Δηλαδή θα σφίξουνε περισσότερο τα πράγματα?

Θυμάσαι το εισιτήριο στον Ωρωπό, στη 1 δραχμή και μετά 1,5? Τον πασατέμπο ή τα στραγάλια που αν σου γέμιζαν με 1 δραχμή το σακουλάκι, έπαυε να είναι σακουλάκι και γινόταν τσάντα?

Τα μπιλιάρδα που είχαν την ώρα 3 δραχμές, (τόσο τα θυμάμαι , είμαι και πιτσιρικάς βλέπετε….)
Αργότερα, εθιστήκαμε στις μπριζόλες του Λάζου, κάναμε τσιμπούσια με κραταιό και άκρατο οίνο, ρεφενέ λες και τσοντάραμε να πάρουμε κάνα περιοδικό.
Αυτές οι εποχές ήταν καλές, αλλά ….φτωχές από οικονομικής άποψης.
Τώρα,, είναι πλούσιες οι τιμές, βλέπεις π.χ. καφές 1.200 δραχμές, 1.500 δραχμές!
Καλά ,το κρεατάκι, μοσχαράκι ή χοιρινό, έχει πάψει προ πολλού να περνάει στο θυσιαστήριο της κουζίνας μας.
Πεθερικά, θειοί, θειές, ξαδέλφες, κουμπάροι, παρακούμπαροι έχουν ξαμοληθεί κάτω …

… από τις αυστηρές διαταγές μου στην εξεύρεση βρουβών, ραδικιών, ρεβών, σέλινου, αγριόχορτου, ντοματών, αγγουριώνε, κολοκυθιώνε, εντόμων, φιδιών, κολεοπτέρων για να εφοδιαστούμε σε περίπτωση που κάνουνε καμποτάζ τα μοσχάρια και τα γουρούνια από τον όρμο του Ωρωπού (Oropos Bay) και ξεχάσουμε πως είναι η γεύση τους. Αλήθεια μήπως γι αυτό έκλεισε ο προβλήτας της Σκάλας Ωρωπού?

Τελικά αυτό είναι που λένε ευημερούν τα νούμερα?
Κι αν ναι, εγώ πότε θα ευημερήσω?

Ωρωπιώτης