὸ τὴν ἐπανάσταση τοῦ ’21 καὶ τὸν ἀγώνα τοῦ
Ἰωάννη Καποδίστρια, ἔπρεπε νὰ ἔχουµε ὡς πολίτευµα: Τὴν Ἄµεση
∆ηµοκρατία. ∆ηλαδὴ πολὺ ἁπλὰ καὶ γιὰ νὰ ἔχουµε καὶ ἐπίγνωση τῆς
ἱστορίας µας: Τὴν Ἀρχαία Ἀθηναϊκὴ ∆ηµοκρατία.
Στὰ πέντε ζητούµενα ποὺ τέθηκαν παραπάνω γιὰ τὴν Ἐλβετία, οἱ
ἀπαντήσεις εἶναι εὐκολότατες καὶ γνωστὲς σὲ ὅλους ἐµᾶς, ποὺ
συγκατοικοῦµε σὲ τοῦτον τὸν τόπο τὸν δοξασµένο στὸ φῶς καὶ τὸν
ἀρωµατισµένο µὲ µυρτιά:
1. Ἡ Ἑλλάδα, εἶναι µία πλούσια χώρα. ∆ιαθέτει τὰ πάντα. Κορυφαία
πρωτογενὴ ἀγροτικὴ παραγωγή, σπουδαία µεταποίηση, πανέξυπνα καὶ
πρωτοποριακὰ µυαλὰ (τὸ βλέπουµε σὲ ὁλάκερη τὴν ὑφήλιο ὅπου ἡ
Ἑλλάδα «πονάει καὶ ἐξορίζει τὰ παιδιά της»), ἄφθονες
πλουτοπαραγωγικὲς πηγές, ἐνέργεια, τουρισµό, ὑπέδαφος κλπ κλπ
γνωστά, γιὰ νὰ µὴν τὰ ἐπαναλαµβάνουµε γιὰ πολλοστὴ φορά.
2. Ἡ Ἑλλάδα µπορεῖ νὰ ἀναπτύξει αὐτόνοµη καὶ ἀνεξάρτητη οἰκονοµία.
Πρὶν τὴν ἔνταξή µας στὴν τότε ΕΟΚ καὶ τὰ δάνεια τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ τῆς
Ν∆ ποὺ µᾶς χαντάκωσαν, ἡ Πατρίδα µας, ἦταν «τιγκαρισµένη» στὶς
παραγωγὲς καὶ “στὸ φοὺλ” στὶς ἐξαγωγές.
3. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι µία «συµπαγὴς» χώρα. Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ
ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ἔχει µία θρησκεία καὶ ὁµιλεῖ µία γλώσσα. Ἕναχαρακτηριστικὸ τὸ ὁποῖο θὰ ἔπρεπε καὶ θὰ µποροῦσε νὰ εἶναι
πλατφόρµα ἀπογείωσης τοῦ Ἔθνους καὶ τοῦ Λαοῦ µας, σὲ διεθνὲς
µάλιστα ἐπίπεδο.
4. Ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἐχθρικοὺς γείτονες: Καὶ φυσικὰ ἔχει. Ἂν ὅµως ἔκανε
ὅτι ἔπραξε τὸ 1874 ἡ Ἐλβετία, παρέδιδε δηλαδὴ τὴν Ἄµυνά της στὰ
χέρια τοῦ Λαοῦ της, θὰ εἴχαµε στὸ πλαίσιο τῆς Ἀµεσοδηµοκρατικῆς
Παλλαϊκῆς Ἄµυνας, 5 ἑκατοµµύρια ἔνοπλους Ἕλληνες Πολίτες. Ἕτοιµους
ἀνὰ πάσα νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν Πατρίδα καὶ τὸ σπίτι τους. Καὶ νὰ
εἶστε σίγουροι ὅτι, κανένας Νταβούτογλου δὲν θὰ τολµοῦσε, οὔτε καν
νὰ σκεφθεῖ νὰ παραβιάσει τὸν ἐθνικό µας ἐναέριο χῶρο, κανένας
γελοῖος φασίστας Γκρουέφσκυ δὲν θὰ µποροῦσε νὰ µᾶς περιγελᾶ,
κλέβοντας τὸ ὄνοµα καὶ τὴν ἱστορία µας. Κανένας δὲν θὰ µᾶς θεωροῦσε
«σούργελο τοῦ κόσµου» ἐπειδὴ ἔτσι «γούσταραν» οἱ Παπανδρέηδες οἱ
Καραµανλῆδες καὶ τὰ “τσανάκια” τους.
5. Ἡ Ἑλλάδα ἔχει σάπιο καὶ διεφθαρµένο πολιτικὸ σύστηµα: Βεβαίως.
Μόνο ποὺ ἐµεῖς τοῦ ἐπιτρέψαµε νὰ ὑπάρχει, στὸ δικό µας χέρι εἶναι νὰ
τὸ ἀλλάξουµε.
∆υστυχῶς ὅµως, ὅλα αὐτὰ τὰ κοινῶς ἀποδεκτὰ θαυµαστὰ
χαρακτηριστικά της χώρας µας καὶ τοῦ Λαοῦ µας, ἀντὶ νὰ µᾶς
προσδίδουν τὴν ὤθηση ἐκείνη “στὸν οὐρανό”, τὴν ὁποία ἕνας Λαὸς ὅπως
οἱ Ἐλβετοί, µὲ ἐλάχιστη ἱστορία, καταφέρνουν νὰ διαθέτουν καὶ νὰ
προβάλλουν, ἀκόµη µᾶς ἐπιτρέπουν νὰ ἰσχυριζόµαστε, πὼς εἴµαστε
“πασοκτζῆδες, νεοδηµοκράτες, κοµµουνιστές, ἐθνικιστὲς” καὶ πάει
λέγοντας. Ἀντὶς νὰ στείλουµε ἕνα σαφές, κάθετο καὶ ἀξιοπρεπὲς µήνυµα
σὲ ὅλους τους Λαοὺς τοῦ κόσµου λέγοντάς τους: Εἴµαστε Ἕλληνες. Ναί.
Οἱ πρόγονοί µας, ἔβαλαν ὅλα τὰ θεµέλια τοῦ σύγχρονου πολιτισµοῦ.
Ἐµεῖς λοιπόν, προσθέτουµε αὐτὰ µὲ τοὺς ἀγῶνες µας, δείχνοντάς σας
πὼς ἡ ἱστορικὴ συνέχεια δὲν χάθηκε. Πῶς ἐδῶ εἶναι ἡ τέχνη, ἡ ποίηση, ἡ
ἱστορία, ἡ φιλοσοφία, ὁ πολιτισµὸς καὶ ἐν κατακλείδι, τὸ θεµέλιο τῆς
ἀνθρώπινης ὕπαρξης: Ἡ ἀξιοπρέπεια. Ὁ λίθος ἐκεῖνος τοῦ οἰκοδοµήµατος
ποὺ φτιάχτηκε γιὰ νὰ ξεχωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ πρωτεύοντα
θηλαστικά.
Στὶς 5 Νοεµβρίου λοιπόν, καλεῖσθε νὰ περάσουµε ἀπὸ τὸ τουρκοµπαρὸκ
ἀριστερὰ-δεξιά, στὴν Ἄµεση ∆ηµοκρατία, θεωρητικά, τὰ πράγµατα εἶναι
πάρα πολὺ ἁπλὰ καὶ στὴν ἀπόλυτη κρίση καὶ διάθεσή µας.
Χωρὶς νὰ ἀνοίξει µύτη, ΟΛΗ Η ΕΛΛΑ∆Α, ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΣΤΟ ΧΕΡΙ, ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΕΛΙ∆Α ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ.
Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, εἶναι τόσο εὔκολα, ὅσο µάλιστα δὲν φαντάζεστε.
(Κάτι τὸ ὁποῖο ἀπέδειξαν πρόσφατα ἐξ’ ἄλλου καὶ οἱ Ἰσλανδοί).
Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κάνετε εἶναι ἁπλό:Νὰ διώξετε τὴν ἠττοπάθεια καὶ τὴν κατάθλιψη ἀπὸ τὴν σκέψη σας.
Νὰ σταµατήσετε τὸ ἀνυπόφορο πιὰ «κλαψούρισµα: ὢχ τί µᾶς ἔκαναν οἱ
ἀλῆτες».
Νὰ ἐγκαταλείψετε τὰ «ἐπαναστατικὰ like» στὸ πληκτρολόγιό σας καὶ νὰ
τὰ µετατρέψετε σέ, “ἐγὼ ὁ Λαὸς ἀποφασίζω”, µπροστὰ στὴ Βουλή.
Νὰ πετάξετε ἀπὸ τὸ παράθυρο τὸ «χαζοκούτι» καὶ τὰ
ΜΕΓΑΑΝΤΕΝΑΑΛΦΑΣΤΑΡΣΚΑΙκάναλα.
Νὰ ἀφήσετε γιὰ µερικὲς µέρες τὶς δουλειές σας καὶ νὰ κατεβεῖτε στὶς 5
Νοεµβρίου στὸ Σύνταγµα.
Νὰ γυρίσετε τὴν πλάτη, σὲ ΠΑΣΟΚ, Ν∆, ∆ΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, Χ.Α., Α.Ε., ΚΚΕ
καὶ ὅλα τὰ ἐξωκοινοβουλευτικὰ δεκανίκια τους.
Μὲ τὸ Νέο Σύνταγµα, περνάει ἡ ἐξουσία σὲ ἐσᾶς, στὸ Λαό:
ΕΣΕΙΣ ∆ΙΩΧΝΕΤΕ ΤΡΟΙΚΑ, ∆ΝΤ, ΧΡΕΟΣ, ΜΝΗΜΟΝΙΑ.
ΕΣΕΙΣ ∆ΙΚΑΖΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΣΑΣ.
ΕΣΕΙΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΣΤΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΗ ΠΑΤΡΙ∆Α ΣΑΣ.
ΕΣΕΙΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΕ ΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ, ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ, ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΑΣ.
ΕΣΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΑΣ.
Ἐµπρὸς λοιπόν.
Ἑτοιµασθεῖτε νὰ σηκωθεῖτε ἀπὸ τὸν καναπὲ τοῦ σαλονιοῦ, τὴν καρέκλα
τοῦ καφενείου, τὸ “σκαµπὸ” τῆς καφετέριας.
Ἀφῆστε τὸ πληκτρολόγιο. Ἐπανάσταση δὲν γίνεται στὰ blogs, τὸ
facebook, τὸ tweeter, τὸ linkedin.
Καλέστε τὸν ἐργοδότη ἢ τὸν ἐργαζόµενό σας νὰ ἔλθει στὸ µεγάλο
“ραντεβοὺ” τῆς 5ης Νοεµβρίου.
Σηκῶστε τὸ κεφάλι. Θυµηθεῖτε ποιῶν παππούδων καὶ πατεράδων
ἀπόγονοι εἶστε.
Πάρτε κουράγιο ἀπὸ τὸ ἀπορηµένο-θυµωµένο βλέµµα τῆς οἰκογένειάς
σας.
Κάντε τὴν ἀνάγκη φιλοτιµία. Μερικὲς µόνο µέρες εἶναι, µέχρι οἱ 300 νὰ
ψηφίσουν τὸ Νέο Σύνταγµα Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας.
Ὁπλιστεῖτε µὲ ὑποµονή, µέχρι νὰ ἀποφασίσετε ἐσεῖς, ὁ Λαός, γιὰ ὅλα
ὅσα σᾶς καῖνε καὶ σᾶς βασανίζουν. Ἂν τὸ πάρετε ἀπόφαση, ἡ µέρα σας,
ἡ µέρα τοῦ Λαοῦ, ἡ µέρα τῆς Ἑλλάδας, εἶναι κοντά. Πολὺ κοντά.
ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡ∆ΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΩΛΕΤΗ∆ΕΣ
ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ.
ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ, ΤΑ
ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟ∆ΙΣΤΡΙΑ, ΤΟΥ ΖΟΡΜΠΑ, ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ. ΕΛΑΤΕ
ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Θὰ εἶναι τόσο εὔκολο, ὅσο δὲν µπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε.Ἀθήνα 19 Σεπτεµβρίου 2012.
Ο∆ΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ 5Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆ΟΣ:
ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ;
Τὴν ἀνακοπὴ τῆς πορείας τῆς χώρας πρὸς τὴν ἄβυσσο προτείνει στὴν
ἑλληνικὴ κοινωνία τὸ ΠΑΜ. Καὶ στὶς 5 Νοεµβρίου, καλεῖ ὅλες τὶς
Ἑλληνίδες καὶ τοὺς Ἕλληνες, σὲ µία εἰρηνικὴ λαοθάλασσα, ἡ ὁποία θὰ
ἀνατρέψει τὴ σηµερινὴ ἀποπνικτικὴ πραγµατικότητα καὶ θὰ δώσει
διέξοδο στὰ πολλαπλὰ προβλήµατα, µὲ πλήρη ἀνατροπὴ τοῦ πολιτικοῦ
σκηνικοῦ καὶ χάραξη ἑνὸς «νέου δρόµου», τόσο νέου, ὅσο καὶ ἡ
τρισχιλιόχρονη ἡλικία τῆς Ἄµεσης Ἀθηναϊκῆς ∆ηµοκρατίας τοῦ Χρυσοῦ
Αἰώνα τοῦ Περικλέους, οἱ δύο ἑκατονταετηρίδες τῆς Ἄµεσης
∆ηµοκρατίας τῆς Ἐλβετίας τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια καὶ ἡ Ἄµεση
∆ηµοκρατία τῆς Ἰσλανδίας, τῶν τελευταίων χρόνων.
Τὸ ΠΑΜ, ἀπὸ τὴν πρώτη στιγµὴ τῆς ἵδρυσής του, ἔθεσε ὡς κεντρικὸ
ζητούµενο γιὰ τὴν σωτηρία τῆς Πατρίδας καὶ τοῦ Λαοῦ µας, τὴ
συνολικὴ ἀλλαγὴ στὸ πολιτειακό της Ἑλλάδας καὶ ὄχι τὶς ὅποιες
«ἀναγκαῖες µεταρρυθµίσεις», πάνω στὴν ὑπάρχουσα θεσµικὴ
πραγµατικότητα. Αὐτὸ ἀκούσθηκε στὴν ἀρχὴ ὡς «ἀκραῖο καὶ
ἐξωπραγµατικό», ἀλλὰ στὴν πορεία καὶ ὅσο βάθαινε καὶ βαθαίνει ἡ κρίση,
ἡ προσέγγιση αὐτή, δικαιώθηκε καὶ δικαιώνεται ὁλοένα καὶ περισσότερο.
Νὰ σταθοῦµε λοιπὸν στὴ κεντρικὴ πρόταση τοῦ Κινήµατος: Τὸ Νέο
Σύνταγµα Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας, τὸ ὁποῖο ἐδῶ καὶ καιρὸ ἔχει παραδώσει
στὴν κρίση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Καὶ σὲ µία «συγκριτικὴ» προσέγγιση,
ἔστω καὶ ἐπιγραµµατικά, νὰ δοῦµε ἂν τὸ ἐπιχείρηµα πὼς «τὸ σηµερινὸ
Σύνταγµα τῆς Ἑλλάδος, εἶναι ἱκανὸ νὰ ὑπερασπισθεῖ τὰ συµφέροντα
τοῦ Ἔθνους καὶ τοῦ Λαοῦ, ἀρκεῖ νὰ ἐφαρµοσθεῖ», εἶναι ἰσχυρό.
Ἂς ἐπιχειρήσουµε λοιπὸν µὲ µία ἁπλὴ διαδικασία «ἐρώτηση-ἀπάντηση»,
νὰ δοῦµε ἂν τὸ σηµερινὸ Σύνταγµα τῆς Ἑλλάδος, µπορεῖ νὰ
χρησιµοποιηθεῖ ὡς ἐργαλεῖο προστασίας τοῦ Λαοῦ µας.
1. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἐκφράζει τὸ ὑφιστάµενο Σύνταγµα τὴ Λαϊκὴ Κυριαρχία
ὅπως δηλώνει στὸ πρῶτο του κιὄλας Ἄρθρο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὄχι. Σὲ καµία φάση τῆς νεώτερης ἱστορίας τῆς Πατρίδας
µας, ἡ θεµελιώδης αὐτὴ κατὰ τὰ ἄλλα ἀρχή, δὲν ἐκφράσθηκε. Ἀντίθετα,
τὸ δικοµµατικὸ σύστηµα, ἐνεχυρίαζε πάντα τὴ λαϊκὴ ἐντολὴ σὲ κέντρα
ἐξουσίας µακρὰν καὶ πέραν τῶν ἐθνικῶν συνόρων.
ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Κατοχυρώνει πλήρως τὴ Λαϊκὴ Κυριαρχία,
µετατρέποντας τὸν πολίτη, σὲ τελικὸ κριτὴ τῶν πάντων. Πιὸ
συγκεκριµένα, στὸ ζήτηµα τῶν διεθνῶν συνθηκῶν καὶ συµφωνιῶν τῆς
χώρας, ἀπαρέγκλιτη ἀρχὴ εἶναι, ἡ ψήφισή τους σὲ ∆ηµοψήφισµα,
κατευθείαν ἀπὸ τὸ Λαό. Καὶ ἀκόµη πιὸ συγκεκριµένα καὶ ὡς παράδειγµα:Ἂν ἴσχυε τὸ Νέο Σύνταγµα, γιὰ νὰ ὑπογραφοῦν τὰ µνηµόνια καὶ τὰ ∆ΝΤ,
θὰ ἔπρεπε ὑποχρεωτικὰ νὰ γίνει ∆ηµοψήφισµα.
2. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἔχει τὴν δυνατότητα ὁ πολίτης νὰ προσφύγει στὴ
δικαιοσύνη γιὰ ἀντισυνταγµατικότητα τῶν πράξεων τῆς διοίκησης;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τυπικὰ ναί. Στὴν οὐσία ὅµως ὄχι. ∆εδοµένου ὅτι δὲν ὑπάρχει
Ἀνώτατο Συνταγµατικὸ ∆ικαστήριο, ἡ ∆ιοίκηση ἀποφασίζει κατὰ τὸ
δοκοῦν καὶ τὸ ἐντελῶς ἀδύναµο καὶ χωρὶς νοµικὸ ὁπλοστάσιο Συµβούλιο
τῆς Ἐπικρατείας, τὸ ὁποῖο κυρίως στὴν Ὁλοµέλειά του δικάζει κατὰ
κανόνα ὑπὲρ τῆς «συντεταγµένης πολιτείας» καὶ ὄχι µὲ ἴσους ὅρους,
κράτος-πολίτη. Ἕνα ∆ικαστήριο ποὺ ὡς γνωστόν, ἀποδέχθηκε ὡς
«συνταγµατικὲς» τὶς πράξεις τῆς ∆ιοίκησης, τὶς σχετιζόµενες µὲ τὸ
∆ΝΤ, τὴν ΤΡΟΙΚΑ, τὰ ΜΝΗΜΟΝΙΑ κλπ κλπ.
ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Πέραν τοῦ δικαιώµατος ποὺ παρέχεται στὸν πολίτη, νὰ
ἀνατρέψει κάθε πράξη τῆς διοίκησης µὲ τὴν ἐφαρµογὴ τῆς
ἀκυρωτικότητας, µέσω συλλογῆς ὑπογραφῶν καὶ δηµοψηφίσµατος,
προβλέπεται Ἀνώτατο Συνταγµατικὸ ∆ικαστήριο, τοῦ ὁποίου ὁ
Πρόεδρος ἐκλέγεται ἀνὰ τετραετία κατ’ εὐθείαν ἀπὸ τὸ Λαὸ ἐνῶ τὰ
ὑπόλοιπα δέκα µέλη του, ἐκλέγονται ἐπίσης κατευθείαν ἀπὸ τὸ Σῶµα
τῶν Τακτικῶν ∆ικαστῶν. Τὸ ἄµεσα καὶ ἀπὸ τὸν Λαὸ ἐκλεγόµενο
Ἀνώτατο αὐτὸ Συνταγµατικὸ ∆ικαστήριο, εἶναι ποὺ παρεµβαίνει ὅταν
χρειαστεῖ, γιὰ νὰ ἀποφασίσει, ἂν µία πράξη τῆς ὅποιας µορφῆς ἐξουσίας,
εἶναι συνταγµατικὴ ἢ µή. Ἀφήνοντας φυσικὰ τὴν τελευταία λέξη στὸ
Λαὸ καὶ στὸ δικαίωµά του νὰ ἀνατρέψει τὰ πάντα, µὲ δηµοψήφισµα.
3. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορεῖ ὁ πολίτης, ὡς µέρος τῆς κοινωνίας καὶ ὄχι ὡς
θιγόµενο ἄτοµο, νὰ προσφύγει κατὰ πράξεων τῆς ∆ιοίκησης;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὄχι. Τὸ δικαίωµα τοῦ actio popularis, τὸ ὁποῖο ὑπάρχει σὲ
ἀρκετὰ Συντάγµατα ἀνὰ τὸν κόσµο, δὲν ὑπάρχει στὸ ὑφιστάµενο
Σύνταγµα.
ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Στὸ Νέο Σύνταγµα, σαφῶς ὁρίζεται ἡ δυνατότητα τοῦ
πολίτη νὰ προσφύγει στὴ δικαιοσύνη καὶ νὰ ἀπαιτήσει τὴν ἀποζηµίωσή
του, γιὰ πράξεις τῆς ∆ιοίκησης ποὺ ζηµίωσαν συνολικὰ τὸν ἑλληνικὸ
Λαό.
4. ΕΡΩΤΗΣΗ: Προστατεύεται ἡ ἀρχὴ τῆς ἰσονοµίας καὶ ἰσοπολιτείας τὴν
ὁποία περιγράφει τὸ ἄρθρο 4 τοῦ ὑφιστάµενου Συντάγµατος: «Ὅλοι οἱ
Ἕλληνες εἶναι ἴσοι ἀπέναντι στὸ Νόµο»;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὄχι. Ὁ σαφὴς διαχωρισµὸς τῶν πολιτῶν καὶ τῶν πολιτικῶν
σὲ «πληβείους καὶ πατρικίους», µὲ παροχὴ δικαιώµατος «ἀσύλου» στοὺς
πολιτικοὺς καὶ ἡ ἀδυναµία τοῦ πολίτη νὰ προσβάλει τὶς εἰδικὲς
προστασίες ποὺ παρέχονται στὸ πολιτικὸ προσωπικό, δείχνει τὴν πλήρη
ἀναπηρία τοῦ ὑφιστάµενου Συντάγµατος. Μία ἀναπηρία ἡ ὁποίαδιατρέχει τὸ σύνολο τοῦ «πνεύµατος» τοῦ ὑφισταµένου Συντάγµατος,
κάνοντας ἐντελῶς ἀπίθανη τὴν ὅποια διόρθωσή του, µὲ
συµπληρωµατικὲς διατάξεις.
ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Στὸ Νέο Σύνταγµα, ὅλοι οἱ Ἕλληνες πολίτες, ἀπὸ τὸν
Πρόεδρο τῆς ∆ηµοκρατίας καὶ τὸν Πρωθυπουργό, ἕως τὸν ἁπλὸ πολίτη,
θεωρεῖται φυσικὸ καὶ αὐτονόητο πὼς µποροῦν νὰ ἀναπτύξουν
παραβατικὴ συµπεριφορὰ καὶ ἀντιµετωπίζονται χωρὶς διάκριση. Μάλιστα
στὸ Νέο Σύνταγµα, ἐφαρµόζεται ἡ ἀρχὴ τοῦ Σόλωνα «περὶ τῶν
αὐξηµένων εὐθυνῶν τῶν θεσµικῶν προσώπων τῆς Πολιτείας» καὶ οἱ
ποινὲς ποὺ προβλέπονται στὶς περιπτώσεις, ἐσχάτης προδοσίας,
παράβασης καθήκοντος, ἀπιστίας παρὰ τὴν ὑπηρεσία καὶ χρηµατισµοῦ,
ἀντιµετωπίζονται ὅπως τῶν ἐµπόρων ναρκωτικῶν καὶ τῶν βιαστῶν
ἀνηλίκων: Μὲ βαρύτατες ποινὲς ποὺ φθάνουν τὰ ἰσόβια δεσµά.
5. ΕΡΩΤΗΣΗ: Προστατεύει µὲ σαφήνεια τὸ ὑφιστάµενο Σύνταγµα, τὶς
θεµελιώδεις ἀρχὲς ποῦ περιγράφει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὄχι. Σὲ κάθε σχεδὸν συνταγµατική του διάταξη, τὸ
Σύνταγµα ἀναφέρει τὸ «νόµος ὁρίζει…». Μία «πονηρὴ» ἐπιλογὴ τοῦ
συνταγµατικοῦ νοµοθέτη, ἡ ὁποία ἀφήνει στὴν οὐσία στὸ «κοµµατικὸ-
κυβερνητικὸ Κοινοβούλιο», τὴν πλήρη καὶ κατὰ τὸ δοκοῦν ἑρµηνεία τῶν
συνταγµατικῶν διατάξεων. Μία πραγµατικότητα τὴν ὁποία δὲν
βρίσκουµε στὰ περισσότερα Συντάγµατα τῶν «ἀναπτυγµένων χωρῶν»,
ὅπως πχ τῶν ΗΠΑ, τοῦ Καναδᾶ, τῆς Ἐλβετίας, τῆς Νέας Ζηλανδίας κλπ,
ὅπου ἔχουµε σαφεῖς καὶ κάθετες συνταγµατικὲς διατάξεις, χωρὶς
δυνατότητα παρερµηνειῶν καὶ «πονηρῶν» ὑποσηµειώσεων.
ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Τὸ Νέο Σύνταγµα, ἀποφεύγει συστηµατικὰ νὰ ἐπιτρέπει
τὴν κατὰ τὸ δοκοῦν ἑρµηνεία του ἀπὸ τὶς ἐξουσίες, ἐκτελεστική,
νοµοθετική, δικαστική. Ἀπαγορεύει σαφῶς καὶ ρητὰ π.χ. τὴ χρήση
χηµικῶν ἀπὸ τὴν ἀστυνοµία, ἀπαγορεύει τὴν προσαγωγὴ ἀτόµων στὸ
ἀστυνοµικὸ τµῆµα χωρὶς ἀπαγγελία κατηγορίας, ἀπαγορεύει τὴ χρήση
ὀπτικοακουστικῶν µέσων γιὰ τὴν καταγραφὴ συγκεντρώσεων τῶν
πολιτῶν, ἀπαγορεύει τὴν ἐπιβολὴ εἰδικῶν ταυτοτήτων (κάρτα τοῦ
πολίτη) κλπ κλπ. Μὲ καθοριζόµενες µάλιστα ποινὲς στὶς περισσότερες
περιπτώσεις παραβίασης ἀνθρωπίνων δικαιωµάτων καὶ συνταγµατικῶν
ἐλευθεριῶν, τὰ 15 χρόνια φυλακή, µὴ ἐξαγοράσιµη καὶ χωρὶς ἀναστολή.
Τὸ Νέο Σύνταγµα, εἶναι ἕνα σαφὲς καὶ κρυστάλλινο ἀπόσταγµα
προστασίας τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωµάτων καὶ τῶν συνταγµατικῶν
ἐλευθεριῶν τοῦ Ἕλληνα πολίτη.
6. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορεῖ ὁ Λαὸς νὰ ἐπικαλεστεῖ τὴν ἀκροτελεύτια διάταξη
τοῦ ὑφιστάµενου Συντάγµατος, τὸ περίφηµο ἄρθρο 120;
AΠΑΝΤΗΣΗ: ∆υστυχῶς ὄχι. Ἡ διχογνωµία µεταξὺ τῶν συνταγµατολόγωνκαὶ τῶν νοµικῶν, περὶ τὴν ἑρµηνεία τοῦ ἄρθρου 120, δὲν δίνει σαφὲς
περίγραµµα τῶν δυνατοτήτων ἐνεργοποίησης καὶ ἐφαρµογῆς ἀπὸ τὸ
Λαό, τοῦ ἄρθρου 120. Καὶ αὐτὴ ἡ διχογνωµία, ἀφορᾶ στὴν περιγραφὴ
τῆς «χρήσης βίας» γιὰ τὴν κατάλυση τοῦ συντάγµατος, ἡ ὁποία
θεωρεῖται καὶ ὡς προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐφαρµογὴ τοῦ ἄρθρου 120.
Ἡ «πονηρὴ» αὐτὴ διατύπωση, προστέθηκε γιὰ νὰ ὑπονοήσει
«στρατιωτικὴ» ἢ ἄλλου τύπου ἐπέµβαση στὴν ἀνεξέλεγκτη ἐξουσία τῆς
κοινοβουλευτικῆς, κυρίως δικοµµατικῆς «δηµοκρατίας». Ἔτσι λοιπόν,
ὅποιος ἐπιχειρήσει νὰ ἐφαρµόσει τὸ ἄρθρο 120, τὸ πιὸ πιθανὸ εἶναι νὰ
κατηγορηθεῖ γιὰ «ἐσχάτη προδοσία», δεδοµένου ὅτι, «χρησιµοποίησε
βία, ὄχι γιὰ νὰ ὑπερασπισθεῖ ἀλλὰ γιὰ νὰ καταλύσει τὸ ὑφιστάµενο
Σύνταγµα».
ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Στὸ νέο Σύνταγµα, ἡ ἀκροτελεύτιά του διάταξη, εἶναι
σαφὴς καὶ κατηγορηµατική. Ὅποιος καὶ γιὰ ὅποιον λόγο ἐπιχειρήσει νὰ
παραβιάσει τὸ Σύνταγµα, στὸ σύνολό του, ἢ στὶς συνταγµατικὲς ἀρχὲς
καὶ διατάξεις του, ἀντιµετωπίζεται σαφῶς «καὶ µὲ κάθε µέσον» ἀπὸ
τὸν Ἕλληνα πολίτη.
7. ΕΡΩΤΗΣΗ: Προστατεύει τὸ ὑφιστάµενο Σύνταγµα τὴν ἔκφραση τῆς
ἐλεύθερης βούλησης τοῦ Πολίτη, µέσω τῶν ἐκλογῶν;
AΠΑΝΤΗΣΗ: Θεωρητικὰ ναί. Στὴν πράξη ὅµως, ἡ παροχὴ δικαιώµατος στὸ
δικοµµατικὸ σύστηµα ἐξουσίας, νὰ «κόβει καὶ νὰ ράβει» τὸν ἐκλογικὸ
νόµο κατὰ τὰ συµφέροντά του καὶ κατὰ τὸ δοκοῦν, καταργεῖ ὅπως
διαπιστώσαµε στὶς ἀλλεπάλληλες ἐκλογικὲς ἀναµετρήσεις ἀπὸ τὴ
µεταπολίτευση καὶ ἐντεῦθεν, τὸ δικαίωµα τῆς ἔκφρασης ὅλων τῶν
τάσεων, τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἐπιβάλλοντας µάλιστα «ἐκτρώµατα»
ὅπως τὸ σηµερινό της τρόϊκας (Ν∆, ΠΑΣΟΚ, ∆ΗΜΑΡ), ποὺ κυβερνᾶ µὲ
τὴν ἐντολὴ τοῦ 20 περίπου τοῖς ἑκατό, τοῦ ἐκλογικοῦ σώµατος, τὸν
τόπο.
ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Στὸ Νέο Σύνταγµα, κατοχυρώνεται πλήρως τὸ δικαίωµα
τοῦ πολίτη, ὄχι µόνο νὰ ἐκφράζει ἄµεσα τὴ βούλησή του, ἀλλὰ ἀκόµη
καὶ νὰ ἀνακαλεῖ τὸν αἱρετὸ ἀξιωµατοῦχο, εἴτε εἶναι Πρόεδρος τῆς
∆ηµοκρατίας, εἴτε Πρωθυπουργός, εἴτε Βουλευτής, εἴτε ∆ήµαρχος, ἀπὸ
τὴν ἑπόµενη κιόλας ἡµέρα τῆς ἐκλογῆς του.
8. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἐξασφαλίζει σταθερότητα στὴ διακυβέρνηση τῆς χώρας
τὸ ὑφιστάµενο Σύνταγµα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σαφῶς ὄχι. Ἀπόδειξη, οἱ ἀλλεπάλληλες ἀναµετρήσεις,
ἐπειδὴ ἁπλὰ τὰ ἀποτελέσµατα δὲν βόλευαν, τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο κόµµα.
ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Μὲ τὸ Νέο Σύνταγµα, ἐξασφαλίζεται ἡ σταθερότητα
τῆς διακυβέρνησης τῆς χώρας, ἀκόµη καὶ ὅταν ὁ Λαὸς ἀποφασίσει νὰ
«διώξει» τὸν Πρόεδρο τῆς ∆ηµοκρατίας ἢ τὸν Πρωθυπουργὸ ἢὁποιαδήποτε ἄλλη µορφὴ αἱρετῆς ἐξουσίας. Οἱ ὁποῖοι παρεµπιπτόντως,
ἀντικαθίστανται ἀµέσως ἀπὸ τὸν ἐπιλαχόντα στὶς ἐκλογὲς γιὰ τὴν
ἀνάδειξη τοῦ ὁποιουδήποτε αἱρετοῦ ἀξιωµατούχου καὶ µέχρι τὴν
ὁλοκλήρωση τῆς τετραετίας ἢ πενταετίας ἀντίστοιχα.
9. ΕΡΩΤΗΣΗ: (Ἴσως καὶ ἡ πλέον κρίσιµη). Εἶναι τὸ ὑφιστάµενο Σύνταγµα
Ἑλληνικό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σαφῶς ὄχι. Τὸ ὑφιστάµενο Σύνταγµα, εἶναι ἀποµεινάρι ἀπὸ
προηγούµενα συντάγµατα, κοµµένα καὶ ραµµένα ἀπὸ τὸ κοµµατικὸ κράτος
συνέχεια τῶν “Μαυροκορδάτων καὶ τῶν Κωλέτηδων” καὶ διαπνέεται ἀπὸ
τὴν παλαιοπρωσικὴ ἀρχή, τῆς «Ἁγίας Ρωµαϊκῆς Αὐτοκρατορίας», τοῦ
Γερµανοῦ Αὐτοκράτορα Φρειδερίκου τοῦ Α’, ἐπονοµαζόµενου καὶ
Μπαρµπαρόσα. Μίας ἀρχῆς, ἐντελῶς ἀντίθετης ἀπὸ αὐτὴν τῆς ἀρχαίας
Ἀθηναϊκῆς, Ἄµεσης ∆ηµοκρατίας, ἡ ὁποία βάζει τοὺς θεσµοὺς καὶ τοὺς
ἐκφραστές της «στὸ ἀπυρόβλητο». Κάτι δηλαδὴ σὰν «ἱερὴ ἀγελάδα»
γιὰ τὸ ὁποῖο ἀκοῦµε συχνὰ πυκνὰ ἀπὸ τοὺς ἐκφραστὲς τοῦ κοµµατικοῦ
κράτους: «Μὴν ἐνοχλεῖτε τοὺς θεσµούς…» ἐννοώντας φυσικὰ «µὴν
ἐνοχλεῖτε τὴν ἐξουσία µας».
Κλασικὰ παραδείγµατα αὐτῆς τῆς «πρωσικῆς» λειτουργίας τῶν θεσµῶν
καὶ τοῦ κράτους ἔχουµε: Τὴν δικαιοσύνη, ὅπου ἔχουµε τὸν εἰσαγγελέα ὡς
οὐσιαστικὸ τελικὸ κριτὴ τῆς ἀπονοµῆς της. Τὴν ἀστυνοµία, ὅπου αὐτὸς
ποὺ ἀποφασίζει δὲν εἶναι φυσικὴ τάξη τῶν ἔνστολων πολιτῶν ποὺ
ὁρκίστηκαν στὸ Σύνταγµα, ἀλλὰ ὁ κάθε κύριος «τίποτε», ὁ ὁποῖος
ἀποφασίζει κατὰ τὸ δοκοῦν, πὼς καὶ ποὺ «θὰ χτυπήσουν» οἱ
«πραιτοριανοί». Τὴν κάθε µορφὴ διοίκησης τῆς ὁποίας ἡ στρεβλή,
παλαιοπρωσική της ἄκρως γραφειοκρατικὴ διάταξη, τὴν ἔχει ὁδηγήσει
στὸ νὰ ἐµποδίζει καὶ νὰ ταλαιπωρεῖ τὸν πολίτη, ἀντὶ νὰ τὸν ὑπηρετεῖ.
Εἶναι πολὺ ἐνδιαφέρον νὰ προσθέσουµε ἐδῶ πὼς οἱ ἴδιοι οἱ Γερµανοὶ
ἀπεµπόλησαν τὸ παλαιοπρωσικὸ – γραφειοκρατικὸ – συγκεντρωτικὸ
σύστηµα ἐξουσίας, µετὰ τὸν Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο καὶ ἐπὶ Ἀντενάουερ,
ἐνῶ ἐµεῖς, οἱ Ἕλληνες, διατηροῦµε ἀκόµη αὐτὸ τὸ φεουδαλιστικό,
ἀντιανθρώπινο, ἀντιδηµοκρατικὸ κατασκεύασµα τοῦ Καρλοµάγνου καὶ
τοῦ Φρειδερίκου τοῦ Α’, τὸ ὁποῖο «πασαλειµµατικά», ἐκφράζεται ἀπὸ
τὸ ὑπάρχον Σύνταγµα.
ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: ∆ιαπνεόµενο ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς Ἄµεσης Ἀρχαίας
Ἀθηναϊκῆς ∆ηµοκρατίας, ὅπως αὐτὸ ὑλοποιήθηκε στὴν Ἐλβετία τὸν
προπερασµένο αἰώνα ἀπὸ τὸν µέγιστο Ἰωάννη Καποδίστρια, ὅπως αὐτὸ
ἐκφράζεται σήµερα ἀπὸ τὴν Ἰσλανδία καὶ ὅπως αὐτὸ διακρίνεται πιὰ ὡς
ζητούµενο σὲ πάρα πολλὲς χῶρες τοῦ κόσµου, τὸ Νέο Σύνταγµα, µπορεῖ
νὰ ξανακάνει τὴν Ἑλλάδα, τὸ κέντρο ∆ηµοκρατίας καὶ Θεσµῶν τῆς
Ὑφηλίου

Use Facebook to Comment on this Post