Η επαναδιαπραγμάτευση ξεκινάει για όλη την Ευρώπη

Η ηπειρωτική Ευρώπη με προεξάρχουσα την Γερμανία λειτουργεί ως ένα συνονθύλευμα κρατών, το οποίο προσπαθεί να εξαγάγει τους οικονομικούς της θεσμούς. Ήδη από την εποχή του Μπίσμαρκ η κρατικιστική παράδοση διακατείχε εξέχουσα σημασία, αφού το κράτος αναγνωριζόταν όχι η πολιτική οργάνωση της κοινωνίας, αλλά το αδιαμφισβήτητο όργανο για την ασφάλεια και τάξη των…..
κοινωνικών σχέσεων. Ως εκ τούτου, ο σωφρονισμός, το καθήκον και η υπακοή εθεωρούντο πάντα ανώτερα εν σχέση με την ελευθερία, την ατομικότητα και την αντίθεση. Δεν πρέπει λοιπόν διόλου να προκαλεί εντύπωση η εμμονή στη συνεχή φορολόγηση και τις απαιτήσεις της πτέρυγας του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος για σωφρονισμό και υπακοή της Ελλάδας, αλλά και γενικότερα του Ευρωπαϊκού Νότου.

Πέραν των ηθικών διαστάσεων (που εξόχως υποτιμώνται) απέναντι στα άλλα κράτη μέλη, τα οποία θα αντικρίζουν από εδώ και στο εξής την γερμανική πολιτική με ισχυρή δόση καχυποψίας, πράγμα οδυνηρό για μία Ένωση που προσπαθεί να ολοκληρωθεί, υπάρχουν συνάμα οικονομικές και γεωπολιτικές διαστάσεις στο ζήτημα.

Οικονομικές, διότι στην παγκόσμια αγορά όταν τα χρηματοοικονομικά προβλήματα αντιμετωπίζονται μεμονωμένα (όπως και στην δική μας περίπτωση) τείνει στις περισσότερες εκ των περιπτώσεων να επιστρέφει με τη μέθοδο «μπούμερανγκ» στις χώρες που τα αντιμετώπισαν έτσι˙ στο δοχείο μίας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας ποτέ δεν πρόκειται να πληγεί μόνον ένας, τα αποτελέσματα θα διαμοιρασθούν και θα πλήξουν όλους τους συμμετέχοντες.

Γεωπολιτικές, διότι η Ελλάδα και οι χώρες της Μεσογείου αποτελούν το στρατηγικό ανάχωμα της Δυτικής ταυτότητας και σε επίπεδο πολιτιστικό αλλά και μεταναστευτικό. Η ευαίσθητη γεωστρατηγική ισορροπία των ίσων αποστάσεων από τις υπερδυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσσία και Κίνα) που εγκαινιάστηκε από την ΝΔ ενισχύει άλλωστε αυτόν τον υπολογισμό στο ποια είναι τα περιθώρια που διαθέτει η χώρα. Επιπλέον η Ελλάδα διαθέτει τεράστιο εμπορικό στόλο ο οποίος θα αποτελέσει προνομιακό «διαμεσολαβητή» στην μεταφορά προϊόντων από την Κίνα στην Ευρώπη.

Οφείλουμε για αυτό ως χώρα να αυξήσουμε τα διαπραγματευτικά μας ερείσματα σε συνεργασία με τις χώρες του Νότου για να αποφύγουμε την επικείμενη περιφεροποίηση που δρομολογείται από συμμάχους που έχασαν στην πορεία την έννοια της αλληλεγγύης. Η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία ακόμα και η ίδια η Γαλλία έχουν την δυνατότητα να αναχαιτίσουν την πολιτική της σκληρής λιτότητας, λιτότητα που οδηγεί σε ύφεση, ύφεση που οδηγεί σε κοινωνικές συγκρούσεις, κοινωνικές συγκρούσεις που οδηγούν την μέχρι πρότινος μεσαία τάξη στα άκρα του πολιτικού φάσματος. Η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει τον μπροστάρη σε θέματα μετανάστευσης, φύλαξης των συνόρων και σε ζητήματα ενεργειακά (είτε πρόκειται για τον ορυκτό πλούτο, είτε για αιολική ή ηλιακή ενέργεια).

Είναι αδιανόητο επομένως να συνεχισθεί μετά το επώδυνο κλείσιμο του PSI αυτή η πολιτική και είναι αδιανόητο διότι η αναπτυξιακή Ελλάδα που θα αποδράσει από αυτήν την κρίση δεν χρειάζεται ούτε τέτοια φορολογική πολιτική ούτε έναν μυθικό «κεντρικό κρατικιστικό επιτελικό σχεδιασμό». Χρειάζεται αποκέντρωση με κίνητρα και ένα σταθερό χαμηλό φορολογικό περιβάλλον που θα ευνοεί την επιχειρηματικότητα και την ελληνική ιδιαιτερότητα. Ο Σάρλ Ντε Γκώλ άλλωστε, οραματιζόταν την Ευρώπη των πατρίδων με όλες τις ιδιαιτερότητές τους και όχι την Ευρώπη των απάτριδων. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε ο Κόνραντ Αντενάουερ. Το θυμούνται στην Γερμανία;

Ανάμεσα στους λαϊκιστές και στους κήρυκες του αντιλαϊκισμού, δυόμιση χρόνια τώρα ο Σαμαράς έχει λάβει την πιο σοβαρή και διορατική στάση εν αναφορά των κρίσιμων οικονομικών θεμάτων που διαπερνούν το μέλλον του τόπου. Στο επόμενο Eurogroup μεταθέτει το κέντρο πίεσης στο συστημικό μέρος της κρίσης, την Ευρώπη. Εκεί θα αποφασισθεί και πώς η τελευταία θα ορίσει τη μοίρα της. Με την απόφαση του ο Σαμαράς απασφαλίζει τον εκβιασμό για τη χώρα και τον ίδιο και μεταθέτει τη χειροβομβίδα στο τραπέζι του Eurogroup. Πλέον η πίεση έρχεται στη Μέρκελ και μένει να απαντηθεί το προφητικό ερώτημα που της έθεσε ο Σαμαράς σε εκείνη την αλησμόνητη σύσκεψη του ΕΛΚ που ήταν μόνος του εναντίον όλων : «αν εσύ έχεις δίκιο και εγώ άδικο δεν θα συμβεί κάτι, αλλά αν έχω δίκιο εγώ και εσύ άδικο εγώ θα είμαι η λύση». Για να δούμε θα γίνει το κούρεμα ή θα αναγκαστεί η Μέρκελ μετά και από τις πιέσεις που πληθαίνουν να αλλάξει συνταγή;

Μιλτιάδης Π. Χρυσομάλλης, Ραφαήλ Καλυβιώτης

ΥΓ : Το κατακερματισμένο πολιτικό σύστημα που δίνει την δυνατότητα αποδυνάμωσης μίας κυρίαρχης κυβέρνησης άραγε ευνοεί τις μεγάλες και στρατηγικές αποφάσεις που πρέπει να λάβει η πατρίδα μας;

http://www.antinews.gr/