Θέλει τόλμη η αρετή

Του Σταύρου Π.

« Δε συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όσα λες, αλλά θα υπερασπίζω και με το τίμημα της ζωής μου ακόμη, το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις»
Βολταίρος

Καημένε Βολταίρε!
Διαφωνούν κάθετα μαζί σου οι εξτρεμιστές οπαδοί… Τι την ήθελες , ευλογημένε , την «αφελή» έκφρασή σου για το….
δικαίωμα της διαφορετικής γνώμης και για την πρόθεσή σου να αγωνιστείς με όλες σου τις δυνάμεις, ώστε αυτός που διαφωνεί με τις απόψεις σου και τις ιδέες σου να διατηρεί στο ακέραιο την ελευθερία να το πράττει; Στο όνομα και δήθεν για την προάσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών των ανθρώπινων πλασμάτων ο πλανήτης μας αιματοκυλίστηκε πολλές φορές . Για να αποδειχτεί στη συνέχεια πως δεν επρόκειτο παρά για πολέμους και κατακτήσεις που έγιναν με στόχο την ισχύ. Την εξουσία. Τη δόξα. Ή την εκμετάλλευση των αδυνάτων από τους ισχυρούς (στήσιμο αυτοκρατοριών και αποικιών…).
Οι Πρώτος και Δεύτερος Παγκόσμιοι Πόλεμοι και οι δεκάδες τοπικοί στοίχισαν στην ανθρωπότητα εκατομμύρια νεκρούς. Στα ερείπια του Πρώτου στήθηκε η Κοινωνία των Εθνών και στις στάχτες του Δεύτερου ο Ο.Η.Ε. Και οι δύο διεθνείς Οργανώσεις υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν για να διασφαλίσουν στον άνθρωπο τις βασικές και θεμελιώδεις ελευθερίες κορυφαία από τις οποίες είναι αυτή που αφορά στην ελεύθερη επιλογή ιδεολογίας.

«Πιστεύω». Τοποθέτησης πολιτικής, πολιτειακής, φίλαθλης ή άλλης. Και είναι ακατανόητο να υπάρχουν και να επιβάλλονται «κυρώσεις» για την οποιαδήποτε επιλογή, σε οποιονδήποτε τομέα – ιδιαίτερα στον φίλαθλο οπαδισμό. Είναι εντελώς απαράδεκτο να θεωρείται εχθρός όποιος, για δικούς του λόγους και με προσωπικά κριτήρια, διάλεξε την ένταξή του σε οπαδικό χώρο διαφορετικό από τον δικό μας . Η συνηθισμένη πρακτική είναι να μετατρέπεται περίπου σε… εθνικό εχθρό και να επιβάλλεται να αντιμετωπίζεται μέσα και έξω από τα γήπεδα με φονικές ή τραυματικές προθέσεις. Είναι αδύνατο να υπάρξει οποιαδήποτε δικαιολόγηση για τους φόνους του Μπλιώνα στη Λάρισα.
Του δεκαεπτάχρονου Κωνσταντίνου έξω από το γήπεδο της Ν. Φιλαδέλφειας. Του Φιλόπουλου στην Παιανία κλπ Μόνο στην πατρίδα μας επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται , δυναμίτες , φωτοβολίδες , βόμβες μολότοφ , αεροβόλα , τούβλα , είδη υγιεινής κλπ μέσα και έξω από τους αθλητικούς χώρους . Να διαλύονται γήπεδα , σπίτια , μαγαζιά και οχήματα που είχαν την ατυχία να τα επισκεφτούν ή απλώς να διέλθουν από εκεί όλοι αυτοί οι φανατισμένοι , επικίνδυνοι και οργανωμένοι οπαδοί .
Να ρημάζονται και να απογυμνώνονται από τα εμπορεύματά τους εστιατόρια και καφετέριες στις Εθνικές οδούς και υπό την απειλή ξυλοδαρμού και διαλύσεως των πάντων , να αποχωρούν οι οπαδοί χωρίς να πληρώσουν. Εδώ και πολλά χρόνια η οπαδική βία έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις με αντανάκλαση στην ασφαλή καθημερινότητα των πολιτών ενώ εμφανίζεται μια διαρκής αδυναμία του πολιτικού συστήματος να την ελέγξει και να τη διαχειριστεί.
Επαναλαμβάνονται τα ίδια ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ πράγματα μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους , ευλογούνται, θωπεύονται ή και επιχορηγούνται ακόμη από τις ίδιες τις ομάδες και την εκάστοτε πολιτική εξουσία (μεγάλη δεξαμενή ψήφων οι «θύρες»…). Και τα ραντεβού του θανάτου με τις συγκρούσεις , τις οδομαχίες , τις εκστρατείες οπλισμένων οπαδών σε γραφεία οπαδών άλλης ομάδας με σκοπό να χυθεί αίμα , όλο και γίνονται με αυξανόμενη συχνότητα και ένταση τα τελευταία χρόνια. Και η πολιτεία απλώς παρακολουθεί τα τεκταινόμενα και δεν ξεχνάει να εκφράσει τις ανησυχίες της ή τη λύπη της με τον αρμόδιο υπουργό, όταν συμπλέκονται με αγριότητα οι οπαδοί στα περίφημα ραντεβού του θανάτου ή όταν σπάνε κάποια επαρχιακή πόλη που απλώς έτυχε να βρεθεί στο δρόμο τους !

Δυστυχώς, ουδέποτε επιδίωξε η πολιτεία (διαχρονικά) να βρει τους πραγματικούς ενόχους και τα αληθινά αίτια για την ανθρωποκτόνα πλέον ΒΙΑ σε στη χώρα μας. Δυστυχώς για όλους μας και για τον αθλητισμό , το περίφημο μαχαίρι ουδέποτε βρήκε κόκκαλο, αν και αυτό ειπώθηκε πολλές φορές από τα επίσημα χείλη ! Σήμερα η χώρα μας ιδιαίτερα και ειδικότερα (αλλά και σχεδόν στο σύνολό της η ανθρωπότητα) διανύει μία άγνωστης διάρκειας κρίση οικονομική και αξιών. Μία κρίση που απειλεί την ίδια την υπόστασή μας ως έθνους, ως λαού, ως κράτους.
Εμείς οφείλουμε (και το οφείλουμε κυρίως στους εαυτούς μας και στις οικογένειές μας) να αντιτάξουμε απέναντι στη βία την ελληνική μας λεβεντιά, παραμερίζοντας όποιου είδους, μορφής και αναστήματος διαφορές μπορεί να μας χωρίζουν! Ναι, είμαστε ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ στους αγωνιστικούς χώρους και για όσο διαρκούν οι αναμετρήσεις, για όσο διαρκεί ο αγώνας , το παιχνίδι.
Αλλά να είμαστε ΕΧΘΡΟΙ – και μάλιστα θανάσιμοι;
ΟΧΙ! ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ!
Πολλοί γνωρίζουν , μέσα και έξω από τις ομάδες , μέσα και έξω από τους οργανωμένους οπαδούς, τους συνδέσμους και τις περίφημες «θύρες». Και οι πολιτικοί γνωρίζουν, αλλά δεν τολμούν! Μόνο που « η αρετή θέλει τόλμη» !