ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ Η ΧΑΜΑΛΗΔΕΣ

Γράφει η Μάρθα Ευθυμίου

Θα ήθελα να σας μιλήσω για τα προβλήματα ενός επαγγέλματος που δεν αναφέρει κανένας,που αδιαφορούν,που το εχουν ξεχάσει,που η πολιτεία και οι συνάνθρωποι μας δεν το θεωρούν επάγγελμα (οπως πολύ συχνά μας λένε) αλλά διασκέδαση,αγνοώντας το γεγονός οτι εμείς το αγαπήσαμε,το σπουδάσαμε και περάσαμε αρκετά χρόνια στα ωδεία.

Γιά να μην αναφέρω τα χρήματα πού επενδύσαμε γιά εξοπλισμό στό ξεκίνημά μας και τήν ανανέωση του κατά διαστήματα.
Ναί σας μιλώ για μας τους μουσικούς και τραγουδιστές που μας ξέρετε λίγο πολύ ολοι.

Οχι τους γνωστούς,τους επώνυμους με τα τρανταχτά μεροκάματα στα μεγάλα κέντρα διασκεδάσεως και στις πίστες.Μιλάω για μας που…..
.

δουλεύουμε στα piano restaurant,piano bar και ξενοδοχεία.

Ολοι μας ξερετε,ολοι έχετε έρθει,έχετε διασκεδάσει,έχετε χορέψει,έχετε τραγουδήσει μαζί μας.

Και μεις βάζαμε πάντα τα δυνατά μας κάθε βράδυ για να ξεχάσετε τα προβλήματά σας,να γελάσετε,να διασκεδάσετε.

Σας δίναμε το μικρόφωνο μας και μοιραζόμασταν μαζί σας τη μαγεία της μουσικής.

Οποιαδήποτε προβλήματα και να είχαμε τα κρύβαμε πίσω απο ενα χαμόγελο.

Σας δίναμε την ψυχή μας για να περάσετε ΕΣΕΙΣ καλά και παίρναμε γι’αντάλλαγμα το χειροκρότημα και τη χαρά στα πρόσωπά σας.Αυτή ηταν η ωραιότερη,η καλύτερη αμοιβή για μας.

Ναι είμαστε διασκεδαστές,οι διασκεδαστές ΣΑΣ.

Ομως εμείς,οι δικοί σας ανθρωποι,τη δουλεια μας τη θεωρούμε λειτούργημα.

Διότι βοηθάμε τον κόσμο να ξεχαστεί.

Η επικοινωνία μέσω της μουσικής δεν εχει χώρα ειναι μία διεθνής γλώσσα!

Πολλοί μάς κατηγόρησαν οτι δουλεύουμε λίγες ωρες (4 ωρες) χωρίς να ξερουν τίς φθορές που παθαίνουν οι φωνητικές χορδές(φλεγμονές,όζοι,κάλοι) η οι φθορές των χεριών (τενοντίτιδες) των πιανιστών, κιθαριστων κ.λ.π.

Τώρα λοιπόν εσείς οι ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ μάς γυρνάτε την πλάτη.

Λόγω κρίσεως η διασκέδαση πλήττεται και μαζί και μείς.

Ψάχνουμε δουλειά καί βρίσκουμε 1 φορά τήν εβδομάδα τό πολύ 2.

Τώρα υπάρχει η καινούργια μόδα στά Bar, εναλλακτικά σχήματα.

Δηλαδή κάθε μέρα και άλλος καλλιτέχνης.

Οταν λοιπόν κλεινουμε δουλειά σε ένα τέτοιο Bar θά πρέπει να πάμε τουλάχιστον 2-3 ώρες νωρίτερα

Φορτώνουμε λοιπόν στό αυτοκίνητο όργανα,αναλόγια,βάσεις,βιβλία η laptop και τίς περισσότερες φορές μικροφωνική και ηχεια γιατί τα περισσότερα Bar δέν διαθέτουν.

Και τώρα το άλλο μαρτύριο,φτάνουμε στό Bar και δέν μπορούμε να παρκάρουμε απ’εξω,πάμε λοιπόν 2-5 στενά μακρυά,παρκαρουμε και αρχίζουμε τη μεταφορά.Φτάνουμε λοιπόν στόν προορισμό μας με μολωπισμένα χέρια,πιασμένη μέση και καταιδρωμένοι.Στήνουμε τά όργανα,κάνουμε τέστ ήχου και μετά από όλη αυτή την ταλαιπωρία θα πρέπει να έχουμε διάθεση και κέφι να τραγουδήσουμε για σάς.Και στό τέλος της βραδυάς η αντίστροφη μέτρηση (μάζεμα όλων και μεταφορά).Παλιά δέν ήταν έτσι,στήναμε σε ενα χώρο το μαγαζάκι μας στήν αρχή τής σαιζόν και το μαζεύαμε στο τέλος.Αναρωτιέμαι λοιπόν! ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ? ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ Η ΧΑΜΑΛΗΔΕΣ?

Και τώρα θα σας πώ ενα αστείο.Βάζουμε 4-8 ένσημα το μήνα.

Επίσης τα ξενοδοχεία που παλιά βάζανε μουσική live και αυτά κάνουν περικοπές στήν κυριώτερη παροχή υπηρεσιών την διασκέδαση.Στό εξωτερικό δέν υπάρχει ξενοδοχείο χωρίς μουσική live και μάλιστα ορχήστρες,duets,quartettes κ.λ.π.

Στά δικά μας ξενοδοχεία νομίζουν οτι καλύπτουν την διασκέδαση με animateur και μάλιστα ξενόφερτους.Και τώρα έρχομαι στήν σύνταξη.Αν περιμένουμε να πάρουμε σύνταξη μέ 4-8 ένσημα το μήνα θα πρέπει να δουλεύουμε 2 ζωές και δέν φτάνουν.

Να σας θυμήσω ότι η δαυλειά μας έχει ημερομηνία λήξεως? Γιατί ποιός θα πάρει μια τραγουδίστρια η μουσικό 55-60 ετών?

Επίσης στόν ΟΑΕΔ επειδή ειμαστε εποχιακοί ξενοδοχουπάλληλοι δέν δικαιούμαστε παράταση.

Δηλαδή αν έχεις δουλέψει 4 μήνες δικαιούσαι 4 μήνες ανεργία,μετά σου λένε ΨΟΦΑ.

Πρίν μερικά χρόνια ρωτήθηκε υπουργός για τα προβλήματά μας.

Η απάντηση ηταν «ΑΛΑΞΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ»

Δέν νομίζω να υπάρχει αλλη χώρα στόν κόσμο πού να αντιμετωπίζει έτσι τους μουσικούς της.

Κι’ομως εσείς είσαστε οι ίδιοι ανθρωποι πού πίνοντας το ποτάκι σας σιγοτραγουδήσατε δίπλα στό πιάνο περνώντας τίς ωραιώτερες στιγμές σας μαζί μας.ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Σκοτώνουν τα άλογα πρίν γεράσουν? Μόνο πού τα άλογα τα σκοτώνουν μιά κι’εξω.

Εσείς μάς σκοτώνετε λίγο-λίγο.Είμαστε ακόμα ζωντανοί και παλεύουμε να κρατηθούμε σ’αυτή τη δουλειά πού αγαπήσαμε μέ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Μάρθα Ευθυμίου